«Մասնակից:Ani Hosyan/Ավազարկղ1»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
Տող 3. Տող 3.
'''Ինտերվալային կրկնության ֆունկցիա [[Գծային ֆունկցիա|Y=2X+1]]''', որտեղ Y-ը այն օրն է, երբ ինֆորմացիան սկսում է մոռացվել, մոռացումը ընթանում է աստիճանաբար և հավասար է Y օրվա, X՝ սովորելուց հետո վերջին կրկնության օրը: Ինտերվալի պոտենցիալը հավասար է անսահմանության: Որոշ բառեր և արտահայտություններ կարող են հիշվել ավելի լավ, իսկ մյուսները՝ ավելի վատ: Ինտերվալային կրկնությունը ավելի հաճախ օգտագործում են [[Լեյտների համակարգ|քարտային համակարգի]] հետ միասին:
'''Ինտերվալային կրկնության ֆունկցիա [[Գծային ֆունկցիա|Y=2X+1]]''', որտեղ Y-ը այն օրն է, երբ ինֆորմացիան սկսում է մոռացվել, մոռացումը ընթանում է աստիճանաբար և հավասար է Y օրվա, X՝ սովորելուց հետո վերջին կրկնության օրը: Ինտերվալի պոտենցիալը հավասար է անսահմանության: Որոշ բառեր և արտահայտություններ կարող են հիշվել ավելի լավ, իսկ մյուսները՝ ավելի վատ: Ինտերվալային կրկնությունը ավելի հաճախ օգտագործում են [[Լեյտների համակարգ|քարտային համակարգի]] հետ միասին:


== Ուսումնասիրություններ և կիրառություն ==
== Исследования и применение ==
Идея, что интервальные повторения можно использовать для улучшения процесса обучения, впервые была предложена в книге «Психология обучения» (англ. ''Psychology of Study''), написанной профессором [[Сесил Алек Мейс|Алеком Мейсом]] в 1932 году. В 1939-м Spitzer протестировал эффект методики на студентах в Айове.<ref>Spitzer, H. F. (1939). Studies in retention. Journal of Educational Psychology, 30, 641—657.</ref> Spitzer исследовал метод на более чем 3600 студентах и доказал его эффективность. Но эта ранняя работа оставалась незамеченной до конца 60-х, когда когнитивные психологи, в особенности Landuaer & Bjork<ref>Landauer, T. K., & Bjork, R. A. (1978). Optimum rehearsal patterns and name learning. In M. Gruneberg, P. E. Morris, & R. N. Sykes (Eds.), Practical aspects of memory (pp. 625—632). London: Academic Press.</ref> and Melton,<ref>Melton, A. W. (1970). The situation with respect to the spacing of repetitions and memory. Journal of Verbal Learning and Verbal Behavior, 9, 596—606.</ref> исследовали манипуляцию с интервалом повторения как способ улучшить запоминание. Примерно в то же время Пимслер стал первопроходцем в практическом применении теории интервальных повторений для обучения языков и в 1973-м Себастьян Лейтнер придумал «[[Система Лейтнера|Систему Лейтнера]]», универсальную систему обучения, основанную на карточках.
Ուսուցման ընթացքի լավացման համար ինտերվալային կրկնության օգտագործման գաղափարը առաջին անգամ առաջարկվել է «Ուսուցման հոգեբանություն» գրքում (անգլ. ''Psychology of Study''), գրված 1932 թվականին պրոֆեսոր Ալեք Մեյսի կողմից: 1939 թվականին Spitzer-ը փորձարկեց մեթոդի էֆեկտը Այովայի ուսանողների վրա:<ref>Spitzer, H. F. (1939). Studies in retention. Journal of Educational Psychology, 30, 641—657.</ref> Spitzer ուսումնասիրեց այդ մեթոդը ավելի քան 3600 ուսանողների վրա ու ապացուցեց դրա էֆեկտիվությունը: Բայց այդ վաղ աշխատանքը աննկատելի մնաց մինչև 60-ականների վերջը, երբ կոգնիտիվ հոգեբանները, հատկապես Landuaer & Bjork<ref>Landauer, T. K., & Bjork, R. A. (1978). Optimum rehearsal patterns and name learning. In M. Gruneberg, P. E. Morris, & R. N. Sykes (Eds.), Practical aspects of memory (pp. 625—632). London: Academic Press.</ref> and Melton,<ref>Melton, A. W. (1970). The situation with respect to the spacing of repetitions and memory. Journal of Verbal Learning and Verbal Behavior, 9, 596—606.</ref>, ուսումնասիրեցին մանիպուլյացիան ինտերվալային կրկնության հետ ինչպես մտապահվածը լավացնելու միջոց: Մոտավորապես այդ նույն ժամանակ Պիմսլերը դարձավ առաջինը, ով գործնականում կիրառեց ինտերվալային կրկնության թեորիան լեզուների ուսուցման համար: Եվ արդեն 1973 թվականին Սեբաստիան Լեյտները եկել է Լեյտների համակարգի ստեղծման գաղափարին: Ուսուցման յուրահատուկ մեթոդ՝ հիմնված քարտերի վրա:


== Известные исследователи ==
== Известные исследователи ==

20:29, 12 Հոկտեմբերի 2019-ի տարբերակ

Ինտերվալային կրկնություններ (անգլ.՝ spaced repetition), հիշողության մեջ պահպանելու տեխնիկա, որը մտապահված կրթական նյութի կրկնությունն է՝ որոշակի, անընդհատ աճող ինտերվալներով[1]: Չնայած այդ սկզբունքը կարող է կիրառվել յուրաքանչյուր ինֆորմացիայի մտապահման համար, ավելի լայն ճանաչում այն ստացել է օտար լեզուների ուսումնասիրման ժամանակ: Ինտերվալային կրկնությունը չի ենթադրում անգիր սովորել առանց հասկանալու (բայց և չի բացառում), և չի հակադրվում մնեմոնիկային:

Ինտերվալային կրկնության ֆունկցիա Y=2X+1, որտեղ Y-ը այն օրն է, երբ ինֆորմացիան սկսում է մոռացվել, մոռացումը ընթանում է աստիճանաբար և հավասար է Y օրվա, X՝ սովորելուց հետո վերջին կրկնության օրը: Ինտերվալի պոտենցիալը հավասար է անսահմանության: Որոշ բառեր և արտահայտություններ կարող են հիշվել ավելի լավ, իսկ մյուսները՝ ավելի վատ: Ինտերվալային կրկնությունը ավելի հաճախ օգտագործում են քարտային համակարգի հետ միասին:

Ուսումնասիրություններ և կիրառություն

Ուսուցման ընթացքի լավացման համար ինտերվալային կրկնության օգտագործման գաղափարը առաջին անգամ առաջարկվել է «Ուսուցման հոգեբանություն» գրքում (անգլ. Psychology of Study), գրված 1932 թվականին պրոֆեսոր Ալեք Մեյսի կողմից: 1939 թվականին Spitzer-ը փորձարկեց մեթոդի էֆեկտը Այովայի ուսանողների վրա:[2] Spitzer ուսումնասիրեց այդ մեթոդը ավելի քան 3600 ուսանողների վրա ու ապացուցեց դրա էֆեկտիվությունը: Բայց այդ վաղ աշխատանքը աննկատելի մնաց մինչև 60-ականների վերջը, երբ կոգնիտիվ հոգեբանները, հատկապես Landuaer & Bjork[3] and Melton,[4], ուսումնասիրեցին մանիպուլյացիան ինտերվալային կրկնության հետ ինչպես մտապահվածը լավացնելու միջոց: Մոտավորապես այդ նույն ժամանակ Պիմսլերը դարձավ առաջինը, ով գործնականում կիրառեց ինտերվալային կրկնության թեորիան լեզուների ուսուցման համար: Եվ արդեն 1973 թվականին Սեբաստիան Լեյտները եկել է Լեյտների համակարգի ստեղծման գաղափարին: Ուսուցման յուրահատուկ մեթոդ՝ հիմնված քարտերի վրա:

Известные исследователи

Известные практиканты

Программы и сайты

[[Файл:Ankireview.png|thumb|right|Anki, программа для осуществления интервальных повторений]] Большинство программ и веб-сайтов для осуществления интервальных повторений требуют ручного ввода материала посредством создания карточек вида вопрос-ответ; когда наступает время для повторения, показывается одна сторона карточки («вопрос»), и пользователь должен проверить, как он его знает. После этого он смотрит «ответ» и проверяет себя, указывая программе в виде оценки, насколько хорошо он помнит данную карточку. Программа изменяет интервал повторения в соответствии с используемым алгоритмом.

Функциональность таких программ часто включает:

  • Вопрос/ответ могут быть в виде звукового файла или картинки.
  • Автоматическое создание перевернутых пар карточек, или множества пересекающихся карточек из набора данных (удобно при изучении иероглифов).
  • Вывод дополнительной информации разного характера (например статистики).
  • Поддержка продвинутых способов ввода данных, таких как LaTeX.
  • Объединение с онлайновым сообществом, например в виде обмена учебным материалом.

Наиболее известные программы и веб-сайты: Rocka, Anki, Brainscape, Cerego, Course Hero, Lingvist, Memrise, Mnemosyne, Pleco Software, Quizlet, Skritter, SuperMemo, Synap, WaniKani.

См. также

Примечания

  1. ↑ «Human Memory: Theory and Practice», Alan D. Baddeley, 1997
  2. ↑ Spitzer, H. F. (1939). Studies in retention. Journal of Educational Psychology, 30, 641—657.
  3. ↑ Landauer, T. K., & Bjork, R. A. (1978). Optimum rehearsal patterns and name learning. In M. Gruneberg, P. E. Morris, & R. N. Sykes (Eds.), Practical aspects of memory (pp. 625—632). London: Academic Press.
  4. ↑ Melton, A. W. (1970). The situation with respect to the spacing of repetitions and memory. Journal of Verbal Learning and Verbal Behavior, 9, 596—606.

Дальнейшее чтение

  • Caple, C. (1996). «The Effects of Spaced Practice and Spaced Review on Recall and Retention Using Computer Assisted Instruction». Dissertation for the degree of Doctor of Education, North Carolina State University.[1]
  • de Boer, V. (2003, August). «Optimal Learning and the Spacing Effect: Theory, Application and Experiments based on the Memory Chain Model». Artificial Intelligence Master’s Thesis for Computational Psychology, University of Amsterdam.[2]
  • Dempster, F. N. (1988). «The Spacing Effect: A Case Study in the Failure to Apply the Results of Psychological Research». American Psychologist, 43(8), 627—634.
  • Greene R. L. (2008). Repetition and spacing effects. In Roediger H. L. III (Ed.), Learning and memory: A comprehensive reference. Vol. 2: Cognitive psychology of memory (pp. 65-78). Oxford: Elsevier.
  • Karpicke, J. D., & Roediger, H. L. (2007). «Expanding Retrieval Practice Promotes Short-Term Retention, but Equally Spaced Retrieval Enhances Long-Term Retention». Journal of Experimental Psychology: Learning, * Memory, and Cognition, 33(4), 704—719.[3]
  • Kerfoot, B. P.; Baker, H. E.; Koch, M. O.; Connelly, D.; Joseph, D. B.; Ritchey, M. L. Randomized, Controlled Trial of Spaced Education to Urology Residents in the United States and Canada(անգլ.) // Կաղապար:Нп3 : journal. — 2007. — Т. 177. — № 4. — С. 1481—1487. — doi:10.1016/j.juro.2006.11.074 — PMID 17382760.
  • Pavlik, P. I. (2005). The Microeconomics of Learning: Optimizing Paired-Associate Memory. PhD, Carnegie Mellon.
  • Pavlik, P. I.; Anderson, J. R. Using a model to compute the optimal schedule of practice(անգլ.) // Կաղապար:Нп3 : journal. — 2008. — Т. 14. — № 2. — С. 101—117. — doi:10.1037/1076-898X.14.2.101 — PMID 18590367.

Категория:Память Категория:Педагогические технологии Категория:Обучение иностранным языкам

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Ani_Hosyan/Ավազարկղ1&oldid=6578812» էջից