«Ժոսլեն II (Եդեսիայի կոմս)»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ հեռացվել է Կատեգորիա:Եդեսիայի կոմսություն ՀոթՔաթ գործիքով |
մանր-մունր, փոխարինվեց: → oգտվելով ԱՎԲ |
||
| Տող 13. | Տող 13. | ||
| կառավարման ավարտ = [[1150]] |
| կառավարման ավարտ = [[1150]] |
||
| կառավարման ժամանակ = |
| կառավարման ժամանակ = |
||
| նախորդող = |
| նախորդող = Ժոսլեն II |
||
| հաջորդող = [[Ժոսլեն III (Եդեսիայի կոմս)|Ժոսլեն III]] |
| հաջորդող = [[Ժոսլեն III (Եդեսիայի կոմս)|Ժոսլեն III]] |
||
| խնամակալ1 = |
| խնամակալ1 = |
||
| Տող 33. | Տող 33. | ||
| կառավարման ավարտ_3 = |
| կառավարման ավարտ_3 = |
||
| նախորդող_3 = |
| նախորդող_3 = |
||
| հաջորդող_3 = |
| հաջորդող_3 = |
||
| ազգություն = [[ֆրանսիացի]] |
| ազգություն = [[ֆրանսիացի]] |
||
| Տող 62. | Տող 62. | ||
[[1125]] թվականին [[Ազազի ճակատամարտ]]ում մուսուլմանները գերեվարում են Ժոսլենին, սակայն տարիներ անց [[Երուսաղեմի արքաների ցանկ|Երուսաղեմի արքա]] [[Բալդուին II (Երուսաղեմի արքա)|Բալդուին II]]-ի ջանքերով ազատ է արձակվում։ [[1131]] թվականին նրա հայր [[Ժոսլեն I (Եդեսիայի կոմս)|Ժոսլեն I]]-ը [[Դանեշմանդի ամիրայություն|Դանեշմանդի ամիրայության]] դեմ մարտում վիրավորվում է, իսկ հետագայում վախճանվում։ Հոր մահից հետո Ժոսլենը ժառանգում է գահը։ |
[[1125]] թվականին [[Ազազի ճակատամարտ]]ում մուսուլմանները գերեվարում են Ժոսլենին, սակայն տարիներ անց [[Երուսաղեմի արքաների ցանկ|Երուսաղեմի արքա]] [[Բալդուին II (Երուսաղեմի արքա)|Բալդուին II]]-ի ջանքերով ազատ է արձակվում։ [[1131]] թվականին նրա հայր [[Ժոսլեն I (Եդեսիայի կոմս)|Ժոսլեն I]]-ը [[Դանեշմանդի ամիրայություն|Դանեշմանդի ամիրայության]] դեմ մարտում վիրավորվում է, իսկ հետագայում վախճանվում։ Հոր մահից հետո Ժոսլենը ժառանգում է գահը։ |
||
Այդ ժամանակ կոմսությանը կից ստեղծվում է [[Զանգիների ամիրայություն]]ը, որը միավորում է [[Մոսուլ]]ը և [[Հալեպ]]ը։ Ժոսլենը լուրջ ուշադրություն չէր դարձնում կոմսության սահմանները ուժեղացնելու հարցին, քանի որ «զբաղված էր» [[Տրիպոլիի կոմսություն|Տրիպոլիի կոմսության]] հետ վիճաբանելով։ [[1138]] թվականին Ժոսլենը [[Անտիոքի դքսություն|Անտիոքի դքսության]] և [[Բյուզանդական կայսրություն|Բյուզանդական]] կայսր [[Հովհաննես II Կոմնենոս]]ի միացյալ ուժերով փորձում է պարտության մատնել [[Իմադ ալ-Դին Զանգի]]ին, սակայն հաջողության չի հասնում։ |
Այդ ժամանակ կոմսությանը կից ստեղծվում է [[Զանգիների ամիրայություն]]ը, որը միավորում է [[Մոսուլ]]ը և [[Հալեպ]]ը։ Ժոսլենը լուրջ ուշադրություն չէր դարձնում կոմսության սահմանները ուժեղացնելու հարցին, քանի որ «զբաղված էր» [[Տրիպոլիի կոմսություն|Տրիպոլիի կոմսության]] հետ վիճաբանելով։ [[1138]] թվականին Ժոսլենը [[Անտիոքի դքսություն|Անտիոքի դքսության]] և [[Բյուզանդական կայսրություն|Բյուզանդական]] կայսր [[Հովհաննես II Կոմնենոս]]ի միացյալ ուժերով փորձում է պարտության մատնել [[Իմադ ալ-Դին Զանգի]]ին, սակայն հաջողության չի հասնում։ |
||
== Մայրաքաղաքի գրավում == |
== Մայրաքաղաքի գրավում == |
||
[[Պատկեր:Battle of Edeesa 1146.jpg|մինի|ձախից|220px|1146 թվականի Եդեսիայի ճակատամարտը]] |
[[Պատկեր:Battle of Edeesa 1146.jpg|մինի|ձախից|220px|1146 թվականի Եդեսիայի ճակատամարտը]] |
||
17:32, 13 Մարտի 2016-ի տարբերակ
| Ժոսլեն II Josselin II | |||
| |||
| |||
|---|---|---|---|
| 1131 - 1150 | |||
| Նախորդող | Ժոսլեն II | ||
| Հաջորդող | Ժոսլեն III | ||
| Մասնագիտություն՝ | միապետ, քաղաքական գործիչ և կառավարիչ | ||
| Ազգություն | ֆրանսիացի | ||
| Դավանանք | Կաթոլիկություն | ||
| Ծննդյան օր | 1113 | ||
| Ծննդավայր | Ֆրանսիա | ||
| Վախճանի օր | 1159 | ||
| Վախճանի վայր | Հալեպ | ||
| Դինաստիա | Կուրտենե | ||
| Հայր | Ժոսլեն I | ||
| Մայր | Բեատրիս Ռուբինյան | ||
| Ամուսին | Բեատրիս Սաոնցի | ||
| Զավակներ | Ժոսլեն, Ագնես դը Կուրտենե, Իզաբել դե Կուրտենե | ||
Ժոսլեն II դը Կուրտենե (ֆր.՝ Josselin II de Courtenay, ծնվել է 1113 թվականին մահացել 1159-ին Հալեպում, հանդիսանում Եդեսիայի կոմսության վերջին կառավարիչը։ Եդեսիայի կոմս Ժոսլեն I-ի և Կիլիկյան Հայաստանի իշխան Կոստանդին Ա-ի դուստր Բեատրիս Ռուբինյանի որդին։
Եդեսիայի կոմս
1125 թվականին Ազազի ճակատամարտում մուսուլմանները գերեվարում են Ժոսլենին, սակայն տարիներ անց Երուսաղեմի արքա Բալդուին II-ի ջանքերով ազատ է արձակվում։ 1131 թվականին նրա հայր Ժոսլեն I-ը Դանեշմանդի ամիրայության դեմ մարտում վիրավորվում է, իսկ հետագայում վախճանվում։ Հոր մահից հետո Ժոսլենը ժառանգում է գահը։
Այդ ժամանակ կոմսությանը կից ստեղծվում է Զանգիների ամիրայությունը, որը միավորում է Մոսուլը և Հալեպը։ Ժոսլենը լուրջ ուշադրություն չէր դարձնում կոմսության սահմանները ուժեղացնելու հարցին, քանի որ «զբաղված էր» Տրիպոլիի կոմսության հետ վիճաբանելով։ 1138 թվականին Ժոսլենը Անտիոքի դքսության և Բյուզանդական կայսր Հովհաննես II Կոմնենոսի միացյալ ուժերով փորձում է պարտության մատնել Իմադ ալ-Դին Զանգիին, սակայն հաջողության չի հասնում։
Մայրաքաղաքի գրավում
1144 թվականին օգտվելով Ժոսլենի բացակայությունից, Զանգի ամիրան պաշարում է Եդեսիան։ Առավելապես հայաբնակ այս քաղաքը զարգացած էին արհեստները և առևտուրը։ Քաղաքի հայ և հույն պաշտպաններին հաջողվում է մեկ ամիս դիմադրել Զանգիներին, և միայն դեկտեմբերի 24-ին է հաջողվում գրավել քաղաքը։ Ըստ ժամանակագիր Միքայել Սիրիացու քաղաք ներխուժած մուսուլմանները կազմակերպում են քրիստոնեական բնակչության սպանդը [1]։ Ժոսլենը շարունակում է ղեկավարել կոմսության մնացորդները Տուրբեսսել քաղաքից։
1146 թվականին Զանգիի մահից հետո Ժոսլենը փորձում է ետ վերադարձնել կորցրած տարածքները, սակայն աթաբեկ Նուր ալ-Դինը հաղթում է խաչակիրներին, իսկ կոմսը հրաշքով է փրկվում գերեվարվելուց։ Այնուամենայնիվ 1150 թվականին Ժոսլենը գերեվարվում է և տեղափոխվում է Հալեպ, որտեղ մինչև մահը պատանդ է պահվում։ Ժոսլենը տանջամահ է լինում 1159 թվականին Հալեպում։ Սկզբում Ժոսլենին գերեվարող թուրքմեն զինվորը չգիտեր, որ գերեվարել է կոմսին և պատրաստվում էր նրան քրիստոնյաներին վաճառել, սակայն արաբական գյուղերից մեկում հանգրվանելու ժամանակ ինչ-որ հրեա ճանաչում է կոմսին և դրա մասին տեղեկացնում թուրքմեն զինվորին վերջինս ոգևորվելով կոմսին հասցնում է Հալեպ։ Քաղաքագլուխը գնում է Ժոսլենին և հավատափոխ լինելու առաջարկը մերժելուց հետո կոմսին զնդան է նետում։ Կոմսը պարբերաբար կտտանքների էր ենթարկվում, բայց հավատարիմ էր մնում քրիստոնեությանը մինչև մահը։
Ժառանգներ
Ժոսլենը ուներ երեք զավակ՝
- Ժոսլեն III-ը հորից ժառանգում է Եդեսիայի կոմսի տիտղոսը։
- Ագնես դը Կուրտենե 1158 թվականին ամուսնանում է Երուսաղեմի արքա Ամորի I-ի հետ։
- Իզաբել դե Կուրտենեն 1159 թվականին ամուսնանում է Կիլիկյան Հայաստանի իշխան Թորոս Բ-ի հետ[2]։
Թոռներ
Ծոռ
Ծանոթագրություններ
- ↑ Միքայել Սիրիացի. Ժամանակագրություն
- ↑ Ստեփանենկո Վ. Պ. // Ռուբինյանները և Եդեսիայի կոմսերը XII դարում: Սվերդլովսկ, 1990. 151—159 էջեր [1] արխիվ (ռուսերեն)