«Մարատի մահը (նկար)»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 1. | Տող 1. | ||
{{Տեղեկաքարտ Նկար}} |
{{Տեղեկաքարտ Նկար}} |
||
'''«Մարատի մահը»''' ({{lang-fr|La Mort de Marat}}), Ֆրանսիացի նկարիչ [[Ժակ Լուի Դավիդ|Ժակ Լուի Դավիդի]] նկարը, համարվում է [[Ֆրանսիական հեղափոխություն|Ֆրանսիական մեծ հեղափոխությանը]] նվիրված |
'''«Մարատի մահը»''' ({{lang-fr|La Mort de Marat}}), Ֆրանսիացի նկարիչ [[Ժակ Լուի Դավիդ|Ժակ Լուի Դավիդի]] նկարը, համարվում է [[Ֆրանսիական հեղափոխություն|Ֆրանսիական մեծ հեղափոխությանը]] նվիրված ամենահայտնի ստեղծագործություններից մեկը: |
||
Գեղանկարը պատմում է «Ժողովրդի եղբայր» ռադիկալ թերթի լրագրող, [[Յակոբիններ|յակոբինյանների]] առաջնորդ [[Ժան Պոլ Մարատ|Ժան Պոլ Մարատի]] ճակատագրի մասին: Մարատը [[Ահաբեկչության ժամանակաշրջան (Ֆրանսիական հեղափոխություն)|յակոբինյան ահաբեկչության]] մոլի կողմնակիցներից էր: Ախտահարվելով մաշկային հիվանդությամբ՝ Մարատը տնից դուրս չէր գալիս և, իր տառապանքները մեղմելու համար, լոգանքներ էր ընդունում: 1793 թվականի հուլիսի 13-ին նա դաշունահարվեց իր բնակարանում ազնվականուհի Շարլոտտա |
Գեղանկարը պատմում է «Ժողովրդի եղբայր» ռադիկալ թերթի լրագրող, [[Յակոբիններ|յակոբինյանների]] առաջնորդ [[Ժան Պոլ Մարատ|Ժան Պոլ Մարատի]] ճակատագրի մասին: Մարատը [[Ահաբեկչության ժամանակաշրջան (Ֆրանսիական հեղափոխություն)|յակոբինյան ահաբեկչության]] մոլի կողմնակիցներից էր: Ախտահարվելով մաշկային հիվանդությամբ՝ Մարատը տնից դուրս չէր գալիս և, իր տառապանքները մեղմելու համար, լոգանքներ էր ընդունում: 1793 թվականի հուլիսի 13-ին նա դաշունահարվեց իր բնակարանում ազնվականուհի Շարլոտտա Կորդեի կողմից: |
||
Փայտե պահարանիկի գրությունը հեղինակային ձոն է՝ «Մարատին, Դավիդ»: Մարատի ձեռքում գրությունով թերթիկ է, որի վրա գրված է. «13 հուլիսի 1793, Մարի Աննա Շարլոտտա Կորդե — քաղաքացի Մարատին: Ես դժբախտ եմ, և ուրեմն իրավունք ունեմ ձեր պաշտպանության»: Իրականում Մարատը չի հասցրել ստանալ այդ նամակը. Կորդեն նրան սպանել է ավելի շուտ<ref>''Морозова Е.'' Шарлотта Корде. — {{М.}}: Молодая гвардия, 2009. — С. С. 141, 169.</ref>: Թեև շատ ուսումնասիրողներ պնդում են, որ նամակի դրվագը նկարչի մտահղացումն է դրամատիզմն ավելի շեշտելու համար: Նրա դիրքը և անրակի ներքևի վերքը հիշեցնում է Հիսուսի կերպարը խաչից իջեցնելու պահին: Խառնաշփոթային և քաոսային սպանությունը հանգամանորեն վերարտադրված է նկարչի կողմից և նմանվում է նահատակության: Աջ ձեռքի դիրքը հիշեցնում է Հիսուսի պատկերը [[Կարավաջո|Կարավաջոյի]] «Հիսուսի թաղումը» ստեղծագործության մեջ: |
Փայտե պահարանիկի գրությունը հեղինակային ձոն է՝ «Մարատին, Դավիդ»: Մարատի ձեռքում գրությունով թերթիկ է, որի վրա գրված է. «13 հուլիսի 1793, Մարի Աննա Շարլոտտա Կորդե — քաղաքացի Մարատին: Ես դժբախտ եմ, և ուրեմն իրավունք ունեմ ձեր պաշտպանության»: Իրականում Մարատը չի հասցրել ստանալ այդ նամակը. Կորդեն նրան սպանել է ավելի շուտ<ref>''Морозова Е.'' Шарлотта Корде. — {{М.}}: Молодая гвардия, 2009. — С. С. 141, 169.</ref>: Թեև շատ ուսումնասիրողներ պնդում են, որ նամակի դրվագը նկարչի մտահղացումն է դրամատիզմն ավելի շեշտելու համար: Նրա դիրքը և անրակի ներքևի վերքը հիշեցնում է Հիսուսի կերպարը խաչից իջեցնելու պահին: Խառնաշփոթային և քաոսային սպանությունը հանգամանորեն վերարտադրված է նկարչի կողմից և նմանվում է նահատակության: Աջ ձեռքի դիրքը հիշեցնում է Հիսուսի պատկերը [[Կարավաջո|Կարավաջոյի]] «Հիսուսի թաղումը» ստեղծագործության մեջ: |
10:44, 6 Օգոստոսի 2020-ի տարբերակ
Մարատի մահը | |
---|---|
տեսակ | գեղանկար |
նկարիչ | Ժակ Լուի Դավիդ[1] |
տարի | հոկտեմբեր 1793 |
բարձրություն | 165 սանտիմետր |
լայնություն | 128 սանտիմետր |
ուղղություն | Neoclassical painting?[2] |
ժանր | պատմական գեղանկարչություն |
նյութ | յուղաներկ և կտավ |
գտնվում է | Գեղեցիկ արվեստների թագավորական թանգարան |
հավաքածու | Գեղեցիկ արվեստների թագավորական թանգարան |
սեփականատեր | Gustavo portillo? |
մակագրություն | À MARAT., DAVID. և du 13. juillet, 1793. Marie anne Charlotte Corday au citoyen Marat. il suffit que je sois bien malheureuse pour avoir droit à votre bienveillance. |
պատկերված են
| |
https://www.wga.hu/html/d/david_j/3/302david.html կայք | |
Ծանոթագրություններ | |
La Mort de Marat (Jacques-Louis David) Վիքիպահեստում |
«Մարատի մահը» (ֆր.՝ La Mort de Marat), Ֆրանսիացի նկարիչ Ժակ Լուի Դավիդի նկարը, համարվում է Ֆրանսիական մեծ հեղափոխությանը նվիրված ամենահայտնի ստեղծագործություններից մեկը:
Գեղանկարը պատմում է «Ժողովրդի եղբայր» ռադիկալ թերթի լրագրող, յակոբինյանների առաջնորդ Ժան Պոլ Մարատի ճակատագրի մասին: Մարատը յակոբինյան ահաբեկչության մոլի կողմնակիցներից էր: Ախտահարվելով մաշկային հիվանդությամբ՝ Մարատը տնից դուրս չէր գալիս և, իր տառապանքները մեղմելու համար, լոգանքներ էր ընդունում: 1793 թվականի հուլիսի 13-ին նա դաշունահարվեց իր բնակարանում ազնվականուհի Շարլոտտա Կորդեի կողմից:
Փայտե պահարանիկի գրությունը հեղինակային ձոն է՝ «Մարատին, Դավիդ»: Մարատի ձեռքում գրությունով թերթիկ է, որի վրա գրված է. «13 հուլիսի 1793, Մարի Աննա Շարլոտտա Կորդե — քաղաքացի Մարատին: Ես դժբախտ եմ, և ուրեմն իրավունք ունեմ ձեր պաշտպանության»: Իրականում Մարատը չի հասցրել ստանալ այդ նամակը. Կորդեն նրան սպանել է ավելի շուտ[3]: Թեև շատ ուսումնասիրողներ պնդում են, որ նամակի դրվագը նկարչի մտահղացումն է դրամատիզմն ավելի շեշտելու համար: Նրա դիրքը և անրակի ներքևի վերքը հիշեցնում է Հիսուսի կերպարը խաչից իջեցնելու պահին: Խառնաշփոթային և քաոսային սպանությունը հանգամանորեն վերարտադրված է նկարչի կողմից և նմանվում է նահատակության: Աջ ձեռքի դիրքը հիշեցնում է Հիսուսի պատկերը Կարավաջոյի «Հիսուսի թաղումը» ստեղծագործության մեջ:
Դավիդը ներկայացնում է նկարը Կոնվենտին: Պատգամավորներին ուղղված իր ելույթում նա ասում է.
«Ժողովուրդը դիմել է իմ արվեստին՝ ցանկանալով կրկին տեսնել իր ընկերոջը ... Ես լսեցի ժողովրդի ձայնը, հնազանդվեցի նրան. Շտապեք: Մայր, այրի, որբ, կեղեքված զինվոր, դուք՝ բոլորդ, ում Մարատը պաշտպանել է մինչև կյանքի վերջը, մոտեցեք և նայեք ձեր ընկերոջը: Նա, ով հսկում էր, էլ չկա: Նրա գրիչը՝ դավաճանների սարսափը, ընկնում է ձեռքից: Ի՜նչ ցավ է: Ձեր ընկերը մահացած է[4]»:
Նկարը շատ հանրաճանաչ էր, կրկնօրինակվել է նրա դպրոցի նկարիչների և այլ հեղինակների կողմից («Մարատի մահը», 1793, Դավիդի արվեստանոց, Ռեյմսի գեղարվեստի թանգարան; «Մարատի մահը», 1793, Դավիդի արվեստանոց,Դիժոնի գեղարվեստի թանգարան, «Ժան Պոլ Մարատ՝ սպանված լոգարանում 1793 թվականի հուլիսի 13», XIX դար, Ժ.-Մ. լանգլուա, Դավիդի օրինակով, Վերսալ):
Կտավը բարձր է գնահատել Բոդլերը: Ըստ նրա, Մարատը մեզ է ներկայացնում «ցավով և սարսափով լի ողբերգություն»: «Նկարում կա նուրբ և միևնույն ժամանակ կսկծալի մի բան, այդ սենյակի սառը տարածության մեջ, այդ սառը պատերի ներսում, չարագույժ լոգարանի վրա հոգի է ճախրում[5]»:
Այսօր նկարը գտնվում է Բրյուսելում՝ Գեղեցիկ արվեստների թագավորական թանգարանում:
Այս թեմային անդրադարձել նաև այլ նկարիչներ: Օրինակ.
- «Մարատի մահը», Լ. Բրիոն դե Լա Տուր Լամբինա
- «Մարատի մահը», Անտուան - Ժոզեֆ Վիրց, Անդրե Դիլիջանի արվեստի և արդյունաբերության թանգարան, Ռուբե
- «Շարլոտտա Կորդե: Մարատի մահը» — Ժյուլ-Շարլ Ավյե, Ռուան, Գեղարվեստի թանգարան
- «Մարատի մահը», 1927-29, Ա. Դ. Գոնչարով (Նկատվում է էքսպրեսիոնիզմի ազդեցությունը)
- «Մարատի մահը», 1888, Ժ. Ռոկ, Թուլուզ
Պոլ Ժակ Բոդրիի նկարում գլխավոր հերոսը համարվում է մարդասպանը, այլ ոչ զոհը: Կտավն այդպես էլ կոչվում է «Շարլոտտա Կորդե» ( 1860, Նանտի գեղարվեստի թանգարան
Մարատի մահվան թեմային են նվիրված նաև շատ գծանկարներ և փորագրություններ:
Ծանոթագրություններ
- ↑ Կազմեք ցանկեր, ոչ թե պատերազմ — 2013.
- ↑ Կազմեք ցանկեր, ոչ թե պատերազմ — 2013.
- ↑ Морозова Е. Шарлотта Корде. — М.: Молодая гвардия, 2009. — С. С. 141, 169.
- ↑ Alexandre Shkrob. «VIVOS VOCO: А. Ольшевский, "Последние дни и смерть Марата"». vivovoco.astronet.ru. Վերցված է 2017-02-20-ին.
- ↑ «Яковлева Т.Ю.: Становление литературно-художественной журналистики Франции XIX века. Художественная критика Шарля Бодлера». 19v-euro-lit.niv.ru. Վերցված է 2017-02-20-ին.
Գրականություն
- Дюлор. Убийство Марата. «Исторические эскизы основных событий Революции» (1823 г. издания).
- Левандовский А. П. Сердце моего Марата: Повесть о Жане Поле Марате. — М.: Политиздат, 1975. — 478 с. — (Пламенные революционеры).
- Герман М. Давид. — М. «Молодая гвардия», 1964. — 304 с. — (ЖЗЛ; Вып. 381). — 115000 экз.
Արտաքին հղումներ
- Մարատի մահը Ռուսական հանրկրթական կայք
- Մարատի մահը և Դավիդի այլ նկարները
- Մարատի մահը Արվեստի հանրագիտարանում