«Անաստաս II (Հռոմի պապ)»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
No edit summary |
||
| Տող 4. | Տող 4. | ||
== Կենսագրություն == |
== Կենսագրություն == |
||
Անաստաս II-ը ծնվել է [[Հռոմ|Հռոմում]]՝ հոգևորականի ընտանիքում<ref>{{cite book|author=George L. Williams|title=Papal Genealogy: The Families And Descendants Of The Popes|url=https://books.google.am/books?id=-mq7ctwMNdoC&pg=PA255|accessdate=8 March 2013|year=2004|publisher=McFarland|isbn=978-0-7864-2071-1}}</ref>: Մինչ Պապ ընտրվելը եղել է սարկավագ: Անաստաս II պապի ընտրությունը կապված էր ազդեցիկ [[Կոստանդնուպոլսի տիեզերական պատրիարքություն| |
Անաստաս II-ը ծնվել է [[Հռոմ|Հռոմում]]՝ հոգևորականի ընտանիքում<ref>{{cite book|author=George L. Williams|title=Papal Genealogy: The Families And Descendants Of The Popes|url=https://books.google.am/books?id=-mq7ctwMNdoC&pg=PA255|accessdate=8 March 2013|year=2004|publisher=McFarland|isbn=978-0-7864-2071-1}}</ref>: Մինչ Պապ ընտրվելը եղել է սարկավագ: Անաստաս II պապի ընտրությունը կապված էր Հռոմի եկեղեցու ազդեցիկ շրջանակի մի մասի ցանկության հետ՝ [[Կոստանդնուպոլսի տիեզերական պատրիարքություն|բյուզանդական եկեղեցու]] հետ փոխհարաբերություններում իր նախորդների կոշտ գծից հեռանալու, հաշտեցման կետեր գտնելու և այսպես կոչված Ակակիոսական սխիզմը հաղթահարելու ցանկության հետ<ref name=McBrien>{{cite book|author=Richard P. McBrien|title=Lives of the Popes: The Pontiffs from St. Peter to John Paul II|url=https://books.google.am/books?id=M3P-nITg7BQC&pg=PA82|accessdate=8 March 2013|year=1997|publisher=HarperCollins|isbn=978-0-06-065304-0|pages=82–83}}</ref><ref name=Morehead>{{cite journal|last=Morehead|first=John|title=The Laurentian Schism: East and West in the Roman Church|journal=Church History|year=1978|volume=47|issue=2|pages=125–136|doi=10.2307/3164729}}</ref>:Հռոմի պապեր [[Փելիքս III (II) (Հռոմի պապ)|Փելիքս III-ը]] (483-492 թթ.) և [[Գելասիոս I (Հռոմի պապ)|Գելասիոս I-ը]] (492-496 թթ) բախվեցին Արևելյան եկեղեցու հետ և եկեղեցուց հեռացրին շատ կրոնական գործիչների, այդ թվում՝ Կոստանդնուպոլսի պատրիարք Ակակիոսին: Գահակալությունից հետո Անաստասը իր առաքելությունը թողեց եպիսկոպոսներ Կրեսկոնիային և Գերմանին և կայսր [[Անաստասիոս Ա (կայսր)|Անաստասիոս Ա-ին]] ուղղված ուղերձում տեղեկացրեց իր ընտրության մասին, ինչպես նաև հույս հայտնեց վերականգնելու եկեղեցական միասնությունը<ref name=Morehead/>: Իր ուղերձում Անաստաս II-ը գրում էր, որ արարողությունների արդյունավետությունը կախված չէ իրենց հոգևոր անձի անձնական հատկանիշներից, շնորհը համեմատում էր արևի ճառագայթների հետ, որոնք մաքուր և անսանձ են մնում, թեև երբեմն ներթափանցում են կեղտոտ վայրերի մեջ: Դրա հիման վրա Անաստաս II-ը, շարունակելով պատրիարք Ակակիոսին սխիզմատիկ համարել, ճանաչել է նրա ձեռնադրումը, ինչպես նաև այդ պատրիարքի կողմից կատարված մկրտության ծիսակարգերը համարել է վավեր: Նա կարծում էր, որ Ակակիոսի մահից հետո հնարավոր է վերականգնել կապը Հռոմի և Կոստանդնուպոլսի եկեղեցիների միջև։ Բայց բանակցությունները չհաջողվեցին։ Աստվածաբանական բանավեճերին մասնակցելու համար Կոստանդնուպոլս ուղարկված սարկավագ Ֆոտինի, թեսաղոնիկեցի արքեպիսկոպոս Անդրեասի (նախկինում պատրիարք Ակակիոսի կողմնակից) հետ բանակցություններ վարելու փորձերը դժգոհություն առաջացրեցին հռոմեական հոգևորականության շրջանում: Ֆոտինի ընդունման փաստը գնահատվեց որպես հավատքի դավաճանություն: Այդ ժամանակ Պապը հանկարծ մահացավ, և նրա հակառակորդները դա համարեցին աստվածային դատաստանի անվիճելի նշան: |
||
== Ժառանգություն == |
== Ժառանգություն == |
||
Խմբակցությունները, որոնք ստեղծվել էին Անաստասի գահակալության ժամանակ, ազատ գահի համար առաջադրեցին իրենց թեկնածուներին: |
Խմբակցությունները, որոնք ստեղծվել էին Անաստասի գահակալության ժամանակ, ազատ մնացած գահի համար առաջադրեցին իրենց թեկնածուներին: Հաշտության հակառակորդների խմբակցությունը առաջարկեց Սիմմաքոսին, իսկ Անաստասիա II-ի կողմնակիցները՝ [[Լավրենտիոս (հակապապ)|Լավրենտիոսին]]<ref name=McBrien />, որը սկիզբ դարձավ, այսպես կոչված, «Լավրենտիական պառակտմանը» արևմուտքում: |
||
Անաստաս II-ի անունը չի ներառվել հին [[Վկայաբանություն|վկայաբանությունների]] մեջ. նույնիսկ Կոստանդնուպոլսի հետ ինչ-որ համաձայնագրերի կասկածների ստվերները բավարար էին, որպեսզի նա դառնա երկրորդը ([[Լիբերիոս (Հռոմի պապ)|Լիբերիոսից]] հետո) ոչ կանոնացված Հռոմեական պապերից, թեև ենթադրյալ մեղքն այդպես էլ չհաստատված մնաց: Ըստ միջնադարյան լեգենդի, որը արտացոլվում է [[Դանթե Ալիգիերի|Դանթեի]] [[Աստվածային կատակերգություն|Աստվածային կատակերգության]] մեջ, Անաստաս II-ը դատապարտվում է [[Դժոխք|դժոխքի]]՝ «Այստեղ փակված է Անաստաս պապը / Ֆոտինի հետքերով ճշմարիտ ճանապարհը մոռացած» (Դժոխք, XI, 8-9): Այնուամենայնիվ, ժամանակակից գիտնականները դա սխալ են համարում. ամենայն հավանականությամբ, [[Դանթե Ալիգիերի|Դանթեն]] նկատի է ունեցել այն ժամանակվա բյուզանդական կայսր [[Անաստասիոս Ա (կայսր)|Անաստասիոս I-ին]]<ref name="AlighieriMusa">{{cite book|first1=Dante |last1=Alighieri|others=Translated by Mark Musa|title=Dante's Inferno|url=https://books.google.am/books?id=TPkqYo-6QwkC&pg=PA92|accessdate=8 March 2013|year=1995|publisher=Indiana University Press|isbn=978-0-253-20930-6}}</ref>: |
|||
Թաղված է [[Սուրբ Պետրոսի տաճար]]ում<ref name=McBrien />: |
Թաղված է [[Սուրբ Պետրոսի տաճար]]ում<ref name=McBrien />: |
||
18:42, 13 Ապրիլի 2019-ի տարբերակ
| Անաստաս II | |
 | |
| Մասնագիտություն | կաթոլիկ քահանա |
|---|---|
| Ծնունդ | անհայտ Հռոմ, Հռոմեական կայսրություն |
| Մահ | նոյեմբերի 19, 498[1] Հռոմ |
| Թաղված է | Old St. Peter's Basilica |
Անաստաս II (լատին․՝ Anastasius PP. II), անհայտ, Հռոմ, Հռոմեական կայսրություն - նոյեմբերի 19, 498[1], Հռոմ), Հռոմի պապ 496 թ.նոյեմբերի 24-ից առ 498 թ. նոյեմբերի 19[2]։ Նրա մասին տեղեկությունները քիչ են և հակասական։ Ձգտելով վերացնել այդ ժամանակ Հռոմի և Կ.Պոլսի եկեղեցիների միջև ծագած պառակտումը՝ սիրալիր ընդունելություն ցույց տվեց Կոստանդնուպոլսի նվիրակ Ակակիոսի հերետիկոսական աղանդին հեևորդ Ֆոնտինոսին, ինչը հետագայում կասկածներ առաջացրեց, որ ինքը ևս հերետիկոսություն է ընդունել։ Այդ պատճառով Դանթեն իր «Աստվածային կատակերգության» մեջ պատկերում է նրան Դժոխքում[3]:
Կենսագրություն
Անաստաս II-ը ծնվել է Հռոմում՝ հոգևորականի ընտանիքում[4]: Մինչ Պապ ընտրվելը եղել է սարկավագ: Անաստաս II պապի ընտրությունը կապված էր Հռոմի եկեղեցու ազդեցիկ շրջանակի մի մասի ցանկության հետ՝ բյուզանդական եկեղեցու հետ փոխհարաբերություններում իր նախորդների կոշտ գծից հեռանալու, հաշտեցման կետեր գտնելու և այսպես կոչված Ակակիոսական սխիզմը հաղթահարելու ցանկության հետ[3][5]:Հռոմի պապեր Փելիքս III-ը (483-492 թթ.) և Գելասիոս I-ը (492-496 թթ) բախվեցին Արևելյան եկեղեցու հետ և եկեղեցուց հեռացրին շատ կրոնական գործիչների, այդ թվում՝ Կոստանդնուպոլսի պատրիարք Ակակիոսին: Գահակալությունից հետո Անաստասը իր առաքելությունը թողեց եպիսկոպոսներ Կրեսկոնիային և Գերմանին և կայսր Անաստասիոս Ա-ին ուղղված ուղերձում տեղեկացրեց իր ընտրության մասին, ինչպես նաև հույս հայտնեց վերականգնելու եկեղեցական միասնությունը[5]: Իր ուղերձում Անաստաս II-ը գրում էր, որ արարողությունների արդյունավետությունը կախված չէ իրենց հոգևոր անձի անձնական հատկանիշներից, շնորհը համեմատում էր արևի ճառագայթների հետ, որոնք մաքուր և անսանձ են մնում, թեև երբեմն ներթափանցում են կեղտոտ վայրերի մեջ: Դրա հիման վրա Անաստաս II-ը, շարունակելով պատրիարք Ակակիոսին սխիզմատիկ համարել, ճանաչել է նրա ձեռնադրումը, ինչպես նաև այդ պատրիարքի կողմից կատարված մկրտության ծիսակարգերը համարել է վավեր: Նա կարծում էր, որ Ակակիոսի մահից հետո հնարավոր է վերականգնել կապը Հռոմի և Կոստանդնուպոլսի եկեղեցիների միջև։ Բայց բանակցությունները չհաջողվեցին։ Աստվածաբանական բանավեճերին մասնակցելու համար Կոստանդնուպոլս ուղարկված սարկավագ Ֆոտինի, թեսաղոնիկեցի արքեպիսկոպոս Անդրեասի (նախկինում պատրիարք Ակակիոսի կողմնակից) հետ բանակցություններ վարելու փորձերը դժգոհություն առաջացրեցին հռոմեական հոգևորականության շրջանում: Ֆոտինի ընդունման փաստը գնահատվեց որպես հավատքի դավաճանություն: Այդ ժամանակ Պապը հանկարծ մահացավ, և նրա հակառակորդները դա համարեցին աստվածային դատաստանի անվիճելի նշան:
Ժառանգություն
Խմբակցությունները, որոնք ստեղծվել էին Անաստասի գահակալության ժամանակ, ազատ մնացած գահի համար առաջադրեցին իրենց թեկնածուներին: Հաշտության հակառակորդների խմբակցությունը առաջարկեց Սիմմաքոսին, իսկ Անաստասիա II-ի կողմնակիցները՝ Լավրենտիոսին[3], որը սկիզբ դարձավ, այսպես կոչված, «Լավրենտիական պառակտմանը» արևմուտքում:
Անաստաս II-ի անունը չի ներառվել հին վկայաբանությունների մեջ. նույնիսկ Կոստանդնուպոլսի հետ ինչ-որ համաձայնագրերի կասկածների ստվերները բավարար էին, որպեսզի նա դառնա երկրորդը (Լիբերիոսից հետո) ոչ կանոնացված Հռոմեական պապերից, թեև ենթադրյալ մեղքն այդպես էլ չհաստատված մնաց: Ըստ միջնադարյան լեգենդի, որը արտացոլվում է Դանթեի Աստվածային կատակերգության մեջ, Անաստաս II-ը դատապարտվում է դժոխքի՝ «Այստեղ փակված է Անաստաս պապը / Ֆոտինի հետքերով ճշմարիտ ճանապարհը մոռացած» (Դժոխք, XI, 8-9): Այնուամենայնիվ, ժամանակակից գիտնականները դա սխալ են համարում. ամենայն հավանականությամբ, Դանթեն նկատի է ունեցել այն ժամանակվա բյուզանդական կայսր Անաստասիոս I-ին[6]:
Թաղված է Սուրբ Պետրոսի տաճարում[3]:
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,0 1,1 1,2 https://www.britannica.com/biography/Anastasius-II-pope
- ↑ Herbermann, Charles, ed. (1913). . Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Richard P. McBrien (1997). Lives of the Popes: The Pontiffs from St. Peter to John Paul II. HarperCollins. էջեր 82–83. ISBN 978-0-06-065304-0. Վերցված է մարտի 8, 2013-ին. Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ
<ref>թեգ. «McBrien» անվանումը սահմանվել է մի քանի անգամ, սակայն տարբեր բովանդակությամբ: - ↑ George L. Williams (2004). Papal Genealogy: The Families And Descendants Of The Popes. McFarland. ISBN 978-0-7864-2071-1. Վերցված է 8 March 2013-ին.
- ↑ 5,0 5,1 Morehead, John (1978). «The Laurentian Schism: East and West in the Roman Church». Church History. 47 (2): 125–136. doi:10.2307/3164729.
- ↑ Alighieri, Dante (1995). Dante's Inferno. Translated by Mark Musa. Indiana University Press. ISBN 978-0-253-20930-6. Վերցված է 8 March 2013-ին.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անաստաս II (Հռոմի պապ)» հոդվածին։ |
| ||||||||||
