«Հովհաննես Հովհաննիսյան (մանկավարժ)»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
չ Colon֊ը (:, U+003A) փոխարինում եմ հայերեն վերջակետով (։, U+0589) |
||
Տող 1. | Տող 1. | ||
{{այլ|Հովհաննես Հովհաննիսյան (այլ կիրառումներ)}} |
{{այլ|Հովհաննես Հովհաննիսյան (այլ կիրառումներ)}} |
||
{{Անձ}} |
{{Անձ}} |
||
'''Հովհաննես Սիսակի Հովհաննիսյան''' ({{ԱԾ}}), [[հայ]] [[մանկավարժ]] |
'''Հովհաննես Սիսակի Հովհաննիսյան''' ({{ԱԾ}}), [[հայ]] [[մանկավարժ]]։ [[Հայրենական մեծ պատերազմ]]ի մասնակից։ |
||
== Կենսագրություն == |
== Կենսագրություն == |
||
Հովհաննես Հովհաննիսյանը ծնվել է [[1922]] թվականին, [[Էջմիածնի շրջան]]ի [[Ամբերդ (Արմավիրի մարզ)|Ամբերդ]] |
Հովհաննես Հովհաննիսյանը ծնվել է [[1922]] թվականին, [[Էջմիածնի շրջան]]ի [[Ամբերդ (Արմավիրի մարզ)|Ամբերդ]] գյուղում։ [[1941]] թվականին ավարտել է Էջմիածնի մանկավարժական ուսումնարանը և ընդունվել Երևանի երկամյա մանկավարժական ինստիտուտի բնագիտական-աշխարհագրական ֆակուլտետը։ Ինստիտուտը չավարտած նրան ուղարկել են [[Աշտարակի շրջան]]ի Թղիթ գյուղի 7-ամյա դպրոցը՝ որպես պատմության և [[Աշխարհագրություն|աշխարհագրության]] [[ուսուցիչ]]<ref name="haygirk">[http://haygirk.nla.am/cgi-bin/koha/opac-detail.pl?biblionumber=35425 Հայաստանի ուսուցիչները Մեծ հայրենականում։ 3 գիրք: Հարությունյան, Աշոտ Հովսեփի, Մելքումյան, Հայկազ Ստեփանի, Սուքիասյան, Աղվան Ղազարի: Երևան, «Լույս», 1987:]</ref>։ |
||
[[1942]] թվականի [[մարտ]]ին Հովհաննեսը զորակոչվել է բանակ և ծառայությունն սկսել 409-րդ հայկական դիվիզիայում, մարտական մկրտությունը ստացել [[1942]] թվականին [[Մոզդոկ]]ի ուղղությամբ մղված |
[[1942]] թվականի [[մարտ]]ին Հովհաննեսը զորակոչվել է բանակ և ծառայությունն սկսել 409-րդ հայկական դիվիզիայում, մարտական մկրտությունը ստացել [[1942]] թվականին [[Մոզդոկ]]ի ուղղությամբ մղված մարտերում։ Մարտերից մեկի ժամանակ վիրավորվել է և տեղափոխվել [[հոսպիտալ]]։ Ապաքինվելուց հետո ծառայել է 312-րդ հրաձգային դիվիզիայում, որի կազմում մասնակցել է [[Բրյանսկ]]ի, ապա՝ [[Սմոլենսկ]]ի մարտերին։ Հովհաննեսի դասակը հաջողությամբ է կատարել մարտական առաջադրանքը, որի համար արժանացել է «Խիզախության համար» [[մեդալ]]ի։ Կրասնի-Գոր երկաթուղային կայանի ազատագրման մարտերում երկրորդ անգամ է վիրավորվել, բայց շարունակել է մնալ գործող բանակում։ Դիվիզիայի կազմում մասնակցել է [[Պոլոցկ]] քաղաքի ազատագրմանը։ Հովհաննեսը երրորդ անգամ է վիրավորվել և [[1944]] թվականին որպես հաշմանդամ զորացրվել է [[բանակ]]ից։ Ռազմաճակատում դրսևորած խիզախության համար պարգևատրվել է մեդալներով<ref name="haygirk" />։ |
||
Զորացրվելուց հետո Հովհաննիսյանը անցել է մանկավարժական |
Զորացրվելուց հետո Հովհաննիսյանը անցել է մանկավարժական աշխատանքի։ Պաշտոնավարել է Ամբերդ, [[Հոկտեմբերյանի շրջան]]ի [[Արևիկ (Արմավիրի մարզ)|Արևիկ]] գյուղերում։ [[1970]] թվականից եղել է Ամբերդ գյուղի դպրոցի դաստիարակչական աշխատանքների կազմակերպիչը և [[Պատմություն|պատմության]] ուսուցիչը։ Եղել է գյուղխորհրդի [[պատգամավոր]], ղեկավարել է [[Գիտելիք (ընկերություն)|«Գիտելիք» ընկերության]] աշխատանքները։ Լավագույն աշխատանքի համար արժանացել է պատվոգրերի և գովասանագրերի<ref name="haygirk" />։ |
||
== Պարգևներ == |
== Պարգևներ == |
22:24, 14 Մարտի 2021-ի տարբերակ
- Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Հովհաննես Հովհաննիսյան (այլ կիրառումներ)
Հովհաննես Հովհաննիսյան | |
---|---|
Ծնվել է | 1922 |
Ծննդավայր | Ամբերդ, Հայաստան |
Քաղաքացիություն | ԽՍՀՄ |
Մասնագիտություն | մանկավարժ |
Հովհաննես Սիսակի Հովհաննիսյան (1922, Ամբերդ, Հայաստան), հայ մանկավարժ։ Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից։
Կենսագրություն
Հովհաննես Հովհաննիսյանը ծնվել է 1922 թվականին, Էջմիածնի շրջանի Ամբերդ գյուղում։ 1941 թվականին ավարտել է Էջմիածնի մանկավարժական ուսումնարանը և ընդունվել Երևանի երկամյա մանկավարժական ինստիտուտի բնագիտական-աշխարհագրական ֆակուլտետը։ Ինստիտուտը չավարտած նրան ուղարկել են Աշտարակի շրջանի Թղիթ գյուղի 7-ամյա դպրոցը՝ որպես պատմության և աշխարհագրության ուսուցիչ[1]։
1942 թվականի մարտին Հովհաննեսը զորակոչվել է բանակ և ծառայությունն սկսել 409-րդ հայկական դիվիզիայում, մարտական մկրտությունը ստացել 1942 թվականին Մոզդոկի ուղղությամբ մղված մարտերում։ Մարտերից մեկի ժամանակ վիրավորվել է և տեղափոխվել հոսպիտալ։ Ապաքինվելուց հետո ծառայել է 312-րդ հրաձգային դիվիզիայում, որի կազմում մասնակցել է Բրյանսկի, ապա՝ Սմոլենսկի մարտերին։ Հովհաննեսի դասակը հաջողությամբ է կատարել մարտական առաջադրանքը, որի համար արժանացել է «Խիզախության համար» մեդալի։ Կրասնի-Գոր երկաթուղային կայանի ազատագրման մարտերում երկրորդ անգամ է վիրավորվել, բայց շարունակել է մնալ գործող բանակում։ Դիվիզիայի կազմում մասնակցել է Պոլոցկ քաղաքի ազատագրմանը։ Հովհաննեսը երրորդ անգամ է վիրավորվել և 1944 թվականին որպես հաշմանդամ զորացրվել է բանակից։ Ռազմաճակատում դրսևորած խիզախության համար պարգևատրվել է մեդալներով[1]։
Զորացրվելուց հետո Հովհաննիսյանը անցել է մանկավարժական աշխատանքի։ Պաշտոնավարել է Ամբերդ, Հոկտեմբերյանի շրջանի Արևիկ գյուղերում։ 1970 թվականից եղել է Ամբերդ գյուղի դպրոցի դաստիարակչական աշխատանքների կազմակերպիչը և պատմության ուսուցիչը։ Եղել է գյուղխորհրդի պատգամավոր, ղեկավարել է «Գիտելիք» ընկերության աշխատանքները։ Լավագույն աշխատանքի համար արժանացել է պատվոգրերի և գովասանագրերի[1]։
Պարգևներ
- «Խիզախության համար» մեդալ