Եղել է Ռամակրիշնայի աշակերտը, զարգացրել նրա գաղափարները։ 1880-1884 թվականներին փիլիսոփայություն է ուսումնասիրել Կալկաթայիհամալսարանում, 1893 թվականին, վեդանտան քարոզելու նպատակով, մեկնել է ԱՄՆ, Մեծ Բրիտանիա, Ճապոնիա։ 1897 թվականին հիմնադրել է «Ռամակրիշնայի առաքելություն» կրոնաբարենորոգչական ընկերությունը։ Մարդկության «փրկության» միակ միջոցը, ըստ Վիվեկանանդայի, հոգևոր-կրոնական փորձին դիմելն է Հինդուիզմի փիլիսոփայության հիմքը համարել է վեդանտան, որը համադրել է սանքհյայի և յոգայի հետ և մոտեցրել եվրոպական փիլիսոփայության հասկացություններին։ Վիվեկանանդան մերժել է Էմպիրիկական աշխարհի պատրանքայնությունը և ողջ արարվածը համարել աստվածային խաղ։ Որպես անձնավորության իդեալ առաջադրելով հոգեոր ներամփոփվածությունը, միաժամանակ կոչ է արել ակտիվորեն ծառայել մարդկությանը։ Վիվեկանանդան Հնդկաստանի ազգային անկախության և սոցիալական բարօրության գաղափարախոսն է, դատապարտել է հարստահարումը, ռասայական և զավթողական մղումները։ Սոցիալական արդարության իրականացնող է համարել «ստորին դասակարգերին», որոնք, նրա կարծիքով, կվերացնեն գույքային անհավասարությունը և կհաստատեն իրենց տիրապետությունը։ Սակայն դրան կարելի է հասնել անձնավորությանը վեդանտայի ոգով դաստիարակելու, անհատի և ազգի կամքը կռելու ճանապարհով։ Վիվեկանանդաի քարոզների դեմոկրատական բովանդակությունը նպաստել է Հնդկաստանում ազատագրական շարժմանը։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 464)։
