Վերջին մարտը

Վերջին մարտը ֆր.՝ Le Dernier Combat
Երկիր	Ֆրանսիա
Ժանր	Պոստապոկալիպտիկա դրամա
Թվական	1983
Լեզու	Համր կինո
Ռեժիսոր	Լյուկ Բեսոն
Պրոդյուսեր	Լյուկ Բեսոն Պեր Ժոլիվե
Սցենարի հեղինակ	Լյուկ Բեսոն Պեր Ժոլիվե
Դերակատարներ	Պեր Ժոլիվե Ժան Ռենո Ֆրից Վեպպեր Ժան Բուիզ
Օպերատոր	Կարլո Վարինի
Երաժշտություն	Էրիկ Սերրի
Մոնտաժ	Sophie Schmit?
Նկարահանման վայր	Փարիզ
Կինոընկերություն	Les Films du Loup Gaumont
Տևողություն	89 րոպե
Բյուջե	3 500 000 F
Շահույթ	1 700 000 $

«Վերջին մարտը» (ֆր.՝ Le Dernier Combat), հետապոկալիպտիկական ֆիլմ, որի ռեժիսորն է Լյուկ Բեսոնը, նկարահանվել է 1983 թվականին։ Ռեժիսորի առաջին լիամետրաժ ֆիլմն է, նկարահանված կարճամետրաժ «Նախավերջինը» (1981) ֆիլմի հիման վրա։

Սյուժե

Աշխարհը աղետից հետո։ Ժամանակակից քաղաքների ավերակներում ողջ մնացած մարդիկ դաժանորեն պայքարում են գոյության համար։ Սակայն նրանք արդեն կորցրել են խոսելու ունակությունը և իրար հետ հաղորդակցվում են ժեստերի օգնությամբ։ Սննդամթերքի հետ նույնպես խնդիրներ կան, ճիշտ է, երբեմն կարող է ձկների անձրև գալ։ Գլխավոր հերոսը (տիտրերում նշված է պարզապես «մարդ», The Man) նույնպես ստիպված է անընդհատ պայքարել նրա նմանների հետ։ Վերջինս ապրում է միայնակ անապատային տարածքում և հավաքած մասերից փորձում է պատրաստել ինքնաթիռ։ Մասերից մեկը փնտրելու ընթացքում նա թափանցում է մարդկանց խմբերի ճամբար, որոնց կառավարում է դաժան կապիտանը։ Նրանք հետապնդում են նրան, միայն թե նրան հաջողվում է կառուցել ինքնաթիռը և թռնել այդտեղից։

Հերոսը ժամանում է կիսաքանդ քաղաք, որտեղ փորձում է հաստատվել։ Սակայն շուտով նա բախվում է մի դաժան մարդու հետ (տիտրներում նա նշված է, որպես «կենդանի» կամ «սկոտ»), արդյունքում հերոսը ծանր վիրավորվում է։ Նրան այնուամենայնիվ հաջողվում է գտնել վայր, որտեղ դեռ պահպանվում են մարդկային հարաբերությունները, կա հիվանդանոց, որտեղ ապրում է բժիշկը, ով հոգ է տանում հերոսի մասին։ Հիվանդանոց անընդհատ ցանկանում է ներխուժել դաժան մարդասպանը, միայն թե նրան ստացվում է ժամանակավորապես զսպել։

Մի քանի անգամ բժիշկը կապելով հերոսի աչքերը, անցկանցում է նրան միջանցքներով մի սենյակ, որտեղ գտնվում է բանտարկված մի կին։ Մի անգամ քարերից անձրևի ժամանակ բժիշկը զոհվում է։ Մարդասպանը ներխուժում է հիվանդանոց և դաժանորեն սպանում է կնոջը, իսկ հետո մենամարտում է գլխավոր հերոսի հետ։ Մարդուն ստացվում է հաղթել մարդասպանին, բայց հանգիստ օազիսը կործանված է, նա վերադառնում է հետ՝ անապատ, որտեղ ապրում էր նախկինում։ Այնտեղ նա սպանում է կապիտանին և փրկում է մնացածին ծանր աշխատանքից։ Փրկվածներից մեկը տանում է նրան մի կնոջ սենյակ, կապիտանի նախկին ընկերուհու։

Դերերում

• Պեր Ժոլիվե — մարդ
• Ժան Բուիզ — բժիշկ
• Ֆրինց Վեպպեր — կապիտան
• Ժան Ռենո — մարդասպան
• Քրիստինա Քրյուգեր — կապիտանի սիրուհին
• Մորիս Լամի — թզուկ
• Պեր Քարրիվ — կապիտանի օգնական
• Ժան Միշել Կաստանի — կապիտանի օգնական
• Միշել Դոզե — կապիտանի օգնական
• Բերնար Ավե — կապիտանի օգնական
• Մարսել Բերտոմե — կապիտանի օգնական
• Պետրա Մյուլլեր - խցում գտնվող կինը
• Հարրի Ջոդ — կապիտանի օգնական

Առանձնահատկություններ

• Ֆիլմը նկարահանվել է սև- սպիտակ տարբերակով։
• Հերոսները իրար հետ շփվելուց չեն օգտագործում մարդկային խոսք։ Միակ բացառությունը համարվում է բեմը, որտեղ բժիշկը հատուկ սարքի միջոցով արտասանում է bonjour («բարև ձեզ, բարի օր») բառը և փորձում է հերոսին օգնել արտասանել այդ բառը։

Մրցանակներ և անվանակարգեր

• 1983 — Ժյուրիի հատուկ մրցանակ Ավորիազում կատարված կինոփառատոնի ժամանակ 1983 թվականին։
• 1983 — քննադատների պարգև Բրյուսելի ֆանտաստիկ ֆիլմերի փառատոնի ժամանակ։
• 1983 — Լավագույն ֆիլմի և լավագույն ռեժիսորի պարգև կատալոնական կինոփառատոնի ժամանակ Սիջեսում։
• 1983 — «Արծաթե Հարիբդա» պարգև Տաորմինում կայացած կինոփառատոնի ժամանակ։
• 1983 — մասնակցություն Չիկագոյի կինոփառատոնի մրցութային ծրագրում։
• 1984 — անվանակարգ Սեզար մրցանակի համար, լավագույն առաջին աշխատանքի համար (Լյուկ Բեսոն)։
• 1984 — հանդիսատեսի ժյուրիի հատուկ մրցանակ Fantasporto կինոփառատոնի ժամանակ, ինչպես նաև International Fantasy Film Award պարգև, լավագույն ֆիլմի և լավագույն ռեժիսորի համար (Լյուկ Բեսոն) ։