Վլադիմիր Վասիլև (պետական գործիչ)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վլադիմիր Վասիլև
Владимир Абдуалиевич Васильев
Դրոշ
Դրոշ
 Դաղստանի ղեկավարի ժամանակավոր պաշտոնակատար
 2017 թվականի հոկտեմբերի 3
Նախորդող Ռամզան Աբդուլատիպով
Դրոշ
Դրոշ
 Ռուսաստանի Դաշնության Պետական դումայի Դաշնային Ժողովի փոխնախագահ
2012 թվականի նոյեմբերի 13 - 2017 թվականի հոկտեմբերի 3
 
Կուսակցություն՝ Միասնական Ռուսաստան
Կրթություն՝ Մոսկվայի պետական իրավաբանական ակադեմիա (1978) և Ռուսաստանի ՆԳՆ կառավարման ակադեմիա (1991)
Գիտական աստիճան՝ իրավաբանական գիտությունների թեկնածու (2001)
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ, պետական գործիչ և Պետական Դումայի անդամ
Ծննդյան օր օգոստոսի 11, 1949(1949-08-11) (74 տարեկան)
Ծննդավայր Կլին, Մոսկվայի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Ի ծնե անուն ռուս.՝ Алик Абдуалиевич Асанбаев[1]
 
Կայք՝ vavasiliev.ru
 
Պարգևներ

Վլադիմիր Վասիլև (ռուս.՝ Влади́мир Абдуали́евич Васи́льев, օգոստոսի 11, 1949(1949-08-11), Կլին, Մոսկվայի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս պետական և քաղաքական գործիչ։ 2017 թվականի հոկտեմբերի 3-ից Դաղստանի հանրապետության ղեկավարի ժամանակավոր պաշտոնակատար[2]։

Նախկինում եղել է Ռուսաստանի Դաշնության Դաշնային Ժողովի Պետական դումայի պատգամավոր (2003-2017), ՌԴ Պետդումայի նախագահի տեղակալի 4-րդ գումարման պատգամավոր, Եդինայա Ռոսիա կուսակցության խմբակցության ղեկավար (2012-2017), ՌԴ Պետական դումայի անվտանգության կոմիտեի նախագահ (2004-2011), ՌԴ անվտանգության Խորհրդի քարտուղարի տեղակալ (1999-2001)։ Ոստիկանության գեներալ-գնդապետ (2001), իրավաբանական գիտությունների թեկնածու (2001)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1949 թվականի օգոստոսի 11-ին Մոսկվա մարզի Կլին քաղաքում։ Ծնվել է մանկավարժների ընտանիքում, հայրը՝ ղազախ, մայրը ռուս է[3]։ Հայրը՝ Ասանբաև Ալի (Աբդուալի) Ասամբաևիչը մանկավարժ էր, մայրը՝ Նադեժդա Իվանովնա Վասիլևան աշխատել է մանկապարտեզում որպես դաստիարակ[4][5]։ Ի ծնե անունը՝ Ալիկ Աբդուալիևիչ Ասանբաև[3]։

1972 թվականից աշխատել ԽՍՀՄ Ներքին գործերի նախարարության մարմիններում։ 1978 թվականից ավարտել է Համամիութենական իրավաբանական հեռակա ինստիտուտը։ 1991 թվականին ավարտել է ԽՍՀՄ Ներքին գործերի նախարարության ակադեմիան։

1991-1992 թթ. եղել է ՌՍՖՍՀ Ներքին գործերի նախարարության վարչության ծառայության կազմակերպման տեսչության գլխավոր տեսուչ։

1992-1993 թթ. , Ռուսաստանի Ներքին գործերի նախարարության Շտաբի գլխավոր տեսչության գլխավոր տեսուչ։

1993-1995 թվականներին եղել է Ռուսաստանի ՆԳՆ շտաբի պետի տեղակալ, Օպերատիվ վարչության պետ։

Է 1995-1997 թվականներին եղել է Ռուսաստանի ՆԳՆ Մոսկվա քաղաքի գլխավոր վարչության պետի առաջին տեղակալ։

1997 թ. ապրիլի 25-ին ՌԴ նախագահ Բ. Ն. Ելցինի հրամանագրով է նշանակվել է Ներքին գործերի նախարարի առաջին տեղակալ՝ ՌԴ ՆԳՆ Հանցավորության դեմ պայքարի գլխավոր վարչության պետ։

1999 թվականի մայիսին, Վլադիմիր Ռուշայլոյի ներքին գործերի նախարարի պաշտոնում նշանակվելուց հետո, որոշում է կայացրել հեռանալ ՆԳՆ-ից։

1999 թվականի մայիսի 31-ից մինչ 2001 թվականի մարտի 28-ը՝ ՌԴ անվտանգության Խորհրդի քարտուղարի տեղակալ։

2001 թվականի մարտի 28-ից մինչ 2003 թվականի դեկտեմբերի 24-ը՝ ՌԴ Ներքին գործերի նախարարի տեղակալ։ Ահաբեկչական ակտի ժամանակ Դուբրովկում, որի արդյունքում տարբեր տվյալներով պատանդներից զոհվել է 130-ից 174 մարդ, եղել է պատանդների ազատազրկման շտաբի ղեկավարի տեղակալ։

2003 թվականին ընտրվել է Պետական դումայի պատգամավոր Տվերի ընտրատարածքից որպես Եդինայա Ռոսիա կուսակցության անդամ, 2007 թվականին  ընտրվել Պետդումայի պատգամավոր Տվերի մարզի 5-րդ գումարման տարածաշրջանային ցուցակով պատգամավորության թեկնածու Եդինայա Ռոսիա կուսակցության կողմից[6]։

2011 թվականի դեկտեմբերի 4-ին ընտրվել Պետդումայի  պատգամավոր 6-րդ գումարման Տվերի մարզի անդամ, Պետդումայի անվտանգության և կոռուպցիայի հակազդման հանձնաժողովի նախագահ, Պետական դումայի վերահսկողության արժանահավատության մասին տեղեկությունների, եկամուտների, գույքի և գույքային պարտավորությունների վերաբերյալ, որոնք ներկայացվում են Պետդումայի պատգամավորների դեմ։

2012 թվականի նոյեմբերի 10-ին Պետական դումայում Անդրեյ Վորոբյովի փոխարեն Եդինայա Ռոսիա կուսակցության կողմից ընտրվել է խմբակցության պատգամավոր, ով ի սկզբանե Մոսկվայի մարզի պաշտոնակատարն էր[7]։ 2012 թվականի նոյեմբերի 13-ին փոխարինել է Ա. Պետական դումայի նախագահի տեղակալ Վորոբյովին[8]։

Խորհրդարանական ընտրություններում  2016 թվականի աշնանը գլխավորել է «Եդինայա Ռոսիա» կուսակցության Տվերսկի բաժանմունքը, գլխավորելով տարածաշրջանային Կոստրոմայի, Տվերի և Յարոսլավլի մարզերի Իվանովսկի խումբը և թեկնածությունը քվեարկության է դրել  Տվերի 180-րդ ընտրատարածքում[9]։ Ամռանը ընդգրկվել է Եդինայա Ռոսիա կուսակցության նախընտրական շտաբ, զբաղվել է  խմբակցությունների պատգամավորների տարածաշրջանային հավաքների փոխգործակցությամբ[10]։

2017 թվականի հոկտեմբերի 3-ին ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը Վլադիմիր Վասիլևին նշանակել է Դաղստանի ժամանակավոր պաշտոնակատար[2]։

Գործունեությունը Դաղստանի ղեկավարի պաշտոնում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2018 թվականի հունվարին Դաղստանում սկսվել է հակակոռուպցիոն քարոզարշավ։ Սկզբում ձերբակալվել էր Մախաչկալայի քաղաքապետ Մուսա Մուսաևը, ապա ձերբակալվել է վերնախավը՝ Դաղստանի կառավարության վարչապետի պաշտոնակատար Աբդուսամադ Համիդովը, վարչապետի տեղակալներ՝ Շամիլ Իսաևը, Ռայուդին Յուսուֆովը, Մախաչկալայի գլխավոր ճարտարապետ Մագոմեդրասուլ Գիտինովը։ Նրանց մեղադրել են հողերի մեքենայությունների, ինչպես նաև կաշառակերության և հանցավոր համագործակցության համար[11][12]։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամուսնացած է, ունի մեկ դուստր, թոռնուհի։ Պաշտոնական տվյալներով Վ. Ա. Վասիլևի եկամուտը 2011 թվականին կազմել է 1,9 մլն ռուբլի։ Վասիլևների ընտանիքին է պատկանում 4 հողամաս ընդհանուր մակերեսը կազմում է 5,2 հազար մ² և երկու բնակելի տուն։ Ընդ որում, սեփականատերը երեք հողամասերի և երկու բնակելի տների համարվում է պատգամավորի կինը՝ տարեկան եկամուտը 149 հազար ռուբլի[13]։

Գրագողության մեղադրանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ըստ Դիսերենտ ընկերության հետաքննության Վ. Ա. Վասիլևի ատենախոսության տեքստի 60 % համընկնում է[14] պատգամավոր Սերգեյ Աբելցևի 2000 թվականին պաշտպանված ատենախոսության տեքստի հետ[15][16]։

Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար III աստիճանի շքանշանով պարգևատրվելու ժամանակ: 2014թ. հուլիսի 31
  • «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» III աստիճանի շքանշան (2014 թ. մայիսի 22)՝ ձեռք բերված աշխատանքային հաջողությունների, Ռուսաստանի Դաշնության սոցիալ-տնտեսական զարգացման նշանակալի ավանդի համար, հումանիտար ոլորտում, հրադադարի ամրապնդման, օրինականության, ակտիվ օրինաստեղծ և հասարակական գործունեության, երկարամյա բարեխիղճ աշխատանքի համար[17]
  • «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» IV աստիճանի շքանշան
  • Արիության շքանշան
  • Պատվո շքանշան
  • Ռուսաստանի Դաշնության վաստակավոր իրավաբան (2006)
  • Անվանական դաշույն Ներքին գործերի նախարար Ռաշիդ Նուրգալիևի կողմից
  • ՌԴ նախագահի պատվոգիր (հունվարի 9 2010 թ.)՝ մատուցած ծառայությունների, օրինաստեղծ գործունեության և  ռուսական պառլամենտարիզմի զարգացման համար[18]
  • Մեդալ  Ղրիմի ազատագրման համար ( մայիսի 17 2014 թ.)՝   Ղրիմի վերադարձը Ռուսաստան անձնական ներդրման համար[19]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Қазақстан: Ұлттық энциклопедиясы (ղազ.) — Қазақ энциклопедиясы, 1998.
  2. ↑ 2,0 2,1 Указ Президента Российской Федерации от 03.10.2017 № 461 «О досрочном прекращении полномочий Главы Республики Дагестан»
  3. ↑ 3,0 3,1 «Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9, V том
  4. ↑ Биография врио главы Республики Дагестан Владимира Васильева
  5. ↑ Биография на «ФедералПресс»
  6. ↑ Васильев Владимир Абдуалиевич Արխիվացված 2009-12-08 Wayback Machine. // официальный сайт ГД РФ.
  7. ↑ Владимир Васильев стал лидером фракции «Единая Россия». // Российская газета.
  8. ↑ Дума прекратила полномочия Воробьёва и утвердила Васильева вице-спикером. // Российская газета
  9. ↑ Мария Карпенко, Александр Тихонов, Ирина Нагорных. «Единая Россия» прибегла к перестановке сил. // Газета «Коммерсантъ». № 124 от 13.07.2016. — С. 4.
  10. ↑ Михаил Рубин. Креативом «Единой России» займется топ-менеджер ВГТРК «РБК», 21.07.2016.
  11. ↑ https://www.bfm.ru/news/377140
  12. ↑ http://medialeaks64.com/news/v-dagestane-nachalas-shirokomasshtabnaya-antikorrupcionnaya-kampaniya
  13. ↑ «Васильев Владимир Абдуалиевич». Государственная дума Российской Федерации. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ դեկտեմբերի 16-ին. Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 12-ին.
  14. ↑ «Публикация результатов экспертизы диссертации Владимира Васильева на сервере «Диссернет»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ նոյեմբերի 5-ին. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 11-ին.
  15. ↑ «Гении мыслят одинаково». Новая газета № 80. 2013 թ․ հուլիսի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ օգոստոսի 17-ին. Վերցված է 2013 թ․ հուլիսի 24-ին.
  16. ↑ «Молочные братья». Эхо Москвы. 2013 թ․ հուլիսի 7.
  17. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 22 мая 2014 года № 357 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»
  18. ↑ «Распоряжение Президента Российской Федерации от 9 января 2010 года № 6-рп «О награждении Почётной грамотой Президента Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունվարի 3-ին. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 11-ին.
  19. ↑ «Медаль за освобождение Севастополя и Крыма получили: Путин, Газманов, Чалый, Шойгу и еще 128 человек». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 24-ին. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 11-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Վլադիմիր_Վասիլև_(պետական_գործիչ)&oldid=9458074» էջից