«Պարոն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
| Տող 1. | Տող 1. | ||
'''Պարոն''', [[հայերեն|հայերենի]] [[Հարգալից դիմելաձևերը հայերենում|հարգալից դիմելաձևի համակարգում]] ընդունված բառ<ref name="Սարգսյան37" /><ref name="Աղայան">[http://www.nayiri.com/imagedDictionaryBrowser.jsp?dictionaryId=24&dt=HY_HY&query=%D5%BA%D5%A1%D6%80%D5%B8%D5%B6&forceIndex=yes Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, «Հայաստան» հրատարակչություն, Երևան, 1976։</ref>, որը կրում է «հարգարժան այր» իմաստը{{փաստ}}: |
'''Պարոն''', [[հայերեն|հայերենի]] [[Հարգալից դիմելաձևերը հայերենում|հարգալից դիմելաձևի համակարգում]] ընդունված բառ<ref name="Սարգսյան37" /><ref name="Աղայան">[http://www.nayiri.com/imagedDictionaryBrowser.jsp?dictionaryId=24&dt=HY_HY&query=%D5%BA%D5%A1%D6%80%D5%B8%D5%B6&forceIndex=yes Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան], «Հայաստան» հրատարակչություն, Երևան, 1976։</ref>, որը կրում է «հարգարժան այր» իմաստը{{փաստ}}: |
||
== Ծագում == |
== Ծագում == |
||
15:12, 12 Սեպտեմբերի 2017-ի տարբերակ
Պարոն, հայերենի հարգալից դիմելաձևի համակարգում ընդունված բառ[1][2], որը կրում է «հարգարժան այր» իմաստը[փա՞ստ]:
Ծագում
Հայերենում «պարոն» բառը առաջին անգամ գործածվել է Կիլիկյան Հայաստանում, ունենալով «իշխան, մեծավոր» իմաստը: Բառը առաջացել է ֆրանսերեն «բարոն»[3][4] (ֆր.՝ Baron, թարգ.՝ «իշխանավոր») բառից, որն էլ իր հերթին ծագում է գերմաներեն baro «ազատ մարդ» նշանակությունից[4]: Հետագայում արևմտահայերը գրել են «պարոն» և կարդացել «բարոն»: Ժամանակակից արևելահայերենում գրվում և կարդացվում է «պարոն»[1]:
Տես նաև
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,0 1,1 Վաչագան Սարգսյան, Հայերենը ափի մեջ, Երևան, «9-րդ հրաշալիք», 2005։
- ↑ Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, «Հայաստան» հրատարակչություն, Երևան, 1976։
- ↑ Գևորգ Ջահուկյան, Հայերեն ստուգաբանական բառարան, «Ասողիկ» հրատարակչություն, Երևան, 2010։
- ↑ 4,0 4,1 Հրաչեայ Աճառեան, Հայերէն արմատական բառարան, Երևան, 1926։