«Լատիշերեն»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ հայերեն անվանում |
չ +{{Անաղբյուր}}, տես Special:PermaLink/7306337#Չպիտակված անաղբյուր հոդվածներ |
||
Տող 1. | Տող 1. | ||
{{Անաղբյուր}} |
|||
{{վիքիֆիկացում}}{{Տեղեկաքարտ Լեզու |
{{վիքիֆիկացում}}{{Տեղեկաքարտ Լեզու |
||
|գույն = Indo-European |
|գույն = Indo-European |
07:36, 18 Օգոստոսի 2020-ի տարբերակ
Այս հոդվածն աղբյուրների կարիք ունի։ Դուք կարող եք բարելավել հոդվածը՝ գտնելով բերված տեղեկությունների հաստատումը վստահելի աղբյուրներում և ավելացնելով դրանց հղումները հոդվածին։ Անհիմն հղումները ենթակա են հեռացման։ |
Այս հոդվածը կարող է վիքիֆիկացման կարիք ունենալ Վիքիպեդիայի որակի չափանիշներին համապատասխանելու համար։ Դուք կարող եք օգնել հոդվածի բարելավմանը՝ ավելացնելով համապատասխան ներքին հղումներ և շտկելով բաժինների դասավորությունը, ինչպես նաև վիքիչափանիշներին համապատասխան այլ գործողություններ կատարելով։ |
Լատիշերեն Latviešu valoda | |
---|---|
Տեսակ | լեզու, մակրոլեզու և կենդանի լեզու |
Ենթադաս | Eastern Baltic? |
Երկրներ | Լատվիա |
Պաշտոնական կարգավիճակ | Լատվիա |
Խոսողների քանակ | 1 500 000 ± 100 000 մարդ |
Վերահսկող կազմակերպություն | Latvian State Language Center? |
Լեզվակիրների թիվը | 1,8 մլն |
Գրերի համակարգ | Լատինական այբուբեն |
IETF | lv |
ԳՕՍՏ 7.75–97 | լվ 090 |
ISO 639-1 | lv |
ISO 639-2 | lav |
ISO 639-3 | lav |
Latvian language Վիքիպահեստում |
Լատիշերեն (ինքնանուն՝ Latviešu valoda), Հնդեվրոպական լեզվաընտանիքի բալթյան լեզվախմբի լեզու։ Լատիշերեն խոսում են աշխարհում 1,8 միլիոն մարդ։ Այն պաշտոնական լեզու է Լատվիայում։ Լատիշերենը չի մտնում ըստ տարածման աշխարհի լեզուների դասակարգման մեջ։
Լատվերեն․ լատիշերեն, լեթթերեն լատվիացիների (լատիշների) լեզուն։ Խոսվում է Լատվիայում, մասամբ՝ հարակից վայրերում և արտասահմանում։ Ունի 3 բարբառ, որոնցից միջին լատիականը (Կենտրոնական Լատվիա) ընկած է գրական լատվերենի հիմքում։ Շեշտը սկզբնավանկում է և կապված։ Հաստատվում է հնչերանգի 2 կաղապար՝ տևական և ոչ տևական։ Առկա է հոլովման (7 հոլով, 6 հոլովում), խոնարհման ձևերի բազմազանություն։ Գոյականն ունի սեռի(արական, իգական), թվի (եզակի, երկակիի մնացորդներ, հոգնակի), հոլովի, դեմքի կարգեր։ Գրավոր աղբյուրները՝ XVI–րդ դարից, այբուբենը՝ լատինագիր։
Տես նաև
|