Ստեփան Թարյան

Ստեփան Թարյան
Ծնվել է	օգոստոսի 29, 1899(1899-08-29)
Ծննդավայր	Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն
Մահացել է	մայիսի 20, 1954(1954-05-20) (54 տարեկան)
Վախճանի վայրը	Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Ազգություն	հայ
Կրթություն	Սանկտ Պետերբուրգի գեղարվեստի ակադեմիա (1927)
Ստեղծագործություն(ներ)	«Սպասում» քանդակ, Կիկոս և Գիքոր
Մասնագիտություն	բեմանկարիչ և քանդակագործ
Աշխատավայր	Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ակադեմիական թատրոն, Պատանի հանդիսատեսի թատրոն և Հայֆիլմ
Ամուսին	Մայրանուշ Պարոնիկյան
Պարգևներ և մրցանակներ	Հայկական ԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ
Stepan Taryan Վիքիպահեստում

Ստեփան Միքայելի Թարյան (Թարխարարյան) (օգոստոսի 29, 1899(1899-08-29), Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն - մայիսի 20, 1954(1954-05-20), Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ բեմանկարիչ, քանդակագործ։ ՀԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1945)։

Եղել է ՀԽՍՀ վաստակավոր արտիստ Մայրանուշ Պարոնիկյանի ամուսինը։

Կենսագրություն

Մեծացել է Թիֆլիսում։ Ավարտել է Թիֆլիսի գեղարվեստի ուսումնարանը (1918), Լենինգրադի գեղարվեստի ակադեմիայի քանդակագործության բաժինը (1927)։ 1927 թվականին տեղափոխվել է Երևան։

1920 թվականին արտանկարել է Անիի Տիգրան Հոնենցի եկեղեցու որմնանկարները։

Ստեփան Թարյանի հուշատախտակը Երևանի Տիգրան Մեծի պողոտայում

Առաջին ձևավորումը եղել է «Խաթաբալա» ներկայացումը 1927 թվականին Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ակադեմիական թատրոնում։ Աշխատել է Պատանի հանդիսատեսի թատրոնում, ինչպես նաև Կիրովականի (այժմ՝ Վանաձոր), Արտաշատի և Ալավերդու թատրոններում։

«Հայֆիլմում» ձևավորել է «Կիկոս» (1933), «Գիքոր» (1934) ֆիլմերը։

Թատերական ձևավորումներ

• «Խաթաբալա» (1927 թ., 1940 թ., 1945 թ.)
• «Պեպո» (1929 թ., 1948 թ.)
• «Քանդած օջախ» (1938 թ.)
• «Նապոլեոն Կորկոտյան» (1934 թ.)
• «Ցասում» (1930 թ.)
• «Արշալույսին» (1937 թ.)
• «Հրացանավոր մարդը» (1938 թ.)

Քանդակներ

Հեղինակ է Վանո Խոջաբեկյանի (1930), դերասանուհի Մայրանուշ Պարոնիկյանի (1945) դիմաքանդակների (երկուսն էլ՝ մարմար, ՀԱՊ), «Սպասում» քանդակի (1930-ական թթ., Երևանում տեղադրվել է 2000 թ.)։

Պատկերասրահ

• 

  «Սպասում» քանդակ (2000 թ., Երևան)