Jump to content

Վիկտոր Սեգալեն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վիկտոր Սեգալեն
ֆր.՝ Victor Segalen
Դիմանկար
Ծնվել էհունվարի 14, 1878(1878-01-14)[1][2][3][…]
ԾննդավայրԲրեստ
Մահացել էմայիսի 21, 1919(1919-05-21)[1][3][4][…] (41 տարեկան)
Մահվան վայրHuelgoat
ԳերեզմանHuelgoat
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
Մայրենի լեզուֆրանսերեն
ԿրթությունՌենի համալսարան և Brest School of Naval Medicine?
Մասնագիտությունբժիշկ, բանաստեղծ, հնագետ, գրող ճանապարհորդ և լուսանկարիչ
Պարգևներ և
մրցանակներ
ԵրեխաներAnnie Joly-Segalen? և Yvon Segalen?
Ստորագրություն
Изображение автографа
 Victor Segalen Վիքիպահեստում

Վիկտոր Սեգալեն (ֆր.՝ Victor Segalen;հունվարի 14, 1878(1878-01-14)[1][2][3][…], Բրեստ - մայիսի 21, 1919(1919-05-21)[1][3][4][…], Huelgoat), ֆրանսիացի բանաստեղծ, դարաշրջանի ուշ սիմվոլիկան, ինչպես նաև բժիշկ, հնագետ, ճանապարհորդ, ազգագրագետ։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիկտոր Սեգալենը ծնվել է Բրեստում։ Սովորել է բժշկություն և ավարտել Բորդոյի ռազմածովային բժշկության դպրոցը («Santé Navale»): Որպես սիրողական ազգագրագետ 1903-1905 թվականներին ապրել է Պոլինեզիայում, 1909-1914 և 1917 թվականներին՝ Չինաստանում։ Դեռևս չպարզված հանգամանքներում նա մահացել է Ֆրանսիայի հյուսիսային Բրետանի նահանգի Հյուելգոատ քաղաքի անտառում՝ կողքին ընկած «Համլետ»–ը։

Առավել հայտնի է արձակ բանաստեղծությունների «Ստելաներ» (1912) ժողովածուով, որը հրատարակվել է Պեկինում և նվիրված է Պոլ Կլոդելին։

Ժառանգություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1934 թվականին ֆրանսիական պետությունը նրա անունը գրել է Պանթեոնի պատերին՝ ի հիշատակ Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ նրա անձնազոհության[5]։

Բորդոյի բժշկական համալսարանը, Բրեստի գրականության և սոցիալական գիտությունների ֆակուլտետը և Հոնկոնգի Ֆրանսիական միջազգային դպրոցը կրում են Սեգալենի անունը։

Չինական արվեստի որոշ արևմտյան գիտնականներ, սկսած Վիկտոր Սեգալենից, օգտագործում են «քիմերա» բառը ընդհանուր առմամբ՝ նկատի ունենալով թևավոր լեոնին (առյուծին) կամ խառը տեսակների չորքոտանիներին, ինչպիսիք են բիքսին, տիանլուն և նույնիսկ քիլինը:

Անձնական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիկտոր Սեգալենն ամուսնացել է 1905 թվականի հունիսի 2-ին Բրեստում Իվոն Հեբերտի (1884-1963) հետ։ Ունեցել է երեք երեխա՝ Իվոն (1906), Էնի (1912) և Ռոնան (1913)։

Ստեղծագործություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • L'observation médicale chez les écrivains naturalistes, թեզ, Բորդո, 1902․
  • Les Synesthésies et l'école symboliste, 1902.
  • Vers les sinistrés, 1903.
  • Gauguin dans son dernier décor, 1904.
  • Le Double Rimbaud, 1906.
  • Dans un monde sonore, 1907.
  • Voix mortes: musique maori, 1907.
  • Les Immémoriaux (under the pseudonym Max Anély), 1907.
  • Stèles, 1912 ; new edition, presented by Simon Leys, Éditions de la Différence, coll. " Orphée ", Paris, 1989.
  • Peintures, Chez Georges Crès et Cie, 1916. Translated into English as Paintings by Andrew Harvey and Iain Watson, Quartet Books, 1991.
  • Hommage à Gauguin, 1918.

Հետմահու հրապարակումներ:

  • Thibet (publié partiellement en 1963 puis intégralement en 1979).
  • Le Siège de l'Âme, 1921.
  • Orphée-Roi, 1921.
  • René Leys, 1922.
  • Mission archéologique en Chine, 1923–1924.
  • Odes, 1926.
  • Équipée. De Pékin aux marches tibétaines…, 1929.
  • Voyage au pays du réel, 1929.
  • Lettres de Chine, 1967.
  • La Grande Statuaire chinoise, suivi de Les origines de la grande statuaire en Chine 1972.
  • A Dreuz an Arvor, 1973.
  • Siddhârtha, 1974.
  • Briques et Tuiles, Ֆաթա Մորգանա, 1975.
  • Journal des îles, 1978.
  • Essai sur l'exotisme, Ֆաթա Մորգանա, 1978.
  • Le Fils du ciel: chronique des jours souverains, 1985.
  • Essai sur soi-même, 1986.
  • Dossier pour une Fondation Sinologique, Rougerie, 1986.
  • Journal de voyage, 1995.
  • Le Maître-du-Jouir, 1995.
  • La marche du feu, 1995.
  • Pensers païens, 1995.
  • Hommage à Saint-Pol-Roux, 1995.
  • Entretiens avec Debussy, 1995.
  • Gustave Moreau, maître imagier de l'orphisme, 1995.
  • Quelques musées par le monde, 1995.
  • Essai sur le mystérieux, 1995.
  • Imaginaires, 1995.
  • Un grand fleuve, 1995, préface de Jean Esponde, éd. Atelier de l'agneau, 2006.
  • Briques et tuiles, 1995.
  • Feuilles de route, 1995.
  • Correspondance, 2004 (compilation dirigée par Henry Bouillier et Annie Joly-Segalen)
  • Les Marquises, extrait de Journal des Îles, suivi de Cyclone dans les îles Tuamotu, préface de Jean Esponde, éd. Atelier de l'agneau, 2011.[6]

Հնագիտական առաքելություններ:

  • Rapport de la Mission archéologique Victor Segalen, 1917
  • Le tombeau du fils du roi de Wou – Ve siècle avant notre ère, 1922
  • Rapport de la Mission archéologique en Lartigue, Segalen et de Voisins, 1923–1924
  • Chine, la grande statuaire, suivi de Les origines de la statuaire de Chine (publiée en 1972)

Աշխատանքներ Սեգալենի մասին

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Հենրի Բուայե: Victor Segalen (Mercure de France, 1961)
  • Ժիլ Մանսերոն: Segalen
  • Չարլզ Ֆորսդիկ: Victor Segalen and the Aesthetics of Diversity (Օքսֆորդի համալսարանի հրատարակչություն, 2000)
  • Wang Tao and Denis Thouard, "Making New Classics: The Archaeology of Luo Zhenyu and Victor Segalen", in S. Humphreys and R. Wagner (eds), Modernity's Classics. Transcultural Research – Heidelberg Studies on Asia and Europe in a Global Context (Springer: Berlin, Heidelberg, 2013)

Պատկերասրահ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Տաոտեն հան դինաստիայի դարաշրջանի դամբարանից, պրով. Սիչուան, Լուսանկարը՝ Սեգալենի, 1914
    Տաոտեն հան դինաստիայի դարաշրջանի դամբարանից, պրով. Սիչուան, Լուսանկարը՝ Սեգալենի, 1914
  • Սյաո Սյու գերեզմանի մոտ գտնվող Սեգալենի քանդակի Լուսանկարը (1917)
    Սյաո Սյու գերեզմանի մոտ գտնվող Սեգալենի քանդակի Լուսանկարը (1917)
  • Հո Գուբինի գերեզմանը 1914 թվականին, Շենսի, Չինաստան, լուսանկարվել է Վիկտոր Սեգալենի կողմից
    Հո Գուբինի գերեզմանը 1914 թվականին, Շենսի, Չինաստան, լուսանկարվել է Վիկտոր Սեգալենի կողմից

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. ↑ 2,0 2,1 Delarge J. Le Delarge (ֆր.) — Paris: Gründ, Jean-Pierre Delarge, 2001. — ISBN 978-2-7000-3055-6
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 GeneaStar
  5. ↑ See Fiche officielle on the site memoiredeshommes.sga.defense.gouv.fr.
  6. ↑ La page-titre de l'édition originale de "Peintures".

Գրականություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Gontard M. La Chine de Victor Segalen: Stèles, Equipée. Paris: PUF, 2000.
  • Forsdick C. Victor Segalen and the aesthetics of diversity: journeys between cultures. Oxford ; New York: Oxford UP, 2000
  • Victor Segalen et ceux de son temps: écrivains, peintres, musiciens. Brest: Association Victor Segalen, 2001
  • Zinfert M. Über eine Poetik der Inversion: die Romane von Victor Segalen. München: Iudicium, 2003
  • Dollé M. Victor Segalen. Croissy; Beaubourg: Editions Aden, 2006
  • Esponde J. Une longue marche, Victor Segalen. Bordeaux: Confluences, 2007

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վիկտոր Սեգալեն» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Վիկտոր_Սեգալեն&oldid=10195995» էջից