«Շարիաթ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
No edit summary
Տող 1. Տող 1.
'''Շարիաթ''' (արաբերեն, շարիա-ճշմարիտ ուղի, գործելակերպ), [[իսլամ]]ի կրոնական և իրավական նորմերի ժողովածու, մշակվել է [[Արաբական խալիֆայություն]]ում՝ [[7]]-[[12]]-րդ [[դար]]երում․։ [[Մահմեդական]]ների կրոնական հիմնական պարտավորությունների մասին պատվիրաններից բացի, ընդգրկում է սեփականության, պետականության, պարտավորական, ժառանգական, քրեական, քաղաքացիական, ընտանեկան, դատավարական և իրավունքի այլ նորմեր։ Շարիաթի աղբյուր են՝ [[Ղուրան]]ը, սուննան, իջման (մահմեդականության կրոնի քարոզիչների ասույթներ) և ղիյասը (Ղուրանի և սուննայի մեկնաբանություն)։ Շարիաթը քարոզում է հնազանդություն տերերին, համբերություն, հավատարմություն, մարդու կողմից մարդու շահագործում, այլակրոն ազգերի և ժողովուրդների նկատմամբ կրոնական ու ազգային թշնամանք, կնոջը՝ անվերապահ հնազանդություն տղամարդուն։ [[Արաբ]]ներ, [[թուրք]]եր, և [[պարսիկ]]ներ նվաճողները շարիաթը օգտագործում էին իրենց տիրապետության տակ գտնվող ժողովուրդների (սլավոններ, հունգարացիներ, [[հույն]]եր, [[հայ]]եր, [[վրացի]]ներ են) անօրինակ հարստահարումը, նրանց նկատմամբ ազգային անհանդուրժողականությունը հիմնավորելու նպատակով։ [[ԽՍՀՄ]]-ում շարիաթի դատարաններն ու նորմերն արգելված են։ Մահմեդական երկրների մեծ մասում ([[Պակիստան]], [[Հյուսիսային Աֆրիկա]]յի երկրներ, [[Իրան]] են) շարիաթի նորմերը ներառված են աշխարհիկ օրենսդրության մեջ։ Շարիաթը պահպանվում է որպես իրավունքի աղբյուր և մահմեդական գաղափարախոսության հիմքերից է։
'''Շարիաթ''' (արաբերեն, շարիա-ճշմարիտ ուղի, գործելակերպ), [[իսլամ]]ի կրոնական և իրավական նորմերի ժողովածու, մշակվել է [[Արաբական խալիֆայություն]]ում՝ [[7]]-[[12]]-րդ [[դար]]երում․։ [[Մուսուլման]]ների կրոնական հիմնական պարտավորությունների մասին պատվիրաններից բացի, ընդգրկում է սեփականության, պետականության, պարտավորական, ժառանգական, քրեական, քաղաքացիական, ընտանեկան, դատավարական և իրավունքի այլ նորմեր։ Շարիաթի աղբյուր են՝ [[Ղուրան]]ը, սուննան, իջման (իսլամի քարոզիչների ասույթներ) և ղիյասը (Ղուրանի և սուննայի մեկնաբանություն)։ Շարիաթը քարոզում է հնազանդություն տերերին, համբերություն, հավատարմություն, մարդու կողմից մարդու շահագործում, այլակրոն ազգերի և ժողովուրդների նկատմամբ կրոնական ու ազգային թշնամանք, կնոջը՝ անվերապահ հնազանդություն տղամարդուն։ [[Արաբ]]ներ, [[թուրք]]եր, և [[պարսիկ]]ներ նվաճողները շարիաթը օգտագործում էին իրենց տիրապետության տակ գտնվող ժողովուրդների (սլավոններ, հունգարացիներ, [[հույն]]եր, [[հայ]]եր, [[վրացի]]ներ են) անօրինակ հարստահարումը, նրանց նկատմամբ ազգային անհանդուրժողականությունը հիմնավորելու նպատակով։ [[ԽՍՀՄ]]-ում շարիաթի դատարաններն ու նորմերն արգելված են։ Իսլամադավան երկրների մեծ մասում ([[Պակիստան]], [[Հյուսիսային Աֆրիկա]]յի երկրներ, [[Իրան]] են) շարիաթի նորմերը ներառված են աշխարհիկ օրենսդրության մեջ։ Շարիաթը պահպանվում է որպես իրավունքի աղբյուր և իսլամի գաղափարախոսության հիմքերից է։
{{ՀՍՀ}}
{{ՀՍՀ}}
[[Կատեգորիա:Շարիաթ]]
[[Կատեգորիա:Շարիաթ]]

22:45, 23 Դեկտեմբերի 2014-ի տարբերակ

Շարիաթ (արաբերեն, շարիա-ճշմարիտ ուղի, գործելակերպ), իսլամի կրոնական և իրավական նորմերի ժողովածու, մշակվել է Արաբական խալիֆայությունում՝ 7-12-րդ դարերում․։ Մուսուլմանների կրոնական հիմնական պարտավորությունների մասին պատվիրաններից բացի, ընդգրկում է սեփականության, պետականության, պարտավորական, ժառանգական, քրեական, քաղաքացիական, ընտանեկան, դատավարական և իրավունքի այլ նորմեր։ Շարիաթի աղբյուր են՝ Ղուրանը, սուննան, իջման (իսլամի քարոզիչների ասույթներ) և ղիյասը (Ղուրանի և սուննայի մեկնաբանություն)։ Շարիաթը քարոզում է հնազանդություն տերերին, համբերություն, հավատարմություն, մարդու կողմից մարդու շահագործում, այլակրոն ազգերի և ժողովուրդների նկատմամբ կրոնական ու ազգային թշնամանք, կնոջը՝ անվերապահ հնազանդություն տղամարդուն։ Արաբներ, թուրքեր, և պարսիկներ նվաճողները շարիաթը օգտագործում էին իրենց տիրապետության տակ գտնվող ժողովուրդների (սլավոններ, հունգարացիներ, հույներ, հայեր, վրացիներ են) անօրինակ հարստահարումը, նրանց նկատմամբ ազգային անհանդուրժողականությունը հիմնավորելու նպատակով։ ԽՍՀՄ-ում շարիաթի դատարաններն ու նորմերն արգելված են։ Իսլամադավան երկրների մեծ մասում (Պակիստան, Հյուսիսային Աֆրիկայի երկրներ, Իրան են) շարիաթի նորմերը ներառված են աշխարհիկ օրենսդրության մեջ։ Շարիաթը պահպանվում է որպես իրավունքի աղբյուր և իսլամի գաղափարախոսության հիմքերից է։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։