«Ադրիան Պրախով»–ի խմբագրումների տարբերություն
Տող 1. | Տող 1. | ||
{{Տեղեկաքարտ Գրող}} |
{{Տեղեկաքարտ Գրող}} |
||
'''Ադրիան Վիկտորովիչ Պրախով''' ({{lang-ru|Адриа́н Ви́кторович Пра́хов}}, {{ԱԾ}}), [[ռուս]] արվեստի պատմաբան, հնագետ և արվեստի քննադատ: |
'''Ադրիան Վիկտորովիչ Պրախով''' ({{lang-ru|Адриа́н Ви́кторович Пра́хов}}, {{ԱԾ}}), [[ռուս]] արվեստի պատմաբան, հնագետ և արվեստի քննադատ: |
||
== Կենսագրություն == |
|||
Ադրիան Պրախովը ծնվել է 1946 թվականի մարտի 16-ին: 1863 թվականին ավարտել է Սանկտ Պետերբուրգի 3-րդ գիմնազիան (արծաթե մեդալով)<ref>Նրա եղբայրները նույնպես սովորել են այդ գիմնազիայում. Մստիսլավը այն ավարտել է 1859 թվականին (արծաթե մեդալով), Բորիսը՝ 1866 թվականին, Վլադիմիրը՝ 1870 թվականին</ref> և ընդունվել Սանկտ Պետերբուրգի համալսարանի պատմա-բանասիրական ֆակուլտետ՝ 1867 թվականին դասընթացն ավարտելով թեկնածուի աստիճանով: Գործուղվել է արտասահման, որպեսզի նախապատրաստվի գեղարվեստի պատմության ամբիոնն զբաղեցնելու համար: |
|||
[[Մյունխեն]]ում լսել է [[Հենրիխ Բրունն|Հ. Ֆ. Բրունն]]ի և այլ գիտնականների դասախոսությունները և զբաղվել [[Գլիպտոտեկա (Մյունխեն)|Մյունխենի գլիպտոտեկայում]] հավաքված հին հունական արվեստի հուշարձաններով, այնուհետև այցելել է [[Փարիզ]], [[Լոնդոն]], [[Բեռլին]], [[Իտալիա]]յի քաղաքներ ու [[Վիեննա]]՝ ուսումնասիրելով հին և ժամանակակից արվեստի գործեր: |
|||
1896 թվականին [[Չեռնիգով]]ում զբաղվել է, իր իսկ ձևավորման համաձայն, սուրբ Թեոդոսիա Ուգլիցկու մասունքի թանկարժեք աճյունատուփի պատրաստմամբ: 1897 թվականին վերադարձել է Սանկտ Պետերբուրգի համալսարանի իր նախկին ամբիոն: |
|||
1910 թվականին մասնակցել է Համառուսական տնայնագործական համագումարին: |
|||
Ադրիան Պրախովը մահացել է 1916 թվականի մայիսի 14-ին Յալթայում: |
|||
== Ընտանիք == |
== Ընտանիք == |
17:36, 19 Մարտի 2020-ի տարբերակ
Ադրիան Պրախով | |
---|---|
Ծնվել է | մարտի 4 (16), 1846 |
Ծննդավայր | Մստիսլավլ, Մոգիլյովյան նահանգ, Ռուսական կայսրություն |
Վախճանվել է | մայիսի 1 (14), 1916 (70 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Յալթա, Տավրիկյան նահանգ, Ռուսական կայսրություն[1] |
Մասնագիտություն | գրող, հնագետ և արվեստագետ |
Քաղաքացիություն | Ռուսական կայսրություն |
Կրթություն | Սանկտ Պետերբուրգի համալսարան |
Գիտական աստիճան | արվեստագիտության դոկտոր |
Աշխատավայր | Սանկտ Պետերբուրգի համալսարան |
Ամուսին | Emily Prakhova? |
Զավակներ | Elena Prakhova? և Նիկոլայ Պրախով |
Adrian Prakhov Վիքիպահեստում |
Ադրիան Վիկտորովիչ Պրախով (ռուս.՝ Адриа́н Ви́кторович Пра́хов, մարտի 4 (16), 1846, Մստիսլավլ, Մոգիլյովյան նահանգ, Ռուսական կայսրություն - մայիսի 1 (14), 1916, Յալթա, Տավրիկյան նահանգ, Ռուսական կայսրություն[1]), ռուս արվեստի պատմաբան, հնագետ և արվեստի քննադատ:
Կենսագրություն
Ադրիան Պրախովը ծնվել է 1946 թվականի մարտի 16-ին: 1863 թվականին ավարտել է Սանկտ Պետերբուրգի 3-րդ գիմնազիան (արծաթե մեդալով)[2] և ընդունվել Սանկտ Պետերբուրգի համալսարանի պատմա-բանասիրական ֆակուլտետ՝ 1867 թվականին դասընթացն ավարտելով թեկնածուի աստիճանով: Գործուղվել է արտասահման, որպեսզի նախապատրաստվի գեղարվեստի պատմության ամբիոնն զբաղեցնելու համար:
Մյունխենում լսել է Հ. Ֆ. Բրուննի և այլ գիտնականների դասախոսությունները և զբաղվել Մյունխենի գլիպտոտեկայում հավաքված հին հունական արվեստի հուշարձաններով, այնուհետև այցելել է Փարիզ, Լոնդոն, Բեռլին, Իտալիայի քաղաքներ ու Վիեննա՝ ուսումնասիրելով հին և ժամանակակից արվեստի գործեր:
1896 թվականին Չեռնիգովում զբաղվել է, իր իսկ ձևավորման համաձայն, սուրբ Թեոդոսիա Ուգլիցկու մասունքի թանկարժեք աճյունատուփի պատրաստմամբ: 1897 թվականին վերադարձել է Սանկտ Պետերբուրգի համալսարանի իր նախկին ամբիոն:
1910 թվականին մասնակցել է Համառուսական տնայնագործական համագումարին:
Ադրիան Պրախովը մահացել է 1916 թվականի մայիսի 14-ին Յալթայում:
Ընտանիք
- Կինը՝ Էմիլիա Պրախովա (1849-1926), դաշնակահարուհի, Ֆ. Լիստի աշակերտուհին: Եղել է այն սրահի անդամ, որտեղ այցելում էին Վլադիմիրի տաճարի նախագծման վրա աշխատող արվեստի մարդիկ:
- Որդին՝ Նիկոլայ Պրախով (1873-1957), նկարիչ և արվեստաբան:
- Դուստրը՝ Օլգա Ադրիանովնա Պրախովա, ամուսնացել է Ալյաբևի հետ:
- Դուստրը՝ Ելենա Ադրիանովնա Պրախովա:
Հիշատակ
Կիևի Վլադիմիրսկայա և Մեծ Ժիտոմիրսկայա փողոցների անկյունի տանը, ի պատիվ պրոֆեսոր Ա. Վ. Պրախովի, տեղադրվել է հուշատախտակ, որը քանդակագործ Նատալյա Դերեգուսի աշխատանքն է:
Աշխատություններ
Իր ստեղծագործություններն ստորագրել է Ա. Վ. Պ., Ա. Պ., Պրոֆան կեղծանուններով[3]:
- Ахилл Эрмитажа / А. П. — Санкт-Петербург: печатня В. Головина, 1868. — 12 с., 1 л. ил.
- О композиции фронтонных групп Эгинского храма Афины / Соч. Андриана Прахова. — [Санкт-Петербург]: тип. Имп. Акад. наук, ценз. 1870. — 16 с., 4 л. ил.
- Исследования по истории греческого искусства / 1, 2. Древнейшие памятники пластики из Ксанфа в Ликии. (С атласом). О композиции фронтонных групп Эгинского храма Афины / [Соч.] Адриана Прахова. - Санкт-Петербург: тип. Бенке и Габермана, 1871. — [4], 84 с.
- Критические исследования по истории греческого искусства. I. Описание древних памятников из Ксанфа, в Ликии. II. О композиции фронтонных групп Эгинского храма Афины. (СПб., 1872).
- Очерки художественной жизни современной Европы: 1. Международный Олимп: Живопись и ваяние на Венской всемирной выставке: Публичные лекции, к чтению коих приступил автор в Акад. художеств. — [Санкт-Петербург]: тип. В.С. Балашева, ценз. 1874. — 23 с.
- статья о Микеланджело Буонарроти («Вестник Европы», 1875 г.).
- Критические наблюдения над формами изящных искусств / [Соч.] Адриана Прахова, действ. чл. Герм. археол. ин-та в Риме... Вып. 1. — Зодчество древнего Египта. — Санкт-Петербург: Рус. археол. о-во, 1880. — [4], VIII, 103 с., 20 л. ил.
- Каталог Выставки копий с памятников искусства в Киеве X, XI и XII в., исполненных А. В. Праховым в течение 1880, 1881 и 1882 гг. — Санкт-Петербург, 1882. — VI, 46 с., 1 л. пл. — (Киевское искусство X, XI, и XII века)
- «Киевское искусство X, XI и XII вв. Каталог выставки копий с памятников искусства в Киеве X, XI и XII вв.» — Санкт-Петербург, 1883.
- <nowiki>Открытие фресок Киево-Кирилловской церкви XII века, исполненное в 1881 и 1882 г.г. / [Соч. А. В. Праховым, действит. членом Рус. археол. о-ва. — Санкт-Петербург: тип. В. С. Балашева, 1883. — [2], 13 с.] .
- «Доклад о Киевских работах и о значении изучения греческих церквей для христианской археологии» (в «Трудах Московск. Археологическ. Общества», 1885 г.)
- Киевские памятники византийско-русского искусства. Доклад в Имп. Московском археологическом обществе 19 и 20 декабря 1885 года. // Древности. Труды Имп. Московского археологического общества. Т. 11. Вып. 3. — М., 1887. — С. 1 — 31.
- несколько заметок в римском журнале «Annall dell’Istituto di corrispondenza archeologica» зa 1872—74 гг.
- Император Александр Третий как деятель русского художественного просвещения / [Соч.] Адриана Прахова. — Санкт-Петербург: Т-во Р. Голике и А. Вильборг, 1903. — 121—229 с., 60 л. ил. — (Художественные сокровища России; 1903. № 4/8).
- Лекции по истории искусств, чит. проф. Праховым / Высш. жен. курсы. Спб. 1903—04 г. - [Санкт-Петербург]: лит. Богданова, [1904]. — 16, 139 с., 2 л. черт.
- Альбом Исторической выставки предметов искусства, устроенной в 1904 году в С.-Петербурге... в пользу раненых воинов / Текст Адриана Прахова, засл. орд. проф. С.-Петерб. ун-та. — Санкт-Петербург: т-во Р. Голике и А. Вильборг, 1907 (обл. 1908). — 323 с. разд. паг., 19 л. ил.
Թարգմանություններ
- История Греции / [Соч.] Д-ра Г. Ф. Герцберга, проф. Галльск. ун-та. [Вып. 1]—2. — Санкт-Петербург: Н. Фену и К°, 1881—1882. — 2 т.; [Вып. 1] / Пер. с нем. А. В. Прахова, доц. Имп. С.-Петерб. ун-та. — 1881. — [4], 656, VIII с., 15 л. ил., карт.
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Прахов Адриан Викторович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ Նրա եղբայրները նույնպես սովորել են այդ գիմնազիայում. Մստիսլավը այն ավարտել է 1859 թվականին (արծաթե մեդալով), Բորիսը՝ 1866 թվականին, Վլադիմիրը՝ 1870 թվականին
- ↑ Масанов И. Ф. Словарь псевдонимов русских писателей, учёных и общественных деятелей: В 4 т. — М., 1960. — Т. 4. — С. 388.
Արտաքին հղումներ
- «Прахов, Адриан Викторович». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.
{{cite book}}
: CS1 սպաս․ location missing publisher (link) - Отрывок из воспоминаний сына
- Потехина И.П. Прахов Адриан Викторович // Биографика СПбГУ
- Пучков А. А. Не існує частин у мові: Еклектизм Адріана Прахова як принцип мистецького полілогу зі світом // Пучков А. А. Між навігаційними щоглами: Профілі українських мистецтвознавців (архітектура і візуальне мистецтво). — Київ: ДУХ І ЛІТЕРА, 2018. — С. 29–92.
|