«Բոնապարտների տուն-թանգարան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Բոնապարտների տուն-թանգարան
Տեսակ	ազգային թանգարան և թանգարան
Երկիր	Ֆրանսիա
Տեղագրություն	Այաչչո
Վայր	Bonaparte house?
Հասցե	rue Saint Charles20000
Հիմնադրվել է	1967
Այցելուներ	93 965 մարդ (2019)
Կայք	musee-maisonbonaparte.fr(ֆր.)

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ տարբ Հաջորդ տարբ →

Content deleted Content added

ՎիզուալԵլատեքստ

Գծային

12:17, 10 Դեկտեմբերի 2017-ի տարբերակ

Բոնապարտների տուն-թանգարան (ֆր.՝ Maison Bonaparte, կորսիկերեն՝ Casa Buonaparte), Բոնապարտների ընտանիքի հայրենի տունը, Այաչչոյում, Սեն-Շարլ փողոցում, Կորսիկա կղզի^[3]: Տունը գրեթե անընդհատ պատկանել է ընտանիքի անդամներին՝ 1682-1923-ական թվականներին:

Պատմություն

Նամոլեոն Բոնապարտի նախապապը՝ Ջուզեպե Բոնապարտը Casa Buonaparte-ում բնակություն է հաստատել 1682 թվականին:

Ի սկզբանե տունը բաժանված էր տարբեր ընտանիքների միջև. երբ Ջուզեպպեն ամուսնացավ Մարի Կոլոննա դի Բոցիի հետ, որին պատկանում էր տան մի մասը, Ջուզեպպեն գնեց տան մնացյալ մասերը: Տունը ընդարձակվել և վերակառուցվել էր Կարլո Բոնապարտի կողմից, Լենիցիա Ռամոլինոյի հետ ամուսնանալուց հետո: Ժոզեֆ Բոնապարտից հետո նրանց մնացած երեխաները ծնվել են այս տանը^[4]:

Կարլո Բոնապարտի վախճանից հետո, 1785 թվականին ընտանիքը կոնֆլիկտի մեջ մտավ Կորսիկայի ազգայնական ղեկավար Պասկուալ Պաուլիի հետ և ստիպված էր փախչել Ֆրանսիայի մայրցամաքային մասը^[5]: Պաուլիի հետևորդները կողոպտել և այրել են տան մեծ մասը: Ծովակալ Սամուել Հուդի ժամանումից հետո, բրիտանացի սպաները տեղակայվել են այստեղ որպես պահակա: Համաձայն լեգենդի, այստեղ կարճատև ժամանակով ապրել է Լոու Հադսոնը, հսկելով Նապոլեոնին Սուրբ Հեղինեի կղզում, սակայն այս մասին հավաստի փաստեր չկան^[4]:

1797 թվականին Կորսիկայից բրիտանական զորքի տարհանումից հետո, Բոնապարտների ընտանիքը վերադարձել են Casa Buonaparte և սկսել տան նորոգումը, ֆրանսիական դիրեկտորիայի հատկացրած միջոցներով:

1799 թվականին, Բոնապարտի նորից իշխանության գալու պատճառով, Բոնապարտների ընտանիքը լքում է Կորսիկան, տունը թողնելով Նապոլեոնի ծծմորը՝ Կամիլա Իլարիին (կորսիկերեն՝ Camilla Ilari): Նապոլեոնը ավելի ուշ տունը կտակել է մոր հորեղբորորդուն՝ Անդրե Ռամոլինոյին, ով փոխարենը իր տունն է տվել Կամիլային: Ավելի ուշ տանը տիրացել են՝ Մարիա-Լուիզա Ավստրիացին, այնուհետև Ժոզեֆ Բոնապարտը: 1852 թվականին Ժոզեֆի դուստրը՝ Զենաիդան տունը փոխանցել է Նապոլեոն 3-րդին և Եվգենիային: Եվգենյան ընդարձակել և թարմացրել է տունը, Նապոլեոն 1-ի 100-ամյակը նշելու համար: Հետագայում նա տունը փոխանցել է Վիկտոր Նապոլեոնին, ով իր հերթին տունը նվիրաբերել է Իտալիայի կառավարությանը: 1967 թվականին տունը վերածվել է ազգային թանգարանի^[6]:

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 base Mérimée (ֆր.) — ministère de la Culture, 1978.
↑ Ministry of Culture Fréquentation des Musées de France — Ministry of Culture.
↑ «Musées Nationaux Napoléoniens:» (French). Վերցված է 2010-04-01-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
↑ ^4,0 ^4,1 «The Imperial Route». Fondation Napoléon. Վերցված է 2008-09-27-ին.
↑ Schom, Alan (1998). Napoleon Bonaparte: A Life. Harper Perennial. էջեր 11–12. ISBN 0-06-092958-8. {{cite book}}: Cite has empty unknown parameter: |coauthors= (օգնություն)
↑ «National Museum of the Bonaparte Residence in Corsica». Fondation Napoléon. Վերցված է 2008-09-27-ին.

[_a5dc8b6427f4d237-1] 1,0 ^1,1 base Mérimée (ֆր.) — ministère de la Culture, 1978.

[_6b9c687f290fd51b-2] Ministry of Culture Fréquentation des Musées de France — Ministry of Culture.

[official-3] «Musées Nationaux Napoléoniens:» (French). Վերցված է 2010-04-01-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)

[fond-4] 4,0 ^4,1 «The Imperial Route». Fondation Napoléon. Վերցված է 2008-09-27-ին.

[5] Schom, Alan (1998). Napoleon Bonaparte: A Life. Harper Perennial. էջեր 11–12. ISBN 0-06-092958-8. {{cite book}}: Cite has empty unknown parameter: |coauthors= (օգնություն)

[6] «National Museum of the Bonaparte Residence in Corsica». Fondation Napoléon. Վերցված է 2008-09-27-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-{{խմբագրում եմ|[[Մասնակից:Անահիտ Ավագյան|Անահիտ Ավագյան]] ([[Մասնակցի քննարկում:Անահիտ Ավագյան|քննարկում]])}}
 {{Տեղեկաքարտ Թանգարան}}
-'''Բոնապարտների տուն-թանգարան''' ({{lang-fr|Maison Bonaparte}}, {{lang-co|Casa Buonaparte}}), Բոնապարտների ընտանիքի հայրենի տունը, Այաչչոյում, Սեն-Շարլ փողոցում, Կորսիկա կղզի<ref name="official">{{cite web|url=http://www.musees-nationaux-napoleoniens.org///homes/home_id25137_u1l2.htm|title=Mus&eacute;es Nationaux Napol&eacute;oniens: |accessdate=2010-04-01|language=French}}</ref>: Տունը գրեթե անընդհատ պատկանել է ընտանիքի անդամներին՝ 1682-1923-ական թվականներին:
+'''Բոնապարտների տուն-թանգարան''' ({{lang-fr|Maison Bonaparte}}, {{lang-co|Casa Buonaparte}}), [[Բոնապարտներ|Բոնապարտների ընտանիքի]] հայրենի տունը, [[Այաչչո|Այաչչոյում]], Սեն-Շարլ փողոցում, [[Կորսիկա|Կորսիկա կղզի]]<ref name="official">{{cite web|url=http://www.musees-nationaux-napoleoniens.org///homes/home_id25137_u1l2.htm|title=Mus&eacute;es Nationaux Napol&eacute;oniens: |accessdate=2010-04-01|language=French}}</ref>: Տունը գրեթե անընդհատ պատկանել է ընտանիքի անդամներին՝ 1682-1923-ական թվականներին:
 == Պատմություն ==
 [[File:Casabuonapartesketch.jpg|thumb|left|Дом Бонапартов (зарисовка 1895 года)]]
-Նամոլեոն Բոնապարտի նախապապը՝ Ջուզեպե Բոնապարտը Casa Buonaparte-ում բնակություն է հաստատել 1682 թվականին:
+[[Նապոլեոն Բոնապարտ|Նամոլեոն Բոնապարտի]] նախապապը՝ Ջուզեպե Բոնապարտը Casa Buonaparte-ում բնակություն է հաստատել 1682 թվականին:
-Ի սկզբանե տունը բաժամված էր տարբեր ընտանիքների միջև. երբ Ջուզեպպեն ամուսնացավ Մարի Կոլոննա դիԲոցիի հետ, որին պատկանում էր տան մի մասը, Ջուզեպպեն գնեց տան մնացյալ մասերը: Տունը ընդարձակվել և վերակառուցվել էր Կարլո Բոնապարտի կողմից, Լենիցիա Ռամոլինոյի հետ ամուսնանալուց հետո: Ժոզեֆ Բոնապարտից հետո նրանց մնացած երեխաները ծնվել են այս տանը<ref name="fond">{{cite web |url= http://www.napoleon.org/en/magazine/itineraries/course/corse_parcourstwo_english.asp?id=448687 |title= The Imperial Route |accessdate=2008-09-27 |work= |publisher= Fondation Napoléon |date= }}</ref>:
+Ի սկզբանե տունը բաժանված էր տարբեր ընտանիքների միջև. երբ Ջուզեպպեն ամուսնացավ Մարի Կոլոննա դի Բոցիի հետ, որին պատկանում էր տան մի մասը, Ջուզեպպեն գնեց տան մնացյալ մասերը: Տունը ընդարձակվել և վերակառուցվել էր Կարլո Բոնապարտի կողմից, Լենիցիա Ռամոլինոյի հետ ամուսնանալուց հետո: Ժոզեֆ Բոնապարտից հետո նրանց մնացած երեխաները ծնվել են այս տանը<ref name="fond">{{cite web |url= http://www.napoleon.org/en/magazine/itineraries/course/corse_parcourstwo_english.asp?id=448687 |title= The Imperial Route |accessdate=2008-09-27 |work= |publisher= Fondation Napoléon |date= }}</ref>:
-Կարլո Բոնապարտի վախճանից հետո, 1785 թվականին ընտանիքը կոնֆլիկտի մեջ մտավ Կորսիկայի ազգայնական ղեկավար [[Պասկուալ Պաուլի|Պասկուալ Պաուլիի]] հետ և ստիպված էր փախչել Ֆրանսիայի մայրցամաքային մասը<ref>{{cite book |title= Napoleon Bonaparte: A Life |last= Schom |first= Alan |authorlink= |coauthors= |year= 1998 |publisher= Harper Perennial |location= |isbn= 0-06-092958-8 |pages= 11–12 |url= }}</ref>: Պաուլիի հետևորդները կողոպտել և այրել են տան մեծ մասը:  Паоли ограбили и сожгли значительную часть дома. После прибытия адмирала [[Худ, Самуэль|Самуэля Худа]], британские офицеры также размещались здесь на постой. Согласно легенде, здесь короткое время проживал [[Лоу, Хадсон|Хадсон Лоу]], охранявший Наполеона на [[Остров Святой Елены|Святой Елене]], однако достоверных свидетельств этому нет<ref name="fond" />.
+Կարլո Բոնապարտի վախճանից հետո, 1785 թվականին ընտանիքը կոնֆլիկտի մեջ մտավ Կորսիկայի ազգայնական ղեկավար [[Պասկուալ Պաուլի|Պասկուալ Պաուլիի]] հետ և ստիպված էր փախչել [[Ֆրանսիա|Ֆրանսիայի]] մայրցամաքային մասը<ref>{{cite book |title= Napoleon Bonaparte: A Life |last= Schom |first= Alan |authorlink= |coauthors= |year= 1998 |publisher= Harper Perennial |location= |isbn= 0-06-092958-8 |pages= 11–12 |url= }}</ref>: Պաուլիի հետևորդները կողոպտել և այրել են տան մեծ մասը:  Ծովակալ Սամուել Հուդի ժամանումից հետո, բրիտանացի սպաները տեղակայվել են այստեղ որպես պահակա: Համաձայն լեգենդի, այստեղ կարճատև ժամանակով ապրել է Լոու Հադսոնը, հսկելով Նապոլեոնին [[Սուրբ Հեղինեի կղզի|Սուրբ Հեղինեի կղզում]], սակայն այս մասին հավաստի փաստեր չկան<ref name="fond" />:
 [[File:Ajaccio MN1JPG.jpg|thumb|200px|Дом-музей — облик на 5 июля 2008 года]]
+թվականին Կորսիկայից բրիտանական զորքի տարհանումից հետո, Բոնապարտների ընտանիքը վերադարձել են Casa Buonaparte և սկսել տան նորոգումը, ֆրանսիական դիրեկտորիայի հատկացրած միջոցներով:
-После эвакуации британских войск с Корсики в 1797 году, семья Бонапартов вернулась в Casa Buonaparte и начала ремонт и переустройство дома на средства, предоставленные [[Директория (Французская революция)|французской Директорией]].
+թվականին, Բոնապարտի նորից իշխանության գալու պատճառով, Բոնապարտների ընտանիքը լքում է Կորսիկան, տունը թողնելով Նապոլեոնի ծծմորը՝ Կամիլա Իլարիին ({{lang-co|Camilla Ilari}}): Նապոլեոնը ավելի ուշ տունը կտակել է մոր հորեղբորորդուն՝ Անդրե Ռամոլինոյին, ով փոխարենը իր տունն է տվել Կամիլային: Ավելի ուշ տանը տիրացել են՝  [[Մարիա-Լուիզա Ավստրիացի|Մարիա-Լուիզա Ավստրիացին]], այնուհետև [[Ժոզեֆ Բոնապարտ|Ժոզեֆ Բոնապարտը]]: 1852 թվականին Ժոզեֆի դուստրը՝ Զենաիդան տունը փոխանցել է [[Նապոլեոն III|Նապոլեոն 3-րդին]] և [[Եվգենյա (Ֆրանսիայի կայսրուհի)|Եվգենիային:]]  Եվգենյան ընդարձակել և թարմացրել է տունը, Նապոլեոն 1-ի 100-ամյակը նշելու համար: Հետագայում նա տունը փոխանցել է Վիկտոր Նապոլեոնին, ով իր հերթին տունը նվիրաբերել է [[Իտալիա|Իտալիայի]] կառավարությանը: 1967 թվականին տունը վերածվել է ազգային թանգարանի<ref>{{cite web |url= http://www.napoleon.org/en/magazine/museums/files/National_Museum_the_Bonaparte.asp |title= National Museum of the Bonaparte Residence in Corsica |accessdate=2008-09-27 |work= |publisher= Fondation Napoléon |date= }}</ref>:
-Покидая Корсику вновь в 1799 году после того, как Наполеон пришёл к власти, семья Бонапартов оставила дом на [[Кормилица|кормилицу]] Наполеона, Камиллу Илари ({{lang-co|Camilla Ilari}}). Наполеон позднее завещал дом кузену своей матери, Андре Рамолино, который взамен отдал свой дом Камилле. Позднее домом владели [[Мария-Луиза Австрийская|Мария]], а затем [[Жозеф Бонапарт|Жозеф]]. В 1852 году дочь Жозефа [[Бонапарт, Зенаида|Зенаида]] передала дом [[Наполеон III|Наполеону III]] и [[Евгения (императрица Франции)|императрице Евгении]]. Евгения расширила и обновила дом для празднования 100-летия со дня рождения Наполеона I. Позднее она передала дом [[Бонапарт, Виктор Наполеон|Виктору Наполеону]], который, в свою очередь, пожертвовал дом [[Италия|правительству Италии]]. В 1967 году дом был превращён в национальный музей<ref>{{cite web |url= http://www.napoleon.org/en/magazine/museums/files/National_Museum_the_Bonaparte.asp |title= National Museum of the Bonaparte Residence in Corsica |accessdate=2008-09-27 |work= |publisher= Fondation Napoléon |date= }}</ref>.