Վադիմ Կիրպիչենկո

Վադիմ Կիրպիչենկո;
Ծնվել է	սեպտեմբերի 25, 1922
Ծննդավայր	Կուրսկ, Խորհրդային Ռուսաստան
Մահացել է	դեկտեմբերի 3, 2005 (83 տարեկան)
Քաղաքացիություն	Խորհրդային Ռուսաստան, ԽՍՀՄ և Ռուսաստան
Մասնագիտություն	հետախույզ
Ամուսին	Valeria Nikolaïevna Kirpitchenko?
Պարգևներ և ; մրցանակներ	ԳԴՀ-ի ժողովրդին ծառայությունների մեդալ Q4377089? ; Medal Brotherhood in Arms? և
Երեխաներ	Սերգեյ Կիրպիչենկո

Վադիմ Կիրպիչենկո (ռուս.՝ Вадим Алексеевич Кирпиченко, սեպտեմբերի 25, 1922(1922-09-25), Կուրսկ, Խորհրդային Ռուսաստան - դեկտեմբերի 3, 2005(2005-12-03)), խորհրդային հետախույզ, գեներալ-լեյտենանտ^[2]։

Կյանք և գործունեություն

Կիրպիչենկոն ծնվել է 1922 թվականի սեպտեմբերի 25-ին Կուրսկում (Կուրսկի մարզ, ԽՍՀՄ)^[3]^[4]: Նա հաճախել է թիվ 4 ռազմաօդային ուժերի հատուկ դպրոցը, որը սովորական միջնակարգ կրթությանը զուգահեռ տրամադրել է նախնական օդաչվական ուսուցում^[5]։ Ապա շարունակեց հաճախել Ժուկովսկու անվան ռազմաօդային ուժերի ինժեներական ակադեմիան, սակայն Բարբարոսա ռազմական գործողության պատճառով 1941 թվականին նրա ուսումն ընդհատվեց^[5]։

1940 թվականին ես կամավոր միացա Կարմիր բանակին, ծառայեցի օդադեսանտային զորքերում և կռվեցի 103-րդ գվարդիական օդադեսանտային դիվիզիայի կազմում

- Վադիմ Կիրպիչենկո^[6]

Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ

Կիրպիչենկոն ուղարկվել է ռազմաօդային ուժերի ինժեներական ակադեմիա։ 1945 թվականի հունվարից ծառայել է ռազմաճակատում՝ 103-րդ օդադեսանտային դիվիզիայի շարքերում, Բալատոն լճի մոտ տեղի ունեցած մարտերի մասնակից է^[2]։ Ավագ սերժանտ Կիրպիչենկոն մասնակցել է Հունգարիայի, Ավստրիայի, Չեխոսլովակիայի ազատագրմանը^[6]։

Պատերազմից հետո

Կիրպիչենկոն զորացրվել է 1946 թվականին, 1947 թվականին ընդունվել է Մոսկվայի արևելագիտության ինստիտուտի արաբերենի բաժինը, որն ավարտել է 1952 թվականին։ Ուսման տարիներին ընտրվել է ինստիտուտի կուսակցական կազմակերպության քարտուղար^[2]։ Ուսումն ավարտելուց հետո նրան խնդրեցին շարունակել ծառայել ՊԱԿ-ում։

1952 թվականին եղել է թիվ 101 հետախուզական դպրոցի աշակերտ, հետախուզական դպրոցն ավարտելուց հետո գործուղվել է ԽՍՀՄ ՊԱԿ-ի ՊԳՈՒ Արեւելյան բաժնի աշխատակազմ։

Կիրպիչենկոն եղել է ռեզիդենտ Եգիպտոսում, Թունիսում (1970-1974): Հինգ տարի (1974 թվականի մայիսից մինչև 1979 թվականի օգոստոս) ղեկավարել է անօրինական հետախուզությունը (ԽՍՀՄ ՊԱԿ-ի ՊԳՈՒ «C» տնօրինություն): Աշխատել է Հելեն և Պիտեր Կրոգերների հետ (Լեոնտինա և Մորիս Կոեն):

Կիրպիչենկոն ղեկավարել է Ամինի պալատի գրոհը 1979 թվականին։

1979-1991 թվականներին Կիրպիչենկոն եղել է ԽՍՀՄ ԿԳԲ ՊԳՎ պետի առաջին տեղակալ։ Կրյուչկովի պաշտոնի բարձրացումից հետո, ինչպես գրել է Մլեչինը, «Իրավահաջորդի հարցը երկար ժամանակ չէր լուծվում։ Մի քանի ամիս շարունակ Առաջին գլխավոր տնօրինության ղեկավարի պարտականությունները կատարել է գեներալ-լեյտենանտ Վադիմ Ալեքսեևիչ Կիրպիչենկոն։ Այլ պարագայում նա կգլխավորեր հետախուզությունը, բայց Կիրպիչենկոն արդեն վաթսունվեց տարեկան էր, իսկ Գորբաչովը պահանջում էր առաջադրել երիտասարդներին»^[7].: 1997 թվականին Կիրպիչենկոն հրաժարական է տվել։ Թոշակի անցնելուց հետո նա ղեկավարել է Ռուսաստանի արտաքին հետախուզության ծառայության խորհրդատուների խումբը։

Ընտանիք և մահ

Կիրպիչենկոն մահացել է 2005 թվականի դեկտեմբերի 3-ին^[3]^[4]։ Նրա կինը՝ Վալերիա Նիկոլաևնան, բանասեր էր և արաբական գրականության մասնագետ՝ Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիայի Արևելագիտության ինստիտուտում։ Նա մահացել է 2015 թվականին^[8]:

Նրանց որդին՝ Սերգեյ Վադիմովիչը, ծնվել է 1951 թվականին, և ծնողների նման մասնագիտացել է Մերձավոր Արևելքի հարցերում։ Նա դարձել է դիվանագետ և ծառայել որպես դեսպան Արաբական Միացյալ Էմիրություններում, Լիբիայում, Սիրիայում և Եգիպտոսում^[8]^[9]:

Պարգևներ

«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» IV աստիճանի շքանշան^[6];
Լենինի շքանշան^[6]
Հոկտեմբերյան հեղափոխության շքանշան^[6]
Կարմիր դրոշի շքանշան՝ երկու անգամ^[6]
Հայրենական պատերազմի շքանշան 1-ին աստիճանի^[6]
Կարմիր աստղի շքանշան^[6]
Պատվո նշանի շքանշան^[6]
մեդալ «Արիության համար»^[6]
ԽՍՀՄ բազմաթիվ մեդալներ^[6]
կրծքանշան «Պետական անվտանգության պատվավոր աշխատակից»^[6]
կրծքանշան «Հետախուզության ոլորտում ծառայության համար»^[6]
Ռուսաստանի ԱՀԾ մրցանակի դափնեկիր գրականության և արվեստի բնագավառում (2000)՝ «Հետախույզի արխիվից» գրքի համար^[6]
Կուրսկ քաղաքի պատվավոր քաղաքացի^[2]^[6]
ութ արտասահմանյան շքանշան^[6]

Աշխատություններ

Кирпиченко В. А. Разведка: лица и личности. — 3-е изд., доп. — М.: Международные отношения, 2017. — 398 с. — (Секретные миссии).; ISBN 978-5-7133-1562-7^[10]
Кирпиченко В. А. Из архива разведчика. — М.: Международные отношения, 1993. — 334 с. — (Секретные миссии).; ISBN 5-7133-0712-3
Кирпиченко В. А. Разведка выходит из зоны молчания. //Военно-исторический журнал. — 1995. — № 2. — С.80-87.

Կոչումներ

Պետական անվտանգության լեյտենանտ;
Պետական անվտանգության ավագ լեյտենանտ (28 ապրիլի, 1941);
Պետական անվտանգության մայոր (11 փետրվարի, 1943);
Պետական անվտանգության փոխգնդապետ (4 հոկտեմբերի, 1944);
փոխգնդապետ (հուլիս 1945);
գնդապետ (1949)։

Հիշատակ

Կիրպիչենկոյի անունը ներկայացված է Ռուսաստանի Դաշնության արտաքին հետախուզության ծառայության հուշատախտակի վրա^[2]^[6]։

Գրականություն

|Антонов В. С. Житейская правда разведки. — М.: Вече, 2013.
Антонов В. С. Начальники советской внешней разведки. — М.: Вече, 2015. — 347 с. — (Гриф секретности снят).; ISBN 978-5-4444-2745-3
Бондаренко А. Ю. Разведка без вымыслов и выстрелов. — М.: Кучково поле, 2009. — 286 c. — (Тайны спецслужб).; ISBN 978-5-9950-0057-0
Капитонов К. А. Египтолог из внешней разведки. — М.: ООО «Алгоритм-Книга», 2008.
Млечин Л. М. История внешней разведки. Карьеры и судьбы. — М.: Центрполиграф, 2011. — 509 с. — ISBN 978-5-227-03099-3

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 ^1,14 ^1,15 ^1,16 ^1,17 ^1,18 ^1,19 ^1,20 ^1,21 ^1,22 ^1,23 ^1,24 ^1,25 ^1,26 ^1,27 https://web.archive.org/web/20240303090035/https://shieldandsword.mozohin.ru/personnel/kirpichenko_v_a.htm
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 РИА Новости, «Исполняется 85 лет со дня рождения легендарного разведчика Кирпиченко», 05:27, 25/09/2007
↑ ^3,0 ^3,1 «Исполняется 85 лет со дня рождения легендарного разведчика Кирпиченко» (ռուսերեն). RIA Novosti. 25 September 2007. Վերցված է 6 September 2019-ին.
↑ ^4,0 ^4,1 «Кирпиченко Вадим Алексеевич» (ռուսերեն). Foreign Intelligence Service. Արխիվացված է օրիգինալից 10 May 2013-ին. Վերցված է 6 September 2019-ին.
↑ ^5,0 ^5,1 «КИРПИЧЕНКО Вадим Алексеевич» (ռուսերեն). shieldandsword.mozohin.ru. Վերցված է 6 September 2019-ին.
↑ ^6,00 ^6,01 ^6,02 ^6,03 ^6,04 ^6,05 ^6,06 ^6,07 ^6,08 ^6,09 ^6,10 ^6,11 ^6,12 ^6,13 ^6,14 ^6,15 ^6,16 «Владимир Сергеевич Антонов, «Жизнь в разведке. Искусство дружить с шефом ЦРУ и оставаться патриотом.» НВО, 2012-09-21». Արխիվացված է օրիգինալից 2012-10-18-ին. Վերցված է 2012-09-29-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
↑ «Начальник разведки не любил театр - МК». Արխիվացված է օրիգինալից 2023-04-26-ին. Վերցված է 2023-09-04-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
↑ ^8,0 ^8,1 «Биография Сергея Кирпиченко». tass.ru (ռուսերեն). TASS. 2 September 2019. Վերցված է 8 September 2019-ին.
↑ «Умер посол России в Египте Сергей Кирпиченко». ria.ru (ռուսերեն). RIA Novosti. 2 September 2019. Վերցված է 4 September 2019-ին.
↑ Первое издание книги вышло в свет в 1998 году, второе — в 2001 году.

Արտաքին հղումներ

[_d4ff93125363b9ad-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 ^1,14 ^1,15 ^1,16 ^1,17 ^1,18 ^1,19 ^1,20 ^1,21 ^1,22 ^1,23 ^1,24 ^1,25 ^1,26 ^1,27 https://web.archive.org/web/20240303090035/https://shieldandsword.mozohin.ru/personnel/kirpichenko_v_a.htm

[autogenerated2-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 РИА Новости, «Исполняется 85 лет со дня рождения легендарного разведчика Кирпиченко», 05:27, 25/09/2007

[RIA-3] 3,0 ^3,1 «Исполняется 85 лет со дня рождения легендарного разведчика Кирпиченко» (ռուսերեն). RIA Novosti. 25 September 2007. Վերցված է 6 September 2019-ին.

[SVR-4] 4,0 ^4,1 «Кирпиченко Вадим Алексеевич» (ռուսերեն). Foreign Intelligence Service. Արխիվացված է օրիգինալից 10 May 2013-ին. Վերցված է 6 September 2019-ին.

[SAS-5] 5,0 ^5,1 «КИРПИЧЕНКО Вадим Алексеевич» (ռուսերեն). shieldandsword.mozohin.ru. Վերցված է 6 September 2019-ին.

[autogenerated1-6] 6,00 ^6,01 ^6,02 ^6,03 ^6,04 ^6,05 ^6,06 ^6,07 ^6,08 ^6,09 ^6,10 ^6,11 ^6,12 ^6,13 ^6,14 ^6,15 ^6,16 «Владимир Сергеевич Антонов, «Жизнь в разведке. Искусство дружить с шефом ЦРУ и оставаться патриотом.» НВО, 2012-09-21». Արխիվացված է օրիգինալից 2012-10-18-ին. Վերցված է 2012-09-29-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)

[7] «Начальник разведки не любил театр - МК». Արխիվացված է օրիգինալից 2023-04-26-ին. Վերցված է 2023-09-04-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)

[TASS-8] 8,0 ^8,1 «Биография Сергея Кирпиченко». tass.ru (ռուսերեն). TASS. 2 September 2019. Վերցված է 8 September 2019-ին.

[RIAN-9] «Умер посол России в Египте Сергей Кирпиченко». ria.ru (ռուսերեն). RIA Novosti. 2 September 2019. Վերցված է 4 September 2019-ին.

[10] Первое издание книги вышло в свет в 1998 году, второе — в 2001 году.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]