«Տաճարականների միաբանություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
չ կետադրական, փոխարինվեց: : → ։ (13)
No edit summary
Տող 1. Տող 1.
[[Պատկեր:Molay.jpg|250px|մինի|Pauperes commilitones Christi Templique Solomonici, Քրիստոսի ասպետների միաբանություն]]
'''Տամպլիերներ'''({{lang-fr|templiers}} «թեմփլ»,տաճար, «տաճարականներ»<ref name="Տամպլիեր">Նովիկով,1985, էջ 435</ref>) կամ Քրիստոսի և [[Սողոմոն]]ի տաճարի({{lang-lat|Templique Solomonici}}) Աղքատ Ասպետները, կաթսլիկական ռազմական-վանական <ref name="Տամպլիեր" />(հոգևոր-ասպետական) [[միաբանություն]] է, որը հիմնվել է [[Սուրբ Հող]]ի վրա Առաջին [[խաչակրաց աշրավանք]]ից հետո [[1119]] թվականին ասպետների սակավաթիվ խմբով Գուգո դը Փեյնի գլխավորությամբ<ref>Walter Map. De nugis curialium / ed. M. R. James, rev. C. N. L. Brooke and R. A. B. Mynors. — Oxford, 1983, էջ 54-55</ref>։ Հոսպիտալյերների հետ միասին համարվում է առաջին կրոնական ռազմական միաբանություններւց մեկը։
'''Տամպլիերներ'''({{lang-fr|templiers}} «թեմփլ»,տաճար, «տաճարականներ»<ref name="Տամպլիեր">Նովիկով,1985, էջ 435</ref>) կամ Քրիստոսի և [[Սողոմոն]]ի տաճարի({{lang-lat|Templique Solomonici}}) Աղքատ Ասպետները, կաթոլիկական ռազմավանական <ref name="Տամպլիեր" />(հոգևոր-ասպետական) [[միաբանություն]] է, որը հիմնվել է [[Սուրբ Հող]]ի վրա Առաջին [[խաչակրաց աշրավանք]]ից հետո, [[1119]] թվականին, ասպետների սակավաթիվ խմբով` Գուգո դը Փեյնի գլխավորությամբ<ref>Walter Map. De nugis curialium / ed. M. R. James, rev. C. N. L. Brooke and R. A. B. Mynors. — Oxford, 1983, էջ 54-55</ref>։ Հոսպիտալյերների հետ միասին համարվում է առաջին կրոնական ռազմական միաբանություններւց մեկը։


[[12]]- [[13]] դարերին միաբանությունը բավականին հարուստ էր, նրան էին պատկանում ընդարձակ հողատարածքները ինչպես [[Պաղեստին]]ի և [[Սիրիա]]յի տարածքներում, այնպես էլ [[Եվրոպա]]յում։ ՄԻաբանությունը տիրապետում էր նաև եկեղեցական և իրավաբանական արտոնություններով, որպես պարգև [[Հռոմի պապ]]ից, ում անվերախոս ենթարկվում էր միաբանությունը, ինչպես նաև վանականներից, որոնց հողերում միաբանությունն ուներ հողեր և անշարժ գույք։ Միաբանությունը բազմիցս իրականացնում էր պետությունների ռազմական պաշտպանության գործառնություն, որոնք ստեղծվել էին արևմուտքում խաչակիրների կողմից, չնայած որ միաբանության առաջնային նպատակը, հաստատակարգում հռչակված, համարվում էր ուխտագնացների պաշտպանությունը Սուրբ Հողում<ref name="Տամպլիեր" />։
[[12]]- [[13]] դարերին միաբանությունը բավականին հարուստ էր, նրան էին պատկանում ընդարձակ հողատարածքները ինչպես [[Պաղեստին]]ի և [[Սիրիա]]յի տարածքներում, այնպես էլ [[Եվրոպա]]յում։ ՄԻաբանությունը տիրապետում էր նաև եկեղեցական և իրավաբանական արտոնություններով, որպես պարգև [[Հռոմի պապ]]ից, ում անվերախոս ենթարկվում էր միաբանությունը, ինչպես նաև վանականներից, որոնց հողերում միաբանությունն ուներ հողեր և անշարժ գույք։ Միաբանությունը բազմիցս իրականացնում էր պետությունների ռազմական պաշտպանության գործառնություն, որոնք ստեղծվել էին արևմուտքում խաչակիրների կողմից, չնայած որ միաբանության առաջնային նպատակը, հաստատակարգում հռչակված, համարվում էր ուխտագնացների պաշտպանությունը Սուրբ Հողում<ref name="Տամպլիեր" />։
Տող 8. Տող 9.


Միաբանության թվաքանակի պատճառով պատմագրության մեջ առկա է այն միտումը, որը չափազանցնում է նրա հետևորդների քանակը. Վիլկեն համարում էր, որ միաբանությունում կար մոտավորապես 15 000 [[ասպետ]] (այս թիվը ներկայացված է նաև «Աթեիստական ֆառարանում»<ref name="Տամպլիեր" />), իսկ Ցեկլերը ներկայացնում է ասպետների 20000 թվաքանակ, Մալյար դը Շամբյուրը` 30000 ասպետ։ Այս բոլոր թվերը այնքան էլ մեծ չեն և չեն համապատասխանում ասպետների թվաքանակի հետ, որոնք մասնակցել են Ֆիլիպ V պատերազմին միաբանության հետ։ [[Ֆրանսիա]]յում ձերբակալվել է 538 ասպետ, [[Կիպրոս]]ում` 75, [[Մայորկա]]յում կռվել են 25 ասպետ, և բոլորը պարտության են մատնվել։ Թե' Կիպրոսը, թե' Մայորկան և թե' Ֆրանսիան եղել են միաբանության ուղղորդողները։ Ակնհայտ է, որ պատմաբանները Միաբանության աշխատողներին, ծառաներին և զինակիրներին ներառում են ասպետների թվաքանակի մեջ։
Միաբանության թվաքանակի պատճառով պատմագրության մեջ առկա է այն միտումը, որը չափազանցնում է նրա հետևորդների քանակը. Վիլկեն համարում էր, որ միաբանությունում կար մոտավորապես 15 000 [[ասպետ]] (այս թիվը ներկայացված է նաև «Աթեիստական ֆառարանում»<ref name="Տամպլիեր" />), իսկ Ցեկլերը ներկայացնում է ասպետների 20000 թվաքանակ, Մալյար դը Շամբյուրը` 30000 ասպետ։ Այս բոլոր թվերը այնքան էլ մեծ չեն և չեն համապատասխանում ասպետների թվաքանակի հետ, որոնք մասնակցել են Ֆիլիպ V պատերազմին միաբանության հետ։ [[Ֆրանսիա]]յում ձերբակալվել է 538 ասպետ, [[Կիպրոս]]ում` 75, [[Մայորկա]]յում կռվել են 25 ասպետ, և բոլորը պարտության են մատնվել։ Թե' Կիպրոսը, թե' Մայորկան և թե' Ֆրանսիան եղել են միաբանության ուղղորդողները։ Ակնհայտ է, որ պատմաբանները Միաբանության աշխատողներին, ծառաներին և զինակիրներին ներառում են ասպետների թվաքանակի մեջ։

== Տամպլիերների Միաբանության նշանավոր մագիստրները ==
[[Պատկեր:Cross of the Knights Templar.svg|մինի]]

# Գուգո դը Փեյն ([[1119]] — [[մայիսի 24]], [[1136]])
# Ռոբեր դը Կրաուն ([[1137]] — [[Հունվարի 13]], [[1149]])
# Էվրար դը Բար ([[1149]]—[[1152]])
# Բերնարդ դը Թրեմբլ ([[1152]] —[[օգոստոսի 16]], [[1153]])
# Անդրե դը Մոնբար ([[1153]]—[[1156]])
# Բերտրան դը Բլանշֆոր ([[1156]]—[[1169]])
# Ֆիլպ դը Միլի ([[1169]] — [[1171]])
# Օդո դը Սենտ-Աման ([[1171]] —[[հոկտեմբերի 8]], [[1179]])
# Արնո դը Տորոժ ([[1180]] — [[Սեպտեմբերի 30]], [[1184]])
# Ժերար դը Րիդֆոր ([[1185]] — [[հոկտեմբերի 4]], [[1189]])
# Ռոբեր դը Սաբլե ([[1191]] —[[Սեպտեմբերի 23]], [[1193]])
# Ժիլբեր Էրայլ (1194—1200)
# Ֆիլիպ դը Պլեսյե ([[1200]] — [[1209]])
# Գիլմոն դը Շարտր ([[1209]] —[[Օգոստոսի 26]], [[1219]])
# Պիեր դը Մոնտեգյու ([[1219]] — [[Հունվարի 28]],[[1232]])
# Արման դը Պերիգոր ([[1232]] — [[Հոկտեմբերի 17]], [[1244]])
# Րիշառ դը Բյուր ([[1244]] — [[մայիսի 9]],[[1247]])
# Գիոմ դը Սոնակ ([[1247]] — [[փետրվարի 11]], [[1250]])
# Ռենո դը Վիշյե ([[1250]] —[[հունվարի 20]], [[1256]])
# Տոմա Բեռար ([[1256]] — [[մարտի 25]], [[1273]])
# Գիլմոն դը Բոժե ([[մայիսի 13]], [[1273]] — [[1291]])
# Տիբո Գոդեն ([[1291]]—[[1293]])
# Ժակ դը Մոլե ([[1293]] — [[Մարտի 18]], [[1314]])
==Միաբանության պատմությունը ==
[[Պատկեր:Jerusalem Al-Aqsa Mosque BW 2010-09-21 06-38-12.JPG|250px|մինի|Ալ-Ակսա մզկիթը Տաճարի լեռան հարավ-արևելյան մասում: Այստեղ գտնվում էր տամպլիերների շտաբը]] Մոտավորապես [[1118]] թվականին ֆրանսիացի ազնվական Գուգը դը Փեյնը հավաքեց իր շուրջը ութ իր բարեկամ ասպետներին, ինչպես նաև Գոտֆուրդ դը Սենտ-Օմերին, և հիմնեց Միաբանությունը, որի միակ նպատակը ուխտագնացների պաշտպանությունն էր Սուրբ Հողում, Մերձավոր Արևելքում: Իրենց միաբանությունը անվանեցին «Աղքատ ասպետներ»: Նրանք այնքան աղքատ էին, որ երկու մարդու համար նախատեսված էր մեկ ձի: Այդ իսկ պատճառով նրանց տպագրությունը երկար ժամանակ իրենից ներկայացնում էր ձիու պատկեր, որի վրա նստած են երկու ձիավոր<ref>Ֆօ.Լոբեր, 2007, էջ 26</ref>:



== Ծանոթագրություններ ==
== Ծանոթագրություններ ==

07:57, 31 Մայիսի 2015-ի տարբերակ

Pauperes commilitones Christi Templique Solomonici, Քրիստոսի ասպետների միաբանություն

Տամպլիերներ(ֆր.՝ templiers «թեմփլ»,տաճար, «տաճարականներ»[1]) կամ Քրիստոսի և Սողոմոնի տաճարի(լատին․՝ Templique Solomonici) Աղքատ Ասպետները, կաթոլիկական ռազմավանական [1](հոգևոր-ասպետական) միաբանություն է, որը հիմնվել է Սուրբ Հողի վրա Առաջին խաչակրաց աշրավանքից հետո, 1119 թվականին, ասպետների սակավաթիվ խմբով` Գուգո դը Փեյնի գլխավորությամբ[2]։ Հոսպիտալյերների հետ միասին համարվում է առաջին կրոնական ռազմական միաբանություններւց մեկը։

12- 13 դարերին միաբանությունը բավականին հարուստ էր, նրան էին պատկանում ընդարձակ հողատարածքները ինչպես Պաղեստինի և Սիրիայի տարածքներում, այնպես էլ Եվրոպայում։ ՄԻաբանությունը տիրապետում էր նաև եկեղեցական և իրավաբանական արտոնություններով, որպես պարգև Հռոմի պապից, ում անվերախոս ենթարկվում էր միաբանությունը, ինչպես նաև վանականներից, որոնց հողերում միաբանությունն ուներ հողեր և անշարժ գույք։ Միաբանությունը բազմիցս իրականացնում էր պետությունների ռազմական պաշտպանության գործառնություն, որոնք ստեղծվել էին արևմուտքում խաչակիրների կողմից, չնայած որ միաբանության առաջնային նպատակը, հաստատակարգում հռչակված, համարվում էր ուխտագնացների պաշտպանությունը Սուրբ Հողում[1]։

Սակայն 1921 թվականին խաչակիրները վտարվել են Պաղեստինից եգիպտական սուլթան Հալիլ ալ-Աշրաֆի կողմից, իսկ տամպլիերները անցում կատարեցին դեպի վաշխառություն և առևտուր, կուտակեցին զգալի հարստություն և հայտնվեցին դժվար գույքային հարաբերությունների մեջ պապի և եվրոպական պետությունների թագավորների հետ [1]։

1307-1314 թթ. միաբանության անդամները ենթարկվեցին ձերբաբակալությունների, տանջաքների և մահապատիժների ֆրանսիացի թագավոր Ֆիլիպ IV, խոշոր ֆեոդալների և Հռոմեական կաթոլիկական եկեղեցու կողմից, ինչի հետևանքով միաբանությունը լուծարվեց Կլիմենտ V պապի կողմից 1312 թվականին [1]։

Միաբանության թվաքանակի պատճառով պատմագրության մեջ առկա է այն միտումը, որը չափազանցնում է նրա հետևորդների քանակը. Վիլկեն համարում էր, որ միաբանությունում կար մոտավորապես 15 000 ասպետ (այս թիվը ներկայացված է նաև «Աթեիստական ֆառարանում»[1]), իսկ Ցեկլերը ներկայացնում է ասպետների 20000 թվաքանակ, Մալյար դը Շամբյուրը` 30000 ասպետ։ Այս բոլոր թվերը այնքան էլ մեծ չեն և չեն համապատասխանում ասպետների թվաքանակի հետ, որոնք մասնակցել են Ֆիլիպ V պատերազմին միաբանության հետ։ Ֆրանսիայում ձերբակալվել է 538 ասպետ, Կիպրոսում` 75, Մայորկայում կռվել են 25 ասպետ, և բոլորը պարտության են մատնվել։ Թե' Կիպրոսը, թե' Մայորկան և թե' Ֆրանսիան եղել են միաբանության ուղղորդողները։ Ակնհայտ է, որ պատմաբանները Միաբանության աշխատողներին, ծառաներին և զինակիրներին ներառում են ասպետների թվաքանակի մեջ։

Տամպլիերների Միաբանության նշանավոր մագիստրները

  1. Գուգո դը Փեյն (1119 — մայիսի 24, 1136)
  2. Ռոբեր դը Կրաուն (1137 — Հունվարի 13, 1149)
  3. Էվրար դը Բար (1149—1152)
  4. Բերնարդ դը Թրեմբլ (1152 —օգոստոսի 16, 1153)
  5. Անդրե դը Մոնբար (1153—1156)
  6. Բերտրան դը Բլանշֆոր (1156—1169)
  7. Ֆիլպ դը Միլի (1169 — 1171)
  8. Օդո դը Սենտ-Աման (1171 —հոկտեմբերի 8, 1179)
  9. Արնո դը Տորոժ (1180 — Սեպտեմբերի 30, 1184)
  10. Ժերար դը Րիդֆոր (1185 — հոկտեմբերի 4, 1189)
  11. Ռոբեր դը Սաբլե (1191 —Սեպտեմբերի 23, 1193)
  12. Ժիլբեր Էրայլ (1194—1200)
  13. Ֆիլիպ դը Պլեսյե (1200 — 1209)
  14. Գիլմոն դը Շարտր (1209 —Օգոստոսի 26, 1219)
  15. Պիեր դը Մոնտեգյու (1219 — Հունվարի 28,1232)
  16. Արման դը Պերիգոր (1232 — Հոկտեմբերի 17, 1244)
  17. Րիշառ դը Բյուր (1244 — մայիսի 9,1247)
  18. Գիոմ դը Սոնակ (1247 — փետրվարի 11, 1250)
  19. Ռենո դը Վիշյե (1250 —հունվարի 20, 1256)
  20. Տոմա Բեռար (1256 — մարտի 25, 1273)
  21. Գիլմոն դը Բոժե (մայիսի 13, 1273 — 1291)
  22. Տիբո Գոդեն (1291—1293)
  23. Ժակ դը Մոլե (1293 — Մարտի 18, 1314)

Միաբանության պատմությունը

Ալ-Ակսա մզկիթը Տաճարի լեռան հարավ-արևելյան մասում: Այստեղ գտնվում էր տամպլիերների շտաբը

Մոտավորապես 1118 թվականին ֆրանսիացի ազնվական Գուգը դը Փեյնը հավաքեց իր շուրջը ութ իր բարեկամ ասպետներին, ինչպես նաև Գոտֆուրդ դը Սենտ-Օմերին, և հիմնեց Միաբանությունը, որի միակ նպատակը ուխտագնացների պաշտպանությունն էր Սուրբ Հողում, Մերձավոր Արևելքում: Իրենց միաբանությունը անվանեցին «Աղքատ ասպետներ»: Նրանք այնքան աղքատ էին, որ երկու մարդու համար նախատեսված էր մեկ ձի: Այդ իսկ պատճառով նրանց տպագրությունը երկար ժամանակ իրենից ներկայացնում էր ձիու պատկեր, որի վրա նստած են երկու ձիավոր[3]:


Ծանոթագրություններ

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Նովիկով,1985, էջ 435
  2. ↑ Walter Map. De nugis curialium / ed. M. R. James, rev. C. N. L. Brooke and R. A. B. Mynors. — Oxford, 1983, էջ 54-55
  3. ↑ Ֆօ.Լոբեր, 2007, էջ 26

։

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Տաճարականների_միաբանություն&oldid=3126208» էջից