Jump to content

Ցածր էներգիայով փոխանցում

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դեպի Լուսին ցածր էներգիայով փոխանցման օրինակ

  GRAIL-A

  Լուսին

  Երկիր

Ցածր էներգիայով փոխանցումը կամ ցածր էներգիայի հետագիծը, մանևրների արդյունքում ստացված հետագիծ է, որը թույլ է տալիս տիեզերանավին փոխել ուղեծիրը՝ օգտագործելով զգալիորեն ավելի քիչ վառելիք, քան ավանդական փոխանցումները։[1][2]: Այս հետագծերը գործում են Երկիր-Լուսին համակարգում, ինչպես նաև այլ համակարգերում, ինչպիսիք են Յուպիտերի արբանյակների միջև ճանապարհորդությունները: Նման հետագծերի թերությունն այն է, որ դրանք շատ ավելի երկար են տևում, քան բարձր էներգիայի (ավելի շատ վառելիքով) փոխանցումները, ինչպիսն է Հոհմանի փոխանցման ուղեծիրը:

Ցածր էներգիայով փոխանցումը հայտնի է նաև որպես թույլ կայունության սահմանի հետագծեր կամ բալիստիկ գրավման հետագծեր:

Ցածր էներգիայով փոխանցումները տիեզերքում հետևում են հատուկ ուղիների, որոնք երբեմն անվանում են Միջմոլորակային տրանսպորտային ցանց: Այս ուղիներին հետևելը թույլ է տալիս անցնել մեծ հեռավորություններ՝ դելտա-v-ի փոքր ծախսով:

SLIM-ի հետագիծը ներառում էր ցածր էներգիայով փոխանցում

Ցածր էներգիայով փոխանցումներ օգտագործած առաքելություններից են՝

Ընթացիկ առաքելությունները, որոնք օգտագործում են ցածր էներգիայի փոխանցումներ՝

Ցածր էներգիայի փոխանցումներ օգտագործող առաջարկվող առաքելությունները՝

Դեպի Լուսին ցածր էներգիայով փոխանցումները առաջին անգամ կիրառվել են 1991 թվականին ճապոնական «Հիտեն» կայանի առաքելության ընթացքում, որը նախատեսված էր Լուսնի մոտով ճոճվելու, բայց ուղեծիր չմտնելու համար: «Հագորոմո» ենթաարբանյակը արձակվել է Հիտենի կողմից իր առաջին ճոճման ժամանակ և, հնարավոր է, հաջողությամբ մտել է լուսնային ուղեծիր, սակայն կապի խափանում է տեղի ունեցել:

Էդվարդ Բելբրունոն և Ջեյմս Միլլերը Ռեակտիվ շարժման լաբորատորիայից լսելով ձախողման մասին օգնել են փրկել առաքելությունը՝ մշակելով բալիստիկ որսման հետագիծ, որը թույլ կտար հիմնական Հիտեն կայանին ինքնուրույն մտնել լուսնային ուղեծիր: «Հիտենի» համար նրանց մշակած ուղեծիրը օգտագործում էր «թույլ կայունության սահմանային տեսությունը» և պահանջում էր միայն փոքր խանգարում էլիպտիկ ճոճման ուղեծրում, ինչը բավարար փոքր էր տիեզերանավի շարժիչներով կատարելու համար[1]: Այս հետագիծը կհանգեցներ կայանի մուտքին ժամանակավոր լուսնային ուղեծիր՝ օգտագործելով զրոյական դելտա-v, սակայն սովորական Հոհմանի փոխանցման մանևրի պահանջած երեք օրվա փոխարեն այն կտևեր հինգ ամիս[8]:

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 Belbruno, Edward (2004). Capture Dynamics and Chaotic Motions in Celestial Mechanics: With Applications to the Construction of Low Energy Transfers. Princeton University Press. էջ 224. ISBN 978-0-691-09480-9.
  2. Belbruno, Edward (2007). Fly Me to the Moon: An Insider's Guide to the New Science of Space Travel. Princeton University Press. էջեր 176. ISBN 978-0-691-12822-1.
  3. Interplanetary Superhighway Makes Space Travel Simpler // NASA 07.17.02: "Lo conceived the theory of the Interplanetary Superhighway. Lo and his colleagues have turned the underlying mathematics of the Interplanetary Superhighway into a tool for mission design called "LTool," ... The new LTool was used by JPL engineers to redesign the flight path for the Genesis mission"
  4. «GRAIL Design at MIT Website». Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 22-ին.
  5. «Spaceflight101 GRAIL Mission Design». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հուլիսի 19-ին. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 22-ին.
  6. «Danuri all set for Korea's first moon exploration». www.kari.re.kr (անգլերեն). 2022 թ․ հունիսի 6. Վերցված է 2022 թ․ հուլիսի 30-ին.
  7. «BepiColombo overview». www.esa.int (անգլերեն). Վերցված է 2019 թ․ դեկտեմբերի 3-ին.
  8. Frank, Adam (1994 թ․ սեպտեմբեր). «Gravity's Rim». Discover]].

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]