Վալդիվյան անտառ

Վալդիվյան անտառ
Տեսակ	Էկոհամակարգ և WWF ecoregion?
Երկիր	Չիլի և Արգենտինա

Համարակալած ցանկի տարր

Վալդիվյան անտառ, Հարավային Ամերիկայի էկոտարածաշրջանում նեոտրոպիկի մաս կազմող, անձրևային, խառը տիպի անտառներ։ Անվանումն առաջացել է Վալդիվիա քաղաքի անունից։

Բնութագիր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վալդիվյան անտառները գտնվում են Արևմտյան Պատագոնիայի կենտրոնում՝ գերազանցապես Չիլիի տարածքում, մի փոքր մասն էլ Արգենտինայում։ Սահմանակից էկոտարածաշրջաններն են Մագելանյան անտառները, Պատագոնիական անապատը, չիլիական մակվիստը (մշտադալար թփուտներով ու խոտատարածքներով ձևավորվող էկոգոտի) և Հարավային Անդերի տափաստանները։ Մոտավոր հաշվարկներով այդ անտառները զբաղեցնում են 250-300 հազար քառակուսի կիլոմետր ընդհանուր մակերես՝ գերազանցելով Մեծ Բրիտանիայի տարածքին։

Տեղադրությունը. հարավային լայնության 40 աստիճանի շրջանը՝ Անդյան լեռների լանջերին (մինչև 1200-2200 մետր բարձրություններում) և Չիլոե կղզին^[1]։

Կլիման խոնավ է. տեղումներ լինում են տարվա բոլոր եղանակներին և տարեկան կտրվածքով կազմում են 1500-3000 միլիմետր։ Միջին ջերմաստիճանը ամռանը 12-15 աստիճան է, ձմռանը՝ 6-8 աստիճան, իսկ լեռնային շրջաններում ավելի սառն է^[1]։

Վալդիվյան անտառները մշտադալար են, սակայն դրանցում հանդիպում են նաև տերևաթափվող բույսեր։ Հիմնական բուսազանգվածը կազմում են փշատերև ծառատեսակներն ու պտերը։ Դրանց շատ տեսակներ էնդեմիկ են և հանդիպում են միայն Վալդիվյան անտառներում։

Տարածաշրջանի բուսական աշխարհի տիպական ներկայացուցիչներն են ֆիցռոյան, էքստոքսիկոնը, լապաժերիան, մագելանյան մայտենուսը, կեղծ պանաքսի ու նոտոֆագուսի մի շարք տեսակներ, Eucryphia cordifolia-ն, Caldcluvia paniculata-ն, Weinmannia trichosperma-ն, Podocarpus nubigenus-ը, չիլիական արաուկարիան:Կենդանական աշխարհի ներկայացուցիչներից են ռելիկտային համարվող չիլոեյան փշախոզը, աշխարհի ամենափոքր եղնիկը՝ պուդուն, չիլիական կոդկոդ կատուն։ Քսաներորդ դարում Վալդիվյան անտառների պայմաններին հարմարեցվել և այս վայրերում բազմացել ու տարածվել են վարազները։

Չիլիում և Արգենտինայում վալդիվյան անտառների տարածքում ստեղծվել են շուրջ քսան ազգային պարկեր ու պահպանվող գոտիներ;