«Գրիգոր Չալիկյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Գրիգոր Չալիկյան
Ծնվել է	օգոստոսի 25, 1920
Ծննդավայր	Իզմիր
Մահացել է	հոկտեմբերի 11, 2004 (84 տարեկան)
Մահվան վայր	Երևան, Հայաստան
Կրթություն	Երևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ
Մասնագիտություն	դերասան, ռեժիսոր, գրող և ասմունքող

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ տարբ Հաջորդ տարբ →

Content deleted Content added

ՎիզուալԵլատեքստ

Գծային

14:20, 12 փետրվարի 2019-ի տարբերակ

Գրիգոր Սարգսի Չալիկյան (ծնվել է օգոստոսի 25, 1920 թվականին, Իզմիր, Թուրքիա - 2004, հոկտեմբերի 11, Երևան), հայ խորհրդային դերասան, ռեժիսոր, բեմադրիչ, գրող, բանաստեղծ, դրամատուրգ, ասմունքող։ ՀԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1977)։ ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1958 թվականից:

Կենսագրություն

Գրիգոր Չալիկյանը 1932 թվականին Թուրքիայից ներգաղթել է Խորհրդային Հայաստան: 1953 թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտը։ Աշխատել է Աշտարակի (1940-1946 թվականներին), Երևանի պատանի հանդիսատեսի (1946-1953 թվականներին), Սունդուկյանի անվան (1953-1959 թվականներին) թատրոններում։ 1959 թվականից աշխատել է Հայաստանի հեռուստատեսության և ռադիոհաղորդումների պետական կոմիտեում (ֆոնդային դրամատիկական հաղորդումների բաժնի վարիչ և գլխավոր ռեժիսոր)։ Հայկական ռադիոթատրոնի նախաձեռնողներից է։

Բեմադրություններ

Գրիգոր Չալիկյանի ռադիոբեմադրություններից են՝ Հրաչյա Քոչարի «Կարոտ», «Նահապետը», Ֆրանց Վերֆելի «Մուսա լեռան քառասուն օրը», Կոստան Զարյանի «Նավը լեռան վրա», Լևոն Շանթի «Հին աստվածներ», Մուշեղ Գալշոյանի «Կանչը»։ Լույս են տեսել «Բաբախումներ» (1954 թվական), «Իմ սիրտը» (1958 թվական), «Խաղաղ ափեր» (1964 թվական) բանաստեղծությունների և «Սպիտակ կատու» (1981 թվական) պիեսների ժողովածուները։ Տարբեր թատրոններում բեմադրվել են Չալիկյանի «Երազիկ» (1957 թվական), «Մարսեցի փեսան» (1966 թվական), «Մենք, նրանք և մյուսները» (1970 թվական), «Հայր Տոնապետի մենախոսությունը» (1976 թվական), հեռուստատեսությամբ՝ «Ծաղկած խնձորենիների ձմեռը» (1980 թվական) և այլ պիեսներ։

Երկեր

Բաբախումներ (բանաստեղծություններ), Երևան, Հայպետհրատ, 1954, 71 էջ:
Իմ սիրտը, Երևան, Հայպետհրատ, 1958, 90 էջ:
Խաղաղ ամպեր, Երևան, Հայպետհրատ, 1964, 102 էջ:

Դերեր

Խաչատուր Աբովյան (Դ․ Գագազյանի «Խաչատուր Աբովյան»)
Նեզնամով (Ալեքսանդր Օստրովսկու «Անմեղ մեղավորներ»)
Ժան Վալժան («Թշվառներ», ըստ Վիկտոր Հյուգոյի)

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 660)։

@@ Տող 27. / Տող 27. @@
 }}
-'''Գրիգոր Սարգսի Չալիկյան''' (ծնվել է [[օգոստոսի 25]], [[1920]] թվականին, [[Իզմիր]], [[Թուրքիա]] - [[2004]], [[հոկտեմբերի 11]], [[Երևան]]), հայ խորհրդային [[դերասան]], [[ռեժիսոր]], բեմադրիչ, [[գրող]], ասմունքող։ [[ՀԽՍՀ]] արվեստի վաստակավոր գործիչ ([[1977]])։
+'''Գրիգոր Սարգսի Չալիկյան''' (ծնվել է [[օգոստոսի 25]], [[1920]] թվականին, [[Իզմիր]], [[Թուրքիա]] - [[2004]], [[հոկտեմբերի 11]], [[Երևան]]), հայ խորհրդային [[դերասան]], [[ռեժիսոր]], բեմադրիչ, [[գրող]], [[բանաստեղծ]], դրամատուրգ, ասմունքող։ [[ՀԽՍՀ]] արվեստի վաստակավոր գործիչ ([[1977]])։ [[ԽՍՀՄ Գրողների միություն|ԽՍՀՄ գրողների միության]] անդամ [[1958]] թվականից:
 == Կենսագրություն ==
-[[1953]] թվականին ավարտել է [[Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ]]ը։ Աշխատել է [[Աշտարակի պետական թատրոն|Աշտարակի]] (1940-1946 թվականներին), [[Պատանի հանդիսատեսի թատրոն|Երևանի պատանի հանդիսատես]]ի ([[1946]]-[[1953]] թվականներին), Սունդուկյանի անվան (1953-[[1959]] թվականներին) թատրոններում։ 1959 թվականից աշխատել է Հայաստանի հեռուստատեսության և ռադիոհաղորդումների պետական կոմիտեում (ֆոնդային դրամատիկական հաղորդումների բաժնի վարիչ և գլխավոր ռեժիսոր)։ Հայկական ռադիոթատրոնի նախաձեռնողներից է։
+Գրիգոր Չալիկյանը 1932 թվականին Թուրքիայից ներգաղթել է Խորհրդային Հայաստան: [[1953]] թվականին ավարտել է [[Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ]]ը։ Աշխատել է [[Աշտարակի պետական թատրոն|Աշտարակի]] (1940-1946 թվականներին), [[Պատանի հանդիսատեսի թատրոն|Երևանի պատանի հանդիսատես]]ի ([[1946]]-[[1953]] թվականներին), Սունդուկյանի անվան (1953-[[1959]] թվականներին) թատրոններում։ 1959 թվականից աշխատել է Հայաստանի հեռուստատեսության և ռադիոհաղորդումների պետական կոմիտեում (ֆոնդային դրամատիկական հաղորդումների բաժնի վարիչ և գլխավոր ռեժիսոր)։ Հայկական ռադիոթատրոնի նախաձեռնողներից է։
 == Բեմադրություններ ==
 Գրիգոր Չալիկյանի ռադիոբեմադրություններից են՝ [[Հրաչյա Քոչար]]ի «Կարոտ», «[[Նահապետը]]», [[Ֆրանց Վերֆել]]ի «[[Մուսա լեռան քառասուն օրը]]», [[Կոստան Զարյան]]ի «[[Նավը լեռան վրա]]», [[Լևոն Շանթ]]ի «Հին աստվածներ», [[Մուշեղ Գալշոյան]]ի «Կանչը»։ Լույս են տեսել «Բաբախումներ» ([[1954]] թվական), «Իմ սիրտը» ([[1958]] թվական), «Խաղաղ ափեր» ([[1964]] թվական) բանաստեղծությունների և «Սպիտակ կատու» ([[1981]] թվական) պիեսների ժողովածուները։
+Տարբեր թատրոններում բեմադրվել են Չալիկյանի «Երազիկ» ([[1957]] թվական), «Մարսեցի փեսան» ([[1966]] թվական), «Մենք, նրանք և մյուսները» ([[1970]] թվական), «Հայր Տոնապետի մենախոսությունը» ([[1976]] թվական), հեռուստատեսությամբ՝ «Ծաղկած խնձորենիների ձմեռը» ([[1980]] թվական) և այլ պիեսներ։
+== Երկեր ==
-Տարբեր թատրոններում բեմադրվել են Չալիկյանի «Երագիկ» ([[1957]] թվական), «Մարսեցի փեսան» ([[1966]] թվական), «Մենք, նրանք և մյուսները» ([[1970]] թվական), «Հայր Տոնապետի մենախոսությունը» ([[1976]] թվական), հեռուստատեսությամբ՝ «Ծաղկած խնձորենիների ձմեռը» ([[1980]] թվական) և այլ պիեսներ։
+* Բաբախումներ (բանաստեղծություններ), Երևան, Հայպետհրատ, 1954, 71 էջ:
+* Իմ սիրտը, Երևան, Հայպետհրատ, 1958, 90 էջ:
+* Խաղաղ ամպեր, Երևան, Հայպետհրատ, 1964, 102 էջ:
 == Դերեր ==