1897-1900 թվականներին սովորել է Ժնևիհամալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետում։ 1902-1904 թվականներին եղել է Շումենի սոցիալ-դեմոկրատական կազմակերպության քարտուղար, 1904-1919 թվականներին՝ ԲԲՍԴԿ կազմակերպության ղեկավար, 1919-1923 թվականներին՝ Բուլղարիայի կոմունիստական կուսակցության քարտուղար։ Մասնակցել է II Ինտերնացիոնալի Շտուտգարտի (1907 թ.), Կոպենհագենի (1910 թ.) կոնգրեսներին, Ցիմերվալդի միջազգային խորհրդային կոնֆերանսին (1915 թ.)։ 1921 թվականից՝ ԿԻԳԿ, 1922 թվականից՝ ԿԻԳԿ նախագահության անդամ, 1922-1924 թվականներին՝ ԿԻԳԿ գլխավոր քարտուղար։ Գ. Դիմիտրովի հետ ղեկավարել է 1923 թվականի սեպտեմբերի հակաֆաշիստական ապստամբությունը։ 1923 թվականի հոկտեմբերից ապրել է ԽՍՀՄ-ում։ 1923-1944 թվականներին եղել է Բուլղարիայի կոմկուսի ԿԿ արտասահմանյան բյուրոյի անդամ, 1926-1929 թվականներին՝ ԲԿԿ օրգան «Կոմունիստիչեսկո զնամե» ամսագրի գլխավոր խմբագիր։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի (1939-1945 թթ.) ժամանակ եղել է ֆաշիզմի դեմ Բուլղարիայի դիմադրության կազմակերպիչներից։ 1946-1950 թվականներին եղել է ժողովրդական մեծ ժողովի նախագահ, 1949-1950 թվականներին՝ ԲԺՀ Մինիստրների խորհրդի նախագահ։
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Վասիլ Կոլարով կատեգորիայում։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 509)։