«Արցախի Հանրապետության Պաշտպանության բանակ»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
Հեռացնում եմ ոչ չեզոք, ակնհայտ և թաքնված գովազդ պարունակող, սխալ ձևակերպված բովանդակությունը: |
||
Տող 44. | Տող 44. | ||
== Ձևավորման սկզբնական փուլ == |
== Ձևավորման սկզբնական փուլ == |
||
Սկզբնական փուլում՝ նախքան Պաշտպանության բանակ կանոնավոր համակարգի ձևավորումը, կամավորական ստորաբաժանումների գործողությունները համակարգել են ընդհատակյա ինքնապաշտպանության կոմիտեն, շտաբը, [[ԼՂՀ]] պաշտպանության խորհուրդը՝ [[Արթուր Մկրտչյան (քաղաքական գործիչ)|Արթուր Մկրտչյանի]] գլխավորությամբ։ [[1991]]-ի [[փետրվար]]ից մինչև [[1992]] թվականի սկիզբը ԼՂՀ-ում կազմավորվել են 10-ից ավելի կամավորական վաշտեր ու ջոկատներ՝ 1000-ից ավելի կամավորականներով, որը կանոնավոր բանակի ստեղծման լուրջ նախադրյալ էր։ [[1992]] թվականի [[փետրվարի 29]]-ին կամավոր ստորաբաժանումներին շնորհվել է ինքնապաշտպանական ուժերի պետական կարգավիճակ, իսկ ԼՂՀ ԳԽ նախագահության [[1992]] թվականի [[մարտի 4]]-ի որոշմամբ [[գնդապետ]] [[Արկադի Տեր-Թադևոսյան]]ը նշանակվել է [[Արցախ]]ի [[ԻՊՈՒ]]-ի հրամանատար, որի պարտականությունները [[1991]] թվականի սեպտեմբերից կատարում էր [[Արկադի Կարապետյան]]ը։ [[1992]] թվականի [[հունվարի 21]]-ի՝ լույս 22-ի [[գիշեր]]ն ազատամարտիկները ճնշել են [[Ստեփանակերտ]]ի [[Կրկժան թաղամաս]]ում ամրացված թշնամու հենակետը, [[փետրվարի 10]]-[[Փետրվարի 22|22]]-ին վնասազերծել են Մալիբեկլու, Ղուշչիլար, Ղարադադլու և Վերին Վեյսալու գյուղերի կրակակետերը, [[փետրվարի 26-]]ին ազատագրել [[Խոջալու]]ն և [[օդանավակայան]]ը։ 1992 թվականի [[մարտի 26]]-ին, մինչև ՊՆ-ի ստեղծումը, ԼՂՀ Նախարարների խորհրդին առընթեր ստեղծվել է ռազմական ոլորտի ժամանակավոր կառավարման մարմին՝ Ինքնապաշտպանության կոմիտե (ԻՊԿ, նախագահ՝ [[Սերժ Սարգսյան]])։ ԻՊՈՒ-ի առաջին խոշոր մարտական հաջողությունը [[Շուշիի ազատագրում]]ն էր 1992 թվականի [[մայիսի 9]]-ին (այդ օրն ավելի ուշ հայտարարվել է ԼՂՀ ՊԲ ստեղծման օր), որին հաջորդել է [[Լաչին]]ի ազատագրումն ու [[ՀՀ]]-ի հետ ցամաքային կապի վերականգնումը։ ԻՊԿ նախագահի հրամանով 1992 թվականի [[օգոստոսի 14-]]ին ԻՊՈՒ-ի կազմում ստեղծվել են [[Ասկերան]]ի (հրամանատար՝ [[Վիտալի Բալասանյան]]), [[Հադրութ]]ի ([[Արթուր Աղաբեկյան]], 1993 թվականի սեպտեմբեր-դեկտեմբերին՝ [[Վարդան Ավետիսյան]]), [[Մարտակերտ]]ի (Նորայր Ղանիելյան, [[1993]] թվականի նոյեմբերից՝ Աշոտ Առուշանյան), Մարտունիի (Մոնթե Մելքոնյան, 1993 թվականի հունիսից՝ [[Մովսես Հակոբյան]]), 3-րդ [կազմավորվել է 1993-ի դեկտեմբերինին, Մարտունիի պաշտպան, շրջանի (ՊՇ) վերակազմավորման արդյունքում, հրամանատար՝ [[Նելսոն Սողոմոնյան]]], Շահումյանի (կազմավորվել է [[1994]] թվականին՝ «Եղնիկներ» պարտիզան, ջոկատի հիմքի վրա, հրամանատար՝ [[Սերգեյ Չալյան]]), [[Շուշի]]ի ([[Վաչագան Իշխանյան]]), [[Ստեփանակերտ]]ի (Կենտրոնական, [[Սամվել Կարապետյան]]) ՊՇ-ները։ Նույն թվականի օգոստոսի 15-ին ԼՂՀ ԳԽ նախագահության որոշմամբ Պատվո պահակախումբ [[Ստեփանակերտ]]ի պանթեոն-հուշահամալիրը կազմավորվել է Պաշտպանության պետական կոմիտե (ՊՊԿ, նախագահ՝ [[Ռոբերտ Քոչարյան]]), որին վերապահվելեն երկրի ողջ գործադիր իշխանության գործառույթները։ |
Սկզբնական փուլում՝ նախքան Պաշտպանության բանակ կանոնավոր համակարգի ձևավորումը, կամավորական ստորաբաժանումների գործողությունները համակարգել են ընդհատակյա ինքնապաշտպանության կոմիտեն, շտաբը, [[ԼՂՀ]] պաշտպանության խորհուրդը՝ [[Արթուր Մկրտչյան (քաղաքական գործիչ)|Արթուր Մկրտչյանի]] գլխավորությամբ։ [[1991]]-ի [[փետրվար]]ից մինչև [[1992]] թվականի սկիզբը ԼՂՀ-ում կազմավորվել են 10-ից ավելի կամավորական վաշտեր ու ջոկատներ՝ 1000-ից ավելի կամավորականներով, որը կանոնավոր բանակի ստեղծման լուրջ նախադրյալ էր։ [[1992]] թվականի [[փետրվարի 29]]-ին կամավոր ստորաբաժանումներին շնորհվել է ինքնապաշտպանական ուժերի պետական կարգավիճակ, իսկ ԼՂՀ ԳԽ նախագահության [[1992]] թվականի [[մարտի 4]]-ի որոշմամբ [[գնդապետ]] [[Արկադի Տեր-Թադևոսյան]]ը նշանակվել է [[Արցախ]]ի [[ԻՊՈՒ]]-ի հրամանատար, որի պարտականությունները [[1991]] թվականի սեպտեմբերից կատարում էր [[Արկադի Կարապետյան]]ը։ [[1992]] թվականի [[հունվարի 21]]-ի՝ լույս 22-ի [[գիշեր]]ն ազատամարտիկները ճնշել են [[Ստեփանակերտ]]ի [[Կրկժան թաղամաս]]ում ամրացված թշնամու հենակետը, [[փետրվարի 10]]-[[Փետրվարի 22|22]]-ին վնասազերծել են Մալիբեկլու, Ղուշչիլար, Ղարադադլու և Վերին Վեյսալու գյուղերի կրակակետերը, [[փետրվարի 26-]]ին ազատագրել [[Խոջալու]]ն և [[օդանավակայան]]ը։ 1992 թվականի [[մարտի 26]]-ին, մինչև ՊՆ-ի ստեղծումը, ԼՂՀ Նախարարների խորհրդին առընթեր ստեղծվել է ռազմական ոլորտի ժամանակավոր կառավարման մարմին՝ Ինքնապաշտպանության կոմիտե (ԻՊԿ, նախագահ՝ [[Սերժ Սարգսյան]])։ ԻՊՈՒ-ի առաջին խոշոր մարտական հաջողությունը [[Շուշիի ազատագրում]]ն էր 1992 թվականի [[մայիսի 9]]-ին (այդ օրն ավելի ուշ հայտարարվել է ԼՂՀ ՊԲ ստեղծման օր), որին հաջորդել է [[Լաչին]]ի ազատագրումն ու [[ՀՀ]]-ի հետ ցամաքային կապի վերականգնումը։ ԻՊԿ նախագահի հրամանով 1992 թվականի [[օգոստոսի 14-]]ին ԻՊՈՒ-ի կազմում ստեղծվել են [[Ասկերան]]ի (հրամանատար՝ [[Վիտալի Բալասանյան]]), [[Հադրութ]]ի ([[Արթուր Աղաբեկյան]], 1993 թվականի սեպտեմբեր-դեկտեմբերին՝ [[Վարդան Ավետիսյան]]), [[Մարտակերտ]]ի (Նորայր Ղանիելյան, [[1993]] թվականի նոյեմբերից՝ Աշոտ Առուշանյան), Մարտունիի (Մոնթե Մելքոնյան, 1993 թվականի հունիսից՝ [[Մովսես Հակոբյան]]), 3-րդ [կազմավորվել է 1993-ի դեկտեմբերինին, Մարտունիի պաշտպան, շրջանի (ՊՇ) վերակազմավորման արդյունքում, հրամանատար՝ [[Նելսոն Սողոմոնյան]]], Շահումյանի (կազմավորվել է [[1994]] թվականին՝ «Եղնիկներ» պարտիզան, ջոկատի հիմքի վրա, հրամանատար՝ [[Սերգեյ Չալյան]]), [[Շուշի]]ի ([[Վաչագան Իշխանյան]]), [[Ստեփանակերտ]]ի (Կենտրոնական, [[Սամվել Կարապետյան]]) ՊՇ-ները։ Նույն թվականի օգոստոսի 15-ին ԼՂՀ ԳԽ նախագահության որոշմամբ Պատվո պահակախումբ [[Ստեփանակերտ]]ի պանթեոն-հուշահամալիրը կազմավորվել է Պաշտպանության պետական կոմիտե (ՊՊԿ, նախագահ՝ [[Ռոբերտ Քոչարյան]]), որին վերապահվելեն երկրի ողջ գործադիր իշխանության գործառույթները։ |
||
== Ձևավորման հիմնական փուլ == |
|||
[[1992]] թվականի [[հոկտեմբեր]]ին ԻՊՈՒ-ի հրամանատար է նշանակվել [[Սամվել Բաբայան]]ը, շտաբի պետ՝ [[Ֆելիքս Գզողյան]]ը (նույն թվականի դեկտեմբերից՝ [[Սեյրան Օհանյան]]ը), սպառազինության գծով տեղակալ՝ [[Վյաչեսլավ Հյուսնունց]]ը, թիկունքի գծով տեղակալ՝ [[Արմեն Աբգարյան]]ը։ Ձևավորվել են նաև օպերատիվ (պետ՝ [[Անատոլի Զինևիչ]], ապա՝ [[Անատոլի Մամունց]]), հետախուզության ([[Գրիգոր Գասպարյան]]), կապի ([[Արթուր Փափազյան]]), մարտական պատրաստության ([[Ֆելիքս Գաբրիելյան]]), ճարտարագիտական ([[Ռոլես Աղաջանյան]]), [[Հրետանի|հրետանու]] ([[ժորա Գասպարյան]]), ՀՕՊ-ի ([[Գաբրիել Վարդանյան]]), քիմիական ([[Իգոր Ավանեսյան]]), ֆինանսական ([[Եղիշե Արզումանյան]]), կադրերի ([[Ազատ Աբրահամյան]]), ռազմաբժշկական ([[Գեորգի Սահակյան]], [[Վալերի Մարության]]) բաժիններն ու ծառայությունները։ [[ԻՊԿ]]-ն, այդ կառույցներից բացի, ուներ նաև մոտոհրաձգային, հրետանային, հակաօդային, հետախուզական, ճարտարագիտական, կապի, սպառազինության, թիկունքի ապահովման, ռազմաբժշկական մի շարք զորամասեր և ստորաբաժանումներ։ Դրանց շնորհիվ հաջողվել է կասեցնել հակառակորդի առաջխաղացումը, հակառակորդը զրկվել է ԼՂՀ օդային տարածք անարգել ներխուժելու և բնակավայրերը ռմբակոծելու հնարավորությունից։ Համեմատաբար կարճ ժամկետում վնասազերծվել են [[Քելբաջար]]ի, [[Աղդամ]]ի, [[Ֆիզուլի]]ի, [[Հորադիզ]]ի, [[Ջաբրայիլ]]ի, [[Կուբաթլուի]], [[Զանգելան]]ի և Օմարի լեռնանցքի կրակակետերը, ազատագրվել Մարտակերտի շրջանի տարածքի հիմնական մասը։ 1993 թվականի նոյեմբերին ԻՊԿ-ն վերանվանվել է Պաշտպանության բանակի (ՊԲ), իսկ [[1995]] թվականի հունվարին ստեղծվել է ՊՆ (նախարար-հրամանատար՝ [[Սամվել Բաբայան]], առաջին տեղակալ գեներալ-մայոր [[Քրիստափոր Իվանյան]], գլխավոր շտաբի պետ՝ [[Սեյրան Օհանյան]])։ ԼՂՀ պաշտպանության նախարար-հրամանատար են եղել նաև այն ժամանակ` [[գեներալ-լեյտենանտ]]՝ [[Սեյրան Օհանյան]]ը (1999-2007), [[գեներալ-լեյտենանտ]] [[Մովսես Հակոբյան]]ը ([[2007]]-[[2015]]), իսկ 2015-ից այդ պաշտոնը զբաղեցնում է [[գեներալ-լեյտենանտ]] [[Լյովա Մնացականյան]]ը։ |
|||
== 1994-ականներ == |
== 1994-ականներ == |
11:56, 31 Մարտի 2018-ի տարբերակ
Այս հոդվածը կարող է վիքիֆիկացման կարիք ունենալ Վիքիպեդիայի որակի չափանիշներին համապատասխանելու համար։ Դուք կարող եք օգնել հոդվածի բարելավմանը՝ ավելացնելով համապատասխան ներքին հղումներ և շտկելով բաժինների դասավորությունը, ինչպես նաև վիքիչափանիշներին համապատասխան այլ գործողություններ կատարելով։ |
Զինանշան | |
Տեսակ | զինված ուժեր |
Երկիր | Հայաստանի Հանրապետություն Արցախի Հանրապետություն |
Հիմնադրված է | Մայիսի 9, 1992 |
Լուծարված է | սեպտեմբերի 20, 2023 |
Գլխավոր շտաբ | Ստեփանակերտ, Ադրբեջան |
Կայք | nkrmil.am |
Military of the Republic of Artsakh Վիքիպահեստում |
Արցախի Հանրապետության Պաշտպանության բանակ (նաև՝ Արցախի Հանրապետության զինված ուժեր, Արցախի ՊԲ), Հայաստանի Հանրապետության զինված ուժերի բանակային կորպուս, որը ղեկավարվում է Հայաստանի Հանարապետության պաշտպանության նախարարության կողմից:
Ձևավորման սկզբնական փուլ
Սկզբնական փուլում՝ նախքան Պաշտպանության բանակ կանոնավոր համակարգի ձևավորումը, կամավորական ստորաբաժանումների գործողությունները համակարգել են ընդհատակյա ինքնապաշտպանության կոմիտեն, շտաբը, ԼՂՀ պաշտպանության խորհուրդը՝ Արթուր Մկրտչյանի գլխավորությամբ։ 1991-ի փետրվարից մինչև 1992 թվականի սկիզբը ԼՂՀ-ում կազմավորվել են 10-ից ավելի կամավորական վաշտեր ու ջոկատներ՝ 1000-ից ավելի կամավորականներով, որը կանոնավոր բանակի ստեղծման լուրջ նախադրյալ էր։ 1992 թվականի փետրվարի 29-ին կամավոր ստորաբաժանումներին շնորհվել է ինքնապաշտպանական ուժերի պետական կարգավիճակ, իսկ ԼՂՀ ԳԽ նախագահության 1992 թվականի մարտի 4-ի որոշմամբ գնդապետ Արկադի Տեր-Թադևոսյանը նշանակվել է Արցախի ԻՊՈՒ-ի հրամանատար, որի պարտականությունները 1991 թվականի սեպտեմբերից կատարում էր Արկադի Կարապետյանը։ 1992 թվականի հունվարի 21-ի՝ լույս 22-ի գիշերն ազատամարտիկները ճնշել են Ստեփանակերտի Կրկժան թաղամասում ամրացված թշնամու հենակետը, փետրվարի 10-22-ին վնասազերծել են Մալիբեկլու, Ղուշչիլար, Ղարադադլու և Վերին Վեյսալու գյուղերի կրակակետերը, փետրվարի 26-ին ազատագրել Խոջալուն և օդանավակայանը։ 1992 թվականի մարտի 26-ին, մինչև ՊՆ-ի ստեղծումը, ԼՂՀ Նախարարների խորհրդին առընթեր ստեղծվել է ռազմական ոլորտի ժամանակավոր կառավարման մարմին՝ Ինքնապաշտպանության կոմիտե (ԻՊԿ, նախագահ՝ Սերժ Սարգսյան)։ ԻՊՈՒ-ի առաջին խոշոր մարտական հաջողությունը Շուշիի ազատագրումն էր 1992 թվականի մայիսի 9-ին (այդ օրն ավելի ուշ հայտարարվել է ԼՂՀ ՊԲ ստեղծման օր), որին հաջորդել է Լաչինի ազատագրումն ու ՀՀ-ի հետ ցամաքային կապի վերականգնումը։ ԻՊԿ նախագահի հրամանով 1992 թվականի օգոստոսի 14-ին ԻՊՈՒ-ի կազմում ստեղծվել են Ասկերանի (հրամանատար՝ Վիտալի Բալասանյան), Հադրութի (Արթուր Աղաբեկյան, 1993 թվականի սեպտեմբեր-դեկտեմբերին՝ Վարդան Ավետիսյան), Մարտակերտի (Նորայր Ղանիելյան, 1993 թվականի նոյեմբերից՝ Աշոտ Առուշանյան), Մարտունիի (Մոնթե Մելքոնյան, 1993 թվականի հունիսից՝ Մովսես Հակոբյան), 3-րդ [կազմավորվել է 1993-ի դեկտեմբերինին, Մարտունիի պաշտպան, շրջանի (ՊՇ) վերակազմավորման արդյունքում, հրամանատար՝ Նելսոն Սողոմոնյան], Շահումյանի (կազմավորվել է 1994 թվականին՝ «Եղնիկներ» պարտիզան, ջոկատի հիմքի վրա, հրամանատար՝ Սերգեյ Չալյան), Շուշիի (Վաչագան Իշխանյան), Ստեփանակերտի (Կենտրոնական, Սամվել Կարապետյան) ՊՇ-ները։ Նույն թվականի օգոստոսի 15-ին ԼՂՀ ԳԽ նախագահության որոշմամբ Պատվո պահակախումբ Ստեփանակերտի պանթեոն-հուշահամալիրը կազմավորվել է Պաշտպանության պետական կոմիտե (ՊՊԿ, նախագահ՝ Ռոբերտ Քոչարյան), որին վերապահվելեն երկրի ողջ գործադիր իշխանության գործառույթները։
1994-ականներ
1994 թվականի հրադադարից հետո ԼՂՀ Զինված ուժերում տեղի են ունեցել կազմակերպակառուցվածքային բարեփոխումներ, ստեղծվել են նոր կազմավորումներ (միավորումներ, բրիգադներ և այլն)։ Ստեփանակերտում գործում է Ք. Իվանյանի անվան ռազմամարզական վարժարանը, որը միջին սպայական կադրեր է պատրաստում ՊԲ-ի համար։ ԼՂՀ ՊՇ-ների առջև խնդիր է դրվել մարտական շփման գծի երկայնքով ապահովել պաշտպանության ամուր դիրքեր՝ ռազմատեխնիկ և ինժեներական ժամանակակից սարքավորումներով հանդերձված։ ԼՂՀ ՊԲ-ն Արցախյան ազատամարտի ամենակարևոր ձեռքբերումներից է և հանրապետության անկախության հիմնական գրավականը։
Սպառազինություն
ԼՂՀ ցամաքային զորքերի սպառազինությունը 2016 թվականի դրությամբ | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Անվանում | Արտադրություն | Նշանակություն | Քանակ | Ծանոթագրություններ | Պատկեր | ||
Տանկեր | |||||||
Տ-72 | ԽՍՀՄ | Հիմնական մարտական տանկ | 371[1] | Հայաստանի Հանրապետության կողմից շահագործվում է 200 Տ-72 տանկեր: Ընդհանուր առմամբ հայկական երկու հանրապետություններում միասին շահագործվում է ավելի քան 571 Տ-72 տանկեր: | |||
Տ-55 | ԽՍՀՄ | Միջին տանկ | 34[2] | ||||
Հետևակի մարտական մեքենաներ | |||||||
ԲՄՊ-1 | ԽՍՀՄ | Հետևակի մարտական մեքենա | 80[3] | ||||
ԲՄՊ-2 | ԽՍՀՄ | Հետևակի մարտական մեքենա | 153[4] | ||||
Մարտական հետախուզության մեքենաներ | |||||||
ԲՌՄ-1Կ | ԽՍՀՄ | Մարտական հետախուզության մեքենա | 5[5] | ||||
Զրահափոխադրիչներ | |||||||
ԲՏՌ-70 | ԽՍՀՄ | Զրահափոխադրիչ | 9[6] | ||||
ԲՏՌ-80 | ԽՍՀՄ | Զրահափոխադրիչ | որոշ քանակություն | ||||
ԲՌԴՄ-2 | ԽՍՀՄ | Զրահափոխադրիչ | որոշ քանակություն | ||||
ՄՏ-ԼԲ | ԽՍՀՄ | Զրահամեքենա | որոշ քանակություն | ||||
Հակատանկային սպառազինություն | |||||||
Շտուրմ (ՀՏԿՀ) | ԽՍՀՄ | հակատանկային կառավարվող հրթիռ | 6[7] | ||||
Կոնկուրս (ՀՏԿՀ) | ԽՍՀՄ | Հակատանկային կառավարվող հրթիռ | 6[8] | ||||
Մարտավարական հրթիռային համալիրներ | |||||||
Սկադ-Բ | ԽՍՀՄ | ՕՄՀՀ | 4 արձակման կայաններ | ||||
Համազարկային կրակի ռեակտիվ համակարգեր | |||||||
ՎՄ-80 | Չինաստան | 273-մմ ՀԿՌՀ | 4[2][9] | ||||
ԲՄ-21 Գրադ | ԽՍՀՄ | 122-մմ ՀԿՌՀ | 44[2] | ||||
Հրետանային համակարգեր | |||||||
2Ս1 «Գվոզդիկա» | ԽՍՀՄ | 122-մմ ԻՀՄ | 12[10] | ||||
2Ս3 «Ակացիա» | ԽՍՀՄ | 152-մմ ԻՀՄ | 12[11] | ||||
«Գիացինտ-Բ» | ԽՍՀՄ | 152-մմ թնդանոթ | ~50[12] | ||||
Դ-30 | ԽՍՀՄ | 122-մմ հաուբից | ~100[13] | ||||
Դ-20 | ԽՍՀՄ | 152-մմ թնդանոթ-հաուբից | ~50[14] | ||||
Դ-1 | ԽՍՀՄ | 152-մմ հաուբից | 16[15] | ||||
Հակաօդային Պաշտպանություն | |||||||
Ս-300 | ԽՍՀՄ | Հեռահար ԶՀՀ | 1 դիվիզիոն[16] | ||||
Կուբ | ԽՍՀՄ | Փոքր հեռահարության ԶՀՀ | 1 դիվիզիոն[17] | ||||
Կռուգ | ԽՍՀՄ | Միջին հեռահարության ԶՀՀ | 15-18[18] | ||||
Ս-125 | ԽՍՀՄ | Փոքր հեռահարության ԶՀՀ | որոշ քանակություն[19] | ||||
Ս-75 | ԽՍՀՄ | Փոքր հեռահարության ԶՀՀ | որոշ քանակություն[20] | ||||
Օսա | ԽՍՀՄ | Փոքր հեռահարության ԶՀՀ | 6-ից ավելի[21] | ||||
Ստրելա-10 | ԽՍՀՄ | Փոքր հեռահարության ԶՀՀ | որոշ քանակություն[22] | ||||
Շիլկա | ԽՍՀՄ | Փոքր հեռահարության ԶՀՀ | 6-ից ավելի[23] | ||||
ԶՈՒ-23-2 | ԽՍՀՄ | Փոքր հեռահարության ԶՀՀ | որոշ քանակություն[24] | ||||
Իգլա | ԽՍՀՄ | Դյուրակիր ԶՀՀ | որոշ քանակություն[25] | ||||
Ռազմաօդային Ուժեր | |||||||
Սու-25 | ԽՍՀՄ | Գրոհիչ | 2[26] | ||||
Մի-24 | ԽՍՀՄ | Հարվածային Ուղղաթիռ | 5[27] | ||||
Մի-8 | ԽՍՀՄ | Բազմաֆունկցիոնալ Ուղղաթիռ | 5[28] |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական տարբերակը վերցված է Հայաստան հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։ |
- ↑ Military Confidence Building and Arms Control in Unresolved Territorial Conflicts
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ
<ref>
պիտակ՝ «ReferenceA
» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում: - ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ ՎՄ-80 «Հրթիռային տեխնիկա» տեղեկատվական համակարգ ԲՊՏՀ
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»
- ↑ Ալեքսանդր Խրամչիխին՝ «Ֆորպոստը հարցերով»