Ցրոնք

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Գյուղ
Ցրոնք
Վարչական տարածքԱրևմտյան Հայաստան
ՎիլայեթԲիթլիսի վիլայեթ
ԳավառՄշո գավառ
Այլ անվանումներԶրոնք, Ծռունք, Ցըրոնք, Ցռունկ, Ցռունք, Ցրավնք, Ցրավք, Ցրոն, Ցրոնկ
Պաշտոնական լեզուՀայերեն
Ազգային կազմՀայեր (մինչև Մեծ եղեռնը)
Կրոնական կազմՔրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը)
Ժամային գոտիUTC+3
Ցրոնք (Աշխարհ)##
Ցրոնք (Աշխարհ)

Ցրոնք (թուրքերեն՝ Kırköy), գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Բիթլիսի վիլայեթի Մշո գավառում։ Գտնվում է Մշո դաշտում, Մուշ քաղաքից 15 կմ հյուսիս-արևելք՝ Հացիկ գյուղի մոտակայքում, Մեղրագետի հովտում։

Ավանդապատում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ըստ ավանդության այս բնակավայրում են բնակվել Նոյի որդի Սեմի կրտսեր զավակ Տարբանի 30 տղաներն ու 15 աղջիկները։ Տարբանի անունով գավառը կոչվել է Տարոն։ Տարբանտի զավակները իրարից բաժանվել են, որի պատճառով էլ գյուղը ստացել է Ցրոնք անվանումը։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գյուղի մասին առաջին անգամ հիշատակել է Մովսես Խորենացին։ Գյուղը սկզբում մտել է Մեծ Հայքի Տուրուբերան աշխարհի Տարոն գավառի մեջ։

Եղել է Մշո գավառի ամենանշանովոր հայկական գյուղերից մեկը։

Քրդերը հաճախակի են հարձակվել գյուղի վրա, որի պատճառով բնակիչների մի մասը տեղափոխվել է Խասգյուղ։

1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ գյուղն ավերվել է, իսկ բնակիչների մեծ մասը բնաջնջվել։ Սակավաթիվ փրկվածներն ապաստանել են տարբեր տեղերում։

Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

XIX դարի վերջին և XX դարի սկզբներին Ցրոնքն ուներ 300-320 տուն՝ մոտ 3000 հայ բնակչով։

Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բնակչության հիմնական զբաղմունքը անասնապահություն, երկրագործություն, արհեստներն ու առևտուրն էր։

Պատմամշակութային կառույցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գյուղն ուներ 2 հայկական եկեղեցի։

Կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1861 թվականին Մխիթար Վարդապետի հանգանակություններով Ցրոնքում բացվել է կրթարան։ XX դարի սկզբներին կրթարանում սովորում էր 23 աշակերտ[1]։

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 5, էջ 165

Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
  • Հուշագրական ժառանգություն, գիրք 14»/Հայկական ճարտարապետությունն ուսումնասիրող /ՀՃՈՒ/ հիմնադրամի գիտական ուսումնասիրություններ, Եր., 2011 թ., 360-361 էջ։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։