Վարդան Բաղդասարյան

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Բաղդասարյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Վարդան Բաղդասարյան
ռուս.՝ Вардан Эрнестович Багдасарян
Ծնվել էհունվարի 5, 1971(1971-01-05) (53 տարեկան)
Kolchugino, Վլադիմիրի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Մասնագիտությունպատմաբան, քաղաքագետ և համալսարանի դասախոս
Հաստատություն(ներ)Ռուսաստանի տուրիզմի և սերվիսի պետական համալսարան, Մոսկվայի պետական համալսարան և Մոսկվայի պետական տարածաշրջանային համալսարան
Պաշտոն(ներ)գլխավոր խմբագիր
ԱնդամակցությունIzborsk Club?[1]
Ալմա մատերՄոսկվայի պետական տարածաշրջանային համալսարան
Կոչումպրոֆեսոր
Գիտական աստիճանպատմական գիտությունների դոկտոր
Տիրապետում է լեզուներինռուսերեն
Հայտնի աշակերտներIrina Komadorova?
 Vardan Bagdasaryan Վիքիպահեստում

Վարդան Բաղդասարյան (հունվարի 5, 1971(1971-01-05), Kolchugino, Վլադիմիրի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), հայազգի ռուսական պատմաբան և քաղաքագետ։ Պատմական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր։ Պրոբլեմային վերլուծության և պետական-կառավարչական նախագծման կենտրոնի փորձագետ է[2]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1993 թվականին ավարտել է Մոսկվայի մարզային մանկավարժական ինստիտուտի պատմության ֆակուլտետը «Պատմություն և հասարակական-քաղաքական գիտակարգեր» մասնագիտությամբ[2][3]։

1996 թվականին Ռուսաստանի տուրիզմի և սերվիսի պետական համալսարանում պաշտպանել է ատենախոսություն պատմական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճանի համար «Նիկոլայ Իվանովիչ Ուլյանովի պատմական տեսակետերը» թեմայով[4]։

2000 թվականին Ռուսաստանի տուրիզմի և սերվիսի պետական համալսարանում պաշտպանել է թեզ պատմական գիտությունների դոկտորի կոչում ստանալու համար «Դավադրության տեսություն» 19-20-րդ դարի երկրորդ կեսի Հայրենական պատմագրության մեջ. պատմության դիցաբանության քննադատությունը» թեմայով։ Գիտական խորհրդատու է, պատմական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Ալեքսանդր Զևելև[5]։

«Ռուսաստանը փոխակերպումների պայմաններում. ավանդական և նորարարական ներուժի հարաբերակցությունը հանրային գիտակցության ոլորտում» թեմայով ՌԴ նախագահի դրամաշնորհի դափնեկիր է, որի նյութերի վրա հիմնվում էր ատենախոսական հետազոտությունը[3]։

Ռուսաստանի տուրիզմի և սերվիսի պետական համալսարանի պրոֆեսոր և պատմության ու քաղաքագիտության ամբիոնի վարիչ (մինչև 2012/2013 ուսումնական տարին ներառյալ)[3]։

Ռուսաստանի Միջին դարերի և նոր ժամանակների պատմության ամբիոնի պրոֆեսոր[2], իսկ 2013 թվականի սեպտեմբերից՝ Ռուսաստանի պետական մարզային համալսարանի պատմության ֆակուլտետի դեկան[6]։ Մոսկվայի պետական մարզային համալսարանի դոկտորների և պատմական գիտությունների թեկնածուի աստիճանի համար դիսերտացիաների պաշտպանության համար ատենախոսության խորհրդի անդամ։

2011 թվականից Մոսկվայի պետական համալսարանի քաղաքագիտության ֆակուլտետի պետական քաղաքականության ամբիոնի պրոֆեսոր[7]։ Մինչև 2017 թվականը Ռուսական գիտությունների ակադեմիայի Ռուսական պատմության ինստիտուտի Ռուսաստանի տարածքի և բնակչության պատմության ուսումնասիրության կենտրոնի առաջատար գիտաշխատող։

«Արմագեդոն» և «Հոգևորություն» ալմանախների գիտական խմբագիր է[3], «Մոսկվայի պետական մարզային համալսարանի լրաբեր» և «Խնդրահարույց վերլուծություն և պետական-կառավարչական նախագիծ» գիտական ամսագրերի խմբագրական կոլեգիաների անդամ[2]։

2018 թվականից «Մոսկվայի պետական մարզային համալսարանի լրաբեր։ Պատմություն և քաղաքական գիտություններ» ամսագրի գլխավոր խմբագիր[8]։

Ռուսաստանի լրագրողների միության անդամ է[2]։ Հանդիսանում է Ռուսական հումանիտար գիտական հիմնադրամի, «Ազգի առողջության լիգայի» և «Ռուսաստանի երիտասարդության միություն» հասարակական միավորումների, ինչպես նաև «Ճգնաժամային հասարակության ուսումնասիրության կենտրոն», «Գիտական քաղաքական մտքի և գաղափարախոսության Կենտրոն» գիտական կազմակերպությունների փորձագետ։ Իր ելույթներում քննադատում է Դարվինի էվոլյուցիոն ուսմունքը։

Համառուսաստանյան գիտահանրամատչելի ամենամյա «Մանկավարժական ֆորումի» (Սանկտ Պետերբուրգ) կազմակերպչական կոմիտեի անդամ[2]։ Համառուսաստանյան «Գիտելիք» հասարակության Մոսկվայի տարածաշրջանային մասնաճյուղի նախագահ[2]։ Մոսկվայի շրջանի պատմության և սոցիալական հետազոտությունների ուսուցիչների ասոցիացիայի նախագահի տեղակալ[2]։ Մոսկվայի մարզի նահանգապետի ամենամյա մրցանակների շնորհման խորհրդի անդամ[2]։

Ռուսաստանի ակադեմիայի բնական գիտությունների և ակադեմիայի աշխարհաքաղաքական խնդիրների իրական անդամ է[2]։ Ռուսաստանի քաղաքագետների միության անդամ[2]։

Մտնում է Ռուսաստանի Գիտությունների ակադեմիայի «Մարդն առօրյայում՝ անցյալն ու ներկան» գիտական խորհրդի կազմի մեջ։ Հանդիսանում է «Ժամանակակից պետական կառավարման խնդիրը Ռուսաստանում» և «Հումանիտար գիտությունները և ռուսական պետության բարձրագույն արժեքները» գիտագործնական սեմինարների մշտական մասնակիցը։

Ռուսական գիտությունների ակադեմիայի Ռուսական պատմության ինստիտուտի բազայի վրա գործող «Մերձավոր և հեռավոր արտասահմանի ռուսական սփյուռք» սեմինարի մշտական ղեկավար[2]։

Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Ռուսաստանի Դաշնության գիտության և տեխնիկայի պատվավոր աշխատող[2]
  • Ռուսաստանի Դաշնության բարձրագույն մասնագիտական կրթության պատվավոր աշխատող[2]
  • Ռուսաստանի Դաշնության բարձրագույն դպրոցի վաստակավոր աշխատող[2]
  • Մոսկվայի պետական մարզային համալսարանի 2014 և 2016 թվականներին տարվա լավագույն գիտնական
  • 2015 թվականի «Բարձրագույն կրթության ուսումնական կազմակերպության լավագույն ղեկավար» անվանակարգում լավագույնը կրթության ոլորտում

Գիտական աշխատանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մենագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Символы, знаки, эмблемы: Энциклопедия / авт.-сост. В. Э. Багдасарян, И. Б. Орлов, В. Л. Телицын; под общ. ред. В. Л. Телицына. — 2-е изд. — М.: ЛОКИД-ПРЕСС, 2005. — 494, [1] с., [16] л. цв. ил. (электронный текст)
  • Якунин В. И., Багдасарян В. Э., |Сулакшин С. С. Государственная политика вывода России из демографического кризиса. — М.: Научный эксперт : Экономика, 2007.
  • Якунин В. И., Багдасарян В. Э., Сулакшин C. C. Идеология экономической политики: проблема российского выбора. Монография — М.: Научный эксперт, 2008.
  • Якунин В. И., Багдасарян В. Э., Куликов В. И., Сулакшин С. С. Вариативность и цикличность глобального социального развития человечества. Монография — М.: Научный эксперт, 2009.
  • Якунин В. И., Сулакшин С. С., Симонов В. В., Багдасарян В. Э., Вилисов М. В., Куропаткина О. В., Нетесова М. С., Сазонова Е. С., Силантьев Р. А., Хвыля-Олинтер А. И., Ярутич А. Ю. Социальное партнерство государства и религиозных организаций. Монография. — М.: Научный эксперт, 2009. — 232 с. — ISBN 978-5-91290-040-2
  • Якунин В. И., Багдасарян В. Э., Сулакшин C. C. Западня: новые технологии борьбы с российской государственностью. — М.: Эксмо, |Алгоритм, 2010.
  • Федулин А. А., Багдасарян В. Э. Сервис и ценности: вызов консьюмеризма. М.: Собрание, 2012.
  • Реснянский С. И., Багдасарян В. Э., Орлов И. Б. Антироссийские исторические мифы. СПб.: 2016. — 384 с.

Հոդվածներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Багдасарян В. Э. Демонологическая парадигма христианской конспирологии // Армагеддон. — 1999. — № 3.
  • Реснянский С. И., Багдасарян В. Э. Образование и церковь // Вестник РУДН. Серия: История России. 2002
  • Реснянский С. И., Багдасарян В. Э. Эсхатологические представления в дискурсе постсоветских трансформаций // Вестник РУДН. Серия История. 2016. № 3.
  • Реснянский С. И., Багдасарян В. Э. Столетие Российской революции 1917 года в фокусе антироссийской исторической пропаганды. // Вестник РУДН Серия История. 2017. № 2. С. 303—323.
  • Реснянский С. И., Багдасарян В. Э. Поиск «масонского заговора» и кризис правой идеологии в предреволюционной России // Вопросы истории. 2017. № 9. С. 3-16.
  • Реснянский С. И., Багдасарян В. Э. Версия о ритуальном убийстве царской семьи в исторической литературе и общественном дискурсе // Вопросы истории. 2018. № 3. С.35-49.
Կրոնագիտություն. Հանրագիտարանային բառարան
  • Багдасарян В. Э. Духоборцы // Религиоведение: Энциклопедический словарь / Под ред. А. П. Забияко, А. Н. Красикова, Е. С. Элбакян. — М.: Академический проект, 2006. — 1256 с. — ISBN 5-8291-0756-2

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ https://izborsk-club.ru/20088
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 «Кафедра истории России Средних веков и Нового времени». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ օգոստոսի 3-ին. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Вардан Эрнестович Багдасарян Արխիվացված 2018-09-25 Wayback Machine // Лица МГОУ
  4. ↑ Багдасарян В. Э. Исторические взгляды Н. И. Ульянова: автореферат дисс. … канд. ист. наук. — М.: ГАСБУ, 1996.
  5. ↑ Багдасарян В. Э. «Теория заговора» в отечественной историографии второй половины XIX—XX вв.: критика мифологизации истории: автореферат дисс. … докт. ист. наук.: специальность 07.00.09. — М.: МГУС, 2000. — 44 с.
  6. ↑ Факультет истории, политологии права Արխիվացված 2018-10-02 Wayback Machine // МГОУ
  7. ↑ Багдасарян Вардан Эрнестович // Официальный сайт факультета политологии МГУ
  8. ↑ Информация на сайте Արխիվացված 2019-08-03 Wayback Machine МГОУ

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Багдасарян Вардан Эрнестович // Книга рекордов МГУС. — М.: 2002. С. 10.
  • Багдасарян Вардан Эрнестович // Историки России XX века: Биобиблиографический словарь /Сост. А. А. Чернобаев. — Саратов: Саратовский государственный социально-экономический университет. 2005. Т. 1: А—Л. — 5-87309-438-1
  • Багдасарян Вардан Эрнестович // Чернобаев А. А. Историки России конца ХIХ — начала XXI века: биобиблиографический словарь. В 3 т. — М.: Собрание, 2016. Т. 1: А—И. — 978-5-9606-0144-3
  • Дашевский В. Ю., Чарный, Семён Александрович Рец.: Миронов В. Б. Первая мировая война. Борьба миров. М.: ОЛМА Медиа групп, 2014. 304 с.: ил. // Историческая экспертиза. — 2017. — № 4. — С. 314—319.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վարդան Բաղդասարյան» հոդվածին։
 ⛭ 
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Վարդան_Բաղդասարյան&oldid=9538088» էջից