«Կապույտ դիվիզիա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added

Գծային

18:27, 1 Սեպտեմբերի 2018-ի տարբերակ

Կապույտ դիվիզիա (նաև Երկնագույն դիվիզիա, Վերմախտի իսպանական կամավորների 250-րդ դիվիզիա, գերմ.՝ 250. Einheit spanischer Freiwilliger, իսպ.՝ División Azul, գերմ.՝ Blaue Division) իսպանացի կամավորներից կազմված դիվիզիա, որը Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ Նացիստական Գերմանիայի կողմից կռվել է [[Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն |խորհրդա]]-գերմանական ռազմաճակատում: Ընդունված է համարել, որ այն համալրվել է «Իսպանական ֆալանգայի» անդամներից, այնինչ «Կապույտ դիվիզիան» իրենից ներկայացնում է քաղաքացիական պատերազմի մասնակիցների և ֆալանգիստական ոստիկանական ստորաբաժանումների անդամների համախումբ: Ձևավորվել է իսպանական բանակի կանոնակարգին համապատասխան՝ չորս հետևակային և մեկ հրետանային գունդ^[1]:

«Կապույտ դիվիզիան» դարձել է Վերմախտի միակ միավորը, որը պարգևատրվել է «սեփական մեդալով^[2] (ստեղծվել էր դիվիզիայի պատվին)^[3]:

Միավորման ձևավորումն ու առանձնահատկությունները

Չցանկանալով բացահատ կերպով Իսպանիան ներգրավել Երկրորդ համաշխարհային պատերազմում Հիտլերի կողմից և միևնույն ժամանակ ձգտելով ամրապնդել Ֆալանգայի վարչակարգը ու երկիրը դարձնել անվտանգ՝ Ֆրանցիսկո Ֆրանկոն որդեգրեց զինված չեզոքության դիրք՝ Արևելյան ռազմաճակատի համար Գերմանիային տրամադրելով կամավորների դիվիզիա, որը ցանկանում էր գերմանացիների կողմից կռվել ընդդեմ Խորհրդային Միության: Դե յուրե Իսպանիան պահպանեց չեզոքությունը, չներգրավվեց Գերմանիայի դաշնակիցների ցանկում և Խորհրդային Միությանը պատերազմ չհայտարարեց: Դիվիզիան իր անվանումը ստացել է Ֆալանգայի համազգեստի կապույտ գույնից:

Իսպանիայի արտաքին գործերի նախարար Սերանո Սուները 1941 թվականի հունիսի 24-ին հայտարարեց «Կապույտ դիվիզիայի» ձևավորման մասին՝ ասելով, որ ԽՍՀՄ-ը մեղավոր է իսպանական քաղաքացիական պատերազմի համար այն համատեքստում, որ պատերազմը ձգձգվեց, տեղի ունեցան մասսայական գնդակահարություններ, առանց դատարանի որոշման հաշվեհարդարներ և այլն: Գերմանացիների հետ համաձայնությամբ փոփոխվեց նրանց համար փոփոխվեց երդմնակալության ձևը: Դիվիզիայի զինծառայողները հայտնում էին ֆյուրերին իրենց հավատարմությունը և երդվում պայքարել ընդդեմ կոմունիզմի^[1]:

Իսպանացի փոխգնդապետ Տրոնսկոսի ձևակերպմամբ այն ունի հետևյալ տեսքը.

Երդվում եք արդյո՞ք Աստծո և գերմանական բանակի ղեկավար Ադոլֆ Հիտլերի նկատմամբ ձեր իսպանական պատվով բացարձակ հավատարմության համար ընդդեմ կոմունիզմի, և երդվո՞ւմ եք կռվել որպես խիզախ զինվորներ և ամեն պահի տալ ձեր կյանք, որպեսզի կատարեք ձեր երդումը:

Կամավորների համար դիվիզիային անդամագրվելու պատճառները տարբեր էին: Որոշները ցանկանում էին վրեժխնդիր լինել քաղաքացիական պատերազմում րենց հարազատների մահվան համար, ուրիշները՝ պարզապես թաքնվել (նախկին հանրապետականները, որոնք դիվիզիայի կազմի փոքրամասնությունն էին կազմում, որպես կանոն, կազմեցին Կարմիր բանակին հանձնվածների ու փախուստի դիմածների գերակշիռ մասը: Այնուամենայնիվ, փախածները, ինչպես նաև «Կապույտ դիվիզիայի» անդամ գերիները կրեցին առավելագույն խիստ պատիժը): Դիվիզիայի առաջին կազմը ձևավորվեց հիմնականում կամավորական ֆալանգիստներից, ինչպես նաև նվազագույն չափով մարդկանցից, որոնք իրապես ցանկանում էին մաքրել իրենց նախկին հանրապետական անցյալը: Այդպիսիններից էր հետագայում հայտնի ռեժիսյոր դարձած Լուիս Բերլանգան: Այդպիսի մարդիկ ցանկանում էին թեթևացնել իրենց հարազատների նկատմամբ հասարակության վերաբերմունքը^[4]^[5]: Քչերնեին առաջնորդվում եսասիրական գաղափարներով (դիվիզիայի առաջին կազմը բացարձակապես կազմված էր ֆալանգիստներից ու նրանց գաղափարակիցներից): Դիվիզիայի զինծառայողները ստացանում էին այն ժամանակ Իսպանիայում բավականին բարձր աշխատավարձ, որին գումարվում էր գերմանական բանակի կողմից հատկացվող հատկացումները (յուրաքանչյուր օրվա համար նրանք իսպանական կառավարութոյւնից ստանում էին 7,3 պեսետ, իսկ գերմանական հրամանատարությունից՝ 8,48 պեսետ)^[1]: Հունիսի 26-ին Իսպանիայի նահանգներում Ֆալանգայի ղեկավարները ստանում են շրջաբերական, որտեղ հստակեցվում էէին այն չափորոշիչները, որոնց համաձայն պետք է հավաքագրվեին կամավորականները: Համաձայն այդ պայմանների՝՝ նրանք պետք է լինեին Ֆալանգայի անդամներ կամ 20-ից 28 տարեկան զինվորականներ: Դիվիզիայի անձնակազմի 75 % պետք է ձևավորվեր քաղաքացիական պատերազմի նախկին մասնակիցներից, իսկ մնացած 25 %-ը պետք է համալրվեր մնացյալ կամավորականներով: Այդ չափորոշիչների համաձայն ձևավորվեց դիվիզիայի առաջին կազմը: Դիվիզիոնի անդամների հուշերի համաձայն ստորաբաժանման երկրորդ կազմը սովորական կամավորականներ չէին, այլ գործնականում հատուկ հավաքագրվածներ: Ռազմաճակատ պետք է ուղարկվեին նաև վարչակարգին ոչ պիտանի մարդիկ: Բայց հետագայում, բայցի դիվիզիայի առաջին կազմից, հավաքագրումը կատարվեց կադրային զինվորականներից:

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 http://www.echo.msk.ru/programs/victory/703276-echo/ Мигель Фернандэс Бас — шеф бюро испанского агентства новостей «EFE» в Москве о «Голубой дивизии»
↑ Մեդալի պաշտոնական անվանումն էր Բոլշևիզմի դեմ իսպանական կամավորների պայքարի հիշատակի մեդալ: Մեդալի դիմերեսին երկու սրի մեջտեղում պատկերված էր արծվով Վերմախտի սաղավարտը և Ֆալանգայի խորհրդանիշը, վահանի ներքևում առկա էր թուր
↑ España y la Segunda Guerra Mundial. — 1a. ed. — Madrid: Editorial Complutense, 1996. — 194 pages с. — ISBN 848936589X
↑ «Luis Garcia Berlanga» (բրիտանական անգլերեն). 2010-11-18. 0307-1235. Վերցված է 2018-03-01-ին.
↑ BELINCHÓN, GREGORIO (2011-11-14). «Berlanga's Blue Division notebooks». El País (անգլերեն). Madrid. 1134-6582. Վերցված է 2018-03-01-ին.

[echomsk-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 http://www.echo.msk.ru/programs/victory/703276-echo/ Мигель Фернандэс Бас — шеф бюро испанского агентства новостей «EFE» в Москве о «Голубой дивизии»

[2] Մեդալի պաշտոնական անվանումն էր Բոլշևիզմի դեմ իսպանական կամավորների պայքարի հիշատակի մեդալ: Մեդալի դիմերեսին երկու սրի մեջտեղում պատկերված էր արծվով Վերմախտի սաղավարտը և Ֆալանգայի խորհրդանիշը, վահանի ներքևում առկա էր թուր

[3] España y la Segunda Guerra Mundial. — 1a. ed. — Madrid: Editorial Complutense, 1996. — 194 pages с. — ISBN 848936589X

[4] «Luis Garcia Berlanga» (բրիտանական անգլերեն). 2010-11-18. 0307-1235. Վերցված է 2018-03-01-ին.

[5] BELINCHÓN, GREGORIO (2011-11-14). «Berlanga's Blue Division notebooks». El País (անգլերեն). Madrid. 1134-6582. Վերցված է 2018-03-01-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Տող 3. / Տող 3. @@
 «Կապույտ դիվիզիան» դարձել է [[Վերմախտ]]ի միակ միավորը, որը պարգևատրվել է «սեփական մեդալով<ref>Մեդալի պաշտոնական անվանումն էր Բոլշևիզմի դեմ իսպանական կամավորների պայքարի հիշատակի մեդալ: Մեդալի դիմերեսին երկու սրի մեջտեղում պատկերված էր արծվով Վերմախտի սաղավարտը և Ֆալանգայի խորհրդանիշը, վահանի ներքևում առկա էր թուր</ref> (ստեղծվել էր դիվիզիայի պատվին)<ref>{{Книга|заглавие=España y la Segunda Guerra Mundial|ссылка=https://www.worldcat.org/oclc/41924862|издание=1a. ed|место=Madrid|издательство=Editorial Complutense|год=1996|страниц=194 pages|isbn=848936589X}}</ref>:
+== Միավորման ձևավորումն ու առանձնահատկությունները ==
+Չցանկանալով բացահատ կերպով Իսպանիան ներգրավել [[Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ]]ում [[Ադոլֆ Հիտլեր|Հիտլերի]] կողմից և միևնույն ժամանակ ձգտելով ամրապնդել [[Իսպանական ֆալանգա|Ֆալանգայի վարչակարգը]] ու երկիրը դարձնել անվտանգ՝ [[Ֆրանցիսկո Ֆրանկո]]ն որդեգրեց զինված չեզոքության դիրք՝ Արևելյան ռազմաճակատի համար Գերմանիային տրամադրելով կամավորների դիվիզիա, որը ցանկանում էր գերմանացիների կողմից կռվել ընդդեմ [[Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն|Խորհրդային Միության]]: Դե յուրե Իսպանիան պահպանեց չեզոքությունը, չներգրավվեց [[Առանցքի ուժեր|Գերմանիայի դաշնակիցների ցանկում]] և Խորհրդային Միությանը պատերազմ չհայտարարեց: Դիվիզիան իր անվանումը ստացել է Ֆալանգայի համազգեստի կապույտ գույնից:
+Իսպանիայի արտաքին գործերի նախարար [[Ռամոն Սերանո Սուներ|Սերանո Սուները]] 1941 թվականի հունիսի 24-ին հայտարարեց «Կապույտ դիվիզիայի» ձևավորման մասին՝ ասելով, որ ԽՍՀՄ-ը մեղավոր է [[Իսպանիայի քաղաքացիական պատերազմ|իսպանական քաղաքացիական պատերազմի]] համար այն համատեքստում, որ պատերազմը ձգձգվեց, տեղի ունեցան մասսայական գնդակահարություններ, առանց դատարանի որոշման հաշվեհարդարներ և այլն: Գերմանացիների հետ համաձայնությամբ փոփոխվեց նրանց համար փոփոխվեց երդմնակալության ձևը: Դիվիզիայի զինծառայողները հայտնում էին ֆյուրերին իրենց հավատարմությունը և երդվում պայքարել ընդդեմ կոմունիզմի<ref name=echomsk />:
+Իսպանացի փոխգնդապետ Տրոնսկոսի ձևակերպմամբ այն ունի հետևյալ տեսքը.
+{{Մեջբերում|Երդվում եք արդյո՞ք Աստծո և գերմանական բանակի ղեկավար Ադոլֆ Հիտլերի նկատմամբ ձեր իսպանական պատվով բացարձակ հավատարմության համար ընդդեմ կոմունիզմի, և երդվո՞ւմ եք կռվել որպես խիզախ զինվորներ և ամեն պահի տալ ձեր կյանք, որպեսզի կատարեք ձեր երդումը:}}
+Կամավորների համար դիվիզիային անդամագրվելու պատճառները տարբեր էին: Որոշները ցանկանում էին վրեժխնդիր լինել քաղաքացիական պատերազմում րենց հարազատների մահվան համար, ուրիշները՝ պարզապես թաքնվել (նախկին հանրապետականները, որոնք դիվիզիայի կազմի փոքրամասնությունն էին կազմում, որպես կանոն, կազմեցին Կարմիր բանակին հանձնվածների ու փախուստի դիմածների գերակշիռ մասը: Այնուամենայնիվ, փախածները, ինչպես նաև «Կապույտ դիվիզիայի» անդամ գերիները կրեցին առավելագույն խիստ պատիժը): Դիվիզիայի առաջին կազմը ձևավորվեց հիմնականում կամավորական ֆալանգիստներից, ինչպես նաև նվազագույն չափով մարդկանցից, որոնք իրապես ցանկանում էին մաքրել իրենց նախկին հանրապետական անցյալը: Այդպիսիններից էր հետագայում հայտնի ռեժիսյոր դարձած [[Լուիս Գարսիա Բեռլանգա|Լուիս Բերլանգան]]: Այդպիսի մարդիկ ցանկանում էին թեթևացնել իրենց հարազատների նկատմամբ հասարակության վերաբերմունքը<ref>{{Cite news|title=Luis Garcia Berlanga|url=http://www.telegraph.co.uk/news/obituaries/culture-obituaries/film-obituaries/8144176/Luis-Garcia-Berlanga.html|id=0307-1235|date=2010-11-18|accessdate=2018-03-01|language=en-GB}}</ref><ref>{{Cite news|title=Berlanga's Blue Division notebooks|first=GREGORIO|last=BELINCHÓN|url=https://elpais.com/elpais/2011/11/14/inenglish/1321251655_850210.html|work=El País|location=Madrid|id=1134-6582|date=2011-11-14|accessdate=2018-03-01|language=en}}</ref>: Քչերնեին առաջնորդվում եսասիրական գաղափարներով (դիվիզիայի առաջին կազմը բացարձակապես կազմված էր ֆալանգիստներից ու նրանց գաղափարակիցներից): Դիվիզիայի զինծառայողները ստացանում էին այն ժամանակ Իսպանիայում բավականին բարձր աշխատավարձ, որին գումարվում էր գերմանական բանակի կողմից հատկացվող հատկացումները (յուրաքանչյուր օրվա համար նրանք իսպանական կառավարութոյւնից ստանում էին 7,3 պեսետ, իսկ գերմանական հրամանատարությունից՝ 8,48 պեսետ)<ref name="echomsk" />: Հունիսի 26-ին Իսպանիայի նահանգներում Ֆալանգայի ղեկավարները ստանում են շրջաբերական, որտեղ հստակեցվում էէին այն չափորոշիչները, որոնց համաձայն պետք է հավաքագրվեին կամավորականները: Համաձայն այդ պայմանների՝՝ նրանք պետք է լինեին Ֆալանգայի անդամներ կամ 20-ից 28 տարեկան զինվորականներ: Դիվիզիայի անձնակազմի 75 % պետք է ձևավորվեր քաղաքացիական պատերազմի նախկին մասնակիցներից, իսկ մնացած 25 %-ը պետք է համալրվեր մնացյալ կամավորականներով: Այդ չափորոշիչների համաձայն ձևավորվեց դիվիզիայի առաջին կազմը: Դիվիզիոնի անդամների հուշերի համաձայն ստորաբաժանման երկրորդ կազմը սովորական կամավորականներ չէին, այլ գործնականում հատուկ հավաքագրվածներ: Ռազմաճակատ պետք է ուղարկվեին նաև վարչակարգին ոչ պիտանի մարդիկ: Բայց հետագայում, բայցի դիվիզիայի առաջին կազմից, հավաքագրումը կատարվեց կադրային զինվորականներից: