Jump to content

Քելլի Հարինգթոն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Քելլի Հարինգթոն
Լուսանկար
Ընդհանուր տեղեկություններ
Քաղաքացիություն Իռլանդիա
Ծննդյան ամսաթիվդեկտեմբերի 11, 1989(1989-12-11) (34 տարեկան)
ԾննդավայրԴուբլին, Իռլանդիա

Քելլի Հարինգթոն (անգլ.՝ Kellie Harrington, դեկտեմբերի 11, 1989(1989-12-11), Դուբլին, Իռլանդիա)[1], իռլանդացի սիրողական բռնցքամարտիկ։ Իր կարիերայի ընթացքում նա դարձել է 2018 թվականի աշխարհի չեմպիոն և Օլիմպիական խաղերի կրկնակի ոսկե մեդալակիր՝ հաղթելով Տոկիո-2020-ում և Փարիզ-2024-ում: Հարինգթոնը նաև նվաճել է 2023 թվականի Եվրոպական խաղերի և 2022 թվականի Եվրոպայի սիրողական բռնցքամարտի կանանց առաջնության ոսկե մեդալները։

Կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հարինգթոնը և Էմեթ Բրենանը վերադառնում են 2020 թվականի Օլիմպիական խաղերից

Նա թեթև քաշային կարգում արծաթե մեդալ է նվաճել 2017 թվականի Եվրոպական միության բռնցքամարտի կանանց առաջնությունում և ԲՐՈՆԶԵ մեդալ ՝ 2018 թվականի Եվրոպայի բռնցքամարտի կանանց առաջնությունում[2][3]:

Նա թեթեւ քաշային կարգում ոսկե մեդալ է նվաճել կանանց բռնցքամարտի աշխարհի 2018 թվականի առաջնությունում: 2016 թվականի կանանց բռնցքամարտի աշխարհի առաջնությունում նա դարձել է միջին քաշային կարգում արծաթե մեդալակիր[4]:

Ամառային Օլիմպիական խաղեր 2020

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հարինգթոնը հաղթեց 2020 թվականի Եվրոպական օլիմպիական խաղերի բռնցքամարտի որակավորման մրցաշարում ՝ եզրափակչում առանձին որոշմամբ հաղթելով Կարոլին դյու Բուային[5]:

Հարինգթոնը Իռլանդիայի հավաքականի կազմում էր 2020 թվականի ամառային Օլիմպիական խաղերում։ Նա հուլիսի 23-ին Բացման արարողության ժամանակ Իռլանդիայի դրոշակակիրներից մեկն էր[6]: Նա բռնցքամարտի մրցումներում հանդես է եկել թեթև քաշային կարգում։ Իր առաջին մենամարտում նա 5:0 հաշվով հաղթեց Ռեբեկա Նիկոլիին և դուրս եկավ քառորդ եզրափակիչ[7], որտեղ նա այնուհետև 5-0 հաշվով հաղթեց Իմանե Հելիֆին ՝ իրեն երաշխավորելով առնվազն բրոնզե մեդալ[8]: Օգոստոսի 5-ին իր կիսաեզրափակչում Հարինգթոնը 3:2 հաշվով հաղթեց Սուդապորն Սիսոնդիին և դուրս եկավ եզրափակիչ[9][10][11]: Օգոստոսի 8-ին կայացած եզրափակչում Հարինգթոնը 5:0 հաշվով հաղթեց Բեատրիս Ֆերեյրային և նվաճեց ոսկե մեդալ ՝ դառնալով Իռլանդիայի բռնցքամարտի երրորդ օլիմպիական չեմպիոնը[12]: Նախագահ Մայքլ Դ. Հիգինսը, վարչապետ Մայքլ Մարտինը, ինչպես նաև Քեթի Թեյլորը և Մայքլ Քերութը շնորհավորեցին Հարինգթոնի ծննդյան տարեդարձը[13][14]:

Եվրոպական Խաղեր 2023

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հարինգթոնը ոսկե մեդալ նվաճեց 2023 թվականին Լեհաստանում կայացած Եվրոպական խաղերում ՝ եզրափակչում մրցավարների միաձայն որոշմամբ հաղթելով Սերբիայի ներկայացուցիչ Նատալյա Շադրինային[15][16]։

Ամառային Օլիմպիական խաղեր 2024

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2024 թվականի Փարիզի ամառային Օլիմպիական խաղերում Հարինգթոնին թույլ են տվել անցնել երկրորդ փուլ[17], որտեղ նա միաձայն որոշմամբ հաղթեց իտալացի Ալեսիո Մեսիանոյին[18][19]: Երրորդ ռաունդում նա ևս մեկ հաղթանակ տարավ մրցավարների միաձայն որոշմամբ, այս անգամ կոլումբիացի Էնջի Վալդեսի նկատմամբ[20][21]: Կիսաեզրափակչում Հարինգթոնը մրցավարների առանձին որոշմամբ 4-1 հաշվով հաղթել է բրազիլացի Բեատրիս Ֆերեյրային[22][23]: Եզրափակչում նա մրցավարների առանձին որոշմամբ 4:1 հաշվով հաղթեց չինացի Յան Վենլուին և նվաճեց ոսկե մեդալ[24][25]: Մենամարտից հետո Հարինգթոնը հայտարարեց բռնցքամարտից հեռանալու մասին[26][27]:

Ճանաչում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Banner in support of Harrington, Arbour Hill

2022 թվականին Կանանց միջազգային օրվա կապակցությամբ Ան Փոստ-ը թողարկել է իռլանդացի մարզուհիների պատկերով նամականիշների հավաքածու, որոնցում պատկերված են Հարինգթոնը և այլք[28]։

Հարինգթոնը գլխավոր մարշալներից մեկն էր Էլեն Քինի հետ Դուբլինում Սուրբ Պատրիկի օրվա շքերթին 2022 թվականի մարտի 17-ին:[29]

2022 թվականին նա պարգևատրվել է Դուբլինի Ազատության շքանշանով [30]:

Անձնական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հարինգթոնը ծագումով Հյուսիսային Դուբլինից է և հանդիսանում է Տալլահթայի Սուրբ Մարիամի բռնցքամարտի ակումբի անդամ[31]։ 15 տարեկանում նա հետաքրքրվեց բռնցքամարտով և փորձեց միանալ տեղի բռնցքամարտի ակումբին, բայց նրան ասացին, որ աղջիկներին այնտեղ չեն ընդունում[32]: Բայց Հարինգթոնը համառություն ցուցաբերեց, ի վերջո ընդունվեց և արագ առաջադիմեց իր բռնցքամարտի կարիերայում[32]:

Նա հայտարարել է, որ մտադիր է վերադառնալ Դուբլինի Սուրբ Վինսենթ հոգեբուժարանում կես դրույքով հավաքարարի իր աշխատանքին ՝ անկախ Օլիմպիական խաղերում իր արդյունքից[33]:

Հարինգթոնը հարաբերությունների մեջ է Մենդի Լոֆլինի հետ 2009 թվականից ՝ բռնցքամարտում նրա հետ հանդիպելուց հետո[34]: Սա նրան դարձրեց առնվազն 180 բաց լեսբուհի մարզիկներից մեկը, ովքեր մասնակցել են 2020 թվականի Օլիմպիական խաղերին[35]: Նրանք ամուսնացել են Դուբլինում 2022 թվականի ապրիլի 8-ին [36]:

2022 թվականի հոկտեմբերին Հարինգթոնը թողարկեց իր ինքնակենսագրությունը ՝ "Քելլի" վերնագրով, որը գրվել է Ռոդի Դոյլի հետ համատեղ[37]:

2023 թվականի ապրիլի 2-ին Հարինգթոնը հայտարարեց, որ հեռանում է սոցիալական ցանցերից ՝ GB News-ի ներգաղթի վերաբերյալ թվիթին արձագանքելուց հետո, որը նա տարածել է, այնուհետև ջնջել: Նա հրաժարվեց քննարկել այդ հարցը Newstalk-ի հետագա հարցազրույցում[38], +սակայն ավելի ուշ հանդես եկավ հայտարարությամբ և ներողություն խնդրեց[39]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ Kellie Harrington Irish Athletic Boxing Association profile, Retrieved 10 November 2018
  2. ↑ «Kellie Harrington settles for silver at the European Union Boxing Championship». The Irish Times. 12 August 2017. Վերցված է 10 November 2018-ին.
  3. ↑ «Harrington and Walsh win bronze medals at European Championships». The Irish Times. 11 June 2018. Վերցված է 10 November 2018-ին.
  4. ↑ «'I'm numb' - Ecstatic Kellie Harrington wins World Championships gold». RTÉ. 24 November 2018. Վերցված է 24 November 2018-ին.
  5. ↑ «Caroline Dubois takes silver at European qualifying event for Tokyo Games». South London Press. 9 June 2021. Վերցված է 20 June 2021-ին.
  6. ↑ «Brendan Irvine and Kellie Harrington carry Irish flag at opening ceremony». Irish Times. 23 July 2021. Վերցված է 4 August 2021-ին.
  7. ↑ «Tokyo 2020: Classy Harrington strolls into quarter-finals». RTE Sport. 30 July 2021. Վերցված է 4 August 2021-ին.
  8. ↑ «Kellie Harrington wins quarter-final to secure Olympic bronze medal». The 42. 3 August 2021. Վերցված է 4 August 2021-ին.
  9. ↑ «Tokyo 2020: Kellie Harrington going for gold after boxer shines in semi win over Sudaporn Seesondee». RTE Sport. 5 August 2021. Վերցված է 4 August 2021-ին.
  10. ↑ «Kellie Harrington wins Olympic boxing semi-final in Tokyo». The 42. 5 August 2021. Վերցված է 4 August 2021-ին.
  11. ↑ «Tokyo 2020 Day 13: Kellie Harrington secures at least silver in boxing». The Irish Times. 5 August 2021. Վերցված է 5 August 2021-ին.
  12. ↑ «Tokyo 2020: Kellie Harrington lands lightweight Olympic gold after dominant display». RTÉ Sport. RTÉ News and Current Affairs. 8 August 2021. Վերցված է 8 August 2021-ին.
  13. ↑ «President Michael D. Higgins congratulates 'inspiration' Kellie Harrington». RTÉ News and Current Affairs. 8 August 2021. Վերցված է 8 August 2021-ին.
  14. ↑ «Tokyo 2020: Katie Taylor and Michael Carruth lead Harrington tributes». RTÉ Sport. RTÉ News and Current Affairs. 8 August 2021. Վերցված է 8 August 2021-ին.
  15. ↑ «Kellie Harrington claims gold medal at European Games as Jack Marley takes home silver». RTE. Վերցված է 6 August 2024-ին.
  16. ↑ «'The last one was for the country, this one is for me' – Kellie Harrington wins gold medal at European Games». Irish Independent. Վերցված է 6 August 2024-ին.
  17. ↑ «Paris Olympic Boxing – DRAW + FIGHT TIMES». Irish Boxing. Վերցված է 25 July 2024-ին.
  18. ↑ «Flawless Kellie Harrington moves to win one win of second Olympic medal». Irish Boxing. Վերցված է 31 July 2024-ին.
  19. ↑ «Defending champion Harrington wins boxing opener». BBC Sport. Վերցված է 31 July 2024-ին.
  20. ↑ «Second Olympic medal secured - but Harrington has no intention of settling for bronze ahead of possible battle with 'The Beast'». Irish News. Վերցված է 31 July 2024-ին.
  21. ↑ «Double Delight – Kellie Harrington is a two-time Olympic medal winner». Irish Boxing. Վերցված է 31 July 2024-ին.
  22. ↑ «Harrington defeats Ferreira to reach Olympic final». BBC Sport. Վերցված է 4 August 2024-ին.
  23. ↑ «Kellie Harrington to fight for second Olympic gold medal after stunning semi-final win». Irish Times. Վերցված է 4 August 2024-ին.
  24. ↑ «DOUBLE GOLD – Olympic Champion Kellie Harrington makes history». Irish Boxing. Վերցված է 6 August 2024-ին.
  25. ↑ «Sensational Kellie Harrington seals Olympic legacy with second gold medal victory». Irish Examiner. Վերցված է 6 August 2024-ին.
  26. ↑ «Kellie Harrington announces retirement after incredible second Olympic gold». Dublin Live. Վերցված է 6 August 2024-ին.
  27. ↑ «'Goodnight Irene' – Kellie Harrington retires after stunning performance sees her take second Olympic gold». Irish Independent. Վերցված է 6 August 2024-ին.
  28. ↑ Kenny, Aine (2 March 2022). «An Post launches stamps to celebrate Irish women in sport». The Irish Times. Վերցված է 10 April 2022-ին.
  29. ↑ O'Donoghue, Conor (2 March 2022). «Olympic heros Ellen Keane And Kellie Harrington will be Grand Marshals for the St Patrick's Day Parade». The Irish Post. Վերցված է 10 April 2022-ին.
  30. ↑ «Freedom of Dublin to be awarded to three 'inspiring' women». RTÉ News and Current Affairs. 9 May 2022. Վերցված է 16 May 2022-ին.
  31. ↑ «Waking hours: A day in the life of boxer Kellie Harrington». Irish Independent. 1 March 2020. Վերցված է 5 August 2021-ին.
  32. ↑ 32,0 32,1 «Kellie Harrington (Boxing)». Dare to Believe. Olympic Federation of Ireland. Արխիվացված է օրիգինալից 15 December 2021-ին. Վերցված է 15 December 2021-ին.
  33. ↑ «Irish Olympic boxer will return to part-time cleaning job even if she wins gold». uk.news.yahoo.com (բրիտանական անգլերեն). Վերցված է 2021-08-05-ին.
  34. ↑ «Inside Kellie Harrington's relationship with partner Mandy Loughlin». 4 August 2021.
  35. ↑ Outsports (2021-07-12). «At least 180 out LGBTQ athletes at Tokyo Olympics, a record by far». Outsports (անգլերեն). Վերցված է 2021-08-03-ին.
  36. ↑ «Kellie Harrington shares photo after tying the knot». RTÉ News and Current Affairs. 10 April 2022. Վերցված է 10 April 2022-ին.
  37. ↑ «Kellie by Kellie Harrington: gem of a memoir captures the loneliness of the Olympic boxing champ». Irish Independent. 25 October 2022. Վերցված է 26 October 2022-ին.
  38. ↑ McGoldrick, Sean (2 April 2023). «Kellie Harrington: 'Why I'm quitting social media'». Sunday World (անգլերեն). Վերցված է 3 April 2023-ին.
  39. ↑ Bray, Allison (28 March 2023). «Kellie Harrington to remain as Spar brand ambassador despite bruising interview on immigration». MSN. Արխիվացված է օրիգինալից 3 April 2023-ին. Վերցված է 31 July 2024-ին.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Քելլի_Հարինգթոն&oldid=10088119» էջից