Վիլսոն Թումանյան
Վիլսոն Թումանյան | |
---|---|
Ծնվել է | 1920 |
Ծննդավայր | Փառակա, Նախիջևանի գավառ |
Քաղաքացիություն | ԽՍՀՄ |
Կրթություն | Հայկական պետական մանկավարժական համալսարան |
Մասնագիտություն | մանկավարժ |
Պարգևներ և մրցանակներ |
Վիլսոն Առաքելի Թումանյան (1920, Փառակա, Նախիջևանի գավառ), հայ մանկավարժ, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի Արևելյան ռազմաճակատի («Հայրենական մեծ պատերազմ», 1941-1945) մասնակից։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիլսոն Թումանյանը ծնվել է 1920 թվականին, Նախիջևանի ԻՍՍՀ-ի Փառակա գյուղում։ Ավարտել է Նախիջևանի մանկավարժական ուսումնարանն ու աշխատանքի անցել դպրոցում[1]։
1939 թվականին մեկնել է բանակ։ 1941 թվականի հուլիսին Բելայա Ցերկովի մոտ տեղի ուեցած մարտերից մեկում ծանր վիրավորվել է, օգոստոսին գերի ընկել։ 1943 թվականի մայիսին նրան հաջողվել է ընկերների հետ փախչել ճամբարից, միացել է Սուվորովի անվան պարտիզանական ջոկատին։ Վիլսոնը կատարել է մի շարք մարտական առաջադրանքներ։ 1943 թվականի հունիսին ընկերների հետ միասին խորտակել է Շեպետովկա-Բերդիչև մեկնող թշնամու ռազմական գնացքը։ 1943 թվականի հուլիսին խորտակել է ռազմաճակատ մեկնող թշնամու ևս երկու գնացք՝ կենդանի ուժի ու տեխնիկայի հետ միասին։ Մարտական առաջադրանքները հաջողությամբ կատարելու համար պարգևատրվել է «Հայրենական պատերազմի երկրորդ աստիճանի շքանշանով», «Հայրենական պատերազմի պարտիզան» մեդալով և նշանակվել է երկրորդ վաշտի քաղղեկ։ 1943-1944 թվականներին նրանց պարտիզանական ջոկատն ազատագրել է Բերեզնիկա, Գորոդնիցա, Մալայա Կորովնիցա և մի շարք այլ բնակավայրեր, պայթեցրել շատ զինապահեստներ, կամուրջներ, վառելիքով լի ցիստեռներ։ Սուվորովի պարտիզանական ջոկատը 1944 թվականին ակտիվ մասնակցություն է ունեցել Արևմտյան Ուկրաինայում գործող բանդիտական խմբերի ոչնչացմանը։ Պարգևատրվել է մի քանի մարտական մեդալներով[1]։
Պատերազմի ավարտից հետո Թումանյանը շարունակել է մանկավարժական աշխատանքը։ Ավարտել է Երևանի հեռակա մանկավարժական ինստիտուտը։ 1971 թվականին եղել է Սևանի մանկական առողջարանի ավագ մանկավարժ[1]։
Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Հայրենական պատերազմի 2-րդ աստիճանի շքանշան
- «Հայրենական պատերազմի պարտիզան» մեդալ