Քրիստոֆորո Արմենո
| Քրիստոֆորո Արմենո | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | ոչ ուշ քան 1534 |
| Ծննդավայր | Թավրիզ, Իրան |
| Մահացել է | ոչ վաղ քան 1557 |
| Երկեր | THE THREE PRINCES |
| Մասնագիտություն | գրող և թարգմանիչ |
 Cristoforo Armeno Վիքիպահեստում | |
Քրիստոֆորո Արմենո (անգլ.՝ Cristoforo Armeno), 16րդ դարում ապրած պարսկերենի թարգմանիչ՝ ծնված Թավրիզում։
Նա հատկապես հայտնի է եղել 1557 թվականին «Սերենդիպի 3 իշխանները» (իտալ.՝ Peregrinaggio di tre giovani figliuoli del re di Serendippo, անգլ.՝ The Three Princes of Serendip) իտալերեն ստեղծագործության պարսկերեն թարգմանությամբ՝ Միշել Տրամեցինոյի հրատակչությունում[1]։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Իտալական երկակի հետաքննությունը «փարատել» է Քրիստոֆորո Արմենոյի գոյության վերաբերյալ կասկածները։
1552 թվականին Վատիկանի արխիվներում Անջելո Միքելե Պիեմետոսը հայտնաբերել է Հռոմի պապ Հուլիոս III-ի կողմից տրված անցագիրը: Այս անցագիրը տրվել է Թավրիզից Իտալիա ներգաղթած և իտալերենին տիրապետող մասիհի (Արաբական երկրներում ապրող քրիստոնեա), որը հաստատում է Արմենոյի գոյությունը և լեզվական կարողություններ[2]։
Վենետիկի արխիվներում Ռենցո Բրագանտին բացահայտել է արևելյան լեզուներին լավ տիրապետող հայի։ Այս անհատը կանոնավոր աշխատել է որպես թարգմանիչ Վենետիկի Հանրապետությունում և մտերիմ ընկերություն ուներ Ջուզեպպե Տրամեցինոյի՝ Պերեգրինաջոյի հրատարակչի եղբորորդու հետ։ Այս բարեկամությունը լույս է սփռում Արմենոյի սոցիալական շրջապատի և հրատարակչի հետ ունեցած կապի վրա[3]։
Ուստի կարելի է եզրակացնել, որ պարսկերեն ժողովածուի հեղինակ-թարգմանիչներն իսկապես եղել են Քրիստոֆորո Արմենոն և նրա ընկեր Ջուզեպպեն[4]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Möller, Reinhard M. (2022-11-14). «Sources of Serendipity: The Tale of Three Princes of Serendip as a Phenomenon of Literary and Cultural Transfer and as an Object of Comparatist Practices». Abstract Book of the XXIII Congress of the ICLA (անգլերեն). 23.
- ↑ Michele Piemontese, Angelo. «Les Huit Paradis d'Amir Khosrow et la littérature européenne». Luqmãn: 7–24.
- ↑ Bragantini, Renzo (2008). «The Serendipity of the Three Princes of Serendib : Arabic Tales in a Collection of Italian Renaissance Short Stories». Le Répertoire narratif arabe médiéval, transmission et ouverture, Actes du Colloque international, université de Liège (15 septembre 2005), édités par F. Bauden, A. Chraïbi et A. Ghersetti, Genève, Droz: 301–308.
- ↑ Catellin, Sylvie (2014). «Sérendipité. Du conte au concept». Seuil, Coll. "Science Ouverte".
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Cristoforo Armeno an essay on Les Éditions de Londres.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Քրիստոֆորո Արմենո» հոդվածին։ |
| ||||||||||||
