«Ահարոն Տատուրյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
→top: Սրբագրվել է տեղեկաքարտը։ Ավելացվել է գրչանունը։ |
|||
| Տող 7. | Տող 7. | ||
| գրական անուն = |
| գրական անուն = |
||
| ծննդյան անուն = |
| ծննդյան անուն = |
||
| ծնվել է = {{Ծննդյան ամսաթիվ| |
| ծնվել է = {{Ծննդյան ամսաթիվ|1886|9|19}} |
||
| ծննդյան վայր = |
| ծննդյան վայր = Օվաճըգ, Իզմիթի գավառ, Թուրքիա |
||
| վախճանվել է = {{Մահվան ամսաթիվ և տարիք|1965|1|31|1887|9|19}} |
| վախճանվել է = {{Մահվան ամսաթիվ և տարիք|1965|1|31|1887|9|19}} |
||
| վախճանի վայր = [[Փարիզ]] |
| վախճանի վայր = [[Փարիզ]] |
||
| Տող 36. | Տող 36. | ||
| կայք = |
| կայք = |
||
}} |
}} |
||
'''Ահարոն Ստեփանի Տատուրյան''' ([[1886]], [[սեպտեմբերի 19]], [[գյուղ]] Օվաճըգ, Իզմիթի սանջակ, [[Թուրքիա]] - [[1965]], [[հունվարի 31]], [[Փարիզ]]), հայ բանաստեղծ։ |
'''Ահարոն Ստեփանի Տատուրյան''' ([[1886]], [[սեպտեմբերի 19]], [[գյուղ]] Օվաճըգ, Իզմիթի սանջակ, [[Թուրքիա]] - [[1965]], [[հունվարի 31]], [[Փարիզ]]), հայ բանաստեղծ։ Ստորագրել է Ահարոն գրչանունով։ |
||
== Կենսագրություն == |
== Կենսագրություն == |
||
13:24, 4 Օգոստոսի 2017-ի տարբերակ
Ահարոն Տատուրյան Ահարոն Ստեփանի Տատուրյան | |
|---|---|
| Ծննդյան անուն | արմտ. հայ.՝ Ահարոն Ստեփանի Տատուրեան |
| Ծնվել է | 1886 սեպտեմբերի 19 |
| Ծննդավայր | Քոջայելիի մարզ, Օսմանյան կայսրություն |
| Վախճանվել է | հունվարի 31, 1965 (տարիքը 77) |
| Վախճանի վայր | Փարիզ |
| Գերեզման | Հայ մտավորականների դամբարան[1] |
| Գրական անուն | Ահարոն |
| Մասնագիտություն | բանաստեղծ, ուսուցիչ և գրող |
| Ազգություն | հայ |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Օսմանյան կայսրություն և .svg){kind=small} Ֆրանսիա |
| Կրթություն | Մուրադ-Ռափայելյան վարժարան (1909) և Պրահայի Կարլի համալսարան |
| Աշխատավայր | Դպրոցասէր վարժարան, Անդաստան և Արեւմուտք |
Ահարոն Ստեփանի Տատուրյան (1886, սեպտեմբերի 19, գյուղ Օվաճըգ, Իզմիթի սանջակ, Թուրքիա - 1965, հունվարի 31, Փարիզ), հայ բանաստեղծ։ Ստորագրել է Ահարոն գրչանունով։
Կենսագրություն
Սովորել է Կոստանդնուպոլսի Մխիթարյան, 1907-1909 թվականներին՝ Վենետիկի Մուրատ-Ռափայելյան վարժարաններում։ Սահմանադրության հռչակումից հետո վերադարձել է Կ.Պոլիս, զբաղվել ուսուցչությամբ։ Առաջին համաշխարհային պատերազմի օրերին փախել է Բուլղարիա, 1919 թվականին վերադարձել է Կ.Պոլիս, 1922 թվականին՝ նորից Բուլղարիա, ապա անցել է Չեխոսլովակիա: Հետևել է Պրահայի համալսարանի գրական ճյուղի դասընթացներին։ 1929 թվականին հաստատվել է Ֆրանսիայում, (Փարիզ, Մարսել), զբաղվել ուսուցչությամբ։
Գրական ասպարեզ է իջել 1902 թվականին՝ աշխատակցելով «Բազմավեպ», «Մեհյան» և այլ պարբերականների։ Ավելի ուշ, Փարիզում լույս է ընծայել «Մագաղաթներ» (1938), «Պոհեմականք» (1939), «Սօսեաց անտառ» (1948), «Երկնէր երկիր» (1957), «Բագիններուս կրակին դէմ» (1958), «Կարմիր աւետարան» (1959) ժողովածուները։ Ետմահու հրատարակվել են նրա «Վերջին կաթիլներ» և «Հին քերթուածներ» (երկուսն էլ՝ 1971) ժողովածուները։ Տատուրյանը երգել է մարդկային վիշտը, պատկերել «խեղճ մարդկանց» վիճակը հակասություններով լի աշխարհում, գովերգել Խորհրդային Հայաստանը։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 604)։ 
|