«Գևորգ Լիանոսյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
No edit summary |
||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
| ⚫ | |||
{{Տեղեկաքարտ Անձ |
{{Տեղեկաքարտ Անձ |
||
| ԱԱՀ = Գևորգ Մարտինի Լիանոսյան |
| ԱԱՀ = Գևորգ Մարտինի Լիանոսյան |
||
| Տող 29. | Տող 32. | ||
| ստորագրություն = |
| ստորագրություն = |
||
}} |
}} |
||
| ⚫ | |||
== Կենսագրություն == |
== Կենսագրություն == |
||
Գևորգ Մարտինի Լիանոսյանը ծնվել է [[Թիֆլիսի նահանգ]]ի [[Սղնախ]] քաղաքում [[1835]] թ-ին։ |
Գևորգ Մարտինի Լիանոսյանը ծնվել է [[Թիֆլիսի նահանգ]]ի [[Սղնախ]] քաղաքում [[1835]] թ-ին։ |
||
08:34, 29 Հոկտեմբերի 2014-ի տարբերակ
Գևորգ Մարտինի Լիանոսյան (ռուս.՝ Георгий Степанович Лианозов) (1835 - 1906)` հայազգի նշանավոր գործարար, ձկան խավիարի խոշորագույն արտադրող ու արտհանաողը Ռուսական կայսրությունում։
| Գևորգ Մարտինի Լիանոսյան | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | 1835 |
| Ծննդավայր | Սղնախ, Թիֆլիսի նահանգ, Ռուսական կայսրություն |
| Մահացել է | 1906 |
| Մահվան վայր | Մոսկվա, Ռուսական Կայսրություն |
| Գերեզման | Հայկական գերեզմանատուն |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն |
| Ազգություն | Հայ |
| Մասնագիտություն | վաճառական |
| Աշխատանք | Նավթարդյունահանող, գործարար |
| Երեխաներ | Ստեփան Գևորգի Լիանոսյան |
Կենսագրություն
Գևորգ Մարտինի Լիանոսյանը ծնվել է Թիֆլիսի նահանգի Սղնախ քաղաքում 1835 թ-ին։
Հանդիսացել է գործող պետական խորհրդական, «կոմերցիայի գործիչ», մոսկովյան 1-ին դասի վաճառական։ 1870-1874 թթ. եղել է Մոսկվայի կոմերցիան դատարանի ատենակալ [1]:
1882 թ-ից հանդիսացել է «Утоли мои печали» համայնքի պատվավոր անդամ։ Եղել է Մոսկվայի պատվավոր քաղաքացի։ Աջակցել է Ալեքսանդրովյան ողորմության քույրերի համայնքին։ Հանդիսացել է նաև Կասպարովյան հայկական որբանոցի ավագ անդամ։
1888 թ-ին ձեռք է բերել Ալտուֆյևո գյուղը Մոսկվայի մոտակայքում ու Ալտուֆյևոյի ու Սավելևյան երկաթգծի կայանի միջնամասում կառուցում է ամառանոցային ավան, որը դարձել է Մոսկվայի ներկայիս շրջան Լիանոզովոյի հիմքը։ Լիանոսյանի ազգանունը պահպանվում է նույնիսկ հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո։ Այսօր Լիանոզովո անվանումն է կրում թաղամասը, համանուն կայանը, էլեկտրոմեխանիկական գործարանը, երշիկի գործարանը, կաթի կոմբինատը ու մշակույթի ու հանգստի այգին։
19-րդ դարի 80-ական թթ-ին հիմնել է սև խավիարի ֆաբրիկա Պասկաստանի Էնզելի նավահանգստում։ Ստանալով մենաշնորհային դիրք՝ Գևորգ Լիանոսյանը սև խավիարը դարձրել է աշխարհահռչակ ռուսական ապրանքանիշ։
Ընտանիքը
Գևորգ Լիանոսյանը ուներ երեք որդի՝ Մարտին, Ստեփան ու Լևոն։ Մարտինը ու Լևոնը շարունակել են հոր խավիարի գործը, իսկ Ստեփանը դարձել է 20-րդ դարի Ռուսական կայսրության խոշորագույն նավթարդյունաբերողը ու գեներալ Յուդենիչի Հյուսիս-արևմտյան կառավարության ղեկավարը։