«Հրաչյա Քոչար»–ի խմբագրումների տարբերություն
Տող 68. | Տող 68. | ||
* [[Նահապետը]], Երևան, 1981, 112 էջ: |
* [[Նահապետը]], Երևան, 1981, 112 էջ: |
||
* [[Նահապետը]], Երևան, 1988, 112 էջ: |
* [[Նահապետը]], Երևան, 1988, 112 էջ: |
||
* |
* Սպիտակ գիրքը, Երևան, 2001, 261 էջ: |
||
* Նահապետը, [[Բուդապեշտ]], 2008, 215 էջ: |
|||
* Ստեղծագործությունների ժողովածու, Երևան, 2013, 342 էջ: |
|||
== Գրականություն == |
== Գրականություն == |
16:41, 11 Հուլիսի 2017-ի տարբերակ
Հրաչյա Քոչար Հրաչյա Քոչարի Գաբրիելյան | |
---|---|
Ծննդյան անուն | արմտ. հայ.՝ Հրաչեայ Քոչար Գաբրիէլեան |
Ծնվել է | 1910 հունվարի 19 |
Ծննդավայր | Գումլուպուճախ, Դաշլիչայ Ստորին, Աղրըի մարզ, Թուրքիա |
Վախճանվել է | մայիսի 2, 1965 | (տարիքը 55)
Վախճանի վայր | Երևան |
Մասնագիտություն | խմբագիր, արձակագիր և գրող |
Ազգություն | հայ |
Քաղաքացիություն | ԽՍՀՄ |
Կրթություն | ԵՊՀ հայ բանասիրության ֆակուլտետ |
Ուշագրավ աշխատանքներ | Նահապետը |
Անդամակցություն | ԽՍՀՄ Գրողների միություն |
Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
Աշխատավայր | Ռյա թազա, ՀԳՄ, Խորհրդային գրականություն և Ոզնի |
Պարգևներ | |
Հրաչյա Քոչար Վիքիքաղվածքում | |
Հրաչյա Քոչար Վիքիդարանում |
Հրաչյա Քոչար (Հրաչյա Քոչարի Գաբրիելյան, 1910, հունվարի 19 - 1965, մայիսի 2), հայ արձակագիր, հրապարակախոս, ՀԽՍՀ պետական մրցանակի առաջին դափնեկիր (1967, «Նահապետը» վիպակի համար), ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1934 թվականից։ Գրական անուն է դարձրել հոր անունը։
Կենսագրություն
Ծնվել է Արևմտյան Հայաստանի Բագրևանդ գավառի Գումլուպուճախ գյուղում, որը գտնվում է Նպատ լեռան ստորոտին։ Գաղթի ճանապարհին մահացել է մայրը, 1918 թվականին՝ հայրը՝ հայտնի խմբապետ Քոչոն, ով կռվել է Անդրանիկի ջոկատում։ Փրկվելով թուրքերի կողմից իրականացրած կոտորածներից՝ համագյուղացիների հետ անցել է Արևելյան Հայաստան: Եղել է գառնարած, հանքափոր Ալավերդու հանքերում։ Այնուհետև տեղափոխվել է Երևան, ընդունվել Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետ։
Առաջին պատմվածքը՝ «Խաջե», լույս է տեսել 1931 թվականին, «Նոր ուղի» ամսագրում։ 1934 թվականին խմբագրել է քրդերեն «Ռյա թազա» թերթը։ 1939 թվականին, կուսակցական տույժ ստանալուց հետո, մնացել է անաշխատանք, ապա Մարտիրոս Սարյանը նրան տեղավորել է իր ղեկավարած Պատմական հուշարձանների պահպանության կոմիտեում։ Ոտքով շրջել ու ուսումնասիրել է հայկական վանքերի ու մատուռների վիճակը, և այդ աշխատանքներն ամփոփել «Գորիսի և Սիսիանի շրջանների ալբոմ-ուղեցույցի» մեջ։ 1941-1945 թվականներին ծառայել է ԽՍՀՄ բանակում, մասնակցել Երկրորդ համաշխարհային պատերազմին: 1942 թվականին լույս է տեսել «Հերոսների ծնունդը», իսկ մեկ տարի անց՝ «Նախօրյակին» պատերազմական ակնարկների և պատմվածքների ժողովածուները։ Ռազմաճակատային պատմվածքների մեջ առանձնանում է «Գեներալի քույրը» պատմվածքը, որն առաջին անգամ տպագրվել է 1945 թվականին, «Պրավդա» թերթում։ Հետագայում այս պատմվածքը թարգմանվել է աշխարհի 24 լեզուներով, ներառվել խորհրդահայ դասագրքերի ծրագրերում։ Ստեղծել է «Մեծ տան զավակները» երկհատոր վեպը։ Կյանքի վերջին տարիներին տպագրել է «Սպիտակ գիրքը», որում զետեղված «Նահապետը», «Կարոտը» և «Եփրատի կամրջին» վիպակներն արձակագրի լավագույն գործերն են։
1946-1951 թվականներին եղել է Հայաստանի գրողների միության վարչության քարտուղար, «Սովետական գրականություն» ամսագրի խմբագիր, 1954 թվականին՝ «Ոզնի» երգիծական հանդեսի խմբագիր։ Գրել է «Հյուսիսային ծիածան» (Հայֆիլմ, 1961) կինոնկարի սցենարը։ Նրա ստեղծագործությունները թարգմանվել են ռուսերեն և այլ լեզուներով։ Մահացել է Երևանում:[1]
Պարգևներ
- «Կարմիր աստղ» շքանշան
- ՀԽՍՀ պետական մրցանակ «Նահապետ» վիպակի համար, 1967
Երկեր
- Վահան Վարդյան, Յերեւան, 1934, 204 էջ:
- Օգսեն Վասպուրի ճանապարհորդությունը, Յերեւան, 1937, 256 էջ:
- Ժամանակներ, Երևան, 1941, 308 էջ:
- Հերոսների ծնունդը (նամակներ գործող բանակից), Երևան, 1942, 208 էջ:
- Նախօրյակին (նամակներ գործող բանակից), Երևան, 1943, 228 էջ:
- Սրբազան ուխտ (պատմվածքներ, ակնարկներ), Երևան, 1946, 208 էջ:
- Գրականություն և կյանք, Երևան, 1949, 176 էջ:
- Բարեկամություն, Երևան, 1950, 506 էջ:
- Մեծ տան զավակները, Երևան, 1952, 729 էջ:
- Վիպակներ և պատմվածքներ, Երևան, 1956, 692 էջ:
- Մեծ տան զավակները, գիրք 1–2, Երևան, 1959:
- Երկերի ժողովածու, հատ. 1–6, Երևան, 1964–1968, 1971:
- Սպիտակ գիրքը, Երևան, 1965, 340 էջ:
- Ընտիր երկեր, հատ. 1–2, Երևան, 1975–1977:
- Երկեր, Երևան, 1980, 504 էջ:
- Նահապետը, Երևան, 1981, 112 էջ:
- Նահապետը, Երևան, 1988, 112 էջ:
- Սպիտակ գիրքը, Երևան, 2001, 261 էջ:
- Նահապետը, Բուդապեշտ, 2008, 215 էջ:
- Ստեղծագործությունների ժողովածու, Երևան, 2013, 342 էջ:
Գրականություն
- Հակոբ Նորունի, Հրաչյա Քոչարի «Սպիտակ գիրքը» (գնահատական-վերլուծական փորձ), Բեյրութ, տպարան «Սևան», 1967, 58 էջ։
- Սովետահայ գրականության պատմություն, երկրորդ հատոր (1941-1964, հատորում զետեղված է «Հրաչյա Քոչար» գլուխը, որը գրել է Սուրեն Աղաբաբյանը), Երևան, ՀՍՍՀ ԳԱ, 1967, 655 էջ։
- Հայկական սովետական հանրագիտարան, հատ. 12, Երևան, 1987:
- Հայկական համառոտ հանրագիտարան, հատ. 4, Երևան, 2003:
- Ով ով է /Հայեր: Կենսագրական հանրագիտարան/, հատ. 2, Երևան, 2007:
Տես նաև
Արտաքին հղումներ
Ծանոթագրություններ
- ↑ Գրական տեղեկատու. Երևան: «Սովետական գրող». 1986. էջ էջ 571.
- Թուրքիայում ծնվածներ
- ԵՊՀ բանասիրական ֆակուլտետի շրջանավարտներ
- ԽՄԿԿ անդամներ
- Կարմիր աստղի շքանշանի ասպետներ
- ՀԽՍՀ պետական մրցանակի դափնեկիրներ
- Անձինք այբբենական կարգով
- Գրողներ այբբենական կարգով
- Հայկական գիր և գրականություն
- 20-րդ դարի արևելահայ արձակագիրներ
- Հայ խմբագիրներ
- 1910 ծնունդներ
- Հունվարի 19 ծնունդներ
- 1965 մահեր
- Մայիսի 2 մահեր
- Երևան քաղաքում մահացածներ
- Գրական կեղծանուններ
- Հայ կինոսցենարիստներ
- Երկրորդ համաշխարհային պատերազմին մասնակցած հայեր
- ԽՍՀՄ գրողների միության անդամներ
- Ռուսերենից հայերեն թարգմանիչներ