«Ծղրիդներ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added

Գծային

11:26, 23 Հոկտեմբերի 2014-ի տարբերակ

Ծղրիդներ (լատին․՝ Tettigonioidea), ուղղաթևերի կարգի միջատների վերնաընտանիք: Նախկինում միավորված էին 1 ընտանիքում, ներկայումս՝ 2՝ իսկական ծղրիդների (Tettigoniidea) և թիթեղածղրիդների կամտերեվածղրիգների (Planeroptera): Հայտնի է 7 հազար, ՀՀ-ում՝ 42 տեսակ, որոնցից 4-ը՝ շերտավոր թիթեղապոչը (Zeptophyes trivitata), կովկասյան կոնուսապոչը (Euconocercuscauca- sicus), հայկական ֆիտոդրիմադուզան (Phytodrymadusa armeniaca), հայկական ցատկողը (Montana armeniaca) բնաշխարհիկներ են:

Կառուցվածք

Գլուխը ձվաձև է, բերանը՝ կրծող տիպի, բեղիկները՝ թելանման՝ բաղկացած մինչև 200 հատվածից (երբեմն՝ մարմնից կրկնակի երկար): Առջևի սրունքների վրա ունեն լսողության օրգան, արուների վերնաթևերին կա ձայնային ապարատ: Հետին ոտքերը խիստ զարգացած են, ցատկող: Առաջնակուրծքը ոտքերի արանքում է, ունի տարբեր մեծության 2 ելուստ: Առաջնամեջքը հարթ է, երբեմն՝ կնճռոտ, ծածկում է փորի առաջին հատվածը: Էգերի փորը վերջանում է թրաձև, նետաձև կամ ուղիղ ձվադիրով (որի վրա կան բազմաթիվ ատամիկներ) և կազմված է 3 զույգ փեղկերից: Ձվադրում են հողում, բույսերի վրա, առանց ձվապարկի՝ մեկական, երբեմն՝ մի քանի հատ միևնույն փոսիկում: Զարգացման փուլը տևում է 1 տարի (ձու, թրթուր, հասուն):

Տարածվածությունը Հայաստանում

Ձմեռում են ձվի փուլում: Թրթուրները ձվերից դուրս են գալիս գարնանը, ապա զարգանում 1-2 ամսում՝ 5-6 անգամ մաշկափոխվելով: Սեռահասունացման ընթացքում բնորոշ ճռռոցներ են արձակում: Ապրում են անտառի եզրերին, քարերի տակ, քարանձավներում և այլն: Մեծ մասամբ բուս ակեր են, որոշ տեսակներ սնվում են և՝ բուսերով, և՝ կենդանիներ կերերով, կան նաև գիշատիչներ: ՀՀ-ում 25 տեսակ ծղրիդներ (օրինակ՝ Շելկովնիկովի, կանաչ, կովկասյան և այլն) լուրջ վնաս են հասցնում բանջարանոցային, հացահատիկային և տեխնիկական բույսերին: Լայնացած բրադիպորուսը, թամբանման և տափաստանային սագաները գրանցված են ՀՀ Կարմիր գրքում:

@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+'''Ծղրիդներ''' ({{lang-lat|Tettigonioidea}}), ուղղաթևերի կարգի միջատների վերնաընտանիք: Նախկինում միավորված էին 1 ընտանիքում, ներկայումս՝ 2՝ իսկական ծղրիդների (Tettigoniidea) և թիթեղածղրիդների կամտերեվածղրիգների (Planeroptera): Հայտնի է 7 հազար, [[ՀՀ]]-ում՝ 42 տեսակ, որոնցից 4-ը՝ շերտավոր թիթեղապոչը (Zeptophyes trivitata), կովկասյան կոնուսապոչը (Euconocercuscauca- sicus), հայկական ֆիտոդրիմադուզան (Phytodrymadusa armeniaca), հայկական ցատկողը (Montana armeniaca) բնաշխարհիկներ են:
-ԾՂՐԻԴՆԵՐ (Tettigonioidea), ուղ¬
-ղաթևերի կարգի միջատների վերնա-
+== Կառուցվածք ==
-ընտանիք: Նախկինում միավորված
+Գլուխը ձվաձև է, բերանը՝ կրծող տիպի, բեղիկները՝ թելանման՝ բաղկացած մինչև 200 հատվածից (երբեմն՝ մարմնից կրկնակի երկար): Առջևի սրունքների վրա ունեն լսողության օրգան, արուների վերնաթևերին կա ձայնային ապարատ: Հետին ոտքերը խիստ զարգացած են, ցատկող: Առաջնակուրծքը [[ոտքեր]]ի արանքում է, ունի տարբեր մեծության 2 ելուստ: Առաջնամեջքը հարթ է, երբեմն՝ կնճռոտ, ծածկում է փորի առաջին հատվածը: Էգերի փորը վերջանում է թրաձև, նետաձև կամ ուղիղ ձվադիրով (որի վրա կան բազմաթիվ ատամիկներ) և կազմված է 3 զույգ փեղկերից: Ձվադրում են հողում, բույսերի վրա, առանց ձվապարկի՝ մեկական, երբեմն՝ մի քանի հատ միևնույն փոսիկում: Զարգացման փուլը տևում է 1 տարի (ձու, թրթուր, հասուն):
-էին 1 ընտանիքում, ներկայումս՝ 2՝
-իսկական Ծ-ի (Tettigoniidea) և թ ի -
+== Տարածվածությունը Հայաստանում ==
-թեղածղրիդների կամտերեվա-
+Ձմեռում են ձվի փուլում: Թրթուրները ձվերից դուրս են գալիս գարնանը, ապա զարգանում 1-2 ամսում՝ 5-6 անգամ մաշկափոխվելով: Սեռահասունացման ընթացքում բնորոշ ճռռոցներ են արձակում: Ապրում են անտառի եզրերին, քարերի տակ, քարանձավներում և այլն: Մեծ մասամբ բուս ակեր են, որոշ տեսակներ սնվում են և՝ բուսերով, և՝ կենդանիներ  կերերով, կան նաև գիշատիչներ: ՀՀ-ում 25 տեսակ ծղրիդներ (օրինակ՝ Շելկովնիկովի, կանաչ, կովկասյան և այլն) լուրջ վնաս են հասցնում բանջարանոցային, հացահատիկային և տեխնիկական բույսերին: Լայնացած բրադիպորուսը, թամբանման և տափաստանային սագաները գրանցված են [[ՀՀ]] Կարմիր գրքում:
-ծղրիգների (Planeroptera): Հայտնի
-է 7 հզ., ՀՀ-ում՝ 42 տեսակ, որոնցից
--ը՝ շերտավոր թիթեղապոչը
-(Zeptophyes trivitata), կովկասյան
-կոնուսապոչը (Euconocercuscauca-
-sicus), հայկական ֆիտոդրիմա-
-դուզան (Phytodrymadusa armenia¬
-ca), հայկական ցատկողը (Mon¬
-tana armeniaca) բնաշխարհիկներ են:
-Գլուխը ձվաձև է, բերանը՝ կրծող
-տիպի, բեղիկները՝ թելանման՝ բաղ¬
-կացած մինչև 200 հատվածից (եր¬
-բեմն՝ մարմնից կրկնակի երկար):
-Առջևի սրունքների վրա ունեն լսողու¬
-թյան օրգան, արուների վերնաթևե-
-րին կա ձայնային ապարատ: Հետին
-ոտքերը խիստ զարգացած են, ցատ¬
-կող: Առաջնակուրծքը ոտքերի արան¬
-քում է, ունի տարբեր մեծության 2
-ելուստ: Առաջնամեջքը հարթ է, եր¬
-բեմն՝ կնճռոտ, ծածկում է փորի առա¬
-ջին հատվածը: էգերի փորը վերջա¬
-նում է թրաձև, նետաձև կամ ուղիղ
-ձվադիրով (որի վրա կան բազմաթիվ
-ատամիկներ) և կազմված է 3 զույգ
-փեղկերից:
-Ձվադրում են հողում, բույսերի
-վրա, առանց ձվապարկի՝ մեկական,
-երբեմն՝ մի քանի հատ միևնույն փո¬
-սիկում: Զարգացման փուլը տևում է
-տարի (ձու, թրթուր, հասուն): Ձմե¬
-ռում են ձվի փուլում: Թրթուրները
-ձվերից դուրս են գալիս գարնանը,
-ապա զարգանում 1-2 ամսում՝ 5-6
-անգամ մաշկափոխվելով: Սեռ. հա-
-Թամբանման սագա
-ծղրիդը
-սունացման ընթացքում բնորոշ
-ճռռոցներ են արձակում: Ապրում են
-անտառի եզրերին, քարերի տակ, քա¬
-րանձավներում և այլն: Մեծ մասամբ բուս
-ակեր Են, որոշ տեսակներ սնվում են
-և՝ բուս., և՝ կենդ, կերերով, կան նաև
-գիշատիչներ: ՀՀ-ում 25 տեսակ Ծ.
-(օրինակ՝ Շելկովնիկովի, կանաչ, կով¬
-կասյան և այլն) լուրջ վնաս են հասցնում
-բանջարանոցային, հացահատիկա¬
-յին և տեխ. բույսերին:
-Լայնացած բրադիպորուսը, թամ¬
-բանման և տափաստանային սագանե¬
-րը գրանցված են ՀՀ Կարմիր գրքում: