Վերոնիկ Սանսոն

Վերոնիկ Սանսոն
Բնօրինակ անուն	ֆր.՝ Véronique Sanson
Ի ծնե անուն	ֆր.՝ Véronique Marie Line Sanson
Ծնվել է	ապրիլի 24, 1949({{padleft:1949|4|0}}-{{padleft:4|2|0}}-{{padleft:24|2|0}}) (68 տարեկան) Բուլոն Բիյանկուր
Երկիր	Ֆրանսիա
Ժանրեր	Շանսոն
Մասնագիտություն	հեղինակ-կատարող և երգչուհի
Լեյբլ	Warner Music Group
Շրջանավարտ	Հատեմեր
Ամուսին	Stephen Stills և Pierre Palmade
Կայք	veronique-sanson.net

Վերոնիկ Սանսոն (ապրիլի 24, 1949({{padleft:1949|4|0}}-{{padleft:4|2|0}}-{{padleft:24|2|0}}), Բուլոն Բիյանկուր), ֆրանսիացի երգչուհի, դաշնակահարուհի, հեղինակ-կատարող, պրոդյուսեր, դերասանուհի: Փաստաբան և քաղաքական գործիչ Ռենե Սանսոնի դուստրը և Քրիստոֆեր Սթիլզի մայրը:

Կենսագրություն

Վերոնիկը ծնվել է փաստաբան և քաղաքական գործիչ Ռենե Սանսոնի և Քոլեթ Սանսոնի (ի ծնե՝ Լյուկա)՝ Երկրորդ համաշխարհայինի ընթացքում Ֆրանսիայում Դիմադրության շարժման ակտիվ մասնակիցների ընտանիքում, որոնք ամուսնացել են 1945 թվականին Ֆրանսիայի ազատագրումից հետո: Իրենց երկու դուստրերին՝ Վիոլենին (ծնվ. 1947 թվ. մայիսի 15-ին) և Վերոնիկին նրանք տվել են V տառով սկսվող անուններ՝ ի պատիվ հաղթանակի խորհրդանիշի: Ծնողները մելոմաններ էին, այդ իսկ պատճառով հայրը շատ վաղ է սկսել երեխաներին դաշնամուր նվագել սովորեցնել, իսկ մայրը ցույց է տվել կիթառի առաջին ակորդները: Այդ ամենին հաջորդել են մասնավոր դասերը, սակայն Վերոնիկը չէր սիրում կարգապահություն և սոլֆեջիո, այդ պատճառով նա պարապմունքները շարունակել է ինքնուրույն: Բացի երաժշտությունից՝ աղջիկները ակտիվորեն սովորում էին օտար լեզուներ, մասնավորապես, Վերոնիկը ազատորեն խոսում է անգլերեն և իսպաներեն: Դպրոցում սովորելը նրա համար բարդ էր: Երաժշտական կարիերան Վերոնիկը սկսել է Les Roche Martin խմբում, որը ստեղծել է քրոջ՝ Վիոլենի և ընկերոջ՝ Ֆրանսուա Բերնեմի հետ միասին. վերջինս հետագայում դարձել է երգահան և պրոդյուսեր (համագործակցել է Բրիջիտ Բորդոյի, Les Poppys խմբի, Ժերար Լենորմանի, Պատրիսիա Կաասի, Մելիսա Մարսի և այլոց հետ): Վերոնիկի տասնութամյակի օրը թողարկվում է նրա առաջին ձայնասկավառակը, որը հաջողություն չի ունենում: Երկրորդ սինգլի ձախողումից հետո, որի համար Վերոնիկը գրել էր Maria de Tusha երգը, խումբը անկում է ապրում: Երգերի ձայնագրության ժամանակ Վերոնիկը սկսում է համագործակցել Միշել Բերժեի հետ, որն այդ ժամանակ Pathé-Marconi լեյբլի արտ-տնօրենն էր: Երկու տարի անց թողարկվում է Վերոնիկի առաջին սինգլը՝ Le printemps est là (երաժշտությունը գրել էր Վերոնիկը, սակայն Դոնովանի Sunny goodge street երգի հետ նմանության պատճառով շապիկին նշվել էր նրա հեղինակությունը): Երկրորդ երգը Le feu du ciel-ն էր, որը նա հետագայում վերաձայնագրեց Sans regrets ալբոմի համար (երեք այլ երգերի հետ, որոնք գրվել էին Իզաբել դե Ֆյունեսի համար 1968-1969 թվականներին՝ Mon voisin, Une odeur de neige և Jusqu'à la tombée du jour):

1970-ականներ

1971 թվականի Միշել Բերժեի օգնությամբ Վերոնիկը պայմանագիր է ստորագրում WEA-ի հետ՝ դառնալով Elektra լեյբլի առաջին ֆրանսիացի երգչուհին: Նրա առաջին ձայնասկավառակը՝ Amoureuse, թողարկվում է 1972 թվականի մարտին: Ալբոմը թողարկվում է նաև Կանադայում Warner ընկերության կողմից այն բանից հետո, երբ Ժիլ Վալիքեթը հըետաքրքրություն է ցուցաբերում երգչուհու նկատմամբ: Սկավառակի թողարկումը շարունակում է ֆրանսիական երաժշտության մեջ ոչ մեծ հեղափոխությունը, որը սկսվել էր յե-յե ոճի ճանաչվածությունից տասը տարի անց: Աղջիկը, որն ինքն իրեն նվագակցում էր և երգում էր հրաշալի տեքստեր և ժամանակակից երաժշտություն ունեցող սեփական երգերը, միանգամից հաջողություն ունեցավ ինչպես Ֆրանսիայում, այնպես էլ Կանադայում: Besoin de personne սինգլը վաճառվեց 200 000 օրինակով: Եվս երկու երգ դարձան նրա երգացանկի դասականներից ժամանակի ընթացքում. Bahia և Amoureuse, որի անգլալեզու տարբերակը հաջորդ տարվանից սկսած դառնում է տարբեր քավեր տարբերակների օբյեկտ, որոնց թվում է Կիկի Դիի կատարումը (նրա տարբերակը մեծ հիթ է դառնում Անգլիայում), ինչպես նաև, արդեն առավել ուշ, Օլիվիա Նյուտոն Ջոնի և Շիրլի Բեսիի (Emotion անունով) տարբերակները: Ինքը՝ Սանսոնը, 1973 թվականին ձայնագրում է Amoureuse-ը և Besoin de personne-ը անգլերեն, գերմաներեն և իսպաներեն լեզուներով, ինչպես նաև ալբոմից երկու երգ անգլերենով (Vert vert vert և Dis-lui de revenir՝ դարձած Green Green Green և Birds of Summer) ալբոմի՝ Անգլիայում և ԱՄՆ-ում թողարկման առիթով:

1980-ականներ

1980-ական թվականների սկզբին Վերոնիկը վերադառնում է բնակվելու Ֆրանսիա իր որդու հետ՝ ամուսնալուծվելով 1979 թվականին Սթիվեն Սթիլզի հետ: 15 տարի շարունակ նա կարողանում էր մեկ օրվա ընթացքում քսան երաժշտական թեմա ստեղծել, սակայն այժմ նա ճգնաժամի մեջ, այդ իսկ պատճառով երկրպագուները 4 տարի ստիպված եղան սպասել նրա նոր ձայնասկավառակին, այդ ընթացքում Վերոնիկը թողարկեց միայն 2 նոր երգ (Le temps est assassin և Avec un homme comme toi)՝ ձայնագրված 1983 թվականին՝ Օլիմպիայի համերգների ժամանակ: Նա այսպես բացատրեց լռությունը. «Ես պահած երաժշտություններ չունեմ, ստուդիայում ձայնագրման ժամանակ նրանք ինձ հին են թվում, և ես արդեն չեմ ցանկանում դրանք ձայնագրել»: 1985 թվականին թողարկած նոր սկավառակի առաջին սինգլի անվանումը խոսում է լռության շրջանի մասին. C’est long, c’est court (Ե՛վ երկար, և՛ կարճ): Ձայնասկավառկը, որը անուն չէր ստացել, հանրությունը կկոչի պարզապես «սպիտակ ալբոմ», ձայնագրվել էր Ֆրանսիայում ֆրանսիական թիմի հետ առաջին անգամ 1972 թվականից հետո: Ստեղծագործական ճգնաժամի վախի պատճառով ձայնասկավառակները սկսում են թողարկվել ոչ քիչ, քան 4 տարին մեկ անգամ: Չնայած դրան՝ նա բեմից հեռանում ոչ ավել, քան մեկ տարով: 1985 թվականի հուլիսի 19-ին Անտիբում նա հանդես է գալիս ջազային փառատոնի ժամանակ Միշոլ Ժոնազի հետ, իսկ աշնանը վերադառնում է Օլիմպիա՝ նրա համար կարևոր դեր խաղացած համերգասրահ: Այդ ելույթների արդյունքը դառնում է երրորդ L’Olympia 1985 համերգային ձայնասկավառակը՝ թողարկված 1986 թվականին: 1986 թվականի վերջում նա Ալեն Սուշոնի հետ ուղևորվում է Chacun mon tour անունը կրող համատեղ շրջագայության ողջ Ֆրանսիայով:

1990-ականներ

1992 թվականին թողարկված Sans regrets տասներորդ ստուդիական ալբոմը կրկին ձայնագրվեց ԱՄՆ-ում ամերիկացի երաժիշտների հետ, նրա ժամանակակից հնչողությունը Վերոնիկի երկրպագուների շարքին դասեց բազմաթիվ երիտասարդ ունկնդիրների: Rien que de l’eau երգը դառնում հիթ, ալբոմը ստանում է «պլատինե» կարգավիճակ, իսկ 1993 թվականին Վերոնիկը առաջին անգամ ստանում է Victoire de la Musique երաժշտական մրցանակը: Հաջողությունը նա ամրապնդում է Զենիթ համերգասրահի բեմում (այդ շոուի ձայնագրությամբ ալբոմը ևս դառնում է «պլատինե»), ապա անցկացնում է իրար հաջորդող շրջագայություններ մինչև 1996 թվականը: Առավել նշանակալի ելույթներից մեկը կայացավ 1994 թվականի հուլիսին Լա Ռոշելում Francofolies փառատոնի բեմում. համերգին մասնակցում էին Ալեն Շամֆորը, Մարկ Լավուանը, Ոիլյամ Շելերը, Les Innocents և I Murvini խմբերը, Մաքսիմ դե Ֆորեստյեն, Միշել Ֆյուգենը, Փոլ Պերսոնը: Համերգների մեծ շարքը ավարտվում է 1996 թվականի հոկտեմբերին փարիզյան Սպորտի պալատում, որի ընթացքում նա զուգերգով հանդես եկավ Պատրիկ Բրյուելի, Մյուրեյ Հեդի, Ալեն Շամֆորի, Փոլ Փերսոնի, I Murvini խմբի և Քաթրիկ Լարայի կողմից: НՆոր Indestructible ձայնասկավառակը թողարկվում է 1998 թվականի փետրվարին: Այնտեղից չորս երգերի հեղինակը Բերնար Սվելն է (Յուգ Օֆրեի և Վերոնիկի նախկին կիթառահարը 1979 թվականից մինչև 1981 թվականը): 1999 թվականին Վերոնիկը թողարկվում է Միշել Բերժեի երգերի քավեր տարբերակների ձայնասկավառակը՝ D’un papillon à une étoile, որը վաճառվում է 300 000 օրինակով: 2000 թվականին նա այդ ալբոմով մեկնում է շրջագայության՝ Չեխիայի սիմֆոնիկ նվագախմբի հետ միասին, որը ղեկվաարում էր Փոլ Բաքմասթերը, ով նախկինում համագործակցել էր Էլթոն Ջոնի հետ: Այդ շրջագայության արդյունքը դառնում է հերթական Avec vous (Véronique Sanson chante Michel Berger) համերգային ձայնասկավառակը:

2000-ականներ

2000 թվականի հունիսի 21-ին Վերոնիկը մենահամերգ է ունենում՝ նվագակցելով ինքն իրեն դաշնամուրով, Երաժշտության տոնի կապակցությամբ Ելիսեյան պալատի Պատվավոր բակում, իսկ հուլիսի 29-ին հանդես է գալիս Paléo փառատոնում Նիոնում: Ապա հաջորդում է ստեղծագործական հանգիստը: 2001 թվականին թողարկվում է Les moments importants ժողովածուն՝ նախկինում թողարկված և 1998 թվականին ձայնագրված երեք երգերով: Ապա հաջորդում է լռությունը. Վերոնիկը պայքարում է ժառանգաբար փոխանցված արյան հիվանդության և ալկոհոլային կախվածության դեմ (ինչի մասին նա պատմում է La douceur du danger ինքնակենսագրական ֆիլմում և գրքում 2005 թվականին): Այդ խնդիրները ստիպում են նրան չեղյալ հայտարարել 2002 թվականի համերգային շրջագայությունը, որի երեք համերգները ծրագրված էր անցկացնել Ելիսեյան դաշտերի թատրոնում: Վերոնիկը վերադառնում է 2004 թվականի աշնանը նոր Longue distance ալբոմով, որի երգերի մեծամասնությունը գրվել են այլ բանաստեղծների և երգահանների հետ համագործակցությամբ, և միայն 5-ն են գրված իր կողմից: Դրան հաջորդող շրջագայությունը՝ 2005 թվականի փետրվարի 13-ից մինչև ապրիլի 16-ը 9 համերգով Օլիմպիայում, դարձավ իրական տրիումֆ այնպես, ինչպես և ամառային շրջագայությունը փառատոններում: Ալբոմը (թողարկված մեկ և երկու CD-ներով) և DVD-ն թողարկվեցին հոկտեմբերին Olympia 2005 անունով: 2005 թվականի մարտին ցուցադրվում է Դիդյե Վարոյի La douceur du danger վավերագրական ֆիլմը, որում Վերոնիկը պատմում է իր, երաժշտության նկատմամբ տածած սիրո, ընտանիքի, բուռն անձնական կյանքի, ալկոհոլի նկատմամբ հակվածության և որդու հետ հարաբերությունների մասին: Հեռուստաֆիլմը առաջարկ է ստանում թողարկվել նույնանուն գրքի տեսքով և թողարկվում է աշնանը:

2010-ականներ

2010 թվականի հունվարին Վերոնիկը մասնակցում է Զենիթում կայացած Հաիթիի երկրաշարժից տուժածներին օգնություն ցուցաբերելու բարեգործական համերգին, ապա 2010 թվականի հոկտեմբերի 5-ին կրկին հանդես է գալիս Զենիթում այս անգամ արդեն Աֆղանստանում ֆրանսիացի լրագրողներին պատանդ պահելու օգնության նպատակով: Նույն օրը թողարկվում է Վերոնիկի Plusieurs Lunes անունը կրող նոր ձայնասկավառակը, որի առաջին սինգլը՝ La nuit se fait attendre (песня была написана в 1971 году), հասանելի էր ազատ ունկնդրման համար երկգչուհու պաշտոնական կայքում՝ սկսած հունիսի 30-ից: Երկրորդ սինգլը՝ Qu’on me pardonne-ը (գրված նրա քրոջ՝ Վիոլենի կողմից), սկսեց հնչել ռադիոյով սեպտեմբերի 6-ից, հաջորդ սինգլները դարձան Juste pour toi-ը՝ թողարկված դեկտեմբերին, ապա՝ Je veux être un homme-ը՝ թողարկված 2011-ի առաջին քառորդում: Ձայնասկավառակը հաջողուևթյուն է ունենում՝ ալբոմների հիթ շքերթում զբաղեցնելով երրորդ հորիզոնականը: Նոր շրջագայությունը սկսվում է 2011 թվականի հունվարի 29-ին Լոնժյումոյում և անցկացվում է երկու տարի շարունակ Ֆրանսիայում, Բելգիայում, Շվեյցարիայում և Քվեբեկում, երեք փարիզյան կանգառներով Օլիմպիայում 2011 թվականի փետրվարի 28-ից մինչև մարտի 4-ը, Գրան Ռեքսում՝ մայիսի 13,14,15-ին և, վերջապես, Պլեյել համերգասրահում 2012 թվականի դեկտեմբերի 21-ին և 22-ին: 2012 թվականի մայիսի 14-ին՝ օրիգինալ ալբոմի թողարկումից 40 տարի անց վերաթողարկվում է Amoureuse ձայնասկավառակի վերամշակված տարբերակը՝ CD-ի տեսքով՝ երգերի հազվադեպ հանդիպող տարբերակներով և Ֆանի Արդանի հետ զուգերգով, ինչպես նաև DVD՝ 2011-2011 թվականների համերգային շրջագայության ձայնագրությամբ՝ ձայնագրված 2011 թվականի դեկտեմբերի 9-ին Cirque Royal-ում Բրյուսելում: 2013 թվականի փետրվարի 8-ին Վերոնիկը ստանում է Victoire de la Musique պատվավոր մրցանակն իր կարիերայի համար: 2014 թվականին նա մասնակցում է Լա Ռոշելում կայացած Francofolies փառատոնի հոբելյանական համերգին, ինչպես նաև Պատրիկ Բրյուելի համերգին, որը ցուցադրվել է TF1-ով սեպտեմբերի 5-ին:

Անձնական կյանք

1960-ասկան թվականների վերջին լինելով Les Roche Martin խմբի անդամ՝ Վերոնիկը հանդիպում է Միշել Բերժեին (երիտասարդներն արդեն ծանոթ էին, քանի որ նրանց ծնողները շփվում էին), որի հետ շուտով սիրավեպ է սկսում: 1972 թվականի աշնանը Վերոնիկը հանկարծակի հեռանում է Բերժեից՝ ասելով, որ գնում է ծխախոտ գնելու և չի վերադառնում: Ինչից հետո նա մեկնում է Միացյալ Նահանգներ ռոք աստղ Սթիվեն Սթիլզի մոտ, որի հետ ամուսնանում է 1973 թվականի մարտի 14-ին և ում հետ ունենում է իր միակ որդուն՝ Քրիստոֆերին (այժմ նա հաջողակ երաժիշտ է, ապրում է ԱՄՆ-ում, որտեղ մեծացնում է երկու դուստրերի): Սակայն ամուսնությունը Սթիլզի հետ շատ կարճ է տևում և 1979 թվականին, վերջապես, ավարտվում է երկար ամուսնալուծական գործընթացը, որը հաղթում է Վերոնիկը՝ ստանալով որդու խնամակալության իրավունքը: Ապա հաջորդում է սիրավեպերի շարքը կիթառահար Բերնար Սվելի, դերասան և երգչ Էթիեն Շիկոյի, դերասան Ֆրանսուա Էրիկ Ժանդրոնի հետ: 1995 թվականի հունիսի 11-ին Տրիել Սյուր Սենում (որտեղ նա ապրում է 1981 թվականից) Վերոնիկն ամուսնանում է հումորիստ Պիեր Պալմադի հետ, որի հետ ամուսնալուծվում է վեց տարի անց: 2003 թվականին սկսվում է նրա սիրավեպը Քրիստիան Մեյլանի հետ, որի հետ է ապրում մինչ օրս:

Սկավառակագրություն

Ստուդիական ալբոմներ

• 1972՝ Amoureuse
• 1972՝ De l’autre côté de mon rêve
• 1974՝ Le maudit
• 1976՝ Vancouver
• 1977՝ Hollywood
• 1979՝ 7ème
• 1981՝ Laisse-la vivre
• 1985՝ Véronique Sanson
• 1988՝ Moi le venin
• 1992՝ Sans regrets
• 1998՝ Indestructible
• 1999՝ D’un papillon à une étoile
• 2004՝ Longue distance
• 2010՝ Plusieurs lunes
• 2012՝ Amoureuse (1972—2012) (CD + DVD)

Համերգային ալբոմներ

• 1976՝ Live at the Olympia
• 1981՝ Au Palais des sports
• 1986՝ L’Olympia 1985
• 1989՝ À l’Olympia 89
• 1990՝ Symphonique Sanson
• 1993՝ Zénith 93
• 1995՝ Comme ils l’imaginent
• 2000՝ Avec vous (Véronique Sanson chante Michel Berger)
• 2005՝ Olympia 2005
• 2012՝ Le Cirque Royal de Véronique Sanson

Հավաքածուներ

• 1981՝ Les plus belles chansons (11 երգ)
• 1984՝ Exclusivement féminin (10 երգ)
• 1994՝ Les plus belles chansons (13 երգ)
• 1994՝ Les plus belles chansons, vol. 2 (13 երգ)
• 1998՝ Les plus belles chansons, vol. 1 (13 երգ, երգացանկը տարբերվում է 1994 թվականի ժողովածուից)
• 1998՝ Les plus belles chansons, vol. 2 (13 երգ, երգացանկը տարբերվում է 1994 թվականի ժողովածուից)
• 2001՝ Les moments importants (2 CD, 40 երգ)
• 2006՝ Les plus belles chansons, vol. 1 (1998 թվականի հավաքածուի վերաթողարկում այլ ձևավորմամբ)
• 2006՝ Les plus belles chansons, vol. 2 (1998 թվականի հավաքածուի վերաթողարկում այլ ձևավորմամբ)
• 2007՝ Petits moments choisis (3 CD, 61 երգ)
• 2008՝ Et Voilà !՝ Intégrale 1967—2007 (22 CDև 4 DVD)
• 2015՝ Les années américaines (2 CD՝ 19 ստուդիական տարբերակ և 17 համերգային)

Մասնակցություն այլ երաժիշտների ալբոմներում

• 1989՝ Tournée d’Enfoirés
• 1991՝ Catherine Lara՝ Sand et les Romantiques (զուգերգ Entre elle et moi)
• 1994՝ Yves Duteil՝ Entre elles et moi (զուգերգ Mélancolie)
• 2003՝ Julien Clerc՝ Studio (զուգերգ Volons vers la lune)
• 2003՝ Maurane՝ Quand l’humain danse (զուգերգ Petites minutes cannibales)

Նաև Վերոնիկը կատարում է բեք-վոկալի հատվածներ և նվագում է տարբեր գործիքների վրա այնպիսի երաժիշտների ձայնագրություններում, ինչպիսիք են Ջերեմի Ֆեյթը, Մարկ Կրաֆտչիկը, Պիեր Վասիլյուն, Միշել Բերժեն, Ժիլ Վալիկետը, Բերնար Սվելը: Նա նաև գրում է կամ մասնակցություն է ունենում այնպիսի երաժիշտների երգեր գրելու գործընթացում, ինչպիսիք են Իզաբել դե Ֆյունեսը, Մարկ Կրատչիկը, Պետուլա Քլարքը, Սթիվեն Սթիլզը, Բերնար Սվելը, Միշել Ֆյուգեն:

Մատենագիտություն

• 1986՝ Françoise Arnould, Françoise Gerber: Véronique Sanson, Editions Pierre-Marcel Favre
• 1991՝ Brigitte Kernel: Véronique Sanson, Éditions Seghers, coll. Poésie et chansons no 67
• 1995՝ Yann Morvan: Véronique Sanson, Editions DLM, coll. Polaroïd
• 2001՝ Jean-François Brieu: Véronique Sanson, Doux dehors, fou dedans, Éditions Jean-Claude Lattès
• 2005՝ Véronique Sanson, Didier Varrod: Véronique Sanson, La douceur du danger, entretiens avec Didier Varrod, Éditions Plon
• 2008՝ Yann Morvan: Véro en vrai, une histoire en chansons, գիրքը մտնում է Et voilà !-ի կազմի մեջ, Warner Music
• 2011՝ Alain Wodrascka, Pierre Terrasson: Véronique Sanson — De l’autre côté de son rêve, Editions Premium
• 2012՝ Manon Fatter, Julie Monteschio: Véronique Sanson — On m’attend là-bas, son histoire au Québec, Editions Pratiko (Քվեբեկ)
• 2015՝ Laurent Calut, Yann Morvan: Véronique Sanson — Les années américaines, Éditions Grasset

Ֆիլմագրություն

Դերասանուհի

• 1982 — Room service (ռեժիսոր՝ Բորիս Բերգման), կարճամետրաժ ֆիլմ
• 1991 — Հիմարների շքերթ (ռեժիսոր՝ Իվ Ռոբեր), դեր՝ Ֆանի

Երգահան

• 1982՝ Toute une nuit (ռեժիսոր՝ Շանտալ Ակերման) — երգ Ma révérence
• 1996՝ Pédale douce (ռեժիսոր՝ Գաբրիել Ագիոն) — ֆիլմում հնչում է Une nuit sur son épaule երգը Comme ils l’imaginent ձայնասկավառակից (զուգերգ Մարկ Լավուանի հետ, սաունդթրեքով սկավառակի վրա ձայնագրված բնօրինակ տարբերակը De l’autre côté de mon rêve ձայնասկավառակից)
• 2010՝ Այն ամենը, ինչ փայլում է (ռեժիսոր՝ Ժերալդին Նակաշ և Էրվե Միմրան) — Ժերալդին Նակաշը և Լեյլա Բեհթին կատարում են Chanson sur une drôle de vie երգը:
• 2012՝ Աջ դեպի «ձախ» — Amoureuse երգը:

Հեռուստատեսություն

• 1972՝ Discorama (Denise Glaser) (ORTF)
• 1979՝ Numéro 1, (Maritie et Gilbert Carpentier) (TF1)
• 1992, 1994՝ Fréquenstar (Laurent Boyer) (2 թողարկում, M6)
• 1999՝ Վավերագրական ֆիլմ Les Lumières du music-hall (Eric Le Senay, Jacques Pessis) (P6 Productions, Paris Première et France 5, 25 րոպե)
• 2005՝ Վավերագրական ֆիլմ La douceur du danger (Didier Varrod) (Program33, France 3, 120 րոպե)
• 2010՝ Վավերագրական ֆիլմ Véronique Sanson, une fée sur son épaule (Empretintes), (Claude Ardid) (Endemol, France 5, 52 րոպե)

Մրցանակներ

• 1976՝ Silver Prize, միջազգային երաժշտական փառատոն Տոկիոյում
• 1978՝ Տարվա երգչուհի (Meilleure interprète féminine de l’année) Midem-ում
• 1991՝ SACEM ասոցիացիայի Գրան պրի

Արտաքին հղումներ

• Պաշտոնական կայք
• Պաշտոնական էջը Ֆեյսբուք կայքում
• Վերոնիկ Սանսոնը Թվիթթեր կայքում
• Véronique Sanson au Québec
• Sanson d’amour ֆորում
• Harmonies Véronique Sanson բլոգ