«Լսողություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
չ հայերեն անվանում
No edit summary
Տող 1. Տող 1.
[[Պատկեր:00-Oreille-ear.jpg|մինի]]
[[Պատկեր:00-Oreille-ear.svg|մինի]]
'''Լսողություն''', մարդու և [[կենդանիներ]]ի օրգանիզմի [[ֆունկցիա]], որով ապահովվում է ձայնային տատանումների ընկալումը։ [[Էվոլյուցիա]]յի պրոցեսում լսողության համակարգը առաջինը ձևավորվել է [[միջատներ]]ի մոտ, բնորոշ է բոլոր [[ողնաշարավորներ]]ին և լավ զարգացած է [[կաթնասուններ]]ի օրգանիզմում։ Լսողության օրգանների կառուցվածքը [[կենդանական աշխարհ]]ի տարբեր ներկայացուցիչների և մարդու մոտ տարբեր է։ Մարդը որպես ձայն ընկալում է 16-ից մինչե 21.000 հց հաճախականությունները։ Նշված սահմաններից ցածր և բարձր [[տատանումներ]]ը մարդու կողմից չեն ընկալվում, սակայն հեշտությամբ կարող են ընկալվել որոշ կենդանիների կողմից։ Լսողությունը բնորոշվում է լսողականության շեմքով, ձայնի նվազագույն ուժը, որը կարող է առաջացնել լսողական զգացողություն, ստորին շեմքն է։ Ձայնի առավելագույն ուժը, երբ վերանում է լսողական զգացողությունը և [[ականջ]]ներում ի հայտ է գալիս [[ցավ]]ի զգացում, լսողականության վերին կամ ցավային շեմքն է։ Ստորին և վերին շեմքով սահմանագծված տարածությունը կոչվում է լսողական դաշտ։ Մարդու լսողեւթյունը ավելի զգայուն է 800-500 հց հաճախականության տատանումների նկատմամբ։ Լսողության կարևորագույն հատկանիշներն են՝ ձայնի տարբերումը ըստ բարձրության (տատանումների հաճախականություն), ուժգնության ([[ինտենսիվություն|ինտենսիվության]]), երանգավորման ([[տեմբր]]ի) և ձայնի ուղղության որոշման (օտոտոպիկա), ինչպես նաև հարմարվողականությունը, այսնքն՝ լսողության շեմքի բարձրացումը ձայնի տնական ազդեցության ժամանակ։
'''Լսողություն''', մարդու և [[կենդանիներ]]ի օրգանիզմի [[ֆունկցիա]], որով ապահովվում է ձայնային տատանումների ընկալումը։ [[Էվոլյուցիա]]յի պրոցեսում լսողության համակարգը առաջինը ձևավորվել է [[միջատներ]]ի մոտ, բնորոշ է բոլոր [[ողնաշարավորներ]]ին և լավ զարգացած է [[կաթնասուններ]]ի օրգանիզմում։ Լսողության օրգանների կառուցվածքը [[կենդանական աշխարհ]]ի տարբեր ներկայացուցիչների և մարդու մոտ տարբեր է։ Մարդը որպես ձայն ընկալում է 16-ից մինչե 21.000 հց հաճախականությունները։ Նշված սահմաններից ցածր և բարձր [[տատանումներ]]ը մարդու կողմից չեն ընկալվում, սակայն հեշտությամբ կարող են ընկալվել որոշ կենդանիների կողմից։ Լսողությունը բնորոշվում է լսողականության շեմքով, ձայնի նվազագույն ուժը, որը կարող է առաջացնել լսողական զգացողություն, ստորին շեմքն է։ Ձայնի առավելագույն ուժը, երբ վերանում է լսողական զգացողությունը և [[ականջ]]ներում ի հայտ է գալիս [[ցավ]]ի զգացում, լսողականության վերին կամ ցավային շեմքն է։ Ստորին և վերին շեմքով սահմանագծված տարածությունը կոչվում է լսողական դաշտ։ Մարդու լսողեւթյունը ավելի զգայուն է 800-500 հց հաճախականության տատանումների նկատմամբ։ Լսողության կարևորագույն հատկանիշներն են՝ ձայնի տարբերումը ըստ բարձրության (տատանումների հաճախականություն), ուժգնության ([[ինտենսիվություն|ինտենսիվության]]), երանգավորման ([[տեմբր]]ի) և ձայնի ուղղության որոշման (օտոտոպիկա), ինչպես նաև հարմարվողականությունը, այսնքն՝ լսողության շեմքի բարձրացումը ձայնի տնական ազդեցության ժամանակ։



18:47, 23 Մարտի 2019-ի տարբերակ

Լսողություն, մարդու և կենդանիների օրգանիզմի ֆունկցիա, որով ապահովվում է ձայնային տատանումների ընկալումը։ Էվոլյուցիայի պրոցեսում լսողության համակարգը առաջինը ձևավորվել է միջատների մոտ, բնորոշ է բոլոր ողնաշարավորներին և լավ զարգացած է կաթնասունների օրգանիզմում։ Լսողության օրգանների կառուցվածքը կենդանական աշխարհի տարբեր ներկայացուցիչների և մարդու մոտ տարբեր է։ Մարդը որպես ձայն ընկալում է 16-ից մինչե 21.000 հց հաճախականությունները։ Նշված սահմաններից ցածր և բարձր տատանումները մարդու կողմից չեն ընկալվում, սակայն հեշտությամբ կարող են ընկալվել որոշ կենդանիների կողմից։ Լսողությունը բնորոշվում է լսողականության շեմքով, ձայնի նվազագույն ուժը, որը կարող է առաջացնել լսողական զգացողություն, ստորին շեմքն է։ Ձայնի առավելագույն ուժը, երբ վերանում է լսողական զգացողությունը և ականջներում ի հայտ է գալիս ցավի զգացում, լսողականության վերին կամ ցավային շեմքն է։ Ստորին և վերին շեմքով սահմանագծված տարածությունը կոչվում է լսողական դաշտ։ Մարդու լսողեւթյունը ավելի զգայուն է 800-500 հց հաճախականության տատանումների նկատմամբ։ Լսողության կարևորագույն հատկանիշներն են՝ ձայնի տարբերումը ըստ բարձրության (տատանումների հաճախականություն), ուժգնության (ինտենսիվության), երանգավորման (տեմբրի) և ձայնի ուղղության որոշման (օտոտոպիկա), ինչպես նաև հարմարվողականությունը, այսնքն՝ լսողության շեմքի բարձրացումը ձայնի տնական ազդեցության ժամանակ։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 4, էջ 669