«Արմեն Հախնազարյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 16. | Տող 16. | ||
}} |
}} |
||
'''Արմեն Հախնազարյան''' ([[5 մայիսի]] |
'''Արմեն Հախնազարյան''' ([[5 մայիսի]] [[1941]], [[Թեհրան]] - [[19 փետրվարի]] [[2009]], [[Աախեն]]), ճարտարապետության դոկտոր, [[Հայկական ճարտարապետությունն ուսումնասիրող հիմնադրամ]]ի հիմնադիր։ |
||
== Կենսագրություն == |
== Կենսագրություն == |
13:30, 13 Նոյեմբերի 2014-ի տարբերակ
Արմեն Հովհաննեսի Հախնազարյան | |
---|---|
Ծնվել է | 5 մայիսի, 1941 |
Ծննդավայր | Թեհրան, Իրան |
Մահացել է | Աախեն, փետրվարի 19, 2009 (տարիքը 67) |
Մահվան վայր | Աախեն, Գերմանիա[1] |
Քաղաքացիություն | Գերմանիա և Իրան |
Մասնագիտություն | Ճարտարապետ |
Ծնողներ | հայր՝ Հովհաննես Հախնազարյան |
Armen Haghnazarian Վիքիպահեստում |
Արմեն Հախնազարյան (5 մայիսի 1941, Թեհրան - 19 փետրվարի 2009, Աախեն), ճարտարապետության դոկտոր, Հայկական ճարտարապետությունն ուսումնասիրող հիմնադրամի հիմնադիր։
Կենսագրություն
Ագուլիսցի լեզվաբան, դոկտոր Հովհաննես Հախնազարյանի որդին է։
1959 թ. ավարտել է Թեհրանի Քուշեշ-Դավթյան դպրոց (Իրան)-ը, 1969-ին՝ Աախենի Հռենոս-Վեսֆալիայի բարձրագույն տեխնիկական դպրոցի ճարտարապետության և քաղաքացիական ճարտարագիտության ֆակուլտետի ճարտարապետության բաժինը, իսկ 1973 թ.՝ քաղաքաշինության բաժինը, որպես Ճարտարապետության դոկտոր (Dr. Ing. Architekt-Planer)։
Ուսումնասիրական գործունեությունը սկսել է 1968 թ.՝ չափագրելով Արտազ գավառի Սուրբ Թադևոսի վանքը։
1970-ական թթ. իրագործել է դեպի Արևմտյան Հայաստան թվով վեց, յուրաքանչյուրը շուրջ երկամսյա տևողությամբ գիտարշավներ։
Ավելի ուշ զրկվելով գիտարշավներին անձամբ մասնակցելու հնարավորությունից մինչև կյանքի ավարտը շարունակել է կազմակերպել գիտարշավներ դեպի Արևմտյան Հայաստան, Փոքր Հայք և Կիլիկիա։
1973 թ. ամուսնացել է ճարտարապետ Մարգրիթ Բունեմաննի (Margrit Bunemann) հետ և ունեցել է երկու դուստր՝ Թալին և Շահրիզ։
1974 թ. Թեհրանում հիմնադրել և ղեկավարել է «Մոնիտ» (Monit) ճարտարապետական ընկերությունը։
1982 թ. Աախենում պաշտոնապես հիմնում է Հայկական ճարտարապետությունն ուսումնասիրող հասարակական կազմակերպությունը (2010 թ.-ից՝ հիմնադրամ), որը 1996 թ. գրանցվում է ԱՄՆ-ում, իսկ 1998 թ.՝ Հայաստանում։
1983 թ.-ից երկար տարիներ դասավանդել է Աախենի համալսարանի քաղաքաշինության ֆակուլտետում։
Վախճանվել է Աախենում, իսկ աճյունափոշին ամփոփվել է Աախենում և Արտաշավան (գյուղ)ի գերեզմանոցում։
Վերանորոգումներ
- Վանաքի Սբ. Սարգիս եկեղեցի, Թեհրանի Սբ. Գևորգ եկեղեցի,
- Սուրբ Ստեփանոս վանք (Դարաշամբ), Սուրբ Թադևոսի վանք Արտազ,
- Ծոր Ծորի վանք, Քարին տակի Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի,
- Դադիվանք համալիրի տարբեր շինություններ, Տաթև (գյուղ)ի եկեղեցի
- Դավիթ Բեկ (գյուղ)ի եկեղեցի, Սաղմոսավանք,
- Ուշի (գյուղ)ի Սբ. Սարգիս վանքի միանավ եկեղեցի,
- Քեսաբի Գարատուրան գյուղի Սբ. Ստեփանոս եկեղեցի,
- Քեսաբ ավանում մի քանի պատմական բնակելի տներ
Հրատարակություններ
- 1983-1989 թթ. “Armenian Architecture” մանրաժապավենների 7 հատորյակներ։
- Ակնարկ Հայկական ճարտարապետութեան, 1988 թ.։
- Documents of Armenian Architecture: Nor Djulfa. Venezia, 1992.
Պարգևներ
- 2008 թ. հունիսի 10-ին ՀՀ Ազգային ժողովի պատվո շքանշան
- 2009 թ. հունվարի 29-ին՝ Հայաստանի Ազգային գրադարանի Հակոբ Մեղապարտի անվան շքանշան
- 2009 թ. ՀՀ քաղաքաշինության նախարարության պատվոգիր
Արտաքին հղումներ
- Հարցազրույց Ա. Հախնազարյանի հետ` Օգոստոս 7, 2002
- ՀՀ Ազգային ժողովի պատվո շքանշան
- Ա. Հախնազարյանի հիշատակին նվիրված հանդես
- Ա. Հախնազարյանի կենսագրական
- Ա. Հախնազարյանի կենսագրական
- Մահախոսական՝ Պատմա-բանասիրական հանդեսում
- Մահախոսական
- Մահախոսական
- Մահախոսական
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Արմեն Հախնազարյան կատեգորիայում։ |
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #133726762 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.