Տոլբուխին փարոս

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Տոլբուխին փարոս
Տեսակփարոս և ճարտարապետական հուշարձան
Վարչական միավորԿրոնշտադտ
Գտնվում է ափինՖիննական ծոց
Երկիր Ռուսաստան
Կառուցվել է1719 թվական
Բարձրություն29 մ
ԲԾՄ30 մ մ
ՃարտարապետԱնդրեյան Զախարով[1][2]
ՇինարարԼեոնտի Սպաֆարև[1][2]
Անվանված էFedot Tolbukhin?
Լույսի հեռավորություն16[3]
Քարտեզ
Քարտեզ
 Tolbukhin lighthouse Վիքիպահեստում

Տոլբուխին փարոս (ռուս.՝ Мая́к Толбу́хин, 60°02′32″ հս․ լ. 029°32′31″ ավ. ե.HЯ), փարոս արհեստական քարքարոտ կղզու վրա, որ տեղակայված է Կոտլին կղզու արևմտյան եզրից 2,8 մղոն դեպի արևմուտք-հյուսիս արևմուտք[4]։ Ռուսաստանի ամենահին փարոսներից մեկն է և կառուցվել է Պետրոս I-ի հրամանով[1]։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տոլբուխին փարոսԿրոնշլոտԿոտլին կղզիՖիննական ծոց
Տոլբուխին փարոսը «Սանկտ Պետերբուրգը և Կրոնշլոտը 1706 թվականին» քարտեզի վրա

Տոլբուխին փարոսը կառուցվել է Պետրոս Մեծի անձնական հանձնարարությամբ. 1718 թվականի նոյեմբերի 13-ին փոխծովակալ Կոռնելիուսին ուղղված իր նամակում նա գրել է. «... сделать колм каменный с фонарём на косе Котлинской»[1]։

Փարոսի առաջին, փայտե շինության կառուցումն ավարտվել է 1719 թվականի օգոստոսի 7-ին[2] առաջին կարգի կապիտան Էդվարդ Լեյնի (անգլ.՝ Edward Lane, 16??-1729) ղեկավարությամբ[5]։

Փարոսի նախնական անվանումն է՝ Կոտլինսկի (ռուս.՝ Котлинский1736 թվականին վերանվանվել է Տոլբուխին փարոս՝ կոչվելով գնդապետ Ֆեդոտ Տոլբուխինի պատվին[6], ով եղել է Կրոնշլոտի կայազորի պետի, Կրոնշտադտի առաջին պարետը և աչքի է ընկել Հյուսիսային պատերազմի ընթացքում տեղի ունեցած Կոտլինի պաշտպանության ժամանակ[7]։

Քարե առաջին աշտարակը կառուցվել է 1810 թվականի սեպտեմբերին Լեոնտի Վասիլևիչ Սպաֆարևի նախագծով[8][9]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Николаева Тамара «Отшельцы моря...»: Из истории сооружения кронштадтских маяков.(ռուս.) // «АРДИС: Архитектура. Реставрация. Дизайн. Инвестиции. Строительство» : журнал. — Санкт-Петербург: ООО «Издательский Дом Ардис», 2007. — № 4 (36).
  2. 2,0 2,1 2,2 «СССР: Маяк Толбухин» (ռուսերեն). Сайт о световых маяках мира. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ նոյեմբերի 24-ին. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 17-ին.
  3. Невская губа и остров Котлин // Огни и знаки Балтийского моря. Берега России, Эстонии, Латвии и Литвы. Адм. № 2201. — СПб.: Управление навигации и океанографии МО РФ, 2009. — 236 с.
  4. Лоция Балтийского моря. Часть I. Адм. № 1202. Восточная часть моря с Финским и Рижским заливами. — СПб.: Управление навигации и океанографии МО РФ, 2007. — С. 48. — 656 с.
  5. Лейнъ, Эдвардъ // Русский биографический словарь: В 25 т. = Русскiй бiографический словарь / под ред. Н. Д. Чечулина и М. Г. Курдюмова. — СПб.: Императорское Русское Историческое Общество, 1914. — Т. X «Лабзина – Ляшенко». — С. 174. — 846 с.
  6. Толбухинъ // Энциклопедия военных и морских наук / Под редакцией Г. А. Леера. — СПб.: Тип. В. Безобразова и Комп., 1895. — Т. VII «Русско-турецкая война 1828-29 гг. — Тяжущиеся». — С. 497. — 641 с.
  7. Дыгало В. А. Как корабли находят дорогу в море // Российский флот. Три века на службе Отечеству. — М.: ООО «Издательский дом «Вече», 2007. — 408 с. — (Классическая история). — 3000 экз. — ISBN 978-5-9533-1735-1
  8. «Толбухин маяк». Из истории Кронштадта (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մայիսի 3-ին. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 17-ին.
  9. Аксентьев Сергей Маяки Леонтия Спафарьева: (исторический очерк)(ռուս.) // «Север» : журнал. — Петрозаводск: Издательство «Север», 2006. — № 11-12. — С. 16.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Бестужев Н. А. Толбухинский маяк // Избранная проза / Сост., вступ. статья п примеч. Я. Л. Левкович.. — М.: Советская Россия, 1983. — 336 с. — 300 000 экз.
  • Комарицин А. А., Корякин В. И., Романов В. Г. Маяки Финского залива и восточного побережья Балтийского моря // Маяки России. Исторические очерки. — СПб: ГУНиО МО РФ, 2001. — С. 284. — 518 с. — 500 экз.
  • Корякин В. И., Романов В. Г., Сысоев Ю. П. Маяки Балтийского моря // Атлас маяков России. — СПб.: ЦКП ВМФ, 2006. — 193 с. — 500 экз.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]