«Գեղագիտական ոճ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
No edit summary
չ Colon֊ը (:, U+003A) փոխարինում եմ հայերեն վերջակետով (։, U+0589)
Տող 1. Տող 1.
[[Պատկեր:Turner Tintern1.jpg|thumb|Պատկեր «Տինտերնյան աբբայություն: Տեսարան արևելյան պատուհանից» (''[[Ջոզեֆ Մալորդ Ուիլյամ Թըրներ]], 1794, մատիտ, ակվարել, թուղթ, 358 x 255 մմ'')|alt=]]
[[Պատկեր:Turner Tintern1.jpg|thumb|Պատկեր «Տինտերնյան աբբայություն: Տեսարան արևելյան պատուհանից» (''[[Ջոզեֆ Մալորդ Ուիլյամ Թըրներ]], 1794, մատիտ, ակվարել, թուղթ, 358 x 255 մմ'')|alt=]]
'''Գեղագիտական ոճ''' ({{lang-en|Picturesque style}}), ճարտարապետական ուղղություն [[Անգլիա]]յում XVIII դարի վերջին, XIX դարի սկզբին, որը նախորդում է [[Գոթական ճարտարապետություն|գոթական]] [[Վերածնունդ|Վերածնունդին]]։ Գեղագիտական ոճը զարգացել է որպես մարտահրավեր՝ ճարտարապետության մեջ գիտական և մաթեմատիկական ճշգրտության պահպանմանը։ Այն ուրվագծվել է XVIII դարում։ Համաչափության հիմնական սկզբունքները և կանոնակարգությունը ճարտարապետության մեջ մերժվեցին, և շեշտը դրվեց բնական զգայականության, բազմազանության և անկանոնության վրա։ [[Թոմաս Ուոթելի]]ի «Դիտարկումներ ժամանակակից այգեգործության վերաբերյալ» ([[1770]]) աշխատությունը եղել է առաջին հետազոտությունը՝ նվիրված գեղագիտական ոճի տեսությանը։ Այնտեղ դիտարկվում են անգլիական այգիները, որոնք ներկայացված են գեղագիտական ոճով։ Այգիները կամ բնությունն ամբողջությամբ համարվում էին գեղագիտական ոճի էական հիմքը։ Գեղագիտության ([[Գեղագիտություն]]) գեղագիտական հայեցակարգի մշակման գործում մեծ ներդրում է ունեցել [[Պրայսը, Յուվդեյլ|Յուվդեյլ Պրայս]]ը (1747-1829)։ Տվյալ ժամանակաշրջանի հրաշալի գաղափարներից մեկն այն էր, որ ճարտարապետությունը բնության մի մասն է։ Տաղանդավոր ճարտարապետ և քաղաքաշինարար Ջոն Նեշը ([[1752]]-[[1835]]) ստեղծել է առաջին «քաղաք–այգին» և հետագա դարաշրջանի առավել ուշագրավ օրինակներից մեկը։ Այն փաստը, որ ոճի յուրահատուկ առանձնահատկությունն անկանոնությունն է, իր արտահայտությունը գտավ Քրոնհիլլի ([[1802]]) ասիմետրիկ ուրվանկարներում (Էփեմ, Շրոփշիր կոմսություն)։ Գյուղ Բլեյզ-Համլետ Նեշը ([[1811]]) համարվում է գյուղի մոդել՝ բաղկացած անկարգություններ ունեցող հատվածներում տեղակայված «հասարակ տնակներից», որոնց տանիքները ոճավորված էին ծղոտով։ [[Սմիթսոնյան ինստիտուտ|Սմիթսոնյան ինստիտուտ]]ը Վաշինգտոնում ([[Կոլումբիայի շրջան]])|Վաշինգտոն]], կառուցված է համաձայն [[Ջեյմս Րևնիկ|Ջեյմս Րևնիկի]] նախագծի և շրջապատված է հոյակապ այգու լանդշաֆտով–սա գեղագիտական ոճի կառուցվածքի ևս մեկ վառ օրինակ է<ref>{{Cite book |url=https://www.worldcat.org/oclc/830322488 |title=The picturesque : architecture, disgust and other irregularities |last=Macarthur, John, 1958- |date=2007 |publisher=Routledge |isbn=978-1-134-95690-6 |location=London |oclc=830322488}}</ref>։
'''Գեղագիտական ոճ''' ({{lang-en|Picturesque style}}), ճարտարապետական ուղղություն [[Անգլիա]]յում XVIII դարի վերջին, XIX դարի սկզբին, որը նախորդում է [[Գոթական ճարտարապետություն|գոթական]] [[Վերածնունդ|Վերածնունդին]]։ Գեղագիտական ոճը զարգացել է որպես մարտահրավեր՝ ճարտարապետության մեջ գիտական և մաթեմատիկական ճշգրտության պահպանմանը։ Այն ուրվագծվել է XVIII դարում։ Համաչափության հիմնական սկզբունքները և կանոնակարգությունը ճարտարապետության մեջ մերժվեցին, և շեշտը դրվեց բնական զգայականության, բազմազանության և անկանոնության վրա։ [[Թոմաս Ուոթելի]]ի «Դիտարկումներ ժամանակակից այգեգործության վերաբերյալ» ([[1770]]) աշխատությունը եղել է առաջին հետազոտությունը՝ նվիրված գեղագիտական ոճի տեսությանը։ Այնտեղ դիտարկվում են անգլիական այգիները, որոնք ներկայացված են գեղագիտական ոճով։ Այգիները կամ բնությունն ամբողջությամբ համարվում էին գեղագիտական ոճի էական հիմքը։ Գեղագիտության ([[Գեղագիտություն]]) գեղագիտական հայեցակարգի մշակման գործում մեծ ներդրում է ունեցել [[Պրայսը, Յուվդեյլ|Յուվդեյլ Պրայս]]ը (1747-1829)։ Տվյալ ժամանակաշրջանի հրաշալի գաղափարներից մեկն այն էր, որ ճարտարապետությունը բնության մի մասն է։ Տաղանդավոր ճարտարապետ և քաղաքաշինարար Ջոն Նեշը ([[1752]]-[[1835]]) ստեղծել է առաջին «քաղաք–այգին» և հետագա դարաշրջանի առավել ուշագրավ օրինակներից մեկը։ Այն փաստը, որ ոճի յուրահատուկ առանձնահատկությունն անկանոնությունն է, իր արտահայտությունը գտավ Քրոնհիլլի ([[1802]]) ասիմետրիկ ուրվանկարներում (Էփեմ, Շրոփշիր կոմսություն)։ Գյուղ Բլեյզ-Համլետ Նեշը ([[1811]]) համարվում է գյուղի մոդել՝ բաղկացած անկարգություններ ունեցող հատվածներում տեղակայված «հասարակ տնակներից», որոնց տանիքները ոճավորված էին ծղոտով։ [[Սմիթսոնյան ինստիտուտ|Սմիթսոնյան ինստիտուտ]]ը Վաշինգտոնում ([[Կոլումբիայի շրջան]])|Վաշինգտոն]], կառուցված է համաձայն [[Ջեյմս Րևնիկ|Ջեյմս Րևնիկի]] նախագծի և շրջապատված է հոյակապ այգու լանդշաֆտով–սա գեղագիտական ոճի կառուցվածքի ևս մեկ վառ օրինակ է<ref>{{Cite book |url=https://www.worldcat.org/oclc/830322488 |title=The picturesque : architecture, disgust and other irregularities |last=Macarthur, John, 1958- |date=2007 |publisher=Routledge |isbn=978-1-134-95690-6 |location=London |oclc=830322488}}</ref>։
Գեղագիտական ոճը որպես թեմա հայտնվեց Իտալիայում ուշ Վերածննդի շրջանում, որտեղ ''pittoresco'' տերմինը սկսեց կիրառվել արվեստի գրություններում, ինչպես երևում էր իտալացի հեղինակների մոտ, ինչպիսիք են Վասարի (1550), Լոմազզոն (1584) և Ռիդոլֆին (1648)<ref>{{cite book|last1=Sohm|first1=Philip|title=Pittoresco: Marco Boschini, his critics, and their critiques of painterly brush-work in seventeenth- and eighteenth-century Italy|date=1991|publisher=Cambridge University Press|location=Cambridge, New York|pages=88–196}}</ref>:
Գեղագիտական ոճը որպես թեմա հայտնվեց Իտալիայում ուշ Վերածննդի շրջանում, որտեղ ''pittoresco'' տերմինը սկսեց կիրառվել արվեստի գրություններում, ինչպես երևում էր իտալացի հեղինակների մոտ, ինչպիսիք են Վասարի (1550), Լոմազզոն (1584) և Ռիդոլֆին (1648)<ref>{{cite book|last1=Sohm|first1=Philip|title=Pittoresco: Marco Boschini, his critics, and their critiques of painterly brush-work in seventeenth- and eighteenth-century Italy|date=1991|publisher=Cambridge University Press|location=Cambridge, New York|pages=88–196}}</ref>։
== Ծանոթագրություններ ==
== Ծանոթագրություններ ==
{{ծանցանկ}}
{{ծանցանկ}}

20:33, 6 Մարտի 2021-ի տարբերակ

Պատկեր «Տինտերնյան աբբայություն: Տեսարան արևելյան պատուհանից» (Ջոզեֆ Մալորդ Ուիլյամ Թըրներ, 1794, մատիտ, ակվարել, թուղթ, 358 x 255 մմ)

Գեղագիտական ոճ (անգլ.՝ Picturesque style), ճարտարապետական ուղղություն Անգլիայում XVIII դարի վերջին, XIX դարի սկզբին, որը նախորդում է գոթական Վերածնունդին։ Գեղագիտական ոճը զարգացել է որպես մարտահրավեր՝ ճարտարապետության մեջ գիտական և մաթեմատիկական ճշգրտության պահպանմանը։ Այն ուրվագծվել է XVIII դարում։ Համաչափության հիմնական սկզբունքները և կանոնակարգությունը ճարտարապետության մեջ մերժվեցին, և շեշտը դրվեց բնական զգայականության, բազմազանության և անկանոնության վրա։ Թոմաս Ուոթելիի «Դիտարկումներ ժամանակակից այգեգործության վերաբերյալ» (1770) աշխատությունը եղել է առաջին հետազոտությունը՝ նվիրված գեղագիտական ոճի տեսությանը։ Այնտեղ դիտարկվում են անգլիական այգիները, որոնք ներկայացված են գեղագիտական ոճով։ Այգիները կամ բնությունն ամբողջությամբ համարվում էին գեղագիտական ոճի էական հիմքը։ Գեղագիտության (Գեղագիտություն) գեղագիտական հայեցակարգի մշակման գործում մեծ ներդրում է ունեցել Յուվդեյլ Պրայսը (1747-1829)։ Տվյալ ժամանակաշրջանի հրաշալի գաղափարներից մեկն այն էր, որ ճարտարապետությունը բնության մի մասն է։ Տաղանդավոր ճարտարապետ և քաղաքաշինարար Ջոն Նեշը (1752-1835) ստեղծել է առաջին «քաղաք–այգին» և հետագա դարաշրջանի առավել ուշագրավ օրինակներից մեկը։ Այն փաստը, որ ոճի յուրահատուկ առանձնահատկությունն անկանոնությունն է, իր արտահայտությունը գտավ Քրոնհիլլի (1802) ասիմետրիկ ուրվանկարներում (Էփեմ, Շրոփշիր կոմսություն)։ Գյուղ Բլեյզ-Համլետ Նեշը (1811) համարվում է գյուղի մոդել՝ բաղկացած անկարգություններ ունեցող հատվածներում տեղակայված «հասարակ տնակներից», որոնց տանիքները ոճավորված էին ծղոտով։ Սմիթսոնյան ինստիտուտը Վաշինգտոնում (Կոլումբիայի շրջան)|Վաշինգտոն]], կառուցված է համաձայն Ջեյմս Րևնիկի նախագծի և շրջապատված է հոյակապ այգու լանդշաֆտով–սա գեղագիտական ոճի կառուցվածքի ևս մեկ վառ օրինակ է[1]։ Գեղագիտական ոճը որպես թեմա հայտնվեց Իտալիայում ուշ Վերածննդի շրջանում, որտեղ pittoresco տերմինը սկսեց կիրառվել արվեստի գրություններում, ինչպես երևում էր իտալացի հեղինակների մոտ, ինչպիսիք են Վասարի (1550), Լոմազզոն (1584) և Ռիդոլֆին (1648)[2]։

Ծանոթագրություններ

  1. Macarthur, John, 1958- (2007). The picturesque : architecture, disgust and other irregularities. London: Routledge. ISBN 978-1-134-95690-6. OCLC 830322488.{{cite book}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link) CS1 սպաս․ թվային անուններ: authors list (link)
  2. Sohm, Philip (1991). Pittoresco: Marco Boschini, his critics, and their critiques of painterly brush-work in seventeenth- and eighteenth-century Italy. Cambridge, New York: Cambridge University Press. էջեր 88–196.

Արտաքին հղումներ