«Տիրսո դե Մոլինա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
չ oգտվելով ԱՎԲ
չ փոխարինվեց: 2]]թ → 2]] թ oգտվելով ԱՎԲ
Տող 1. Տող 1.
{{անձ}}
{{անձ}}
'''Գաբրիել Տիրսո դե Մոլինա''', ({{lang-es|Tirso de Molina}}, [[1583]]–[[1648]], իսպանացի դրամատուրգ։ Սովորել է Ալկալա դե Էնարեսի համալսարանում։ Բարձր պաշտոններ է վարել մերսենարյան միաբանությունում, որի պատմագիրն է դարձել [[1632]]թվակններից։ Առաջին գիրքը՝ «Տոլեդյան վիլլաներ» ([[1621]] – [[1624]]), ժանրային առումով մոտ է հովվերգական վեպին։ [[1627]]–[[1636]] թվականներին Տիրսո դե Մոլինան հրատարակել է պիեսների 5 ժողովածու։ Երրորդ գրքի առաջաբանում նշել է, որ ինքը հեղինակ է 400 պիեսի (պահպանվել է շուրջ 90)։ Գրել է պատմական, աստվածաշնչային և սրբախոսական թեմաներով պիեսներ, կրոնափիլիսոփայական դրամաներ, ինչպես նաև կատակերգություններ։ Տիրսո դե Մոլինան զարգացրել է Լ․ Ֆ․ դե Վեգա Կարպիոյի Վերածննդի դրամայի սկզբունքները։ Միաժամանակ, նրա ստեղծագործության մեջ, որ արդեն բարոկկոյի դարաշրջանին էր պատկանում, արտահայտվել է մարդկային բնության հանդեպ հումանիստական հավատի կորուստը և հիասթափությունը սիրուց։ Տիրսո դե Մոլինաի պիեսներում մարմնավորվել է ամենայն ինչի անստույգ, թատերական և խաբուսիկ լինելու գաղափարը։ Նրա առավել նշանավոր դրաման է «Սևիլյան աղմկարարը կամ Քարե հյուրը» ([[1619]] – [[1920]]․ հրտատակվել է [[1630]], որտեղ համաշխառհային գրականության մեջ առաջին անգամ մշակվել է Դոն ժուանի մասին ավանդազրույցը։
'''Գաբրիել Տիրսո դե Մոլինա''', ({{lang-es|Tirso de Molina}}, [[1583]]–[[1648]], իսպանացի դրամատուրգ։ Սովորել է Ալկալա դե Էնարեսի համալսարանում։ Բարձր պաշտոններ է վարել մերսենարյան միաբանությունում, որի պատմագիրն է դարձել [[1632]] թվակններից։ Առաջին գիրքը՝ «Տոլեդյան վիլլաներ» ([[1621]] – [[1624]]), ժանրային առումով մոտ է հովվերգական վեպին։ [[1627]]–[[1636]] թվականներին Տիրսո դե Մոլինան հրատարակել է պիեսների 5 ժողովածու։ Երրորդ գրքի առաջաբանում նշել է, որ ինքը հեղինակ է 400 պիեսի (պահպանվել է շուրջ 90)։ Գրել է պատմական, աստվածաշնչային և սրբախոսական թեմաներով պիեսներ, կրոնափիլիսոփայական դրամաներ, ինչպես նաև կատակերգություններ։ Տիրսո դե Մոլինան զարգացրել է Լ․ Ֆ․ դե Վեգա Կարպիոյի Վերածննդի դրամայի սկզբունքները։ Միաժամանակ, նրա ստեղծագործության մեջ, որ արդեն բարոկկոյի դարաշրջանին էր պատկանում, արտահայտվել է մարդկային բնության հանդեպ հումանիստական հավատի կորուստը և հիասթափությունը սիրուց։ Տիրսո դե Մոլինաի պիեսներում մարմնավորվել է ամենայն ինչի անստույգ, թատերական և խաբուսիկ լինելու գաղափարը։ Նրա առավել նշանավոր դրաման է «Սևիլյան աղմկարարը կամ Քարե հյուրը» ([[1619]] – [[1920]]․ հրտատակվել է [[1630]], որտեղ համաշխառհային գրականության մեջ առաջին անգամ մշակվել է Դոն ժուանի մասին ավանդազրույցը։


== Ծանոթագրություններ ==
== Ծանոթագրություններ ==

01:03, 16 Ապրիլի 2016-ի տարբերակ

Տիրսո դե Մոլինա
իսպ.՝ Tirso de Molina
Դիմանկար
Ծնվել էոչ ուշ քան մարտի 29, 1579, մարտի 24, 1583(1583-03-24)[1], 1583[2][3] կամ 1570[4][4][5]
ԾննդավայրՄադրիդ, Կաստիլիա և Լեոն[6]
Մահացել էմոտ փետրվարի 20, 1649(1649-02-20)[6] կամ մարտի 12, 1647(1647-03-12)[1]
Մահվան վայրԱլմասան, Կաստիլիա և Լեոն
ԳերեզմանԱլմասան
ՔաղաքացիությունԻսպանիա
Կրոնկաթոլիկություն
ԿրթությունԱլկալայի համալսարան
Գիտական աստիճանաստվածաբանության դոկտոր
Մասնագիտությունդրամատուրգ, բանաստեղծ, գրող և պատմաբան
Ստորագրություն
Изображение автографа
 Tirso de Molina Վիքիպահեստում

Գաբրիել Տիրսո դե Մոլինա, (իսպ.՝ Tirso de Molina, 1583–1648, իսպանացի դրամատուրգ։ Սովորել է Ալկալա դե Էնարեսի համալսարանում։ Բարձր պաշտոններ է վարել մերսենարյան միաբանությունում, որի պատմագիրն է դարձել 1632 թվակններից։ Առաջին գիրքը՝ «Տոլեդյան վիլլաներ» (16211624), ժանրային առումով մոտ է հովվերգական վեպին։ 1627–1636 թվականներին Տիրսո դե Մոլինան հրատարակել է պիեսների 5 ժողովածու։ Երրորդ գրքի առաջաբանում նշել է, որ ինքը հեղինակ է 400 պիեսի (պահպանվել է շուրջ 90)։ Գրել է պատմական, աստվածաշնչային և սրբախոսական թեմաներով պիեսներ, կրոնափիլիսոփայական դրամաներ, ինչպես նաև կատակերգություններ։ Տիրսո դե Մոլինան զարգացրել է Լ․ Ֆ․ դե Վեգա Կարպիոյի Վերածննդի դրամայի սկզբունքները։ Միաժամանակ, նրա ստեղծագործության մեջ, որ արդեն բարոկկոյի դարաշրջանին էր պատկանում, արտահայտվել է մարդկային բնության հանդեպ հումանիստական հավատի կորուստը և հիասթափությունը սիրուց։ Տիրսո դե Մոլինաի պիեսներում մարմնավորվել է ամենայն ինչի անստույգ, թատերական և խաբուսիկ լինելու գաղափարը։ Նրա առավել նշանավոր դրաման է «Սևիլյան աղմկարարը կամ Քարե հյուրը» (16191920․ հրտատակվել է 1630, որտեղ համաշխառհային գրականության մեջ առաջին անգամ մշակվել է Դոն ժուանի մասին ավանդազրույցը։

Ծանոթագրություններ

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։