Քինոլին
Քինոլին | |
---|---|
![]() | |
![]() | |
Քիմիական բանաձև | C₉H₇N |
Ֆիզիկական հատկություններ | |
Ագրեգատային վիճակ | յուղոտ դեղնավուն հեղուկ |
Մոլային զանգված | 2,1E−25 կիլոգրամ[1] գ/մոլ |
Խտություն | 1,093 գ/սմ³ գ/սմ³ |
Հալման ջերմաստիճան | −15 °C[2] °C |
Եռման ջերմաստիճան | 237,1 °C °C |
Գոյացան էնթալպիա | 174,9 կՋ/մոլ կՋ/մոլ |
Քիմիական հատկություններ | |
Դասակարգում | |
CAS համար | 91-22-5 |
PubChem | 7047 |
EINECS համար | 202-051-6 |
SMILES | C1=CC=C2C(=C1)C=CC=N2 |
ЕС | 202-051-6 |
RTECS | VA9275000 |
ChEBI | 6780 |
Թունավորություն | |
Թունավորություն | 331 մգ/կգ |
R-արժեքներ | R21, R22 |
S-արժեքներ | S26, S27, S28, S29, S30, S33, S35, S36 |
Եթե հատուկ նշված չէ, ապա բոլոր արժեքները բերված են ստանդարտ պայմանների համար (25 °C, 100 կՊա) |
Խինոլին, հետերոցիկլիկ օրգանական միացություն։ Հանդիսանում է լավ լուծիչ ծծմբի, ֆոսֆորի և օրգանական ներկանյութերի սինթեզի համար։ Վատ է լուծվում սառը ջրում, բայց լավ է լուծվում տաք ջրում և օրգանական լուծիչներում։
Խինոլինը[3] ունի բազմաթիվ ածանցյալներ, որոնք ունեն տարբեր կիրառություններ։ Խինոլինի ածանցյալները օգտագործվում են բժշկության մեջ (պլազմոցիդ, խինին)։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1835 թվականին առաջին անգամ Ֆրիդլիբ Ֆերդինանդ Ռունգեն[4] էքստրակտել է խինոլին քարածխային դյութից։ Այս մեթոդը շարունակվում է գործածվել խինոլինի արդյունաբերական ստացման համար։
Սինթեզի մեթոդներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Կոմբի մեթոդ
- Դեբներ-Միլլերի մեթոդ
- Ֆրիդլենդերի մեթոդ
- Սկրաուպի մեթոդ
Ստրաուսի մեթոդի ենթադրվող մեխանիզմը
- Գուլդ-Յակոբսի ռեակցիա
Թունավորություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կաթնասունների համար խինոլինի LD50 կազմում է մի քանի հարյուր մգ/կգ։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 QUINOLINE
- ↑ 2,0 2,1 Bradley J., Williams A. J., Andrew S.I.D. Lang Jean-Claude Bradley Open Melting Point Dataset // Figshare — 2014. — doi:10.6084/M9.FIGSHARE.1031637.V2
- ↑ http://www.chemicalland21.com/industrialchem/organic/QUINOLINE.htm
- ↑ «Quinoline»։ Encyclopædia Britannica։ 1911
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
|