Վազգեն Մանասյան

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Մանասյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Վազգեն Մանասյան
Քաղաքացիությունը  Տաջիկստան
Ծննդյան ամսաթիվ մարտի 13, 1958(1958-03-13)[1]
Ծննդավայր Դուշանբե, Տաջիկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահվան ամսաթիվ հունվարի 9, 2024(2024-01-09)[2] (65 տարեկան)
Դիրք հարձակվող

Վազգեն Իգնատի Մանասյան (մարտի 13, 1958(1958-03-13)[1], Դուշանբե, Տաջիկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - հունվարի 9, 2024(2024-01-09)[2]), հայկական արմատներով խորհրդային և տաջիկ ֆուտբոլիստ, հարձակվող, ԽՍՀՄ սպորտի վարպետ (1988), մարզիչ։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վազգեն Մանասյանը ֆուտբոլ սկսել է խաղալ Դուշանբեի շենքերի բակերում։ 1968-1970 թվականներին մասնակցել է «Կաշվե գնդակ» համամիութենական մրցույթին։ Այնուհետև ընդունվել է «Սպարտակ» մարզադաշտին կից թիվ 5 մանկապատանեկան մարզադպրոց։ Մարզվել է Վալերի Ֆայզրախմանովի և Վալերի Կորչեևի մոտ։ 1975-1979 թվականներին սովորել է Տաջիկստանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտում և միաժամանակ հանդես է եկել ինստիտուտի թիմում Տաջիկստանի առաջնությունում։ 1979 թվականի սեպտեմբերին հրավիրվել է «Պամիր»։ Քանի որ նրան հնարավոր չէր հայտագրել, Մանասյանը խաղացել է փոխարինող կազմում, որտեղ էլ դրսևորել է իր ռմբարկուական որակները։

1980 թվականից հանդես է եկել թիմի հիմնական կազմում։ Առաջին մրցաշրջանում մասնակցել է առաջնության բոլոր 46 հանդիպումներին և դարձել 16 գոլի հեղինակ։ Հետագա մրցաշրջաններում նույնպես նա շատ գոլեր է խփել, իսկ թիմն առաջին լիգայում առաջատարի դերում է եղել։ 1986 թվականի առաջնությունում Մանասյանը խփել է 27 գոլ։ Այդ ցուցանիշը նրան թույլ է տվել դառնալ «Տաջիկստանի Կոմսոմոլեց» թերթի «Կրակող խաղակոշիկների» մրցանակակիր, որը սահմանվել է մրցաշրջանի առաջին լիգայի ամենաարդյունավետ ռմբարկուի համար։ 1987 թվականի մայիսի 31-ին «Ռոստսելմաշ»-ի դեմ արտագնա խաղում նա խփել է իր 100-րդ գոլը ազգային առաջնություններում առաջին լիգայի թիմերի կազմում։ 1988 թվականի մրցաշրջանում նա օգնեց թիմին նվաճել փոքր ոսկե մեդալներ առաջին լիգայի առաջնությունում և դուրս գալ բարձրագույն լիգա։ Արդյունքում 120 գոլով նա դարձավ առաջին լիգայի լավագույն ռմբարկուներից մեկը։ Բարձրագույն լիգայում Մանասյանն այնքան էլ արդյունավետ չի խաղացել. երեք մրցաշրջանում նա խփել է ընդամենը 3 գոլ[3]։

1992 թվականի ապրիլին՝ ԽՍՀՄ փլուզումից հետո, հեռացել է «Պամիր»-ից և տեղափոխվել «Զենիթ»[4]։ Սանկտ Պետերբուրգում 4 խաղ է անցկացրել, որպես «հարձակվող»[5]։ Վնասվածքը նրան խանգարել է թիմում տեղ գրավել՝ «Սպարտակի» հետ խաղում սեպավոր խաղակոշիկով կանգնել են նրա ոտքի աքիլլեսյան ջլի վրա։ Ամառային ընդմիջմանը նրա վնասվածքն ապաքինվել է, սակայն ստուգողական խաղում կրկին վնասվածք է ստացել։ Հետազոտությունը ցույց է տվել, որ խաղացողի մոտ ջիլը մասնակի պատռվել է։ Արդյունքում, ակումբի ղեկավարության հետ փոխհամաձայնությամբ պայմանագիրը լուծարվել է, Մանասյանը վերադարձել է Դուշանբե, որտեղ ամբողջովին բուժել է վնասվածքը և տեղափոխվել Ուկրաինա, որտեղ մի քանի մրցաշրջան է անցկացրել առաջին լիգայի «Վորսկլա» ակումբում՝ ստանալով Ուկրաինայի քաղաքացիություն[6]։ 1992 թվականին նա մեկ հանդիպում է անցկացրել Տաջիկստանի ազգային հավաքականի կազմում[7]։

Կարիերան ավարտել է 1996 թվականին՝ Ռուսաստանի երկրորդ լիգայի «Ինդուստրիա» (Բորովսկ) թիմում։ Այնուհետև վերադարձել է Պոլտավա, որտեղ մարզել է КФК թիմը, ինչպես նաև եղել Պոլտավայի մարզի տարբեր տարիքի թիմերի գլխավոր մարզիչը։

2003 թվականի դեկտեմբերից մարզել է Վոլոչանին-Ռատմիր ակումբը[8]։ 2004 թվականին հեռացել է թիմից։ 2005 թվականին աշխատել է «Նովոռոսիյսկ» ֆուտբոլային ակումբի հետ, որը խաղացել է Հարավային դաշնային շրջանի սիրողական լիգայում[9]։ 2006-2007 թվականներին գլխավորել է Պավլովսկի ստանիցայի «Կոլոս» ֆուտբոլային ակումբը[10]։ 2011 թվականի սկզբին նա նշանակվել է Ուզբեկստանի առաջնության առաջին լիգայում հանդես եկող Տաշքենդի «Լոկոմոտիվ» ակումբի գլխավոր մարզիչ[10]։ Հետագայում դարձել է ակումբի մարզչական շտաբի անդամ[11]։

Մանասյանը ունի երկու երեխա՝ ավագ դուստրը՝ Օլգան և որդին Արսենը (ծն. 01/08/1987)։ Օլգան աշխատում է որպես Պոլտավայի մարզի գլխավոր մանկաբույժ։ Արսեն Մանասյանը նույնպես ընտրել է ֆուտբոլիստի մասնագիտությունը[12]։

2021 թվականին Վազգեն Մանասյանի մոտ ախտորոշվել է օնկոլոգիական հիվանդություն։ Մահացել է Տաշքենդում 2024 թվականի հունվարի 9-ի գիշերը[13]։

Վիճակագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սեզոն Ակումբ Խաղեր Գոլեր
1980 Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն Պամիր 46 16
1981 Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն Պամիր 44 13
1982 Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն Պամիր 42 13
1983 Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն Պամիր 40 9
1984 Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն Պամիր 41 7
1985 Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն Պամիր 40 12
1986 Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն Պամիր 44 27
1987 Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն Պամիր 40 8
1988 Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն Պամիր 39 15
1989 Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն Պամիր 21 1
1990 Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն Պամիր 23 1
1991 Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն Պամիր 5 1
1992

Պամիր
? 8
Ռուսաստան Զենիթ 4 0
1992/93 Ուկրաինա Վորսկլա 16 3
1993/94 ՈւկրաինաՎորսկլա 26 8
1994/95 Ուկրաինա Վորսկլա 28 8
1995/96 Ուկրաինա Նիվա 2 0
1996 Ռուսաստան Ինդուստրիա 19 6

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.
  2. 2,0 2,1 2,2 https://www.championat.com/football/news-5387280-umer-eks-futbolist-zenita-vazgen-manasyan.html
  3. «Манасян Вазген». Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 28-ին.
  4. «История «Зенита». Сезон 1992». Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ ապրիլի 26-ին. Վերցված է 2009 թ․ հուլիսի 4-ին.
  5. «Статистика на сайте zenit-history.ru». Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 8-ին. Վերցված է 2013 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  6. «Офіційний сайт Федерації футболу України». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ նոյեմբերի 27-ին. Վերցված է 2010 թ․ հուլիսի 20-ին.
  7. «International Matches 1992 — Asia». Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2010 թ․ հուլիսի 20-ին.
  8. Из «Памира» — в тверскую Венецию(չաշխատող հղում)
  9. «ФК «Новороссийск»: цвета прежние, тренер новый». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 5-ին. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 28-ին.
  10. 10,0 10,1 «В списке футболистов мира есть и павловчане» (ռուսերեն). Pav-edin23.ru. 2014 թ․ փետրվարի 13. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 13-ին. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 5-ին.
  11. Вазген Манасян стал помощником главного тренера ташкентского «Локомотива»
  12. Манасян Арсен Вазгенович
  13. «Ушёл из жизни ветеран таджикского футбола Вазген Манасян – Федерация Футбола Таджикистана» (ռուսերեն). Վերցված է 2024 թ․ հունվարի 9-ին.