Ստշեգոմ (լեհ.՝ Strzegom, լատին․՝ Stregovia, գերմ.՝ Striegau, չեխերեն՝ Střihom), քաղաք Լեհաստանի Ստորինսիլեզյան վոևոդության Շվիդնիկ պովիատում (գավառում)։ Գյուղաքաղաքային նույնանուն համայնքի վարչական կենտրոնն է։ Հայտնի է քարհանքերի, հատկապես՝ գրանիտի պաշարների առատությամբ։ Զբաղեցնում է 20,49 քառակուսի կիլոմետր տարածք։ Բնակչության թվաքանակը 2018 թվականի տվյալներով եղել է 16 հազար 153, բնակչության խտությունը՝ 788 մարդ/կմ²։
Գոյություն ունի քաղաքի անվան ստուգաբանության մի քանի վարկած։ Դրանցից մեկի համաձայն՝ Strzegom անվանումն առաջացել է strzec (հսկում, պահպանում) բառից. strzec - Strzegów (բնակավայրի սկզբնական անվանումը) - Strzegom: Այս վարկածը 1896 թվականին առաջ է քաշել լեհ գրող Կոնստանտի Դամրոտը[2]։
Բնակավայրի՝ պատմական փաստաթղթերում հանդիպող անվանումներից են Stregoni (1112 թ.), 1212 թ.՝ Strzegonie, Strigoni, Ztregon, 1155 թ. Հռոմի պապի վրոցլավյան բուլլայում՝ gradice Ztrigom: Վրոցլավյան մեկ այլ փաստաթղթում, որ գրվել է 1266 թվականին և ստորագրվել Հենրիկ Երրորդ Ճերմակամորթի կողմից, գործածված է բնակավայրի Stregom անվանաձևը[3]։
1295 թվականին լատիներեն գրված մի ժամանակագրության մեջ (Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis) բնակավայրը հիշատակված է Strigonia անվանումով[4]։ Լատինացված հին լեհերեն „Stregom” անվանաձևն էլ հանդիպում է շուրջ 1300 թվականին հորինված Vita Sanctae Hedwigis («Սուրբ Յադվիգայի կյանքը») երգում[5]։ 1475 թ. Statuta synodalia episcoporum Wratislaviensium-ում քաղաքն անվանվել է Stregonia ձևով[6]։
Քաղաքի հին շրջանի պատմության հիշարժան իրադարձություններ
Քաղաքի ներկա տարածքում առաջին բնակավայրը հիմնվել է բրոնզի դարում՝ մեր օրերից շուրջ 2500 տարի առաջ. բազալտային ապարներով հարուստ սարի կատարին կառուցվել է ամրություն՝ հողե ու գերանակապ պատնեշով։
V դար մ.թ.ա. - քոչվոր սկյութներն արշավել և ոչնչացրել են ամրությունները։ Որոշ ժամանակ անց առաջին սիլեզցիները մոտակա ձորակում՝ գետի ափին բնակավայր են հիմնել։
Լեհ-չեխական 1038–1137 թթ. պատերազմի ժամանակ ամրոցը կարևոր ռազմավարական նշանակություն է ձեռք բերել՝ առևտրական ճանապարհների մոտ գտնվելու և պաշտպանական կարողությունների շնորհիվ։
1149 - Վրոցլավի եպիսկոպոսն այստեղ կառուցել և օծել է առաջին եկեղեցին։
1241 - Թաթարները գրավել ու այրել են բնակավայրը, որի վերակառուցումն արագացնելու նպատակով Հենրի Երկրորդի այրին՝ Աննան, նրան քաղաքի կարգավիճակ է շնորհել։
1291 - 1299 թթ. - Բոլկո Առաջինի իշխանության տարիներին կառուցվել է քաղաքը շրջապատղ պաշտպանական պարիսպ։
1336 - Քաղաքն ստացել է լրացուցիչ արտոնություններ, այդ թվում՝ ազատ շուկա ունենալու, դրամ հատելու իրավունք։
1339 - Բացվել է առաջին դպրոցը։
1346 - Գործել է արհեստավորների 9 գիլդիա՝ համքարություն (ջուլհակների, դերձակների, հացթուխների, կոշկակարների, մսագործների, գարեջրագործների...):
1358 - Սբ. Հովհաննեսի եկեղեցական օրդենի (ուխտի) ջանքերով բացվել է նոր դպրոց, որտեղ ուսուցումը տարվում էր լատիներենով։ Սկսել է նաև հիվանդանոց գործել։
1392 - Քաղաքն ընկել է չեխերի տիրապետության տակ, որոնք նոր պաշտպանական հողապատնեշ են կառուցել 1454 մետր ընդհանուր երկարությամբ։
1520 - Լյուդվիգ Երկրորդ Յագելոնչիկը նոր արտոնություններ է շնորհել քաղաքին, որը կազմավորել է բավականին մեծաթիվ զորաջոկատ, Ելենա Գուրա քաղաքի հետ համագործակցության դաշնագիր կնքել, որը գործել է 1444–1515 թթ.:
1526 - Լյուդվիգ Երկրորդի անակնկալ վախճանից հետո քաղաքն ընկել է Հաբսբուրգների իշխանության տակ, որոնք ձեռնամուխ են եղել նրա բնակչության գերմանացմանը։
↑Konstanty Damrot, „Die älteren Ortsnamen Schlesiens, ihre Entstehung und Bedeutung: mit einem Anhange über die schlesisch-polnischen Personennamen: Beiträge zur schlesischen Geschichte und Volkskunde”, Verlag von Felix Kasprzyk, Beuthen 1896.
↑Georg Korn, „Breslauer Urkundenbuch”, Erster Theil, Breslau, Verlag von Wilhelm Gottlieb Korn 1870, s. 34.