Վլադիմիր Անդրեյչենկո

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վլադիմիր Անդրեյչենկո
 
Կուսակցություն՝ Communist Party of Byelorussia?[1][2]
Կրթություն՝ Minsk Higher Party School? (1988)[1], State Agricultural Academy of Velikie Luki? (1977)[1], Q17043639? (1968) և Բելառուսի Հանրապետության նախագահին առընթեր պետական ​​կառավարման ակադեմիա
Մասնագիտություն՝ գյուղատնտես և քաղաքական գործիչ
Ծննդյան օր հունվարի 2, 1949(1949-01-02)[1][2] (75 տարեկան)
Ծննդավայր Marjanova, Krynkaŭski Sieĺsaviet, Liozna District, Վիտեբսկի մարզ, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[1][2]
Քաղաքացիություն  Բելառուս[1]
Զավակներ Uladzislau Andrejchanka?
 
Պարգևներ

Վլադիմիր Պավլովիչ Անդրեյչենկո (բելառուս․՝ Уладзімір Паўлавіч Андрэйчанка, հունվարի 2, 1949(1949-01-02)[1][2], Marjanova, Krynkaŭski Sieĺsaviet, Liozna District, Վիտեբսկի մարզ, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[1][2]), Բելառուսի քաղաքական և պետական գործիչ։ 2008 թվականի հոկտեմբերի 27-ից Բելառուսի Ազգային ժողովի ներկայացուցիչների պալատի նախագահ։ Բելառուսի Հանրապետության գյուղատնտեսության վաստակավոր աշխատող (2001)։

Կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ավարտել է Լուժեսնյանի գյուղատնտեսական տեխնիկումը (1968), Վելիկոլուկի գյուղատնտեսական ինստիտուտը (1977), Մինսկի բարձրագույն կուսակցական դպրոցը (1988), Բելառուսի Հանրապետության Նախագահին առընթեր Կառավարման ակադեմիան։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աշխատանքային գործունեությունը սկսել է 1968 թվականին Լուժեսնյանի գյուղտեխնիկումի՝ ագրոնոմ կոլխոզի ավարտից հետո՝ Վիտեբսկի շրջանի Վերխնեդվինի շրջանի «սոցիալիզմի հաղթանակ»։ 1968-1970 թվականներին ծառայել է Խորհրդային բանակում։

1970-1972 թվականներին աշխատել է «Գյուղատնտեսական տեխնիկա» Զուբկովի հատուկ բաժնի ավագ ագրոնոմ։ 1972-1974 թվականներին եղել է կոմերիտմիության Լիոզնենի շրջկոմի կազմակերպչական բաժնի վարիչ, հրահանգիչ։ 1974-1975 թվականներին՝ Բելառուսի Կոմունիստական կուսակցության Լիոզնենի շրջկոմի հրահանգիչ։ 1975-1978 թվականներին  եղել է «Ադամենկի» սովխորհուրդների կուսկոմիտեի քարտուղար։ 1978-1981 թվականներին եղել է Դանուկալովա Լիոզնենսկի շրջանի կոլտնտեսության նախագահ։

1981-1991 թվականներին աշխատել է որպես գյուղատնտեսության վարչության պետ, Լիոզնենի շրջգործկոմի նախագահ, ԽՄԿԿ-ի Վերխնեդվինի շրջկոմի առաջին քարտուղար։ 1985-1987 թվականներին եղել է Վիտեբսկի շրջանի Լիոզնենի շրջանային գործադիր կոմիտեի նախագահ։ 1987-1991 թվականներին եղել է Վիտեբսկի մարզի Բելառուսի կոմունիստական կուսակցության Վերխնեդվինի շրջկոմի առաջին քարտուղարը[4]։

1990-1994 թվականներին եղել է Բելառուսի 12-րդ գումարման Գերագույն Խորհրդի պատգամավոր[5]։ 1991-1994 թվականներին եղել է Վիտեբսկի մարզային գործադիր կոմիտեի նախագահի առաջին տեղակալ, գյուղատնտեսության և պարենի մարզային կոմիտեի նախագահ։

1994 թվականի նոյեմբերից մինչև 2008 թվականի հոկտեմբեր զբաղեցրել է Վիտեբսկի մարզային գործադիր կոմիտեի նախագահի պաշտոնը։ 1997 թվականի հունվարից մինչև 2008 թվականի հոկտեմբեր՝ Ազգային ժողովի (տնտեսության, բյուջեի և ֆինանսների հանձնաժողովի) խորհրդի անդամ։

2008 թվականի սեպտեմբերի 28-ին ընտրվել է IV գումարման Ազգային ժողովի ներկայացուցիչների պալատի պատգամավոր Վիտեբսկի մարզի թիվ 22 ընտրատեղամասում։ Ըստ քվեարկության արդյունքների՝ ընտրողների 92,5% -ի մասնակցության դեպքում հավաքել է 51 731 ձայն (ընդհանուր թվի 85,9% -ը)[6]։ 2008 թվականի հոկտեմբերի 27-ին ընտրվել է Բելառուսի չորրորդ գումարման Ազգային ժողովի ներկայացուցիչների պալատի նախագահ[7], Բելառուսի խորհրդարանի ստորին պալատի խոսնակի պաշտոնում Անդրեյչենկոյի թեկնածությանը կողմ է քվեարկել 107 պատգամավոր, դեմ՝ 1 պատգամավոր, որը անվավեր է ճանաչվել։

2012 թվականի սեպտեմբերի 23-ին կրկին ընտրվել է  V-րդ գումարման ներկայացուցիչների պալատի պատգամավոր՝ թիվ 22 նախընտրական ընտրատարածքում, որի արդյունքում նրա թեկնածության համար ներկայացվել է ընտրողների ձայների 86,7 տոկոսը, ընդհանուր առմամբ՝ 86,9 տոկոսը[8]։ 2012 թվականի հոկտեմբերի 18-ին վերընտրվել է հինգերորդ գումարման Ազգային ժողովի ներկայացուցիչների պալատի նախագահ[9]։ Ներկա 108 պատգամավորներից 105-ը քվեարկել են Վլադիմիր Անդրեյչենկոյի օգտին, 3 քվեաթերթիկ ճանաչվել է անվավեր։

Գրեթե նույն արդյունքով (ընտրողների 88,5%-ի մասնակցության դեպքում ձայների 86,8%-ը) 2016 թվականի սեպտեմբերի 11-ին կայացած խորհրդարանական ընտրություններում ընտրվել է պալատի պատգամավոր[10]։ 2016 թվականի հոկտեմբերի 11-ին կրկին վերընտրվել է վեցերորդ գումարման Ազգային ժողովի ներկայացուցիչների պալատի նախագահ, այս անգամ Վլադիմիր Անդրեյչենկոյին ներկայացուցիչների պալատի նախագահ վերընտրելու օգտին քվեարկել է 110 պատգամավորից 109-ը[11]։

Ներկայացուցիչների պալատի ընտրություններում, որոնք տեղի են ունեցել 2019 թվականի նոյեմբերի 17-ին, Վլադիմիր Անդրեյչենկոն չորրորդ անգամ ընտրվել է Ազգային ժողովի ստորին պալատի պատգամավոր՝ հավաքելով 45 278 քվե (86,94 տոկոս), օկրուգում 92,39 տոկոս մասնակցության դեպքում։ Նույն թվականի դեկտեմբերի 6-ին միաձայն վերընտրվեց իր չորրորդ նախագահի պաշտոնում՝ 110 ձայնով։ Անդրեյչենկոյին խոսնակի պաշտոնում առաջադրել է պատգամավոր Իգոր Մարզալյուկը[12]։

Գտնվել է Եվրոպական միության պատժամիջոցների ներքո։

Ընտրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2008 թվականի խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքները թիվ 22 ընտրատարածքում[13]
Թեկնածու Առաջադրման սուբյեկտը Քվեներ %
Անդրեյչենկո Վլադիմիր Պավլովիչ Անկուսակցական 51 731 85,9
Բերնիկովիչ Յարոսլավ Թադեուշևիչ Բելառուսի Ժողովրդական Կուսակցություն 3 287 5,5
Հերցիկ Վիկտոր Վիկտորովիչ Անկուսակցական 2 412 4,0
Բոլորին դեմ 1 850
Անվավեր քվեաթերթիկների թիվը 947
Ընդհանուր 65 106 100
Ընտրողների մասնակցությունը 60 227 92,5
2012 թվականի խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքները՝ ըստ Դոկշիցկու թիվ 22 ընտրատարածքի[14]
Թեկնածու Առաջադրման սուբյեկտը Քվեներ %
Անդրեյչենկո Վլադիմիր Պավլովիչ Անկուսակցական 46 149 86,7
Բորոդավկո Սերգեյ Վասիլիևիչ Լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցություն 1 876 3,5
Փիլեցկի Իվան Վասիլևիչ Աշխատանքի և արդարության Հանրապետական կուսակցություն 1 776 3,3
Բոլորին դեմ 2 669
Անվավեր քվեաթերթիկների թիվը 784
Ընդհանուր 61 316 100
Ընտրողների մասնակցությունը 53 254 86,9
2016 թվականի խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքները՝ ըստ Դոկշիցկու թիվ 22 ընտրատարածքի[15]
Թեկնածու Առաջադրման սուբյեկտը Քվեներ %
Անդրեյչենկո Վլադիմիր Պավլովիչ Անկուսակցական 44 316 86,8
Բելևիչ Նիկոլայ Կոնստանտինովիչ Բելառուսական հայրենասիրական կուսակցություն 1 587 3,1
Լուպաչ Դմիտրի Անտոնովիչ Միավորված քաղաքացիական կուսակցություն 1 414 2,8
Մալախովսկի Վլադիմիր Գեորգիի Բելառուսի Ժողովրդական Կուսակցություն 829 1,6
Կոզլով Վլադիմիր Նիկոլայի Լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցություն 658 1,3
Բոլորին դեմ 1 770
Անվավեր քվեաթերթիկների թիվը 476
Ընդհանուր 57 654 100
Ընտրողների մասնակցությունը 51 050 88,5
2019 թվականի խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքները՝ ըստ Դոկշիցկու թիվ 22 ընտրատարածքի[16]
Թեկնածու Առաջադրման սուբյեկտը Քվեներ %
Անդրեյչենկո Վլադիմիր Պավլովիչ Անկուսակցական 45 278 86,94
Շուլգատ Յադվիգ Իոսիֆովնի Անկուսակցական 1 747 3,35
Վասիլևա Օլիվիա Սերգեյի Աշխատանքի և արդարության Հանրապետական կուսակցություն 1 626 3,12
Տեպլյակով Իգոր Պետրովիչ Լիբերալ-դեմոկրատական կուսակցություն 1 108 2,13
Բոլորին դեմ 1 844
Անվավեր քվեաթերթիկների թիվը 474
Ընդհանուր 56 366 100
Ընտրողների մասնակցությունը 52 077 92,39

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամուսնացած է, ունի երկու երեխա։ Որդին «ՄՏՍ»-ի բջջային կապի խոշորագույն օպերատոր գլխավոր տնօրեն Վլադիսլավ Անդրեյչենկո[17]։

Վլադիմիր Անդրեյչենկոն պատկանում է Մինսկի էլիտար Դրոզդայի թաղամասում գտնվող քոթեջին, որտեղ հիմնականում բնակվում են իշխանության ներկայացուցիչները և նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոյի հետ կապված մարդիկ[18]։

Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Հայրենիքի II աստիճանի շքանշան (2012 թվականի հոկտեմբերի 8)՝ արդյունավետ և բարեխիղճ աշխատանքի, պետական և հասարակական ակտիվ գործունեության, օրենսդրության, պառլամենտարիզմի և միջխորհրդարանական համագործակցության զարգացման գործում անձնական նշանակալի ավանդի համար[19][20]։
  • Հայրենիքի III աստիճանի շքանշան (2007 թվականի դեկտեմբերի 28)՝ երկարամյա բեղմնավոր աշխատանքի, մասնագիտական բարձր վարպետության, ծառայողական պարտականությունները կատարելիս ցուցաբերած նշանակալի ցուցանիշների ձեռքբերման, արիության և խիզախության, դատական գործի, մեքենաշինության, շինարարության, առողջապահության, գիտության և մշակույթի զարգացման գործում ունեցած վաստակի համար[21]։
  • Բարեկամության շքանշան (2016 թվականի հունիսի 8, Ռուսաստան)՝ ռուս-բելառուսական միջխորհրդարանական համագործակցության ամրապնդման և եվրասիական ինտեգրման զարգացման գործում մեծ ներդրման համար[22]։
  • Բելառուսի Հանրապետության գյուղատնտեսության վաստակավոր աշխատող (21 նոյեմբերի 2001 թվականի)՝ հանրապետության սոցիալ-տնտեսական զարգացման գործում ներդրած նշանակալի ավանդի, երկրի բնակչության կենսամակարդակի բարձրացման և տնտեսական անվտանգության իրական պայմանների ստեղծման, ծառայողական պարտականությունների բարեխիղճ կատարման համար[23]։
  • Բելառուսի Հանրապետության Նախարարների Խորհրդի պատվոգիր (21 դեկտեմբերի 1998 թվականի)՝ պետական կառավարման մարմիններում երկարամյա ակտիվ աշխատանքի, Վիտեբսկի մարզի սոցիալ-տնտեսական զարգացման գործում անձնական մեծ ավանդի համար[24]։
  • Բելառուսի Հանրապետության Ազգային ժողովի պատվոգիր (29 դեկտեմբերի 1998 թվականի)՝ Բելառուսի Հանրապետության տնտեսական և մշակութային շինարարությանը, օրենսդրության և պառլամենտարիզմի զարգացմանը ակտիվ մասնակցության և ծննդյան 50-ամյակի կապակցությամբ[25]։
  • Բելառուսի Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետության Գերագույն Խորհրդի պատվոգիրը։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 Кто есть кто в Республике Беларусь (польск.) — Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000. — P. 17. — 313 p. — ISBN 978-83-913780-0-7
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 (unspecified title) (բելառուս.) — Беласток, Вільнюс: Беларускае гістарычнае таварыства, (untranslated), 2011. — Iss. 2. — P. 1178. — 1228 p. — ISBN 978-80-86961-16-3
  3. ↑ https://president.gov.by/bucket/assets/uploads/documents/2022/67rp.pdf
  4. ↑ «Андрейченко Владимир Павлович».
  5. ↑ «База данных белорусских госслужащих».
  6. ↑ «Сведения об итогах выборов депутатов Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь четвёртого созыва» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2019 թ․ մայիսի 8-ին. Վերցված է 2019 թ․ դեկտեմբերի 19-ին.
  7. ↑ В.Андрейченко избран председателем Палаты представителей Национального собрания Беларуси, СБ. Беларусь Сегодня, 27 октября 2008
  8. ↑ «Сведения о результатах голосования по выборам депутатов Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь пятого созыва 23 сентября 2012 года» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2020 թ․ հոկտեմբերի 9-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 6-ին.
  9. ↑ Андрейченко избран председателем Палаты представителей пятого созыва, «Шлях перамогі»
  10. ↑ «Сведения о результатах голосования по выборам депутатов Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь шестого созыва 11 сентября 2016 года» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2016 թ․ սեպտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2019 թ․ դեկտեմբերի 19-ին.
  11. ↑ Владимир Андрейченко избран Председателем Палаты представителей шестого созыва, pravo.by
  12. ↑ Андрейченко избран председателем Палаты представителей, sputnik.by, 6 декабря 2019
  13. ↑ «Сведения о результатах голосования (2008)» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2021 թ․ մայիսի 3-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 6-ին.
  14. ↑ «Сведения о результатах голосования, Витебская область (2012)» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2021 թ․ մայիսի 3-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 6-ին.
  15. ↑ «Сведения о результатах голосования (2016)» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2021 թ․ մայիսի 15-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 6-ին.
  16. ↑ «Сведения о результатах голосования, Витебская область (2019)» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2021 թ․ մայիսի 3-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 6-ին.
  17. ↑ «Руководство». www.mts.by (ռուսերեն). Վերցված է 2021 թ․ դեկտեմբերի 2-ին.
  18. ↑ Ад Абельскай да Ярмошынай: 113 уладальнікаў катэджаў у Драздах, поўны спіс, Наша Ніва, 11 мая 2019
  19. ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 8 октября 2012 года № 460 «О награждении государственными наградами Республики Беларусь»
  20. ↑ БелТА — Лукашенко удостоил госнаград депутатов Парламента IV созыва Արխիվացված 2012-10-11 Wayback Machine
  21. ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 28 декабря 2007 года № 675 «О награждении государственными наградами Республики Беларусь»
  22. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 8 июня 2016 года № 269 «О награждении государственными наградами Российской Федерации иностранных граждан»
  23. ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 21 ноября 2001 года № 687 «О награждении работников государственных органов, органов внутренних дел и военнослужащих государственными наградами Республики Беларусь»
  24. ↑ Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 21 декабря 1998 года № 1943 «О награждении В.П.Андрейченко Почётной грамотой Совета Министров Республики Беларусь»
  25. ↑ Постановление Президиума Совета Республики Национального собрания Республики Беларусь от 29 декабря 1998 года № 85-ПСР «О награждении Андрейченко В.П. Почётной грамотой Национального собрания Республики Беларусь»

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]


Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Վլադիմիր_Անդրեյչենկո&oldid=9373602» էջից