«Հրաչյա Հովհաննիսյան (բանաստեղծ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
Տող 60. Տող 60.
* ԼՂՀ Եղիշեի անվան մրցանակ, 1994
* ԼՂՀ Եղիշեի անվան մրցանակ, 1994


== Երկերի մատենագիտություն ==
== Երկեր ==
* Իմ կյանքի երգը (բանաստեղծությունների ժողովածու), Երևան, 1948:
* Իմ կյանքի երգը, [[Երևան]], 1948, 100 էջ:
* Երկրորդ հանդիպում, Երևան, 1951, 114 էջ:
* Հրաշալի այգեպան, Երևան, 1956, 236 էջ:
* Հրաշալի այգեպան, Երևան, 1956, 236 էջ:
* Ծովի լռությունը, Երևան, 1964, 264 էջ:
* Ծովի լռությունը, Երևան, 1964, 264 էջ:
* Մոտիկն ու հեռուն, Երևան, 1967, 392 էջ:
* Մոտիկն ու հեռուն, Երևան, 1967, 392 էջ:
* Վայրի վարդ, Երևան, 1968, 184 էջ:
* Վայրի վարդ, Երևան, 1968, 184 էջ:
* Սուրը դափնու վրա (բանաստեղծությունների ժողովածու), Երևան, 1970:
* Սուրը դափնու վրա, Երևան, 1970, 112 էջ:
* Բանաստեղծություններ, գիրք 1–2, Երևան, 1971–1972:
* Բանաստեղծություններ, գիրք 1, Երևան, 1971, 388 էջ:
* Ժամանակի շունչը (ակնարկներ, հրապարակախոսական հոդվածներ), Երևան, 1976, 510 էջ:
* Բանաստեղծություններ, գիրք 2, Երևան, 1972, 404 էջ:
* Ժամանակի շունչը (ակնարկներ, հրապարակախոսական հոդվածներ), Երևան, 1976, 512 էջ:
* Հայրական երգ, Երևան, 1977, 244 էջ:
* Հայրական երգ, Երևան, 1977, 244 էջ:
* Արևոտ կղզու երգը (Քնարական հատընտիր), Երևան, 1980, 544 էջ:
* Արևոտ կղզու երգը (Քնարական հատընտիր), Երևան, 1980, 544 էջ:
* Իրիկնային ղողանջ (բանաստեղծությունների ժողովածու), Երևան, 1982:
* Իրիկնային ղողանջներ, Երևան, 1982, 128 էջ:
* Ոսկե ամպ (հուշագրական վիպակ), Երևան, 1984, 304 էջ:
* Ոսկե ամպ (հուշագրական վիպակ), Երևան, 1984, 304 էջ:
* Մշտադալար ծառ (հոդվածներ, էսսեներ), Երևան, 1985, 376 էջ:
* Մշտադալար ծառ (հոդվածներ, էսսեներ), Երևան, 1985, 376 էջ:
* Պատերազմի դեմքը (հուշագրություն), Երևան, 1986:
* Պատերազմի դեմքը (հուշագրություն), Երևան, 1986, 344 էջ:
* [[Եղիշե Չարենց|Չարենց]]<nowiki/>ի լապտերը (բանաստեղծություններ, պոեմ), Երևան, 1988, 104 էջ:
* Երկերի ժողովածու, հատ. 1–2, Երևան, 1988–1989:
* Ընտիր երկեր, հատ. 1. Բանաստեղծություններ, Երևան, 1989, 608 էջ:
⚫
* Դաժան դրախտավայր, Երևան, 1993:
* Ընտիր երկեր, հատ. 2. Ոսկե ամպ, Պատերազմի դեմքը, Երևան, 1990, 688 էջ:
⚫
* Դաժան դրախտավայր (բանաստեղծություններ), Երևան, 1993, 96 էջ:
* Անկախության պերճանքն ու խեղճությունը, Երևան, 1994, 106 էջ:
* Անկախության պերճանքն ու խեղճությունը, Երևան, 1994, 106 էջ:
* Կապույտ լեռան շուքը, Երևան, 1995:
* Կապույտ լեռան շուքը, Երևան, 1995, 312 էջ:
* Մենության օրեր (բանաստեղծությունների ժողովածու), Երևան, 1996:
* Մենության օրեր (բանաստեղծություններ), Երևան, 1996, 140 էջ:
* Հուշերի երեկո, Երևան, 1997:
* Հուշերի երեկո, Երևան, 1997, 308 էջ:
* Հրաշալի այգեպան (բանաստեղծություններ), Երևան, 2010, 124 էջ:


== Ծանոթագրություններ ==
== Ծանոթագրություններ ==

16:32, 23 Մարտի 2018-ի տարբերակ

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Հրաչյա Հովհաննիսյան (այլ կիրառումներ)
Հրաչյա Հովհաննիսյան
Պատկեր:Հրաչյա Հովհաննիսյան.png
Ծնվել էդեկտեմբերի 8, 1919(1919-12-08)[1]
ԾննդավայրՇահապ, Երևանի գավառ, Հայաստանի Առաջին Հանրապետություն[1]
Վախճանվել էնոյեմբերի 22, 1997(1997-11-22) (77 տարեկան)
Վախճանի վայրԵրևան
ԳերեզմանԹոխմախի գերեզմանատուն
Մասնագիտությունբանաստեղծ, թարգմանիչ, հրապարակախոս, արձակագիր, հասարակական գործիչ և գրող
Ազգությունհայ
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Հայաստան
ԿուսակցությունԽՄԿԿ[1]
ԱշխատավայրԱրտասահմանյան երկրների հետ մշակութային համագործակցության հայկական ընկերություն[1], Խորհրդային գրականություն[1] և Գրական թերթ[1]
Պարգևներ
ԶավակներԴավիթ Հովհաննես
Թամարա Հովհաննիսյան
Հրաչյա Հովհաննիսյան Վիքիդարանում

Հրաչյա Կարապետի Հովհաննիսյան (1919, դեկտեմբերի 8, գ. Շահաբ (այժմ՝ Աբովյանի շրջանի Մայակովսկի - 1997, նոյեմբերի 22, Երևան), հայ բանաստեղծ, արձակագիր, թարգմանիչ, հրապարակախոս, հասարակական գործիչ։ ՀԽՍՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ (1974)։

Գրող Դավիթ Հովհաննեսի և դերասանուհի Թամար Հովհաննիսյանի հայրն է։

Կենսագրություն

1941 թվականին, Երևանի համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի երրորդ կուրսից, մեկնել է խորհրդային բանակ, մասնակցել Հայրենական մեծ պատերազմին։ 1944 թվականին զորացրվելուց հետո աշխատել է Արտասահմանյան երկրների հետ բարեկամության և մշակութային կապի հայկական ընկերությունում, ռադիոհաղորդումների կոմիտեում, «Սովետական գրականություն» ամսագրի խմբագրությունում։ 1955-1959 թթ. եղել է «Գրական թերթ»-ի խմբագիրը, 1959-1975 թթ.՝ Հայաստանի գրողների միության վարչության երկրորդ քարտուղարը, 1988-1990 թթ.՝ նախագահ։ 1978 թվականից «Գրական թերթի» գլխավոր խմբագիր[2]։

Հովհաննիսյանի բանաստեղծությունների առաջին գիրքը («Իմ կյանքի երգը») լույս է տեսել 1948 թվականին։ Այնուհետև հրատարակվել են նրա «Երկրորդ հանդիպում» (1951), «Հրաշալի այգեպան» (1956), «Ծովի լռությունը» (1964), «Վայրի վարդ» (1968), «Սուրը դափնու վրա» (1970), «Հայրական երգ» (1977) ժողովածուները։ Հովհաննիսյանը քնարական բանաստեղծ է։ Սեր, հայրենիք, Հայրենական մեծ պատերազմ, բնություն, հողի աշխատավոր, ժողովրդի ճակատագիր. սրանք են այն առանցքային թեմաները, որոնց շուրջը հյուսված է Հովհաննիսյանի պոեզիան։ Հովհաննիսյանը գրել է նաև հրապարակախոսական, գրականագիտական, քննադատական հոդվածներ, էսսեներ, պատմվածքներ, ուղեգրական նոթեր («Մոտիկն ու հեռուն», 1967, «Ժամանակի շունչը», 1976)։

Թարգմանել է խորհրդային բանաստեղծների, ինչպես նաև Ալեքսանդր Պուշկինի, Նիկոլայ Նեկրասովի, Իվան Ֆրանկոյի, Լուի Արագոնի, Մաքսիմ Ռիլսկու ստեղծագործություններից։ Հովհաննիսյանի երկերը թարգմանվել են աշխարհի շատ լեզուներով։

Զոհվել է 1997 թվականի նոյեմբերի 22-ին, ավտովթարից[3]։

Պարգևներ

  • Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշան
  • Կարմիր աստղի, ժողովուրդների բարեկամության շքանշան
  • «Պատվո նշան» շքանշան
  • ՀԽՍՀ պետական մրցանակի դափնեկիր, 1979
  • ՀՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ, 1974
  • ՀԳՄ Ավետիք Իսահակյանի անվան մրցանակ, 1982
  • ԼՂՀ Եղիշեի անվան մրցանակ, 1994

Երկերի մատենագիտություն

  • Իմ կյանքի երգը, Երևան, 1948, 100 էջ:
  • Երկրորդ հանդիպում, Երևան, 1951, 114 էջ:
  • Հրաշալի այգեպան, Երևան, 1956, 236 էջ:
  • Ծովի լռությունը, Երևան, 1964, 264 էջ:
  • Մոտիկն ու հեռուն, Երևան, 1967, 392 էջ:
  • Վայրի վարդ, Երևան, 1968, 184 էջ:
  • Սուրը դափնու վրա, Երևան, 1970, 112 էջ:
  • Բանաստեղծություններ, գիրք 1, Երևան, 1971, 388 էջ:
  • Բանաստեղծություններ, գիրք 2, Երևան, 1972, 404 էջ:
  • Ժամանակի շունչը (ակնարկներ, հրապարակախոսական հոդվածներ), Երևան, 1976, 512 էջ:
  • Հայրական երգ, Երևան, 1977, 244 էջ:
  • Արևոտ կղզու երգը (Քնարական հատընտիր), Երևան, 1980, 544 էջ:
  • Իրիկնային ղողանջներ, Երևան, 1982, 128 էջ:
  • Ոսկե ամպ (հուշագրական վիպակ), Երևան, 1984, 304 էջ:
  • Մշտադալար ծառ (հոդվածներ, էսսեներ), Երևան, 1985, 376 էջ:
  • Պատերազմի դեմքը (հուշագրություն), Երևան, 1986, 344 էջ:
  • Չարենցի լապտերը (բանաստեղծություններ, պոեմ), Երևան, 1988, 104 էջ:
  • Ընտիր երկեր, հատ. 1. Բանաստեղծություններ, Երևան, 1989, 608 էջ:
  • Ընտիր երկեր, հատ. 2. Ոսկե ամպ, Պատերազմի դեմքը, Երևան, 1990, 688 էջ:
  • Դաժան դրախտավայր (բանաստեղծություններ), Երևան, 1993, 96 էջ:
  • Անկախության պերճանքն ու խեղճությունը, Երևան, 1994, 106 էջ:
  • Կապույտ լեռան շուքը, Երևան, 1995, 312 էջ:
  • Մենության օրեր (բանաստեղծություններ), Երևան, 1996, 140 էջ:
  • Հուշերի երեկո, Երևան, 1997, 308 էջ:
  • Հրաշալի այգեպան (բանաստեղծություններ), Երևան, 2010, 124 էջ:

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
  2. ↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005.
  3. ↑ ԹԵ ԻՆՉՊԵՍ ՀՐԱՉՅԱ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆԸ ՔԻՉ ԷՐ ՄՆՈՒՄ ԴԱՌՆԱՐ ՀՐԱՉՅԱ ԱՄԱԶՈՆ
Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հրաչյա Հովհաննիսյան (բանաստեղծ)» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Հրաչյա_Հովհաննիսյան_(բանաստեղծ)&oldid=5695467» էջից