Քեմալ Քըլըչդարօղլու

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Քեմալ Քըլըչդարօղլու
թուրքերեն՝ Kemal Kılıçdaroğlu
Kemal Kılıçdaroğlu in March 2023 (cropped).png
 
Կուսակցություն՝ Հանրապետական ժողովրդավարական կուսակցություն և Democratic Left Party? (1999)
Կրթություն՝ Գազի համալսարան
Մասնագիտություն՝ տնտեսագետ, քաղաքական գործիչ և բյուրոկրատ
Ազգություն Թուրքեր
Դավանանք Alevism?[1]
Ծննդյան օր դեկտեմբերի 17, 1948(1948-12-17)[2] (74 տարեկան)
Ծննդավայր Նազըմիյե, Թունջելիի մարզ, Թուրքիա
Քաղաքացիություն Flag of Turkey.svg Թուրքիա
Ի ծնե անուն թուրքերեն՝ Kemal Karabulut
Ամուսին Selvi Kılıçdaroğlu?
Զավակներ Kerem Kılıçdaroğlu?
 
Կայք՝ kemalkilicdaroglu.com
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ

Քեմալ Քըլըչդարօղլու (թուրքերեն՝ Kemal Kılıçdaroğlu, դեկտեմբերի 17, 1948(1948-12-17)[2], Նազըմիյե, Թունջելիի մարզ, Թուրքիա), թուրք քաղաքական գործիչ, 2010 թվականի մայիսից Ազգային հանրապետական կուսակցության առաջնորդը։ Թուրքիայի Ազգային մեծ ժողովի առաջնորդ։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քեմալ Քըլըչդարօղլուն ծնվել է 1948 թվականի Թունջելիի մարզի Նազըմիյե գյուղական համայնքում։ 1971 թվականին ավարտել է Գազի համալսարանը։ Այնուհետև վերապատրաստվել է Ֆրանսիայում։ 1983 թվականին ստացել է նշանակում Եկամուտների կառավարման վարչությունում, որտեղ աշխատել է բաժնի ղեկավարից մինչև գլխավոր տնօրենի տեղակալ[3]։

1991 թվականին նշանակվել է ՓՄՁ-ների ֆոնդի գլխավոր տնօրեն։ 1992 թվականին նշանակում է ստացել Թուրքիայի սոցիալական ապահովագրության ֆոնդում, այնուհետ աշխատել է նաև Թուրքիայի աշխատանքի և սոցիալական պաշտպանության նախարարի օգնական։ 1994 թվականին «Ekonomik Trend» ամսագիրը նրան ճանաչել է «տարվա պետական աշխատող»։ 1999 թվականին անցել է թոշակի։

Ղեկավարել է ստվերային տնտեսության դեմ պայքարի խորհուրդը։ Դասավանդել է Հաջջեթեփեյի համալսարանում, զբաղեցրել է «Türkiye İş Bankası»-ի ղեկավար խորհրդի անդամի պաշտոնը։

Թուրքիայի Ազգային մեծ ժողովի 22-րդ գումարման ընտրությունների ժամանակ ընտրվել է խորհրդարանի անդամ Ստամբուլից։ Զբաղեցնելով Ազգային հանրապետական կուսակցությունում կենտրոնական նշանակության պաշտոն վերընտրվել է պատգամավոր 2007 թվականին։

2009 թվականին պայքարել է Ստամբուլի քաղաքապետի պաշտոնի համար՝ հավաքելով ձայների 36,8 %-ը[4]։

Դենիզ Բայկալի հրաժարականից հետո ընտրվել է ԺՀԿ-ի առաջնորդ։ Նրա օգտին քվեարկել են 1250 պատվիրակներից 1246-ը, ինչ ռեկորդային էր ԺՀԿ-ի պատմության մեջ[5]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]