«Լսողություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
չ վերջակետների ուղղում, փոխարինվեց: ը: → ը։ (10) oգտվելով ԱՎԲ
Տող 1. Տող 1.
'''Լսողություն''', մարդու և [[կենդանիներ]]ի օրգանիզմի [[ֆունկցիա]], որով ապահովվում է ձայնային տատանումների ընկալումը: [[Էվոլյուցիա]]յի պրոցեսում լսողության համակարգը առաջինը ձևավորվել է [[միջատներ]]ի մոտ, բնորոշ է բոլոր [[ողնաշարավորներ]]ին և լավ զարգացած է [[կաթնասուններ]]ի օրգանիզմում: Լսողության օրգանների կառուցվածքը [[կենդանական աշխարհ]]ի տարբեր ներկայացուցիչների և մարդու մոտ տարբեր է: Մարդը որպես ձայն ընկալում է 16-ից մինչե 20.000 հց հաճախականությունները: Նշված սահմաններից ցածր և բարձր [[տատանումներ]]ը մարդու կողմից չեն ընկալվում, սակայն հեշտությամբ կարող են ընկալվել որոշ կենդանիների կողմից: Լսողությունը բնորոշվում է լսողականության շեմքով, ձայնի նվազագույն ուժը, որը կարող է առաջացնել լսողական զգացողություն, ստորին շեմքն է: Ձայնի առավելագույն ուժը, երբ վերանում է լսողական զգացողությունը և [[ականջ]]ներում ի հայտ է գալիս [[ցավ]]ի զգացում, լսողականության վերին կամ ցավային շեմքն է: Ստորին և վերին շեմքով սահմանագծված տարածությունը կոչվում է լսողական դաշտ: Մարդու լսողեւթյունը ավելի զգայուն է 800-500 հց հաճախականության տատանումների նկատմամբ: Լսողության կարևորագույն հատկանիշներն են՝ ձայնի տարբերումը ըստ բարձրության (տատանումների հաճախականություն), ուժգնության ([[ինտենսիվություն|ինտենսիվության]]), երանգավորման ([[տեմբր]]ի) և ձայնի ուղղության որոշման (օտոտոպիկա), ինչպես նաև հարմարվողականությունը, այսնքն՝ լսողության շեմքի բարձրացումը ձայնի տնական ազդեցության ժամանակ:
'''Լսողություն''', մարդու և [[կենդանիներ]]ի օրգանիզմի [[ֆունկցիա]], որով ապահովվում է ձայնային տատանումների ընկալումը։ [[Էվոլյուցիա]]յի պրոցեսում լսողության համակարգը առաջինը ձևավորվել է [[միջատներ]]ի մոտ, բնորոշ է բոլոր [[ողնաշարավորներ]]ին և լավ զարգացած է [[կաթնասուններ]]ի օրգանիզմում։ Լսողության օրգանների կառուցվածքը [[կենդանական աշխարհ]]ի տարբեր ներկայացուցիչների և մարդու մոտ տարբեր է։ Մարդը որպես ձայն ընկալում է 16-ից մինչե 20.000 հց հաճախականությունները։ Նշված սահմաններից ցածր և բարձր [[տատանումներ]]ը մարդու կողմից չեն ընկալվում, սակայն հեշտությամբ կարող են ընկալվել որոշ կենդանիների կողմից։ Լսողությունը բնորոշվում է լսողականության շեմքով, ձայնի նվազագույն ուժը, որը կարող է առաջացնել լսողական զգացողություն, ստորին շեմքն է։ Ձայնի առավելագույն ուժը, երբ վերանում է լսողական զգացողությունը և [[ականջ]]ներում ի հայտ է գալիս [[ցավ]]ի զգացում, լսողականության վերին կամ ցավային շեմքն է։ Ստորին և վերին շեմքով սահմանագծված տարածությունը կոչվում է լսողական դաշտ։ Մարդու լսողեւթյունը ավելի զգայուն է 800-500 հց հաճախականության տատանումների նկատմամբ։ Լսողության կարևորագույն հատկանիշներն են՝ ձայնի տարբերումը ըստ բարձրության (տատանումների հաճախականություն), ուժգնության ([[ինտենսիվություն|ինտենսիվության]]), երանգավորման ([[տեմբր]]ի) և ձայնի ուղղության որոշման (օտոտոպիկա), ինչպես նաև հարմարվողականությունը, այսնքն՝ լսողության շեմքի բարձրացումը ձայնի տնական ազդեցության ժամանակ։


{{ՀՍՀ}}
{{ՀՍՀ}}

10:46, 8 Հունիսի 2015-ի տարբերակ

Լսողություն, մարդու և կենդանիների օրգանիզմի ֆունկցիա, որով ապահովվում է ձայնային տատանումների ընկալումը։ Էվոլյուցիայի պրոցեսում լսողության համակարգը առաջինը ձևավորվել է միջատների մոտ, բնորոշ է բոլոր ողնաշարավորներին և լավ զարգացած է կաթնասունների օրգանիզմում։ Լսողության օրգանների կառուցվածքը կենդանական աշխարհի տարբեր ներկայացուցիչների և մարդու մոտ տարբեր է։ Մարդը որպես ձայն ընկալում է 16-ից մինչե 20.000 հց հաճախականությունները։ Նշված սահմաններից ցածր և բարձր տատանումները մարդու կողմից չեն ընկալվում, սակայն հեշտությամբ կարող են ընկալվել որոշ կենդանիների կողմից։ Լսողությունը բնորոշվում է լսողականության շեմքով, ձայնի նվազագույն ուժը, որը կարող է առաջացնել լսողական զգացողություն, ստորին շեմքն է։ Ձայնի առավելագույն ուժը, երբ վերանում է լսողական զգացողությունը և ականջներում ի հայտ է գալիս ցավի զգացում, լսողականության վերին կամ ցավային շեմքն է։ Ստորին և վերին շեմքով սահմանագծված տարածությունը կոչվում է լսողական դաշտ։ Մարդու լսողեւթյունը ավելի զգայուն է 800-500 հց հաճախականության տատանումների նկատմամբ։ Լսողության կարևորագույն հատկանիշներն են՝ ձայնի տարբերումը ըստ բարձրության (տատանումների հաճախականություն), ուժգնության (ինտենսիվության), երանգավորման (տեմբրի) և ձայնի ուղղության որոշման (օտոտոպիկա), ինչպես նաև հարմարվողականությունը, այսնքն՝ լսողության շեմքի բարձրացումը ձայնի տնական ազդեցության ժամանակ։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։