«Մասնակից:Սավադյան Միլենա/Ավազարկղ1»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added

Գծային

15:00, 3 Մարտի 2019-ի տարբերակ

Լվովի ավետարան` 12-րդ դարի հայկական կիլիկյան ձեռագիր: Հայկական ավանդույթի համաձայն, Սկևրա վանքի անունով, որտեղ այն գրված էր, կոչվում է Սկևրի ավետարան:

Պատմություն

Ավետարանը գրվել է Կիլիկյան թագավորությունում Սկևր վանքում (Լամբրոնից ոչ հեռու), որտեղ 12-րդ դարի վերջում ավարտվեց Կիլիկյան մանրանկարչության ոճի վերջնական ձևավորումը^[1]^[2]: Ինչպես վկայում է ձեռագրի էջերի հուշագրությունը հայկական օրացույցի 647-րդ տարում (1198 թվականին հունվարի 31 - 1199 թվականին հունվարի 30-ը), գրող ու մանրանկարիչ Գրիգոր Մուլցեցին ավարտել է աշխատանքը:

В 1993 году Евангелие было найдено и продемонстрировано в Гнезно (недалеко от Познани) доктору Гюнтеру Принцингу его польским коллегой К. Ильски. После обнаружения рукописи большая группа специалистов из разных стран принимала участие в реставрации и исследовании рукописи, организованных стараниями Г. Принцинга и А. Шмидт в Музее Гутенберга в Майнце и завершившихся посвященными ей конференцией и выставкой По мнению Л. Р. Азарян, Львовское Евангелие наряду с Венецианским (1193 г.) является самыми значительными рукописями, оказавшими влияние на формирование киликийской миниатюрной живописи.

1930 թվականին Ավետարանը նկարագրվել է Ներսես Ակինյանի կողմից: Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից առաջ այն պատկանում էր Լվովի հայկական համայնքին: Արևմտյան Ուկրաինան ԽՍՀՄ-ին անդամակցելուց և Լվովի ու Արևմտյան Ուկրաինայի հայերի Լեհաստանում վերաբնակեցումից հետո, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի սկիզբի հետ մեկտեղ, ձեռագրերի հետքերը անհետացել են: 1993 թվականին Ավետարանը հայտնաբերվել և ցուցադրվել է Գնեզնոյում դոկտոր Գյունտեր Պրինցինգի և նրա լեհ գործընկեր Ք. Իլսկիի կողմից<ref name="Biz">Византийский временник //Институт истории (Академия наук СССР) // том 60-62 стр-ца 192

: Ձեռագրության հայտնաբերումից հետո տարբեր երկրների մասնագետների մեծ խումբը մասնակցեց Մաինցիի Մ. Գուտենբերգի թանգարանում Գ. Պատրինգի և Ա.Շմիդթի ջանքերով կազմակերպված ձեռագրերի վերականգնմանը և ուսումնասիրությանը: Ըստ Լ.Ր. Ազարյանի, Լվովի Ավետարանը Վենետիկի հետ (1193 թվականին) հանդիսանում է ամենակարևոր ձեռագրերից մեկը, որոնք ազդել են Կիլիկյան մանրանկարչության վրա:
Ծանոթագրություններ

↑ Академия Наук СССР//Институт Истории// Византийский временник //Том XXVIII стр-ца 278 [1] // Изд-во «Наука» М.- 1968 г.

↑ Академия Наук СССР//Институт Истории// Византийский временник //Том XXVIII стр-ца 277 [2] // Изд-во «Наука» М.- 1968 г.

Արտաքին հղումներ

[3] Євангеліє зі Скеври

[1] Академия Наук СССР//Институт Истории// Византийский временник //Том XXVIII стр-ца 278 [1] // Изд-во «Наука» М.- 1968 г.

[2] Академия Наук СССР//Институт Истории// Византийский временник //Том XXVIII стр-ца 277 [2] // Изд-во «Наука» М.- 1968 г.

[1]

[2]

15:00, 3 Մարտի 2019-ի տարբերակ խմբագրել Անահիտ Ավագյան (Քննարկում \| ներդրում) 8491 edits չNo edit summary Պիտակ՝ Վիզուալ խմբագիր ← Նախորդ տարբ		15:00, 3 Մարտի 2019-ի տարբերակ խմբագրել հետ շրջել Անահիտ Ավագյան (Քննարկում \| ներդրում) 8491 edits No edit summary Հաջորդ տարբ →
Տող 8.		Տող 8.


	[[1930 թվական\|1930 թվականին]] Ավետարանը նկարագրվել է Ներսես Ակինյանի կողմից: Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից առաջ այն պատկանում էր Լվովի հայկական համայնքին: Արևմտյան Ուկրաինան ԽՍՀՄ-ին անդամակցելուց և Լվովի ու Արևմտյան Ուկրաինայի հայերի Լեհաստանում վերաբնակեցումից հետո, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի սկիզբի հետ մեկտեղ, ձեռագրերի հետքերը անհետացել են: 1993 թվականին Ավետարանը հայտնաբերվել և ցուցադրվել է Գնեզնոյում դոկտոր Գյունտեր Պրինցինգի և նրա լեհ գործընկեր Ք. Իլսկիի կողմից<ref name="Biz">Византийский временник //Институт истории (Академия наук СССР) // том 60-62 стр-ца 192 <blockquote>: Ձեռագրության հայտնաբերումից հետո տարբեր երկրների մասնագետների մեծ խումբը մասնակցեց Մաինցիի Մ. Գուտենբերգի թանգարանում Գ. Պատրինգի և Ա.Շմիդթի ջանքերով կազմակերպված ձեռագրերի վերականգնմանը և ուսումնասիրությանը ~~<nowiki><ref name = "Biz" >~~: Ըստ Լ.Ր. Ազարյանի, Լվովի Ավետարանը Վենետիկի հետ (1193 թվականին) հանդիսանում է ամենակարևոր ձեռագրերից մեկը, որոնք ազդել են Կիլիկյան մանրանկարչության վրա~~</nowiki></blockquote></ref>~~:		[[1930 թվական\|1930 թվականին]] Ավետարանը նկարագրվել է Ներսես Ակինյանի կողմից: Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից առաջ այն պատկանում էր Լվովի հայկական համայնքին: Արևմտյան Ուկրաինան ԽՍՀՄ-ին անդամակցելուց և Լվովի ու Արևմտյան Ուկրաինայի հայերի Լեհաստանում վերաբնակեցումից հետո, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի սկիզբի հետ մեկտեղ, ձեռագրերի հետքերը անհետացել են: 1993 թվականին Ավետարանը հայտնաբերվել և ցուցադրվել է Գնեզնոյում դոկտոր Գյունտեր Պրինցինգի և նրա լեհ գործընկեր Ք. Իլսկիի կողմից<ref name="Biz">Византийский временник //Институт истории (Академия наук СССР) // том 60-62 стр-ца 192 <blockquote>: Ձեռագրության հայտնաբերումից հետո տարբեր երկրների մասնագետների մեծ խումբը մասնակցեց Մաինցիի Մ. Գուտենբերգի թանգարանում Գ. Պատրինգի և Ա.Շմիդթի ջանքերով կազմակերպված ձեռագրերի վերականգնմանը և ուսումնասիրությանը: Ըստ Լ.Ր. Ազարյանի, Լվովի Ավետարանը Վենետիկի հետ (1193 թվականին) հանդիսանում է ամենակարևոր ձեռագրերից մեկը, որոնք ազդել են Կիլիկյան մանրանկարչության վրա:

	== Ծանոթագրություններ ==		== Ծանոթագրություններ ==