«Մասնակից:LiaAve/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
No edit summary
No edit summary
Տող 4. Տող 4.


[[Մասնակից:LiaAve/Ավազարկղ4]]
[[Մասնակից:LiaAve/Ավազարկղ4]]

















=== 1 ===
Это были первые Олимпийские игры, перенесённые, а не отменённые в связи с чрезвычайными обстоятельствами<ref name="LATimes24032020" />, а также первые в истории Олимпийские игры, прошедшие в нечётный год, и первые проведённые без зрителей на стадионах.

20 марта 2021 года было объявлено о том, что иностранные зрители не будут допущены на Олимпийские и Паралимпийские игры в Токио, деньги за ранее купленные билеты будут возвращены<ref>{{cite web|title=На летней Олимпиаде в Токио не примут иностранных зрителей|url=https://www.bbc.com/russian/news-56468676|publisher=[[Би-би-си]]|date=20 марта 2021|access-date=2021-03-29|archive-date=2021-03-21|archive-url=https://web.archive.org/web/20210321212107/https://www.bbc.com/russian/news-56468676|deadlink=no}}</ref>. На соревнования в Токио также не были допущены и местные зрители. На [[Церемония открытия летних Олимпийских игр 2020|церемонию открытия]] были допущены только 950 VIP-персон, включая глав 15 государств мира и международных организаций.

=== Медальный зачёт ===
В таблице указана первая десятка стран по количеству золотых медалей. В случае одинакового количества золотых медалей места распределены по количеству серебряных медалей<ref name="Медальный зачет">[https://www.sport-express.ru/olympics/tokyo2020/medals/ Медальный зачет]. Спорт-экспресс</ref>.
{| class="wikitable sortable" border=1 cellpadding=2 cellspacing=0
! [[Файл:Olympic rings with transparent rims.svg|x25px]]
! colspan=4 | '''Результаты летних Олимпийских игр 2020'''
! rowspan=2 | Всего
|-
! Место
! Страна
! style="background-color:gold" | Золото
! style="background-color:silver" | Серебро
! style="background-color:#cc9966" | Бронза
|- align=center
| 1
| align=left{{!}}{{դրոշավորում|ԱՄՆ}}
| style="background:#F7F6A8;" {{!}} '''39'''
| style="background:#DCE5E5;" {{!}} '''41'''
| style="background:#FFDAB9;" {{!}} '''33'''
| '''113'''
|- align=center
| 2
| align=left|{{դրոշավորում|Չինաստան}}
| style="background:#F7F6A8;" | 38
| style="background:#DCE5E5;" | 32
| style="background:#FFDAB9;" | 18
| 88
|- align=center
| style="background:#def" | 3
| align=left style="background:#def" |{{դրոշավորում|Ճապոնիա}}
| style="background:#F7F6A8;" | 27
| style="background:#DCE5E5;" | 14
| style="background:#FFDAB9;" | 17
| style="background:#def" | 58
{{!}}- align=center
{{!}} 4
{{!}} align=left{{!}}{{դրոշավորում|Մեծ Բրիտանիա}}
{{!}} style="background:#F7F6A8;" {{!}} 22
{{!}} style="background:#DCE5E5;" {{!}} 21
{{!}} style="background:#FFDAB9;" {{!}} 22
{{!}} 65
{{!}}- align=center
{{!}} 5
{{!}} align=left{{!}}ՌՕԿ
{{!}} style="background:#F7F6A8;" {{!}} 20
{{!}} style="background:#DCE5E5;" {{!}} 28
{{!}} style="background:#FFDAB9;" {{!}} 23
{{!}} 71
{{!}}- align=center
{{!}} 6
{{!}} align=left{{!}}{{դրոշավորում|Ավստրալիա}}
{{!}} style="background:#F7F6A8;" {{!}} 17
{{!}} style="background:#DCE5E5;" {{!}} 7
{{!}} style="background:#FFDAB9;" {{!}} 22
{{!}} 46
{{!}}- align=center
{{!}} 7
{{!}} align=left{{!}}{{դրոշավորում|Նիդերլանդներ}}
{{!}} style="background:#F7F6A8;" {{!}} 10
{{!}} style="background:#DCE5E5;" {{!}} 12
{{!}} style="background:#FFDAB9;" {{!}} 14
{{!}} 36
{{!}}- align=center
{{!}} 8
{{!}} align=left{{!}}{{դրոշավորում|Ֆրանսիա}}
{{!}} style="background:#F7F6A8;" {{!}} 10
{{!}} style="background:#DCE5E5;" {{!}} 12
{{!}} style="background:#FFDAB9;" {{!}} 11
{{!}} 33
{{!}}- align=center
{{!}} 9
{{!}} align=left{{!}}{{դրոշավորում|Գերմանիա}}
{{!}} style="background:#F7F6A8;" {{!}} 10
{{!}} style="background:#DCE5E5;" {{!}} 11
{{!}} style="background:#FFDAB9;" {{!}} 16
{{!}} 37
{{!}}- align=center
{{!}} 10
{{!}} align=left{{!}}{{դրոշավորում|Իտալիա}}
{{!}} style="background:#F7F6A8;" {{!}} 10
{{!}} style="background:#DCE5E5;" {{!}} 10
{{!}} style="background:#FFDAB9;" {{!}} 20
{{!}} 40
|}




12:08, 11 Օգոստոսի 2021-ի տարբերակ

Մասնակից:LiaAve/Ավազարկղ2

Մասնակից:LiaAve/Ավազարկղ3

Մասնակից:LiaAve/Ավազարկղ4









1

Это были первые Олимпийские игры, перенесённые, а не отменённые в связи с чрезвычайными обстоятельствами[1], а также первые в истории Олимпийские игры, прошедшие в нечётный год, и первые проведённые без зрителей на стадионах.

20 марта 2021 года было объявлено о том, что иностранные зрители не будут допущены на Олимпийские и Паралимпийские игры в Токио, деньги за ранее купленные билеты будут возвращены[2]. На соревнования в Токио также не были допущены и местные зрители. На церемонию открытия были допущены только 950 VIP-персон, включая глав 15 государств мира и международных организаций.

Медальный зачёт

В таблице указана первая десятка стран по количеству золотых медалей. В случае одинакового количества золотых медалей места распределены по количеству серебряных медалей[3].

x25px Результаты летних Олимпийских игр 2020 Всего
Место Страна Золото Серебро Бронза
1 Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ ԱՄՆ 39 41 33 113
2 Չինաստանի Ժողովրդական Հանրապետություն Չինաստան 38 32 18 88
3 Ճապոնիա Ճապոնիա 27 14 17 58
4 Միացյալ Թագավորություն Միացյալ Թագավորություն 22 21 22 65
5 ՌՕԿ 20 28 23 71
6 Ավստրալիա Ավստրալիա 17 7 22 46
7 Նիդերլանդներ Նիդերլանդներ 10 12 14 36
8 Ֆրանսիա Ֆրանսիա 10 12 11 33
9 Գերմանիա Գերմանիա 10 11 16 37
10 Իտալիա Իտալիա 10 10 20 40





Օսկար Մինգեսա Գարսիա (իսպ.՝ Óscar Mingueza García, ), իսպանացի ֆուտբոլիստ, «Բարսելոնա»-ի կենտրոնական պաշտպան[4]. Տոկիոյի 2020 թվականի Օլիմպիական խաղերի արծաթե մեդալակիր:

Կենսագրություն

Մինգեսն առաջին թիմում նորամուտը նշել է 2020 թվականի նոյեմբերի 24-ին «Դինամո Կիևի» դեմ Չեմպիոնների լիգայի խաղում[5] որտեղ կատարել է գոլային փոխանցում: 2021 թվականի մարտի 15-ին իսպանական Պրիմերայի 27-րդ տուրի «Ուեսայի» հետ խաղում առաջին անգամ գոլով աչքի ընկավ 53-րդ րոպեին՝ Մեսիի նավեսից հետո: «Բարսելոնայի» հիմնական խաղացող է դարձել 2020/21 մրցաշրջանում՝ թիմի հիմնական կենտրոնական պաշտպանների վնասվածքների պատճառով:

Ձեռքբերումներ

«ԲարսելոնաБарселона»
  • Իսպանիայի Գավաթակիր. 2020/21

Վիժակագրություն

Ակումբ

ինյ

Կաղապար:Обновлено

Ակումբ Սեզոն Լիգա Գավաթ Եվրագավաթներ Ընդամենը
Խաղեր Գոլեր Գոլային փոխանցումներ ղերա Գոլեր Գոլային փոխանցումներ Խաղեր Գոլեր Գոլային փոխանցումներ Խաղեր Գոլեր Գոլային փոխանցումներ
Կաղապար:Фарм-клубԲարսելոնաБ 2016/17 0 0 0 0 0 0 5 0 1 5 0 1
2017/18 0 0 0 0 0 0 9 0 1 9 0 1
2018/19 15 0 0 0 0 0 5 0 2 20 0 2
2019/20 19 0 0 0 0 0 0 0 0 19 0 0
2020/21 1 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0 0
Ընդամենը 35 0 0 0 0 0 19 0 4 54 0 4
Բարսելոնա 2020/21 21 2 1 7 0 0 5 0 1 33 2 2
Ընդամենը 21 2 1 7 0 0 5 0 1 33 2 2
Ընդամենը կարիերայի ընթացքում 56 2 1 7 0 0 24 0 5 87 2 6

Примеագություններчания

  1. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «LATimes24032020» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  2. ↑ «На летней Олимпиаде в Токио не примут иностранных зрителей». Би-би-си. 20 марта 2021. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-03-21-ին. Վերցված է 2021-03-29-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  3. ↑ Медальный зачет. Спорт-экспресс
  4. ↑ «Оскар Мингеса».
  5. ↑ «Мингеса о дебюте за «Барсу: «Очень рад. Надеюсь, это начало чего-то большого и значимого»». Վերցված է 2020-11-25-ին.

Արտաքին հղումներ




Մարտին Վլադիմիրովիչ Մալյուտին (Կաղապար:ВД-Преамбула), Ընդամենը ռուսաստանցի լողորդ, 2020 թվականի օլիմպիական խաղերի արծաթե մեդալակիր, 2021 թվականի Եվրոպայի եռակի չեմպիոն, աշխարհի առաջնությունների մրցանակակիր:կարիերա

Կարիերա

Մասնակցել է ջրային մարզաձևերի Եվրոպայի 2018 թվականի առաջնությանը՝ նվաճելով արծաթե մեդալ տղամարդկանց 4×200 մ ազատ ոճում և խառը 4×200 մ ազատ ոճում[1][2]:

2019 թվականի հուլիսի 23-ին Հարավային Կորեայի Քվանջու քաղաքում 200 մետր ազատ ոճում դարձել է աշխարհի առաջնության բրոնզե մեդալակիր: Նա բրոնզե մեդալը կիսել է բրիտանացի Դունկան Սքոթի հետ՝ զիջելով միայն չինացի Սուն Յանին եւ ճապոնացի Կացուհիրո Մացումոտոյին[3]:

2021 թվականի մայիսին Բուդապեշտում կայացած ջրային մարզաձևերի Եվրոպայի առաջնությունում Մարտինը ոսկե մեդալ նվաճեց 400 մետր ազատ ոճում՝ եզրափակչում լողալով 3.44, 18 մետր[4]: Այս մրցաշարում երկրորդ ոսկե մեդալը Մարտինը նվաճել է 4-ից 200 մետր ազատ ոճում[5]: Մայիսի 21-ին դարձել Է Եվրոպայի եռակի չեմպիոն՝ 200 մետր ազատ ոճում հաղթելով անձնական ռեկորդով և Եվրոպայի առաջնությունների ռեկորդով՝ 1.44, 79[6]:

Օլիմպիական հերթափոխի Սիբիրյան պետական ուսումնարանի ուսանող: Մարզվում է Նատալյա Նիկոլաևնա Ռոշչինայի ղեկավարությամբ[7]:

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ «Final results» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2018-08-05-ին. Վերցված է 2019-07-23-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  2. ↑ «2018 EC Swimming - Medallists by event» (PDF). glasgow2018.microplustiming.com. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2018-08-17-ին. Վերցված է 17 August 2018-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  3. ↑ «Плавание. Малютин выиграл бронзу ЧМ на дистанции 200 метров вольным стилем» (ռուսերեն). Sportbox.ru. 2019-07-23. Վերցված է 2019-07-23-ին.
  4. ↑ «Малютин победил на дистанции 400 м кролем в рамках чемпионата Европы». Спорт РИА Новости (ռուսերեն). 2021-05-17. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-19-ին. Վերցված է 2021-05-22-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  5. ↑ «Плавание. Мужская сборная России взяла золото в эстафете 4 по 200 метров вольным стилем на ЧЕ». Sportbox.ru (ռուսերեն). 2021-05-19. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-19-ին. Վերցված է 2021-05-22-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  6. ↑ Козина, Анна. (2021-05-21). «Малютин выиграл 200-метровку кролем на чемпионате Европы с рекордом турнира». Российская газета (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-21-ին. Վերցված է 2021-05-22-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  7. ↑ «Омский пловец Мартин Малютин: «На воде все решают доли секунды»» (ру).{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)




Դանիելե Գարոցցո (իտալ.՝ Daniele Garozzo, ), անհատական առաջնությունում 2016 թվականի օլիմպիական չեմպիոն և 2020 թվականի օլիմպիական խաղերի արծաթե մեդալակիր, թիմում աշխարհի եռակի չեմպիոն (2015 և 2017), 2017 թվականի Եվրոպայի չեմպիոն, 2015 թվականի Իտալիայի չեմպիոն: Եղբայր Էնրիկո Գարոցցո:

Կենսագրություն

Ծնվել է 1992 թվականին Կատաիա: 2008 թվականին դարձել է կադետների աշխարհի չեմպիոն:

2015 թվականին դարձել է Եվրոպայի առաջնության արծաթե մեդալակիր եւ թիմային ռապիրում աշխարհի չեմպիոն:

2017 թվականին Դանիելեն դարձել է Եվրոպայի չեմպիոն անհատական ռապիրայում, իսկ թիմային մրցումներում նա գրավել է երրորդ տեղը: Մրցաշրջանի գլխավոր մեկնարկին՝ աշխարհի առաջնությանը, իտալացին դարձավ բրոնզե մեդալակիր անհատական առաջնությունում, իսկ հետո նվաճեց իր երկրորդ ոսկե մեդալը աշխարհի առաջնություններում՝ հաղթելով թիմային մրցաշարում:

Մեկ տարի անց իտալացին երկու անգամ պատվոհարթակի երկրորդ աստիճանին է կանգնել Եվրոպայի առաջնությունում՝ մեկ քայլ հեռու մնալով ոսկե մեդալներից ինչպես անհատական, այնպես էլ թիմային ռապիրայում:

Ծանոթագրություններ

Արտաքին հղումներ





Էմիլի Կեմպբելլ (անգլ.՝ Emily Campbell, ), բրիտանացի ծանրորդ, 2021 թվականի Եվրոպայի չեմպիոն, Եվրոպայի առաջնությունների մրցանակակիր:

Կարիերա

2018 թվականին Աշխաբադում կայացած աշխարհի առաջնությունում զբաղեցրեց ամփոփիչ տասնվեցերորդ տեղը՝ երկու վարժությունների արդյունքում գրանցելով 248 կգ արդյունք:

2019 թվականի Եվրոպայի առաջնությունում, Բաթումիում, բրիտանացի մարզուհին երկու վարժությունների արդյունքում դարձել է 87 կգ քաշային կարգում բրոնզե մեդալակիր՝ գրանցելով 260 կգ արդյունք Պոկում վարժությունում և հրում վարժությունում նվաճել է փոքր բրոնզե մեդալներ (համապատասխանաբար 115 և 145 կգ):

2021 թվականի ապրիլին Մոսկվայում կայացած Եվրոպայի առաջնությունում բրիտանացի ծանրորդ, ավելի քան 87 կգ քաշային կարգում, 276 կգ արդյունքով դարձավ Եվրոպայի չեմպիոն: 122 կգ քաշով «պոկում» վարժությունում, ինչպես նաեւ 154 կգ քաշով «հրում» վարժությունում նա նվաճել է փոքր ոսկե մեդալներ:

2021 թվականին Տոկիոյի օլիմպիադայում 87 կգ քաշային կարգում Էմելի Քեմփբելը նվաճեց 2-րդ տեղը՝ 283 կգ (122+161):

Ձեռքբերումներ

Եվրոպայի Առաջնություն
Արդյունք Քաշը Թվական Մրցույթի վայրը Նետում Հրում Ընդհանուր քաշը
Կաղապար:Бронзовая медаль свыше 87 кг. 2019 Բաթումի, Վրաստան 115,0 145,0 260,0
Կաղապար:Золотая медаль свыше 87 кг. 2021 Մոսկվա, Ռուսաստան 122,0 154,0 276,0

Օլիմպիական խաղեր

Արդյունք Քաշը Թվական Մրցույթի վայրը Նետում Հրում Ընդհանուր քաշը
Արծաթ ավելի քան 87 կգ: 2021 Տոկիո, Ճապոնիա 122,0 161,0 283,0

Աղբյուրներ

Արտաքին հղումներ






Լյուկ Գրինբանկ (անգլ.՝ Luke Greenbank, ), բրիտանացի լողորդ: 2019 թվականի աշխարհի առաջնության չեմպիոն և մրցանակակիր, 2015 թվականի Եվրոպական խաղերի կրկնակի չեմպիոն, էստաֆետում Եվրոպայի չեմպիոն, Եվրոպայի առաջնությունների մրցանակակիր: Տոկիոյի 2020 Օլիմպիական խաղերի արծաթե եւ բրոնզե մեդալակիր:

ԿարիերաКарьера

Նա մասնակցել է Նանկինի 2014 թվականի պատանեկան Օլիմպիական խաղերին՝ 200 մետր մեջքի վրա բրոնզ եւ 4x100 մետր ազատ ոճում ոսկի նվաճելով:

2015 թվականին Բաքվում կայացած Եվրոպական խաղերում նա նվաճել է չորս մրցանակ։ Դարձել է խաղերի կրկնակի չեմպիոն՝ 100 և 200 մետր մեջքի մրցատարածություններում հաղթելով։ Երկու էստաֆետային լողորդներում արծաթե մեդալ է նվաճել[1].

2019 թվականի աշխարհի առաջնությունում կորեական Քվանջուն դարձել է երրորդը 200 մետր մեջքի հատվածում՝ հաղթողին զիջելով 2,45 վայրկյան[2].

2019 թվականի դեկտեմբերին, Եվրոպայի առաջնությունում, Գլազգոյում, Լյուկում, 200 մետր մեջքի հատվածում, զբաղեցրել է երրորդ տեղը՝ զիջելով հաղթող Ռադոսլավ Կավենցկիի ժամանակը 0,83 վայրկյան[3].

2021 թվականի մայիսին Բուդապեշտում կայացած Եվրոպայի առաջնությունում, Հունգարիայում, Լյուկը 200 մետր մեջքի հատվածում նվաճեց արծաթե մեդալ՝ լողալով եզրափակիչ լողում 1: 54,62 հաշվով: Կոմբինացված փոխանցավազքում 4-ական 100 մետր դարձել է Եվրոպայի չեմպիոն[4].

Ծանոթագրությւոններ

  1. ↑ «Luke Greenbank Sets World Junior Record in 200 Back» (անգլերեն). Swimming World News. 2015-06-26. Վերցված է 2019-07-26-ին.
  2. ↑ «Рылов завоевал золото чемпионата мира в Кванджу на дистанции 200 м на спине» (ռուսերեն). www.championat.com. Վերցված է 2019-07-26-ին.
  3. ↑ «У РОССИИ - ДВА ЗОЛОТА, У МОРОЗОВА - РЕКОРД ЕВРОПЫ» (անգլերեն). Team Russia. Վերցված է 2019-12-05-ին.
  4. ↑ «Результаты Чемпионата Европы 2021 по водным видам спорта. На 10 — 23 мая 2021 | Все о Боевых Искусствах и Спорте» (ռուսերեն). Վերցված է 2021-05-23-ին.

Արտքին հղումներ




Սվետլանա Վադիմովնա Գոմբոևա (), ռուս մարզիկ, նետաձիգ, միջազգային կարգի Ռուսաստանի սպորտի վարպետ, Ռուսաստանի հավաքականի կազմում Եվրոպայի չեմպիոն (2021)[1].

Կենսագրություն

Ծնվել է Ուստ-Օրդինսկի գյուղում 8 հունիսի 1998 տարի[2]. Աղեղնաձիգը (դասական սոխը) սկսել է զբաղվել դպրոցի 3-րդ դասարանում սովորելու ժամանակ, այնտեղ նրա առաջին մարզիչը Օլգա Գալուշկոն է[3].

2011 թվականին սկսել է յուրացնել սոխը։

2012 թվականին նա կատարել է Ռուսաստանի սպորտի վարպետի նորմատիվը բլոկչայի նետաձգության մեջ:

2021 թվականի հուլիսի 28-ին շնորհվել է «Ռուսաստանի սպորտի վաստակավոր վարպետ» կոչումը[4]

Ապրում եւ մարզվում է ՈՒլան Ուդե-ում: Մարզիչներ՝ Կոնստանտին Էրդինիեւ և Գերելմա Էրդինիևա:

Սովորում է Բուրյաթայի պետական համալսարանի բիզնես ինֆորմատիկայի ֆակուլտետում:

Սպորտային կարիերա

Գրան պրի-2017 փուլում զբաղեցրել է երկրորդ տեղը: 2017 թվականի աշխարհի պատանեկան առաջնության արծաթե մեդալակիր:

Ռուսաստանի 2017 թվականի գավաթակիր է Բուրյատիայի Հանրապետության մեծահասակների հավաքականի թիմային հաշվարկում:

Արծաթե մեդալակիր է Աշխարհի 2018 թ.վականի առաջնության նետաձգության սենյակում անհատական և թիմային հաշվարկում:

Աշխարհի ամառային ունիվերսիադայում (Նեապոլ)արծաթե մեդալ է նվաճել[5].

Սեպտեմբերին 2020 թվականըը նվաճեց Ռուսաստանի առաջնության արծաթե մեդալը[6]

Հունվարին 2021 թվականը դարձել է փակ տարածքներում նետաձգության Ռուսաստանի չեմպիոն[7]

2021 թվականի մարտին հաղթել Է Ռուսաստանի գավաթը, որը տեղի է ունեցել Ղրիմում[8]:

2021 թվականի մայիսին դարձել է բրոնզե մեդալակիր[9] և Լոզանի Աշխարհի գավաթի երկրորդ փուլի հաղթող[10]: Աշխարհի Գավաթում հաջող ելույթից հետո ընդգրկվել է աշխարհի գավաթի լավագույն 3 լավագույն նետաձիգների ցանկում[11]

2021 թվականի հունիսի 6-ին դարձել է 2021 թվականի Եվրոպայի չեմպիոն Ռուսաստանի հավաքականի կազմում[12]:

2021 թվականի հուլիսի 25-ին Տոկիոյի Օլիմպիական խաղերում Սվետլանան Ռուսաստանի հավաքականի կազմում նվաճեց արծաթե մեդալ[13]:

Ծանոթագություններ

  1. ↑ Лучница из Бурятии стала чемпионкой Европы
  2. ↑ Документ PDF. Страница 8
  3. ↑ Светлана Гомбоева: «Была уверена, что окончу универ и брошу спорт»
  4. ↑ «Светлане Гомбоевой присвоили Заслуженного мастера спорта России». Sport-RB.ru (ռուսերեն). Վերցված է 2021-07-29-ին.
  5. ↑ В аэропорту Улан-Удэ встретили медалистку всемирной Универсиады
  6. ↑ «Бурятский пьедестал». Sport-RB.ru (ռուսերեն). Վերցված է 2021-07-29-ին.
  7. ↑ «Светлана Гомбоева – чемпионка России». Sport-RB.ru (ռուսերեն). Վերցված է 2021-07-29-ին.
  8. ↑ «Светлана Гомбоева выиграла Кубок России». Sport-RB.ru (ռուսերեն). Վերցված է 2021-07-29-ին.
  9. ↑ «Инна Степанова и Светлана Гомбоева - бронзовые призеры Кубка мира». Sport-RB.ru (ռուսերեն). Վերցված է 2021-07-29-ին.
  10. ↑ Лучница из Бурятии Светлана Гомбоева выиграла Кубок мира в Швейцарии
  11. ↑ «Светлана Гомбоева вошла в ТОП-3 лучших лучников Кубка мира». Sport-RB.ru (ռուսերեն). Վերցված է 2021-07-29-ին.
  12. ↑ Лучница из Бурятии завоевала золото чемпионата Европы
  13. ↑ Светлана Гомбоева завоевала серебро на Олимпиаде в Токио

Արտաքին հղումներ




Էմմա Դայք (անգլ.՝ Emma Dyke, ), Նոր Զելանդիայի թիավարուհի, ով 2013 թվականից հանդես է գալիս Նոր Զելանդիայի ակադեմիական թիավարության հավաքականում: Աշխարհի չեմպիոն, Աշխարհի գավաթի փուլերի հաղթող: Տոկիոյի 2020 Օլիմպիական խաղերի արծաթե մեդալակիր:

Կենսագրություն

Էմմա Դայկը ծնվել է 1995 թվականի հունիսի 30-ին Ինվերքարգիլ քաղաքում, Նոր Զելանդիա։

2010 թվականին սկսել է զբաղվել ակադեմիական թիավարմամբ, վերապատրաստվել է Timaru Rowing Club-ում։

Առաջին անգամ միջազգային ասպարեզում իր մասին հայտարարել է 2013 թվականի մրցաշրջանում՝ դառնալով 5-րդը Տրակայի պատանեկան աշխարհի առաջնությունում: Մեկ տարի անց նույն կարգապահությամբ արծաթե մեդալ նվաճեց Վարեզայի երիտասարդների աշխարհի առաջնությունում:

2015 թվականից սկսած մեծահասակների մակարդակով հանդես է եկել Նոր Զելանդիայի ազգային հավաքականի հիմնական կազմում՝ միանալով ութնյակի անձնակազմին։ Մասնավորապես, այս մրցաշրջանում նորամուտը նշեց Աշխարհի գավաթի խաղարկությունում՝ դառնալով արծաթե մեդալակիր Լյուցերնի փուլում, մասնակցեց Էգբելետում կայացած աշխարհի մեծահասակների առաջնությանը, որտեղ նույնպես նվաճեց արծաթե մեդալ՝ վճռորոշ եզրափակիչ մրցավազքում զիջեց միայն ԱՄՆ-ի անձնակազմին։

2016 թվականին ութ տարեկանում բրոնզ է նվաճել Լյուցերնի Աշխարհի գավաթի փուլում և լավագույնն էր Պոզնանիում: Հաջող ելույթների շարքի շնորհիվ իրավունք է ստացել պաշտպանել երկրի պատիվը Ռիո դե Ժանեյրոյում ընթացող ամառային Օլիմպիական խաղերում: Ծրագրում ութնյակը կարողացավ դուրս գալ A-ի գլխավոր եզրափակիչ և վճռորոշ մրցավազքում ցույց տվեց չորրորդ արդյունքը[1][2]:

Ռիո-Դայկը2016-ի Օլիմպիական խաղերից հետո Նոր Զելանդիայի թիավարության հավաքականի կազմում մնաց եւս մեկ օլիմպիական ցիկլի և շարունակեց մասնակցել խոշոր միջազգային ռեգատներին: Այսպես, 2017 թվականին ութնյակում նա հաղթել է Պոզնանի Աշխարհի գավաթի փուլում, դարձել է արծաթե մեդալակիր Լյուցերնի փուլում, Բրոնզե մեդալ է ստացել Սարասոտայի աշխարհի առաջնությունում։

2018 թվականին ութնյակում Լինց-Օտտենսհայմում և Լյուցերում Աշխարհի գավաթի խաղարկությունում նվաճել է արծաթե և ոսկե մեդալներ, մինչդեռ Պլովդիվում աշխարհի առաջնությունում դարձել է 7-րդը:

2019 թվականին Նույն կարգապահությամբ հաղթանակ է տարել Ռոտերդամի Աշխարհի գավաթի փուլում և Լինց-Օտտենսհայմ աշխարհի առաջնությունում[3].

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ Эмма Дайк(անգլ.) — страница на сайте Международного олимпийского комитета
  2. ↑ Эмма Дайк – օլիմպիական վիճակագրությունը Sports-Reference.com կայքում (անգլ.)
  3. ↑ Կաղապար:FISA

Կաղապար:ВС





«Ինչ որ տեղ ապրում է որդին», ռեժիսոր Արթուր Վոյտեցկու դրաման, որը նկարահանվել է Յալթայի կինոստուդիայում 1962 թվականին՝ Դմիտրի Հոլենդրոյի սցենարով[1]:

Դմիտրի Հոլենդրոն կռվել է Ղրիմում, նրա շատ ստեղծագործություններ նվիրված են Սեւծովյան թեմատիկային[2]:

Սյուժե

Կաղապար:Неполный сюжет

Խարլամպի-հին ձկնորս-ապրում է ծովի ափին գտնվող ձկնորսական գյուղում:  Նա շատ միայնակ է, նա կարոտում է իր միակ որդուն, ով մի անգամ գնացել է, ոչ մի լուր չի տալիս: Նա սպասում է ամեն ինչ, որ իր Որդին գա իր մոտ կամ գոնե նամակ գրի։

Դերերում

Նկարահանող խումբ

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ Где-то есть сын / Художественный / tvkultura.ru
  2. ↑ Կաղապար:Из КЛЭ

Արտաքին հղումներ






Տինա Տրստենյակ (սլովեն.՝ Tina Trstenjak, ), սլովենացի ձյուդոիստ, 2016 թվականի օլիմպիական չեմպիոն, 2015 թվականի աշխարհի չեմպիոն, Եվրոպայի եռակի չեմպիոն, աշխարհի, Եվրոպայի և Եվրոպական խաղերի առաջնությունների մրցանակակիր: Տոկիոյի 2020 Օլիմպիական խաղերի արծաթե մեդալակիր:

Կենսագրություն

Ծնվել է 1990 թվականին: 2013 թվականին դարձել է Եվրոպայի առաջնության բրոնզե մեդալակիր։ 2014 թվականին դարձել է աշխարհի առաջնության բրոնզե մեդալակիր և Եվրոպայի առաջնության արծաթե մեդալակիր: 2015 թվականին նվաճել է Եվրոպական խաղերի արծաթե մեդալ։

2016 թվականի ապրիլին Կազանում առաջին անգամ դարձավ Եվրոպայի չեմպիոն՝ եզրափակիչում հաղթելով մինչև 63 կգ քաշային ավստրիացի Կատրին Ունտերվուրցախերին:

Ռիո դե Ժանեյրոյում շարունակվող ամառային օլիմպիական խաղերում օգոստոսի 9-ին 63 կգ քաշային Թինան հաջորդաբար հաղթանակ տարավ Իտալիայի ներկայացուցիչ Էդվիգ Գվենդի, չինացի Յան Ցզյունսյայի, բրազիլուհի Մարիանա Սիլվայի և ֆրանսիացի Կլարիս Աղբենայի նկատմամբ և նվաճեց օլիմպիական ոսկին: Ընդ որում, Թրստենյակը թույլ չի տվել մրցակիցներին ոչ մի միավոր վաստակել։

2016 թվականի արդյունքներով Տրստենյակը ճանաչվել է Սլովենիայի Տարվա լավագույն մարզուհի:

2021 թվականի ապրիլին Լիսաբոնում կայացած Եվրոպայի առաջնությունում Թինան կարողացավ հաղթանակ տանել մինչև 63 կգ քաշային կարգում և դարձավ մայրցամաքի եռակի չեմպիոն: Եզրափակիչում կոտրվել էր ռուսաստանցի Դարյա Դավիդովան։

Ծանոթագրություններ

Արտաքին հղումներ




Լուիս Խավեր Մոսկերա Լոզանո (),69 կգ քաշային կարգում հանդես եկող կոլումբացի ծանրորդ օլիմպիական խաղերի բրոնզե մեդալակիր (2016) և օլիմպիական խաղերի արծաթե մեդալակիր (2020), 2015 թվականի Համաամերիկյան խաղերի չեմպիոն (մինչև 69 կգ):

Կենսագրություն

2011 թվականին ոսկե մեդալ է նվաճել աշխարհի պատանեկան առաջնությունում, իսկ 2014 թվականին և 2015 թվականին՝ երիտասարդների աշխարհի առաջնությունում։

2015 թվականին վերցրել է Պանամերիկյան խաղերի ոսկե մեդալը մինչև 69 կգ քաշային կարգում։

Ռիո դե Ժանեյրոյում ընթացող Օլիմպիական խաղերում երկամարտի արդյունքով զբաղեցրել է 4-րդ տեղը: Բայց դոպինգի կիրառման համար որակազրկումից հետո[1] Մրցումների բրոնզե մեդալակիր, կիրգիզ Իզատա Արտիկովան, բրոնզե մեդալը պաշտոնապես անցել է Լուիս Մոսկերային[2]։

2021 թվականին Տոկիոյի Օլիմպիական խաղերում կոլումբացի Լուիս Մոսկերոն գրավեց երկրորդ տեղը՝ բարձրացնելով 331 կգ (151 + 180):

Սպորտային արդյունքներ

Թվական Մրցույթ Տեղ

անցկացման

Քաշը

աստիճան

Նետում Հրում Գումար

երկամարտ

Տեղ
2014 Աշխարհի առաջնություն Ալմա-Աթա մինչև 62 կգ 141 կգ 170 կգ 311 կգ 4
2015 Պանամերիկյան Խաղեր Տորոնտո մինչև 69 կգ 150 կգ 181 կգ 331 կգ Կաղապար:1
2016 Ամառային Օլիմպիական խաղեր Ռիո դե Ժանեյրո մինչև 69 կգ 155 կգ 183 կգ 338 կգ Կաղապար:3
2019 Պանամերիկյան խաղեր Լիմա մինչև 73 կգ 150 կգ 175 կգ 325 կգ Կաղապար:2

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ Иззат Артыков провалил допинг-тест
  2. ↑ Новости на сайте газеты The Guardian (անգլ.)

Արտաքին հղումներ




Մարտին Վլադիմիրովիչ Մալյուտին (), ռուս լողորդ, 2020 թվականի Օլիմպիական խաղերի արծաթե մեդալակիր, 2021 թվականի Եվրոպայի եռակի չեմպիոն, աշխարհի առաջնությունների մրցանակակիր:

Կարիերա

Մասնակցել է ջրային մարզաձևերի Եվրոպայի 2018 թվականի առաջնությանը՝ նվաճելով արծաթե մեդալ տղամարդկանց 4×200 մ ազատ ոճում և խառը 4 × 200 մ ազատ ոճում[1][2]։

2019 թվականի հուլիսի 23-ին Հարավային Կորեայի Քվանջու քաղաքում 200 մետր ազատ ոճում դարձել է աշխարհի առաջնության բրոնզե մեդալակիր: Նա բրոնզե մեդալը կիսել է բրիտանացի Դանքան Սքոթի հետ՝ զիջելով միայն չինացի Սուն Յանին և ճապոնացի Կացուհիրո Մացումոտոյին[3]։

2021 թվականի մայիսին Բուդապեշտում կայացած ջրային մարզաձևերի Եվրոպայի առաջնությունում Մարտինը ոսկե մեդալ նվաճեց 400 մետր ազատ ոճում՝ եզրափակչում լողալով 3.44, 18 մետր[4]։ Այս մրցաշարում երկրորդ ոսկե մեդալը Մարտինը նվաճել է 4-ից 200 մետր ազատ ոճում[5]։ Մայիսի 21-ին դարձել Է Եվրոպայի եռակի չեմպիոն՝ 200 մետր ազատ ոճում հաղթելով անձնական ռեկորդով և Եվրոպայի առաջնությունների ռեկորդով՝ 1.44, 79[6]։

Օլիմպիական հերթափոխի Սիբիրյան պետական ուսումնարանի ուսանող: Մարզվում է Նատալյա Նիկոլաեւնա Ռոշչինայի ղեկավարությամբ[7]։

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ «Final results» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2018-08-05-ին. Վերցված է 2019-07-23-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  2. ↑ «2018 EC Swimming - Medallists by event» (PDF). glasgow2018.microplustiming.com. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2018-08-17-ին. Վերցված է 17 August 2018-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  3. ↑ «Плавание. Малютин выиграл бронзу ЧМ на дистанции 200 метров вольным стилем» (ռուսերեն). Sportbox.ru. 2019-07-23. Վերցված է 2019-07-23-ին.
  4. ↑ «Малютин победил на дистанции 400 м кролем в рамках чемпионата Европы». Спорт РИА Новости (ռուսերեն). 2021-05-17. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-19-ին. Վերցված է 2021-05-22-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  5. ↑ «Плавание. Мужская сборная России взяла золото в эстафете 4 по 200 метров вольным стилем на ЧЕ». Sportbox.ru (ռուսերեն). 2021-05-19. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-19-ին. Վերցված է 2021-05-22-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  6. ↑ Козина, Анна. (2021-05-21). «Малютин выиграл 200-метровку кролем на чемпионате Европы с рекордом турнира». Российская газета (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-21-ին. Վերցված է 2021-05-22-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  7. ↑ «Омский пловец Мартин Малютин: «На воде все решают доли секунды»» (ру).{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)





Վաժա Մարգվելաշվիլի (վրաց.՝ ვაჟა მარგველაშვილი, ), վրացի ձյուդոիստ, Տոկիոյի 2020 Օլիմպիական խաղերի արծաթե մեդալակիր, Եվրոպայի եռակի չեմպիոն, աշխարհի և Եվրոպայի առաջնությունների մրցանակակիր:

Կենսագրություն

Ծնվել է 1993 թվականին Բերջենաուլիում։ 2015 թվականին թիմի կազմում նվաճել է աշխարհի առաջնության բրոնզե մեդալ: 2016 թվականին դարձել է Եվրոպայի չեմպիոն ինչպես անհատական առաջնությունում, այնպես էլ թիմի կազմում, բայց Ռիո դե Ժանեյրոյում կայացած Օլիմպիական խաղերում եղել է միայն 17-ը: 2017 թվականին դարձել է աշխարհի առաջնության բրոնզե մեդալակիր, ինչպես նաև Եվրոպայի չեմպիոն թիմի կազմում:

2021 թվականի ապրիլին Պորտուգալիայի մայրաքաղաքում կայացած Եվրոպայի առաջնությունում, մինչև 66 կգ քաշային կարգում, ավելի բարձր էր եզրափակիչ, որտեղ պարտվեց իտալացի Մանուել Լոմբարդոյին և նվաճեց մրցաշարի արծաթե մեդալ:

Ծանոթագրություններ

Արտաքին հղումներ




Տատյանա Ալեքսեևնա Մինինա (օրիօրդական ազգանունը՝ Կուդաշովա[1], ), ռուս թաեքվոնդոիստ, 2020 թվականի Օլիմպիական խաղերի արծաթե մեդալակիր, աշխարհի առաջնությունների կրկնակի մրցանակակիր, Եվրոպայի եռակի չեմպիոն, Ռուսաստանի բազմակի չեմպիոն, միջազգային կարգի Ռուսաստանի սպորտի վարպետ (2015)[2]։

Կարիերա

Ապրում և մարզվում է Չելյաբինսկում: Մարզիչները՝ Աննա Ալեքսանդրովնա Սելյուտինա, Ալեքսանդր Պետրովիչ Էնս: Սովորում է Ուրալգուֆկում:

Ունի Եվրոպայի պատանեկան եւ երիտասարդական առաջնությունների պարգևներ: 2014 թվականի պատանեկան Օլիմպիական խաղերում 17 տարեկանում նվաճել է բրոնզե մեդալ (թաեքվոնդոյի ռուսներից մեկը):

2016, 2018 և 2021 թվականների Եվրոպայի առաջնություններում հաղթել է մինչև 53 կգ քաշային կարգում[3]։

2017 թվականի աշխարհի առաջնությունում եզրափակիչում պարտվել է թուրք Զելիհե Ագրիսին:

Ռուսաստանի բազմակի չեմպիոն (2014, 2015, 2017):

2020 թվականին ամուսնացել է ռուս թաեքվոնդիստ Կոնստանտին Մինինի հետ և վերցրել նրա ազգանունը[4][5][6]։

Տոկիոյում 2021 թվականի օլիմպիական խաղերում հանդես է եկել մինչեւ 57 կգ քաշային կարգում ՝ հաղթելով երեք մենամարտ եւ դուրս եկել եզրափակիչ, որտեղ հանդիպել է 18-ամյա սերբ ամերիկուհի Անաստասիա Զոլոտիչի հետ, որին զիջել է 17-25 հաշվով եւ նվաճել արծաթե մեդալ: Ռուսաստանցիների համար Այս մեդալը Օլիմպիական խաղերի պատմության մեջ վեցերորդն է թաեքվոնդոյում եւ կանանց մեջ երրորդն է:

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ Также встречается написание Кудашева
  2. ↑ Приказ «О присвоении спортивного звания „Мастер спорта России международного класса“» 16 ноября 2015 г. № 154-нг
  3. ↑ Российская тхэквондистка Кудашова стала чемпионкой Европы в весе до 53 кг
  4. ↑ «Красота с кулаками: как в жизни выглядит «серебряная» Татьяна Минина». kp.ru. 25 июля 2021.
  5. ↑ «Сладкие парочки челябинского тхеквондо». Вечерний Челябинск. 23 мая 2017.
  6. ↑ «Еще одна медаль России в тхэквондо. Минина проиграла в финале, но серебро — тоже успех». Спорт-Экспресс.

Արտաքին հղումներ

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:LiaAve/Ավազարկղ&oldid=8046128» էջից