«Լևոն Ե»–ի խմբագրումների տարբերություն
"Levon_5_Kilikia.png" Ֆայլը Ջնջվել է: Վիքիպահեստում՝ Fitindia մասնակցի կողմից: Պատճառը սա է՝ No source since 24 February 2021: |
չNo edit summary Պիտակներ՝ հետշրջված Վիզուալ խմբագրիչն անջատված է |
||
Տող 3. | Տող 3. | ||
|բնագիր անուն = |
|բնագիր անուն = |
||
|տիտղոս = [[Կիլիկիայի հայկական թագավորություն|Կիլիկիայի թագավոր]] |
|տիտղոս = [[Կիլիկիայի հայկական թագավորություն|Կիլիկիայի թագավոր]] |
||
|պատկեր = |
|պատկեր ="Leo V of Armenia 1".jpg |
||
|կալանք = |
|կալանք = |
||
|իշխանություն = [[1320]] - [[1342]] |
|իշխանություն = [[1320]] - [[1342]] |
13:34, 7 Մարտի 2021-ի տարբերակ
Լևոն Ե Հեթումյան | |
---|---|
Կիլիկիայի թագավոր | |
Պատկեր:"Leo V of Armenia 1".jpg | |
Իշխանություն | 1320 - 1342 |
Թագադրում | 1320 |
Ծնվել է՝ | 1310 |
Մահացել է՝ | օգոստոսի 28, 1341 |
Վախճանի վայր | Սիս, Կիլիկիայի Հայկական Թագավորություն |
Նախորդ | Օշին Ա |
Հաջորդող | Կոստանդին Գ |
Ուղեկից | Ալիսա Հեթումյան |
Տոհմ | Հեթումյաններ |
գերիշխան | |
Հայր | Օշին Ա |
Մայր | Իզաբելլա Գ Հեթումյան |
Երեխաներ | Հեթում |
Լևոն Ե Հեթումյան (1310 - օգոստոսի 28, 1341, Սիս, Կիլիկիայի Հայկական Թագավորություն), Կիլիկիայի Հայոց թագավոր (1320-1342)[1]։ Կիլիկիայի Հայոց թագավոր Օշին Ա-ի և Իզաբելլա Գ թագուհու որդին, Հեթումյաննների թագավորական հարստությունից[1]։
Կենսագրություն
Ծնվել է 1310 թվականին[1]։ 10 տարեկան հասակում՝ 1320 թվականին բարձրացել է Կիլիկիայի գահին և հաջորդել հորը՝ Օշին Ա-ին[1][2]։ Թագավորի անչափահասության պատճառով սկզբում երկիրը կառավարել են խնամակալ իշխանները, որոնցից կարևոր դեր է խաղացել Լևոն Ե-ի մորեղբայր, Կոռիկոս բերդի տեր Օշին պայլը։ 1320 թվականի դեկտեմբերի 31-ին Սիս քաղաքի Մայր տաճարում տեղի է ունեցել Լևոն Ե-ի և Օշին պայլի դստեր՝ Ալիսայի (Զաբել) ամուսնությունը[1]։ 1329 թվականին Լևոն Ե-ի հրամանով սպանվում են նրա՝ լատինամոլ քաղաքականությունն ընդդիմացող Ալիս թագուհին, Օշին պայլը, նրա եղբայր Կոնստանդին Գունդստաբլը[1] և ուրիշ բարձրաստիճան պաշտոնյաներ, որոնք մեղադրվեցին արքունի բերդեր յուրացնելու մեջ։ 1332 թվականին Լևոն Ե-ն ամուսնանում է Սիցիլիայի թագավոր Ֆրեդերիկ II-ի դստեր և Կիպրոսի թագավոր Հենրիխ II-ի այրու՝ Կոստանցիայի հետ[1]։ Սպանված իշխանների կալվածքներն ու պաշտոնները տրվում են լատին իշխանների՝ հուսալով նրանց միջամտությամբ օգնություն ստանալ եվրոպական պետություններից։ Լևոն Ե-ի նոր բանակցություններն արևմտաեվրոպական պետությունների հետ դիտելով թշնամական գործողություն, Եգիպտոսի սուլթանության և Հալեպի ամիրայի զորքերը [[1335 թվականին և 1336 թվականին վերստին ասպատակեցին Կիլիկիան[1]։ 1337 թվականին Լևոն Ե-ի խնդրանքով ստորագրվեց հաշտություն, որով Կիլիկիայի հարավ-արևելյան շրջանները և Այաս նավահանգստային քաղաքը անցան Եգիպտոսի սուլթանությանը։ Լևոնը պարտավորվեց չդաշնակցել Արևմուտքի պետությունների հետ։ Լևոնը ճիշտ չգնահատեց միջազգային քաղաքական իրադրությունը, իր լատինամոլությամբ ավելի սրեց պայքարը ունիթոռների և հակաունիթոռների միջև, ջլատեց երկրի ուժերը՝ արագացնելով երկրի անկումը։
Լևոնը հանկարծամահ Է եղել 1341[1] թվականի օգոստոսի 26-ին, իսկ նրա միակ որդին՝ արքայազն Հեթումը մահացել էր մանուկ հասակում, 1329 թվականին։ Կիլիկիայի հայկական թագավորության գահը անցնում է Լևոն Ե-ի հորաքրոջ՝ Իզաբելլայի որդուն՝ Կոստանդին Գ Լուսինյանին։
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 «Հայոց անձնանունների բառարան», Հրաչյա Աճառյան, Երևան, 1942, Հատոր 4, Ցուցակ 1, Էջ 106.
- ↑ «Թորոս Աղբար», Գարեգին Սրվանձտյան, Կ․Պոլիս, 1884 Հատոր Բ, էջ 344․
|
|
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։ |