«Վերդի»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ →Ծանոթագրություններ: մանր-մունր oգտվելով ԱՎԲ |
|||
| Տող 21. | Տող 21. | ||
{{DEFAULTSORT:Վերդի}} |
{{DEFAULTSORT:Վերդի}} |
||
[[Կատեգորիա:1884 ծնունդներ]] |
[[Կատեգորիա:1884 ծնունդներ]] |
||
[[Կատեգորիա:1959 մահեր]] |
[[Կատեգորիա:1959 մահեր]] |
||
08:51, 6 Հուլիսի 2020-ի տարբերակ
| Վերդի | |
|---|---|
| Ծնվել է | մարտի 15, 1884 |
| Ծննդավայր | Ազատավան, Երևանի գավառ, Երևանի նահանգ, Ռուսական կայսրություն |
| Մահացել է | փետրվարի 26, 1959 (74 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ |
| Մասնագիտություն | բանահավաք և գուսան |
| Անդամություն | ԽՍՀՄ Գրողների միություն |
Վերդի (Թարվերդյան Գեղամ Գևորգի, մարտի 15, 1884, գյուղ Չիգդամլու (այժմ՝ գյուղ Ազատավան) - փետրվարի 26, 1959, Երևան), հայ խորհրդային բանահավաք-աշուղագետ, գուսան: ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1938 թվականին: Հորինել է նաև ինքնուրույն աշուղական երգեր։
Կենսագրություն
Վերդին ծնվել է 1884 թվականի մարտի 15-ին, Երևանի նահանգի Ղամառլուի գավառի Ղըռ-Բզովանդ գյուղում: 1895-1897 թվականներին սովորել է Դվինի ռուսական դպրոցում: 1906 թվականին Երևանում աշխատել է որպես կազմարարի աշակերտ: 1907 թվականին եղել է Բաքվում, 1919-1926 թվականներին՝ Ղամարլուում: 1925 թվականին եղել է գյուղատնտես հրահանգիչ։ Վերդիի ջանքերով Թոխմախան գյուղում հիմնադրվել է Հայաստանի առաջին թռչնաբուծական ֆերման: Շրջագայելիս գրի է առել ժողովրդական, բանահյուսական և աշուղական երգեր։ 1934 թվականից աշխատել է Հայաստանի կուլտուրայի պատմության (այժմ՝ Եղիշե Չարենցի անվան պատմության և գրականության) ինստիտուտում որպես բանահավաք։ Նրա հավաքած ու գրառած նյութերի հիման վրա կազմվել են մի շարք ժողովածուներ՝ «Լենինը հայ ֆոլկլորի մեջ» (1936 թվականին Արամ Ղանալանյանի աշխատակցությամբ), «Հայ աշուղներ» ( 1937 թվականին), «Հայկական խորհրդային ֆոլկլորը» ( 1938 թվականին) են։ Հատկանշելի են «Լենին փաշան» (առանձին հրատարակչություն 1937 թվականին ասացող՝ Գաբո Բարձումյան) վիպերգը և «Քյոռ-Օղլի» ( 1941 թվականին ) ժողովրդական վեպի հայկական պատումները։ Մահացել է 1959 թվականի փետրվարի 26-ին, Երևանում[1]:
Երկեր
- Ինչ պետք է իմանալ ճագարի մասին, Երևան, Պետհրատ, 1932, 20 էջ:
- Լենինը հայ ֆոլկլորի մեջ, Երևան, Պետհրատ, 1936, 172 էջ:
- Հայ աշուղներ, Երևան, Պետհրատ, 1937, 560 էջ:
- Ուխտավոր աղվեսը, Երևան, պետհրատ, 1939, 19 էջ:
- Հարուստն ու գիժ ծառան, Երևան, Պետհրատ, 1940, 16 էջ:
- Հանելուկներ, Երևան, Հայպետհրատ, 1948, 44 էջ:
- Հայ գուսաններ, Երևան, Հայպետհրատ, 1957, 298 էջ:
- Հեքիաթներ և զրույցներ, Երևան, Հայպետհրատ, 1957, 77 էջ:
Ծանոթագրություններ
- ↑ Գրական տեղեկատու։ Երևան: «Սովետական գրող»։ 1981։ էջ 444։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 399)։ 
|