Տասնիններորդ դարի գերմանական խոշորագույն ողբերգակներից։ 1840-ին հրատարակել է «Հուդիթ» ողբերգությունը, որից հետո կնոջ ողբերգական վիճակը դարձել է նրա ստեղծագործության հիմնական թեման։ Հեբելը իր պիեսների սյուժեները սովորաբար վերցրել է Աստվածաշնչից, դիցաբանությունից, գրականությունից, պատմությունից։ Ժամանակակից թեմայով գրված միակ դրաման «Մարիամ Մագթաղինացին» է (1844)։ Գրել է նաև «Հերովդեսը և Մարիամնան» (1850), «Դիգը և նրա մատանին» (1856), «Ագնես Բեռնաուեր» (1851) պիեսները։ Նրա վերջին ավարտուն դրամատիկական գործը «Նիբելունգներ» (1862) եռերգությունն է։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 329)։
Գերմանիա
